In die sapio-seksuele afdeling plaas ek soms artikels wat in Engels geskryf is. Mark Twain is een van my helde en hierdie artikel bewys waarom. 🙂
Die oorspronklike artikel het HIER verskyn, maar ek plaas ‘n gedeelte daarvan vir julle hier onder.
Gaan lees gerus die oorspronklike plasing vir meer konteks. Read more “Mark Twain oor vroue en seksualiteit.”
deur Uther Pendragon
In die storie, Die Rooi Windmeul, vorm vroulike karakters die hooffokus. Ek beeld die vrouens so menslik moontlik uit sodat lesers deernis met hulle kry. Ek verwys na hul hangtieties, die yl haartjies, hul oudword, die vrouens wat gestroop van hulle waardigheid is wanner hulle kaalboude in die ry staan sodat die dokter hulle intiem moet ondersoek terwyl hulle oor dieselfde goed praat waaroor vrouens in ‘n tou in die poskantoor sou gesels – ouers, kinders, minnaars, teleurstellings, drome – dit wat gewone mense allerdaags oor sou praat. Ek probeer daarmee wys dat enige vrou wat die storie lees, onder dieselfde omstandighede as wat met die karakters in die storie gebeur, ook haarself in daardie posisie kon vind.
Die mans is meestal ongevoelige monsters – buiten Van Gogh. Die gesprek tussen die kroegmeisie, Van Gogh en Lautrec wat die sentrale deel van die storie uitmaak vorm die kern van die storie. Die kroegmeisie is die aanklaer, Lautrec wat hom in die vrouens se swakhede verkneukel en hulle dieper in die hel wil aftrek versinnebeeld die duiwel en Van Gogh wat meer as enigiets almal liefhet (daardie ding wat hy op die einde sê, het hy regtig gesê) is ‘n Jesus figuur wat die menslikheid en weerloosheid van die vrouens raaksien. Ten spyte van hulle menslikheid en swakhede, en selfs die aanklaer se wreedheid, vergewe hy hulle. Lautrec se sinisme is magteloos teenoor Van Gogh se groot genade.
Die dehumanisasie van die vrouens word uitgebeeld deurdat die naamlose vrouens in die sekstonele slegs d.m.v. hul haarkleur aan die leser bekend gestel word – soos ons oor die algemeen na daai blondine of brunet sal verwys Die dehumanisasie van die vrouens word in die drie tonele al hoe erger en meer geweldadig terwyl hulle stapsgewys teenoorgestelde (inversie) mooier word. Ek probeer daarmee wys hoe pervers die samelewing se waardestelsel is wat daartoe lei dat vrouens basiese verbruiksartikels word en skoonheid ‘n verkoopbare bate is – uiteindelik word die mooiste vrou deur haar bordeel vir haar dienste verkoop en ontvang sy nie eens die geld self nie.
Daar is ook verskeie feedback loops en eggos wat ek ingebou het – soos die rooi windmeul en die vrou wat rooi geslaan word. Die drank van die kroegmeisie/aanklaer wat sy nie drink nie en die drank van La Goulue wat sy drink – die een wat nie dans nie teenoor die een wat dans. Die kroegmeisie is wanhopig oor haar toekoms en is jaloers op La Goulue wat ‘n ironiese teenoorgestelde uitmaak want uiteindelik is die kroegmeisie die gelukkige een omdat haar drome nie bewaarheid word nie terwyl La Goulue, die ster van die Moulin Rouge, as die wanhopige een opeindig*. Die belangrikste feedback loop is die dogtertjie en haar ma. Die ma word ‘n prostituut om vir haar en haar dogtertjie te sorg. Uiteindelik sal die dogtertjie ‘n prostituut word om vir haar en haar ma te sorg en die sirkel is voltooi en sal homself oor en oor herhaal.
Die storie is uiteindelik sosiale kommentaar oor hoe mense mekaar beleef en hoe, in baie (meeste) gevalle mense tot gebruiksartikels deur ander gereduseer word. Weinig mense stel in die emosies of die welsyn van ander mense belang. Jy is of ‘n danser, of ‘n kroegmeisie, of ‘n skilder, of ‘n hoer maar nooit ‘n hele mens nie. Daar word in die besigheidswêreld na mense as human capital verwys. Henry Ford het een keer gesê: “Why is it that when I hire a pair of hands, there is always a human attached to it?” Die enigste rede vir ‘n persoon se bestaan is die funksionele waarde wat ‘n ander uit jou kan put en as hulle klaar met jou is, kan jy net sowel verdwyn of nie bestaan nie. Soms is ‘n beursie met ‘n doos getroud en maak 2½ monde groot en het ‘n vreet- en drolmasjien in die tuin wat blaf vir die raasbekke langsaan. As ons empatie met almal moes hê, en almal as mense moes sien, sal die oorweldigende emosionele las van die mensdom se lyding ‘n mens se hart breek. Treurigheid sal vir altyd duur – onvermydelik.
* Louise Weber – ook bekend as La Goulue (“die Vraat”)
In 1895, het La Goulue genoeg geld gespaar om haar eie teater te begin – die “Théâtre de la Goulue” en het die Moulin Rouge verlaat. By hierdie teater, wat deel van ‘n rondreisende pretpark was, het sy buikdans-vertonings aangebied want sy het te vet geword om met die fisies veeleisende can-can aan te gaan. Die teater was nie suksesvol nie en sy moes dit uiteindelik sluit. Sy het toe ‘n winkeltjie, met muurpanele wat deur Toulouse Lautrec vir haar geskilder is, by ‘n pretpark in Parys geopen. Ongelukkig het niemand, na sy weg is van die Moulin Rouge, in haar belanggestel nie. Depressie en haar alkoholisme het hul tol geëis en binne ‘n paar jaar het sy niks van haar spaargeldjies oorgehad nie. Sy was te oud en vet om na die dansvloer terug te gaan en sy het toe vir ‘n ruk as ‘n assistent by ‘n bordeel gewerk. Uiteindelik sterf sy in 1929 op die ouderdom van 62 waar sy, haas onherkenbaar, probeer om vuurhoutjies te verkoop buite op die sypaadjie oorkant die Moulin Rouge.
Henri de Toulouse Lautrec, een van die bekendste Post-Impressionistiese skilders, het aan ‘n skaars genetiese afwyking gely, wat veroorsaak het dat sy bene so kort soos dié van ‘n kind s’n gebly het terwyl sy bolyf soos dié van ‘n normale man ontwikkel het. Toulouse Lautrec se afwyking het hom erg geraak en hy het sy verbittering daaroor met uitdagende hedonisme hanteer. Hy het ‘n sterk ooreenkoms tussen sy eie morele wanhoop en dié van die prositute gesien en soveel as moontlik van sy tyd saam met hulle deurgebring. Prositute is die modelle van talle van sy skilderye en hulle het hom as een van hulle sosiaal-verworpe groep aanvaar. Hy het egter swaar gedrink en sy gesondheid het vinnig agteruitgegaan en in 1901, in die ouderdom van 36, sterf hy weens komplikasies veroorsaak deur alkoholisme en sifilis.
Vincent van Gogh, die bekenste Ekspressionistiese en Fauvistiese skilder ooit, het slegs een skildery in sy lewe verkoop – en dit aan sy jonger broer Theo wat hom in elk geval onderhou het. Van Gogh het eers teologie studeer, om soos sy pa ‘n predikant te word, maar het opgeskop. Hy was ‘n baie empatiese en introspektiewe mens en die lyding van mense het hom diep aangegryp. Hy het op ‘n tyd al sy meubels, klere en kos vir armlastige mense weggegee. Sy broer het hom sterwend van die honger op die vloer van sy kamertjie gevind en Vincent daarna na sy huis geneem en vir die res van sy lewe onderhou. Van Gogh het al sy kunswerke – in totaal 900 skilderye en 1100 sketse – in een dekade geproduseer. Op 27 Julie 1890, op die ouderdom van 37 jaar, het hy homself in die borskas geskiet. Sy laaste woorde aan sy broer was: “La tristesse durera toujours”. Theo kon nie oor sy broer se dood kom nie en sterf net ses maande later. Hul grafte lê langs mekaar in die Auvers-sur-Oise begrafplaas.
deur Uther Pendragon
As mens net ‘n storie (lees Tesserakt HIER) lees vir die storie se onthalwe, geniet jy dit dalk, maar verstaan jy die storie net gedeeltelik. Ek stel dikwels meer belang in die rede hoekom ‘n skrywer ‘n storie geskryf het, want dit maak soveel meer aspekte oop as net die detail van die storie self. In hierdie storie raak ek ‘n tema aan wat altyd in my agterkop dwaal, maar meer onlangs in ‘n gesprek skerp vorentoe gekom het – naamlik: hoe anders sou ‘n mens se lewe uitgedraai het as ‘n mens ‘n ander lewensmaat vroeg in jou lewe ontmoet het, of as mens se omstandighede net effens anders was, of die ontwikkeling van die een of die ander of altwee mense in die verhouding bietjie anders plaasgevind het? Sou daardie persoon nog seksueel dieselfde persoon wees as wie hy of sy nou is? Hoeveel van ‘n mens se persoonlikheid en emosionele toestand hang van sy of haar seksuele verwesenliking en hul vermoë om dit uit te leef af? Hoeveel van ons lewens word deur sSinchronositeit en hoeveel deur Oorsaaklikheid bepaal? Hoeveel Sinchronositeit was daar in ons keuse van seks-/lewensmaat wat jy as bestiering, een of ander metafisiese teken of voorafbestemming geïnterpreteer het toe jy jou keuse gemaak het? Hoeveel Oorsaaklikheid was daar in die ontwikkeling van julle persoonlikhede en die uitdrukking van jou seksualiteit as gevolg van julle interaksie?
* * *
Volgens Einstein se Relatiwiteitsteorie bestaan die kosmos uit die verhouding tussen tyd, ruimte en massa.
‘n Singulariteit het geen ruimtelike dimensie nie. ‘n Lyn bestaan in die eerste ruimtelike dimensie. ‘n Oppervlak bestaan uit twee dimensies en ‘n Kubus bestaan in die derde ruimtelike dimensie. ‘n Hiperkubus of Tesserakt bestaan in die vierde ruimtelike dimensie. ‘n Tesserakt bestaan uit ses kubusse wat ‘n sentrale kubus omring terwyl dit deur ‘n kubus omsluit is – al agt kubusse het dieselfde afmetings (die model by die storie is ‘n poging om dit in drie dimensies uit te druk, want dit is onmoonlik om dit in die derde ruimtelike dimense uit te druk). Die binneste vlakke van die omliggende ses kubusse vorm die sye van die binneste kubus terwyl vier van elke kubus se vlakke met die kubusse wat elk omring gedeel word. Die buitenste vlakke van die ses kubusse rondom die sentrale kubus vorm die sye van die buitenste kubus.
In hierdie storie gaan die aarde deur ‘n singulariteit (soos dit wat in die middel van ‘n swart gat voorkom). ‘n Singulariteit bestaan in die vierde ruimtelike dimensie. In die storie open agt paralelle heelalle wanneer die aarde deur die singulariteit beweeg.
In die agt verhale is sewe daarvan moontlike uitkomstes (alhoewel een in die onlangse verlede en een in die nabye toekoms plaasvind) van wat met die man en vrou gaan of kon gebeur (tyd is ook ‘n dimensie). Die eerste deel en die laaste deel is die agste verhaal waaruit (of waarbinne) die ander afspeel en ingesluit is.
In die tyd-aspek is daar die verhaal van die houthut wat in die verlede afspeel en die ruimtestasie wat in die toekoms afspeel, met al die ander stories tussen-in – net soos in ‘n oopgevoude hiperkubus as mens dit op ‘n tydskaal sit – met ‘n onderste kubus (verlede) en ‘n boonste kubus (toekoms) en vyf op dieselfde vlak.
In die massa-aspek is daar die ruimtestasie se gewigloosheid wat met ‘n driedimensionele koppelgang wat op die XYZ asse al die ander modules verbind. Net soos wat die ruimtestorie die stories wat aan massa onderhewig is, koppel. Dit is hoekom ek hierdie storie ook in die middel van die ander stories geplaas het.
In die ruimte-aspek is daar die verhale wat op die aarde in alle lokaliteite vanaf die berge tot onder die see, van die woestyn tot op die arktiese sirkel, van die plaas tot suburbia afspeel. Hierdie ses stories wat op aarde afspeel word deur die ruimtestasie gekoppel. Die ruimtestasie is die enigste een waar hy die hele aarde tydens sonsondergang deur die venster kan sien – dit simboliseer dat die ruimteman (toekomstige) die geheel van alles en hoe dit gekoppel is (weliswaar deur retrospeksie) kan waarneem.
Die mees hostiele omgewings, wat deur die woestyn en pool stories verteenwoordig word, lê verste van die middel weg, want beide is oor net dominansie en verwerping en nie die seksuele konneksie tussen die man en die vrou nie. In die Dom/sub stories is daar ‘n balans tussen die wellus en geweld tot beide die man en die vrou se perverse plesier. Die soetsappige vanilla storie en die wispelturige louerige plaasstorie lê weerskante van die ruimtestorie, want ek dink dat daardie twee scenarios die meeste verhoudings beskryf. In hierdie drie stories is daar die meeste mag-ekwillibium tussen die man en die vrou. Die magsewewig skuif al verder weg van die middel na die vrou aan die een kant (onderwater en poolstories) en na die man aan die ander kant (hut en woestynstories).
In die twee stories waar die vrouens vasgevat word staar die vrouens na die son wat hier die manlike natuurkrag (force) simboliseer en waaruit die man sy krag (power) in al die stories put. Die sonsondergang dui op die man se orgasme. Waar die son nog bo die horison is, het hy nie afgekom nie. Die son oorweldig beide vrouens wat aan die man se geweld onderwerp word – die een raak bewusteloos en die ander kan dit net deur skrefie-oë aanskou. Net in die soetsappige een is daar niks, want die man is so flou dat daar geen magsonewewig tussen hom en die vrou is nie en beide kyk na die sonsondergang. Die plaasstorie is die enigste een waar die man die son bo die horison en dan weer onder die horison sien – net soos wat hy sy wellus aan en af moet skakel om by sy vrou se libido aan te pas. In die stories waar die vrouens die mag het, steur hulle nie hulself aan die son nie en gaan slaap of teef ten spyte daarvan. In die poolstorie trek die man die blindings teen die sonlig toe net soos hy sy verwerping aanvaar.
Water simboliseer weer die vrou se krag (power) in die stories. In die storie waar die dominante vrou die man onderdruk bly hulle onderwater en die man moet skottelgoed was en sy pis op hom en forseer hom om sy eie sperms op te lek. Die dominante vrou is ook die natste van al die vrouens – pis, slym en later vol sperms. In die plaas-storie simboliseer die warm en koue temperature van die stort waaraan sy hom blootstel haar seksuele wispelturigheid waaraan hy homself moet onderskik. In die Arktiese storie waar die vou hom verwerp is die water verys. In die hutstorie, die ruimtestorie en die vanilla-storie is die vrouens nat, maar in respons op die man terwyl in die dominatrix storie sy vir haarself sorg.
Die huis en kombuis is ‘n metafoor vir die vrou as die hart van die huis of die eier – wat die man soos die sperm moet penetreer. In die poolstorie is die vrou nie in die kombuis nie wat haar dissosiasie met die huis wys en in die onderwaterstorie is die man in die kombuis. Die onderwaterstorie is die enigste een waar die vrou eerder as die man na buite toe gaan – en dan ook om deur ander mans volgespuit te word wat haar dominansie illustreer. Die kombuis is waar die huis / huisgesin / verbintenis tussen mense rondom kos gebou word – en is vir my meer simbolies van die rede vir die bestaan van ‘n huis as die slaapkamer. Die enigste storie waar die mense nie in die kombuis seks het nie is in die vanilla storie, want dit is ook die oppervlakkigste, mees sentimentele en kwesbaarste verhouding. Daar is ten minstens ‘n perskeboom buite wat op kos – maar dus ook versoeking (soos die boom in Eden) buite die huis/verhouding dui.
Jung het geglo dat die mens nie as ‘n tabula rasa begin nie, maar dat mens met ‘n argetipiese potensiaal gebore word. Ek glo weer dat die seksuele instink en voortplantingsdrang reeds van geboorte af as argitiepe in elke mens vasgelê is, maar dat ‘n tabula rasa stadium (onderworpe aan die spesifieke argetipe) daarop volg wat ingevul word soos wat die persoon ontwikkel en aan sekere positiewe en negatiewe prikkels blootgestel word. Hierdie prikkels veroorsaak dat die onderliggende seksuele argetipe op sekere maniere gedy of geknou word en in verskillende rigtings kan ontplooi en vergestalt word.
Uiteindelik word elke mens se seksualiteit bepaal deur sy of haar vermoë en geleentheid om aan hierdie oerinstink uitdrukking te gee en kan dit dus nie in isolasie geskied nie. Die seksuele belewenis is uiteindelik die liggaamlik/emosionele/intellektuele koppeling en interaksie met ‘n ander. Die stories is hoofsaaklik op die magspel tussen mans en vrouens in ‘n verhouding gefokus en hoe dit hulle seksuele interaksie en dinamika bepaal. Die storie begin en eindig met die jong mense as ‘n tabula rasa waarop die toekoms geskryf gaan word.
Jung se anima/animus filosofie skemer in van die stories deur soos die magsewewig van die een na die ander seksmaat beweeg. Ek speel ook ‘n bietjie met Jung se konsep van Sinchronositeit wat ek met die herhalende simbole soos die paralelle heelalle, die onderganende son, die man wat by die huis/kombuis inkom, die aardbewing, uitbeeld. En hoe, ondanks hierdie eendersheid, die uitkomstes van elke gesprek wat op die aardbewing volg, soos hulle lewens self, elke keer radikaal verskil en dus nie voorspelbaar is nie. Met ander woorde onvoorspelbare (“Acausal”/ Butterfly effect van Chaos teorie) gebeure wat gevolg het nadat die man en die vrou oor die drumpel gestap het, het veroorsaak dat hulle lewens elke keer radikaal anders uitgedraai het as wat hulle kon voorspel het.
Ek juksapositioneer die konsep van Sinchronositeit met dié van Oorsaaklikhied wat stel dat alles in die kosmos ‘n rede het en dus ‘n effek van daardie rede is. In die storie verwys dit na die verhouding tussen die man en die vrou wat deur elkeen in verhouding/magspel met die ander bepaal word, m.a.w. die man se dominansie verwek die vrou se submissiwiteit en andersom in sekere gevalle. Oorsaaklikheid bou ook op Newton waar hy wys dat elke aksie het ‘n gelyke en teenoorgestelde reaksie het wat ek uitbeeld met die Dom/sub verhoudings, die onderhandelde seks in die plaasstorie en in die ruimtestorie waar ek dit deur die mense se bewegings in gewigloosheid uitbeeld.
Vir my is seks veel groter as naai. Seks is vir my die emosionele en fisiese kommunikasie en interaksie tussen twee mense en as jy regtig gelukkig is, is daar ook intellektuele aspek waarbinne jy die ander kan ontmoet en saam verken. Hierdie seksuele uitlewing tussen mense is soos die slag en skering van ‘n stuk weefwerk. Jy het die jukstaposisie en inmekaarwewing van beide nodig om die lap te maak anders is dit net twee bolle tou.
Ek dink dat mens se seksuele wese vanuit die oerinstink waarmee jy gebore is ontwikkel en groei in verhouding met die persoon met wie jy dit kan uitleef. Jy en jou seksmaat bepaal dus die ontpopping van julle instinkte in mekaar deur die uitlewing daarvan waar die een die klankbord van die ander is. Jy kan slegs jou seksuele wese heeltemal tot uiting bring as jy met die mees geskikte seksmaat is, maar dat dit heeltemal anders kan evolveer of onderdruk word as jy met enigiemand anders is. Hierdie balans tussen die manlike en vroulike kragte lei tot ‘n magdom van ervarings wat vanaf geweldige seksuele frustrasie en spanning tot ekstase en vervulling kan wissel.
deur Uther Pendragon
Dit is eintlik ‘n baie erotiese tema, maar sal natuurlik nie in almal se smaak val nie.
Vir sommige van ons is seks ‘n baie meer genuanseerde interaksie tussen ‘n man en ‘n vrou as vir ander. Vir my en die vrouens met wie ek seksueel verkeer is seks nie primêr romanties of sentimenteel of mooi of ordentlik nie, maar eerder ‘n ontdekking en ontsluiting en verkenning van mekaar se fisiese en emosionele aspekte. Gedurende ons seks-sessies, wat ure lank kan duur, eksperimenteer ons en doen goed wat nie noodwendig aan die samelewing se norme en waardes voldoen nie, maar wat ons intens bevredig.
Een van die aspekte waaroor ek al geskryf het is die onderdrukking van ons behoeftes deur ons sosiale programmering. Ons is emosioneel en fisies diere wat van kleins af vertel is hoe sondig dit en dat en veral seks is en dat seks deur die samelewing en die kerk gesanksioneer moet word voordat dit tussen een man en een vrou op ‘n sekere manier mag plaasvind. Enige afwyking van hierdie norm word as pervers en sondig beskou.
My missie was oorspronklik om die vrou saam met wie ek is van hierdie programmering te bevry en haar primitiewe en instinktiewe wese los te laat, maar helaas – dit vat geweldig baie moeite en werk in sommige gevalle glad nie of is net gedeeltelik suksesvol. Die sosiale programmering in sommige mense is so diepgaande dat hulle seks met apatie en selfs afkeur “toelaat” en dit glad nie geniet nie en vir sommige is selibasie ‘n normale toestand. Gelukkig het ek ontdek dat daar vrouens is wat op die oog af gesofistikeerd en ordentlik is, maar ook emosioneel reeds bevry is en erotiese avonture wil ervaar en gretig aan die verbreding van hulle erotiese horisonne wil deelneem.
Hierdie vrouens weet dat parfuum my nie aandraai nie, maar dat ek baie meer in die reuk van haar poes belangstel. Dat die snit van die rokkie irrelevant is, solank ek by haar kan uitkom. Dat die kantdingetjie wat sy honderde Rande by Victoria’s Secret voor betaal het, skaars raakgesien gaan word. Wanneer ek ‘n vrou se hare vasgryp wanneer ek haar van agter af naai kan ek nie ‘n fok omgee of sy honderde Rande vir die stilering daarvoor betaal het nie en die enigste prikkel wat ek van lipstif kry is om die ring wat dit op my skag nalaat te sien nadat sy my afgesuig het. Daardie tipe vrou weet dat ek net in een ding belangstel wanneer ek by haar is – en dit is net in haar primitiewe dierlikheid.
Sommige mans is fetisj-gedrewe en vuil is maar net nog ‘n fetisj soos vasbindery, muilbande, skoene, vroue-onderklere en seks-speelgoed. Hierdie mans sal fikseer op vroue-broekies of skoene en daarin aftos byvoorbeeld. Hulle sal ook deur vrouens wat in jellie-gevulde opblaasbaddens stoei, en daarmee besmeer word, aangedraai word. Uiteindelik word die fetisj die seksuele ervaring en die vrou is ‘n bysaak. Vir my is dit die mees erotiese ervaring wanneer die dier in die vrou uitkom en sy soos een optreë. Daardie ontpopping van ordentlik tot vieslik soos haar oerwese die oorhand kry, is ‘n ongelooflike ervaring – daar waar sy weet sy kan net oorgee aan haar diepste, dierlikste drange en dat alles toelaatbaar is. Haar ouerdom, vetindeks, skoonheid en alles buiten haar dierlikheid word irrelevant – haar wellus is al wat tel. In hierdie erotiese, instink-gedrewe spel word ons wilder en wilder en die ervarings intenser en daar is sweet, slym, sperms, pis, kwyl en vloeke, gille en kreune en ‘n stoeiery en rondrollery. In hierdie bandelose oorgawe aan wellus is nie een van ons besorgd oor tapytbrande, grasvlekke, ligaamsvloeistowwe, modderspatsels, kossmeersels, kneuse of krappe nie.
Kyk ‘n bietjie na hierdie greep uit The Matrix 2:
Merk die stomende sensualiteit, let op hoe die vrouens hulle lywe sensueel teen die mans s’n wriemel, let op die skuddende borste en boude en die vrouens se kaal voete wat in die modder trap terwyl hulle swetende lywe deur die mans betas word. Ek sal nooit die intensiteit van hierdie tipe ervarings en die diep bevrediging van my oerdrange vir sentimentaliteit, romanse en ordentlikheid verruil nie.
Vra jouself die vraag – as jy pynlik netjies is, altyd goed-versorgd is, ordentlik optreë en wel-gekleed is – het jy ook dikwels seks? As jy eerlik ja kan antwoord, jippie! As die antwoord nee is, dan het ons dalk ontdek hoekom nie. Net sekere mans word deur goed-versorgd, netjies, ordentlik aangedraai (wat opigself ‘n fetisj is) en dit is nie ouens soos ek nie.
In ‘n onlangse gesprek op Gemeenskap, Kombiekiehier se sosiale netwerk waar ons vrae bespreek en lywe wys en flirt en charf en omgee, het ek die volgende gevra:
Ek wonder waar die idee vandaan kom dat mans nie omgee vir vroue se bevrediging in die bed nie. Of as dit van die “ou tyd” af kom, dan wonder ek of dit werklik nog steeds so is? Is dit nie dalk een van daardie mites wat (nie meer) so is nie?
Ek wonder omdat elke liewe storie op kombiekiehier wat deur ‘n man geskryf word se fokus daarop is dat die vrou ook ‘n orgamse moet kry. Elke liewe man waarmee ek praat hier of op my sites voel sterker oor die vrou se orgasme as hulle eie. So baie mans se “prikkel” is die vrou se plesier en hulle voel asof dit nie ‘n lekker sessie was as die vrou nie ook (of eerste) gekom het nie.
Dis so prevalent dat dit amper onmoontlik sou wees om ‘n man te kry wat nie daardie fokus (en selfs kink) het as jou kink sou wees dat hy nie daaroor moet omgee nie.
Dis so algemeen dat ek nie kan besluit of dit nooit regtig so groot probleem was nie of is mans nou net mooi getrain dat hulle dit nou maar deel van hulle fantasie gemaak het. (Het vroue dus mans se seksuele fantasieë verander?) Selfs mans wat hulself as uiters dominant beskryf, sal sê dat dit wat vir hulle die belangrikste is, is dat die vrou moet lekkerkry en kom. Selfs in hulle fantasieë.
Ek is nie besig om te praat van mense wat net “praat” nie. Dis nie ‘n show nie. Dis asof die meeste mans regtig so “issue” daaroor het dat dit soos ‘n voorwaarde van hulle eie genieting is. Of so skuldgevoel daaroor het? Imagine as jy nie eens in jou fantasieë nie haar plesier eerste plaas nie. Ek vind hierdie tendens vreeslik interessant. Of hulle was nog altyd geprikkel deur die feit dat hulle vroue kan laat gil van plesier? Dalk is dit nog altyd iets wat mans oor droom en deel van evolusie en seks. Maar dan waarom die geteem dat mans nie oor vroue se orgasmes omgee nie. Dit kan net een of die ander verduideliking wees, nie altwee nie?
Ek het toevallig twee dae later op ‘n artikel afgekom wat mooi inpas by die vraag. Dis oorspronklik HIER gepost.
Men Want You to Orgasm Because It Makes Them Feel Manly, Study Says
According to research, your boyfriend’s insistence on making you come may have more to do with him viewing your orgasm as a “masculinity achievement” than with your sexual satisfaction.
A study published in 2017 in the Journal of Sex Research found that men view the female orgasm as an opportunity to confirm their manhood. These findings, courtesy of two University of Michigan researchers, suggest that men who think sexually pleasing women is important are really doing it to please themselves.
Thanks to the sexual scripts society assigns people, men often feel like they have to “prove themselves through symbolically masculine achievements,” the study’s authors write. Because previous research has shown men gleaning sexual satisfaction from a woman coming, the authors were interested in finding out if men view female orgasms as a “masculinity achievement.”
The study analyzed the responses of 810 men who were 18 and older and currently sexually attracted to women. During the experiment, researchers posed an Imagined Orgasm Exercise: Participants read one of four anecdotes that had them imagine having sex with a female partner they like and had had sex with three times already. The four variables were that the men either always made the woman come even though she had or hadn’t with previous partners, or never came with him even though she had or hadn’t in the past with other men. Afterward, researchers took stock of participants’ feelings of masculinity as well as their sexual esteem, among other things.
Unsurprisingly, the men in the study “reported higher feelings of masculinity after reading a vignette in which a female partner orgasmed versus a vignette in which a female partner did not orgasm.” Moreover, “this effect was exacerbated for men with high masculine gender role stress.”
But, contrary to popular belief, a woman’s orgasm history had little impact on how masculine a man felt. This suggests that men take responsibility for a woman’s sexual satisfaction, the authors note. While this may propel men to do whatever it takes to get a woman to come, the study’s authors say that a man’s insistence to help a woman achieve orgasm may cause him to “dismiss important contextual factors and/or women’s own agency and experiences around sexual pleasure.”
In an interview with psychology news website PsyPost, the authors noted that women’s orgasms “shouldn’t be seen as another notch on the bedpost, so to speak. Women’s orgasms should be experienced—when they are wanted—as a wonderful part of sexuality, not as something men give to women as an example of their prowess.”
They continued: “Cultural ideas about masculinity push many men to feel like they need to live up to certain ideals, and this ends up being bad for sexual pleasure.”
Moreover, the study’s results “could be interpreted to support notion that the increased attention to women’s orgasms, often lauded as the symbol of women’s sexual liberation, actually reflects a repackaging of women’s sexuality in the service of men” and that “a reevaluation of women’s orgasms as symbols of sexual health and liberation is sorely needed.”
Paul Joannides is a psychoanalyst and the author of the sex ed book Guide To Getting It On. While he has some issues with the current research—he says the authors failed to mention that women’s sexual pleasure isn’t as clear-cut as it is with men, and that many women struggle to communicate the ways men can give them pleasure—he says the bigger takeaway for women is that “it matters to a lot of male partners if you do or don’t have an orgasm.”
Women need to help their partners understand “that your overall pleasure is just as important as whether you did or didn’t have an orgasm,” he tells Broadly, “and that begins with how he greets you at the door, the feeling you get when he hugs you, and whether he makes you feel desired and valued.”
He continues: “You need to educate him about your body, your sexual pleasure, and help him to realize that your way of arriving at an orgasm could be very different from how his last partner orgasmed, or from how he has orgasms. Help him to realize the goal is pleasure, and if orgasm is part of that, great. But pleasure comes first.”
Wat dink jy?
deur Uther Pendragon
Vanuit haar gaan vroulike wesens ontspring.
Mooi, verleidelik en bedrieglik van aard,
Wat mans gaan aankleef en onheil oor hul bring,
Afwesig met nood maar daar tydens welvaart.
(Theogonie 560-614: Hesiod, 700BCE)
“Pa, moenie sterf nie pa!” roep die snikkende jong man op die rand van die bed.
“Is dit jy Agenor?” klink die swak stem van die ouer man.
“Ja pa, ek is hier” sê die seun en sit sy hand op sy pa se skouer – die een wat nie verbind is nie.
Die kamer ruik na bloed en heuning. Die gedruis van krete en swaarde op skilde kom deur die oop venster in vlae na hulle aangewaai.
“Wat het gebeur?” vra die ouer man en lig sy kop effens om na die bloed-deurdrenkte verband om sy arm te kyk.
“Hulle het pa raakgeskiet – die pyl het langs die skild verbygekom. Ons kon die pyl skoon uitkry maar pa het baie bloed verloor. Die dokter het die wond skoongemaak en verbind.”
Die ouer man se kop val op die kussing terug, “dink jy ons gaan die aanslag vandag weer kan afweer?”
“Ek dink so pa. Ons weermag is besig om die vyandelike krygers wat deur die westelike muur gebreek het, terug te dryf.”
Die ou man lê met sy oë toe.
Na ‘n ruk kom hy weer by en sê: “Maar uiteindelik gaan hulle ons tog wen. Ons sal nie nog ‘n seisoen onder hierdie beleg kan deursien nie” sê die ouer man en dan voeg hy biter by: “dis die vrou, my seun, dis die vrou wat hierdie ellende oor ons gebring het”
“Elena, pa? Praat pa van Elena?”
“Sy en al die ander – addergeslag. Gestuur om ons te vernietig …water – gee my water…”
Die seun hou ‘n erdebeker met water na sy pa se lippe.
“My seun – jy moet als in jou vermoë doen om nooit te trou nie… maar helaas, selfs dan is jy nie vrygeskeld van die vernietigende, vergiftigende invloed wat hulle op jou lewe het nie. Selfs as jy so gelukkig is om ‘n goeie vrou kry, is dit maar net ‘n kompromis tussen die goeie en die bose.”
“Wat vertel Pa my nou?” vra Agenor verbaas, “hoekom is vrouens dan so Pa?”
Die ou man beduie vir nog ‘n teug water en vertel dan dié storie:
***
Die Voortyd
Prometheus: “Hoezit, hoezit? Ek is terug (van waar ook al ek was om die storie ‘n bietjie spanningsvol te maak). Hoe gaan dit met die joppie wat ek jou gegee het Epimetheus?”
Epimetheus: “Nee dit gaan OK, Broer van my, maar die goetertjies is besig om op te raak. Maar tjek dit uit – tjek net hierdie koel ding met die tanne en die hare wat ek gemaak het, ek noem dit Leeu… en hierdie een het moerse vlerke en kloue en sommer ‘n lekker skerp bek ook, hom noem ek Arend… maar tjek net hierdie een – vir hom het ek ‘n slurp én moerse ore en tande gegee, ek noem hom Olifant… en-”
Prometheus: “Waar is die mense wat jy moes gemaak het?”
Epimetheus (verward): “Fok waaat?… Mense?”
Prometheus: “Ja mense, ek het spesifiek vir jou gesê jy moet mense maak, waar is hulle dan?.”
Epimetheus: “O tjorts…ek is seker hulle is hier rond. Laat my bietjie tjek…”
Prometheus: “Ek gaan my moer strip as jy weer opgefok het!”
Epimetheus: “Hou op om so op my fokken case te wees hoor!”
Prometheus: “Ek onthou goed ek het jou gesê: spesie nommer 8 888 888 – DIE MENS!”
Epimetheus: “Jy kan moes sien hoe soek ek hier….ek was die hele fokken dag besig om die fokken goed te maak, en nou kom pik jy op my oor een fokken spesetjie en worrie nie oor die 8 888 887 fokken spesies wat jy hier voor jou fokken eie oë kan sien nie!”
Prometheus: “Ja en geen wonder jy kan dit nie kry nie, kyk hoe lyk die kontinente volgeprop met jou stront – dis net spesies waar jy kyk, daar is geen orde nie, geen wonder als is deurmekaar nie – goed hardloop rond, kruip in gate in, vreet mekaar, bekak die plek en als!”
Epimetheus: “Sorrie Boet, ek kan dit nie kry nie, maar ek kon sweer ek het hulle gemaak – so met laaang nekke en kolle oral oor – nogal smart hoor.”
Prometheus:”Jy bedoel seker hierdie stupid kak – dis ‘n kameelperd poephol – kyk net hoeveel klei jy hierop gemors het, weet jy – ek strip my moer sommer nou!”
Epimetheus: “OK, OK! Kalmeer net…wag! ek weet…hier is hulle …. sê hallo vir die oom!”
Prometheus: “Jou stupid bliksem! Hierdie is dan pratende donkies – jy is duidelik clueless en weet nie wat aangaan nie. Sê my nou reguit – het jy mense gemaak of nie?”
Epimetheus: “hmph…”
Prometheus: “Wat? Ek kan nie hoor nie?!”
Epimetheus: “Sorrie Boet, ek dink nie ek het nie.”
Prometheus: “Nou gee die fokken klei hier sodat ek iets aanmekaar kan flans. Bliksem, hier is dan amper niks oor nie! En waar is die sak accessories? Wat! – dis dan fokken leeg! Jou stupid moer! Jy het dit op al hierdie ander kak van jou gemors – nou is daar niks kloue, slagtande, vlerke, gif, skubbe, sterte, maanhare, moerse groot ore vir die mense oor nie! Hou op so skree as ek jou gat skop!”
Boem!
Epimetheus: “Aaau!”
Boem!
Epimetheus: “Aaau!”
Boem!
Epimetheus: “Aaau! Einaaa, einaaa….snik…snik…snik”
Prometheus: “Zisses, ’n Titaan moet fokken alles self doen in hierdie plek.”
2 minute later:
Prometheus: “sooo ja: hierdie drelletjie dingetjies is al wat ek kon saamflans met die laaste droesempie klei – kom kyk hier stupid!”
Epimetheus vanuit die hoekie: “Ek sien…ek sien…(aaau…snik…snik)”
Prometheus: “En aangesien ek geen accesssories oor het nie het hulle maar laat regop staan soos die Gode – tjek hoe oulik staan hulle kiertsregop met hulle pieletjies so wat so in die lug hang…..hehehehe.”
***
Prometheus leer die mense hoe om te praat, loop, jag, hoe om wapens te maak, metaal te smee, alles van die natuur en alles wat mooi is. Hy gee hulle ook vuur. Alles gaan goed en voor die wind. Die mense is gelukkig en hulle Skepper sorg mooi vir hulle.
Zeus kyk so een dag daar van sy balkon op Olimpus uit oor die wêreld en die bedrywighede van die mense vang sy oog. Hy roep uit: “waddefok gaan daar aan? Tjek net al daai mense wat so met hulle sandale ploefe-plaf daar onder op die aarde rondloop, en hardop lag en lekker aangaan – dis sommer stront. Niemand is bedruk nie, almal like mekaar, almal staan in bondeltjies en chat met mekaar, almal is happy – en KYK – hulle het vuur! En waar kry hulle daardie vuur? Van my gesteel natuurlik – die bliksems het dit…natuurlik! Dis daardie Prometheus wat dit in Olimpus moes kom steel het. Nee kak daarmee – ek sal ‘n stokkie daarvoor steek! Ek gaan sommer nou hul vuur wegvat en dan sien ons wie lag laaste.”
***
Prometheus kom by die mense aan en vra: “Hoezit, hoezit my skepseltjies? Kuier julle nog lekker saam? Maar wat gaan hier aan? Hoekom sit julle so op hopies en tjank?”
Mens no. 889: “Zeus het ons vuur kom wegvat en hy het gesê: ‘fok julle en fok Prometheus ook – dis MY vuur dié’.”
Prometheus: “Wow, watter ou vuilbek! Dis OK vir ‘n Titaan om so vieslik te praat, maar ‘n Olimpiese God? Wys jou nou net – die skynheiligheid! Maar moenie worrie nie my maatjies, ek sal weer vir julle vuur kry” en daarmee verdwyn hy weer.
Nie te lank daarna kom Prometheus met ‘n brandende stomp in sy hand by die mense aan en sê: “Kyk wat het ek vir julle gebring – ‘n lekker brandende stomp vanuit Hefaistos se smidsoond!”
“Jyyyy!” skree die mense, oorstelp van vreugde en steek sommer sulke lekker groot vreugdevure aan.
Daardie aand sit Zeus op sy balkon op Olimpus en tuur na die sonsondergang oor wêreld uit, maar soos die skemering daal sien hy die vuurtjies oral op die aarde brand. Hy ontplof van woede en sis deur sy baard: “Eers gaan ek met daai parmantige bliksempies afreken en daarna met Prometheus!”
***
Zeus se stem weergalm in die smidswinkel onder Berg Etna: “Hefaistos, Hefaistos! Waar is jy jou kreupel bliksem?”
“Hier is ek Vader” roep die jong man uit die donkerte. Die ou man hoor hom naderskuifel voor hy die oranje gloed van die smidsoond op die roetbevlekte gespierde liggaam sien glim.
Zeus wend sy blik weg van die verwronge bonkige liggaam wat nou voor hom neerkniel om sy walgig verberg.
“Luister nou mooi want ek hou nie daarvan om myself te herhaal nie. Ek wil hê dat jy vir my iets moet maak.”
“Sekerlik my Heer, dit sal vir my ‘n voorreg wees” prewel die jong man dankbaar.
“Maak vir my die mooiste wese denkbaar, en jy sal my seën ontvang.”
Hefaestus was bekend daarvoor dat hy allerlei fantastiese instrumente vir die gode en helde geskep het – o.a. die gevleuelde helm en sandale van Hermes, Aegis se borsplaat, Agamemnon se ampstaf, Achilles se wapenrusting, Herakles se bronsklappers, Helios se koets, Eros se boog en pyle en al die trone van die Olimpiese gode. Om ‘n wese te maak sou nie moeilik wees nie.
“Ek sal my Heer. Wanneer wil u dit hê?”
“Teen more-middag” kom die bruuske antwoord, “maar onthou dit – hierdie skepsel moet die mooiste wese ooit wees – en ek bedoel iemand met oorweldigende, oorrompelende skoonheid”.
“Miskien moet u my dan tot oormore tyd gee my Heer” kom die huiwerige antwoord van die jong man maar Zeus het alreeds sy rug gekeer op die kreupele.
Hefaistos het vir die volgende twee dae aanmekaar gewerk en uiteindelik was hy klaar. Hy stap rondom sy handewerk om dit te bewonder en al is dit sy eie maaksel voel hy hoe sy ereksie groei terwyl hy na die lig kyk wat oor die rondings streel. Hy is veral trots op die ronde hompe wat hy voor-op die borskas gesit het.
Sy gedagtes word onderbreek deur ‘n diep stem wat agter hom dreun: “voortreflik, waarlik uitstekend Hefaistos! Jy het my nie teleurgestel nie, ek het geweet jy kon as jy regtig probeer. En druk daai stokkie van jou in ‘n ander rigting jou jagse moer.”
Zeus en Apollo staan daar met grynslagte op hul bebaarde gesigte. Apollo tree nader en ruk die skepsel van die staander af en voor Hefaistos nog kon protesteer gryp Zeus hom aan die kop en sê: “Ek seën jou!”, en daarmee stap die twee gode uit die smidswinkel uit terwyl die geseënde Hephaestus hulle bedremmeld agterna staar.
***
Die skepsel word in Olimpus staangemaak en al die gode (buiten Poseidon en Hades natuurlik en Hermes want hulle was elders besig) kom om dit te bewonder en dit is net ‘n ge-oe en ge-aa van alle kante.
“Maar dit is nog het einde niet” lag Zeus. “Ons gaan nou aan die werk spring my kinders, kom nader, kom luister na my raadsplan.” Die gode gaan sit rondom hulle pa, want hulle kan sien hier kom ‘n ding – hy lyk selde so ernstig.
“Julle onthou seker almal wat gebeur het toe ek die mensdom wou straf vir hul parmantigheid en toe ek vuur van hulle weggeneem het? En hoe die skelm Prometheus toe weer vir daai vieslike skepseltjies van hom vuur gebring het?” Hy kyk rond en almal knik instemmend.
“OK, hier is nou my plan – ons gaan hierdie rubbish ‘n les leer. Ek is nou gatvol vir hierdie onderkruipery en dwarsboming van my gesag. Ek wil hulle uitwis, maar ek gaan nie iets stupid soos water of vuur gebruik nie, nee my kinders….ek het ‘n briljante plan gekry – ek noem dit biologiese oorlogvoering. Ons gaan hierdie skepsel wat ek laat maak het – wat terloops baie mooier as daai Prometheus se kak is, met gawes toebedeel wat dit die ultimate weapon gaan maak.
“Ek verlang dat elk van julle ‘n geskenk vir die skepsel gee – maar hou die plan in gedagte nê – die uiteinde moet ‘n onweerstaanbare mooi euwel wees wat die mensdom so stadig en wreed as moontlik sal vernietig. Dit moet wees asof hulle gif drink en vra vir nog. Ek wil vir die res van hulle misrabele bestaan met leedvermaak na hulle lyding kyk terwyl ek my gat vir hulle skeur.”
Athena gee die wese ‘n pragtige silwer rok, ‘n geborduurde sluier, blommekranse en ‘n silwer kroon en sê: “ek skenk jou hierdie gawes om jou skoonheid te komplimenteer – hiermee word jou skoonheid nog beter beklemtoon.”
Mense het egter ook iemand nodig wat vir hulle klere maak en dus leer Athena die skepsel om naaldwerk te doen en hoe om te spin en te weef en laastens skenk sy die wese intelligensie.
Dit is Afrodite se beurt: “Ek gaan vir die skepsel die skoonheid van ‘n godin gee.” En glo dit of jy wil of nie – maar voor almal word die skepsel nog mooier as wat Hefaistus dit gemaak het. Almal snak na hulle asem. Sy skenk egter vir die skepsel ook verlange – maar die tipe verlange wat die hele wese tot in die se murg gaan verlam en dit altyd onvergenoegd gaan laat. En asof dit nie genoeg is nie, gee Afrodite die skepsel ook bekommernisse sodat dit nooit rus vir dit se siel het nie.
Zeus gee vir die skepsel ‘n doos met ‘n groot gebaar: “en dit my kinders, is MY gawe aan die wese”.
“Wat is dit Vader?” vra die een. “Wat doen mens daarmee?” vra die ander.
Dis juis my geheime wapen – dit is die ding wat die hele geskiedenis gaan verander. Hierdie doos is die eerste en die beste vorm van biologiese oorlogvoering – as die mense dit uitlos sal niks met hulle gebeur nie, maar die oomblik wat hulle dit oopmaak sal elke ellende en siekte denkbaar uit daai doos spring en die mensdom op die verskriklikste maniere verinneweer en uiteindelik uitwis.
Afrodite kyk krities na die wese en sê “hmmm…in daardie geval wil ék graag nog ietsie bysit…”
En daarmee gee vroetel sy aan die doos vir ‘n hele 2 minute lank en dan staan sy tevrede terug. Almal staar na die pienk frilletjies en lelletjies wat sy soos versiering regoor die middel van die doos gemaak het.
Sy trek die frilletjies weg en wys die knoppie wat sy bo die doos daartussen weggesteek het. “Tjek dit uit my mense” sê sy.
“Wat is dit?” vra die een. “Wat doen mens daarmee?” vra die ander.
“Dis so ‘n geheime dingetjie wat vir die wese so ‘n ongelooflike lekker gevoel sal gee as daar net aan geraak word dat dit bykans onmoontlik sal wees om nie daaraan heeltyd te wil karring nie!” sê Afrodite en almal bars uit van die lag.
Zeus sê: “so ‘n slim kind! Dit sal net ‘n kwessie van tyd wees voor daardie doos oopgemaak word, Hahahaha!”
Hermes kom uitasem daar aan – en sê: “is ek nog betyds? Wat gaan aan?”
Na hy op hoogte gebring is vryf hy sy hande saam en sê: “OK – ek skenk vir hierdie wese skaamtelose gedagtes en ‘n bedrieglike natuur asook die vermoë om te praat – maar met ‘n verradelike, leunagtige tong! En dit my familie, is hoekom sy die eerste wese sal wees wat deur nuuskierigheid oorval gaan word.” En weereens bars die gode uit van die lag.
“Ja-nee, daardie arrogante, self-geregtige, regop-lopende holnaaiers gaan nou hulle gatte sien!” bulder Zeus uitbundig uit en almal lag vir sy slim grappie.
“Wie wil vir die wese ‘n naam gee?” vra Zeus
“Ek wil, ek wil!” roep Hermes uit, “ek noem haar Allegawe! So ‘n lekker ironiese naampie – ons het ons gawes vir haar gegee en sy gaan dit weer aan die mense gee!”
“En hulle verdien dit dubbel en dwars” sê Afrodite.
Zeus gaan na die bed waar die wese lê en sê: ”word wakker skepsel!” en hy klap sy vingers. Hy help die wese regop en laat haar staan. Hy kyk in haar oë en sê: “Jou naam is Allegawe en jy is ‘n geskenk vir die mensdom”,
“Kom saam met my Allegawe” sê hy vir haar en daarmee stap hulle teen Olimpus af na die vlakte daaronder waar die mense so kaploefe-plaf rondloop, in groepies sit en so hanana-hanana en lag hahahaha en vriendelik is met mekaar.
Zeus fluister in haar oor: “Onthou nou wat ek jou sê – moenie daai doos van jou oopmaak nie want almal op aarde sal dit berou – jy die meeste van almal.”
“Maar hoekom nie liewe Vader? Alles wat u gemaak en laat maak het is mos goed, nie waar nie?” fluister sy terug.
“Ek sê nou vir jou – doen wat ek sê anders gaan jy en almal anders bars! Julle sal vrek by die miljoene van elke pes, plae, siekte, hongersnood, oorloë, hartseer, pyn en ellende denkbaar as jy nie vir my luister nie!”
“So hoekom het U vir my ‘n doos gegee as ek dit nie mag gebruik nie, en…?
“Al wat jy hoef te weet is dat jy my blindelings moet gehoorsaam en nie soveel vrae vra nie! Ek is na als die God van Gode, die oorwinnaar van die Titane – en jy, jy is net ‘n mens, nee nog minder – jy is ‘n VROU!”
“Maar nogtans – wat is die doel daarvan dan? Hier sit ek met my doos in my hand – soos in vir altyd? En ek mag niks daarmee doen nie? Mag ek darem met my vingers daaroor streel? Mag ek liggies daarop tik? … Mag ek dit darem nou en dan was?”
“Zisses maar jy karring aan – soos ‘n fokken druppende kraan! Doen net wat ek jou sê jou, jou… VROU!”
“…en hoe kan U ander onskuldige mense om my ontwil straf?” vra sy verward.
“Kyk wat hou ek hier in my hand vas half-mens: dit is fokken bliksemstrale. Weet ek wat ek daarmee kan doen? Gaan so aan en dan vind jy uit…” en hy guur haar kwaai aan.
“Zeussie, maar jy maak my ril tot by my tone as jy so vir my met daai kwaai oë kyk liewe Vadertjie” pruil sy en flikker haar oë vir hom.
Zeus staan skielik ‘n tree of wat terug asof hy ‘n klap gekry het, en mompel in sy baard: “daaamn – daai Hermes ken sy werk.”
Dan glimlag hy vriendelik vir haar en sê: “OK, ons het so bietjie op die verkeerde voet hier weggespring jong dame. Ek is so bietjie jammer dat ek so kwaai was met jou” en hy sit sy arm om haar.
“Dis OK” koer sy, “ek dink dis maar daai sterk manlike hormone wat dit aan julle ouens doen” en vlei teen hom aan.
Zeus maak homself uit haar greep los en stap met ‘n groot glimlag doelgerig na die mense se kampong met haar aan die hand.
***
Almal staak wat hul doen en buig soos wat Zeus verby hulle stap – reguit na Epimetheus se huis toe. Die twee se gang word deur 100% starende oë en 90% beurende ereksies gevolg.
Zeus en Allegawe gaan staan voor ‘n huis en hy roep: “Epimetheus, Epimetheus! Is jy tuis?”
Die deur gaan oop en die Titaan kom uitgestap terwyl hy die slaap uit sy oê uitvryf, “Goed en jy Allerhoogste?”
“’n Geskenk vir jou – van my – met al die gode in Olimpus se liefde” sê Zeus en stoot Allegawe vorentoe.
Epimetheus: “watse ding is dit, o Zeus?”
Zeus: “dit, my pel, is ‘n VROU! Ta…da…daaah!”
Epimetheus staar met ‘n oop mond daarna. ‘n Druppel kwyl drup van sy onderlip na die grond, “Zisses dis mooi, wat ookal “‘n vrou” beteken en hy stap rondom Allegawe.
Epimetheus: “wat doen mens daarmee?”
Zeus: “man, eintlik enigiets wat jy wil.”
Epimetheus begin nog om te sê: “Prometheus het my vertel dat ek nooit geskenke van die gode moet aanvaar nie want…”
Die woorde verdwyn in sy keel toe sy oë oor die meisie streel – die blomme in haar hare, haar silwer kroon, haar sygladde silwer rok, haar oë, haar mond…”wat is dit dié?” vra hy en hy druk sy voorvinger in haar linkerbors en toe haar regterbors.
“Dis tiete my pel, spesiaal vir jou gemaak” sê Zeus.
“Wat doen mens daarmee?” vra Epimetheus.
“Wat ook al jy wil my maat – jy kan dit vryf, druk, soen, suig, trek, klap, knyp – net wat jy wil.”
“Regtig? Dit klink lekker. OK, en wat is dit dié?” en hy gryp na haar doos.
“Nee donner, stadig nou, jy kan nie sommer so ‘n vrou se doos gryp nie! Barbaar! Sekere goed is privaat. Daai is haar doos en net sy mag dit gebruik – soos in Nié!” sê Zeus en kyk kwaai na haar, “anyway dis hare en sy moet verantwoordelikheid daarvoor neem. Dis nie joune nie gehoor? Ek het haar vir jou gegee en ek het vir haar ‘n doos gegee – so almal is veronderstel om happy te wees, OK? Ek los nou julle tweetjies sodat jy met haar tiete kan speel terwyl sy haar doos vashou – en niemand loer na haar doos nie gehoor?!”
Zeus draai om en stap weg. Hy was nog nie eens halfpad nie toe hy in die verte ‘n geroep vanuit honderde kele hoor: “maak oop die doos! Maak oop die doos! Maak oop die doos! Nee fok los haar tiete uit, dis myne! Eina! Fok jou! Ek wil ook aan haar tiete vat! Gee my ook ‘n beurt! Los haar uit! Ek soek haar ook! Myne, myne!” Tiete! Fokkit! Tiete! Bliksem! Doos! Doos! Fokof! Doos! Myne! Tiete! Eina! en ‘n groot glimlag sprei oor sy gesig. Sy plan werk reeds – en steeds.
NS: Ek vermoed dat van die togadraers wat die webwerf patrolleer (en maats, ek praat nou nie van Batman nie) mag dalk dink dat ek stupid is om f plaas van ph te gebruik want dis nie wat hulle op kweekskool geleer is nie. Dis eerder julle wat vir my moet verduidelik hoekom julle Hephaistos skryf en nie Hefaistos nie want julle studeer filosofie en nie philosophie nie terwyl beide woorde in Grieks met die letter φ geskryf word. Dus sal ek Hefaistos met f skryf want dis hoe ek praat. Kom oor dit en worrie eerder hoekom daar so ‘n stupid woord soos kittelaar in Afrikaans is.
En vir elke taalstryder wat my gebruik van Engelse woorde veroordeel: ek weet wat al die Afrikaanse woorde is, maar ek probeer myself indink hoe ‘n Titaan sou gedink en gepraat het. En ja, Titane en Gode kan praat soos julle wil – want hulle kan en mag maak wat hulle wil, sonder enige teenstand – duh. Daar is nie Goddelike woordeboeke of oorsig-kommitees of appelrade of taalrade of sensors nie.
Vir elke Geskiedenis-puritein wil ek weer sê: ja ek weet dat die Trojaanse oorlog in die 12de eeu BCE plaasgevind het en dat Hesiod se Theogonie eers 600 jaar daarna geskryf is (amper soos Moses wat onmoontlik van Shaitan – wat ‘n Persiese mite was wat ‘n duisend jaar na Moses ontstaan het – kon geweet het). Maar ek redeneer dat die storie van Pandora ouer as die Theogonie is en dat dit ‘n algemene storie was – soos die storie van Eva – waarin die vrou gedemoniseer is en verantwoordelik gehou was/is/word vir elke ellende wat die mansdom (check wat ek daar gedoen het) oorval.
Obviously is bg. storie net so waar as die storie van Eva en elke ander misoginistiese oer-storie wat die vrou as die swakker vat, die verleidster van die vrome man, die onreine, die moreel-bedenklike en korrupteerder uitbeeld. Hierdie parodie se doel was om met die aartappelvretende belaglikheid daarvan te speel.
En buitendien Elena/Elene van Troje (Helen vir sommige van julle – maar die letter H het nie in Grieks bestaan nie) was so ‘n sagte teiken vir my satire dat ek haar nie ongemolesteer kon laat verbygaan nie.
NNS: OK, OK, ek weet die Trojane het waarskynlik Luwiaans en nie Grieks gepraat nie – ten spyte daarvan dat volgens die Illiad van Homerus almal, aan weerskante van die oorlog – Grieks en Trojaans, mekaar verstaan het en met mekaar in Grieks gepraat het. Amper soos wat almal in die Star Wars, Star Trek, Marvel en DC heelalle Engels praat. En ja, ou skeptikus, Luwiaans hét ‘n H soos in Happy now?
Hoe lank gaan ek lees: 9 minuteIn ‘n vorige artikel waar ek die Menskoei-fitish bespreek het, het ek die volgende geskryf:
“Ons samelewing probeer so hard om die seksualiteit uit borste te haal wat vir borsvoeding gebruik word. Dis waarom aktiviste wil argumenteer dat ‘n borsvoedende ma maar net so in die openbaar kan borsvoed, want dit gaan mos dan oor ‘n ander biologiese imperatief as die seksuele. Dalk juis as gevolg van hierdie poging of miskien as ‘n bewys dat hulle die onmoontlike probeer vermag, is die borsmelk fetish een van die mees algemene in die kategorie.”
Uther, die skrywer van die oorspronklike storie, het vir ons so ‘n bietjie meer geskryf oor borste as seksuele prikkel asook die kinks wat spesifiek aan borsvoedink (laktasie) gekoppel kan word.
Hy skryf:
Die voortplantingsdrang word gedryf deur die diepste instinkte wat elke organisme besit. Ongelukkig word daardie drange so deur kultuur en godsdiens onderdruk dat sommige mense baie selde seks het en selfs selibaat word.
Die Westerse kultuur se houding rondom soging, masturbasie en seks is maar net voorbeelde van hierdie onderdrukking. Soging is inderdaad daar hoofsaaklik vir die voeding van babas maar dit is nie die rede vir die bestaan van borste nie. Borste is daar om die man te noop om eerstens met die vrou seks te hê sodat sy dan kan ‘n baba kry wat sy dan soog.
Kortliks: borste mimiek boude. Hierdie kenmerk het ontstaan om die menslike mans aan te draai wat van voor met die vrou kopuleer. Die oorspronklike seksuele programmering bepaal dat die man eerstens deur vrouens se boude aangedraai word. In chimpanzees en ander ape swel die wyfies se boude soos groot pers-rooi ballone op wanneer hulle in hitte kom. Toe die voorsate van mense begin regop loop het, het hulle dikwels van voor af begin kopuleer en dus was die visuele prikkel van agter na voor oorgedra. Om dit in jou kop te toets – verbeel jouself hoe dit vir jou sal wees om van voor met ‘n vrou seks te hê wat ‘n plat borskas soos ‘n man het. Vir sommige van ons sou dit nie moontlik kon gewees het nie. Tog ontwikkel chimpanzee wyfies slegs borste wanneer hulle soog en nie andersins nie. M.a.w. as jy borste van vrouens verwyder sal die mensdom waarskynlik verdwyn.
Dink net daaraan: daar is geen rede op aarde hoekom melk-klier organe veronderstel is om seksueel prikkelend te wees nie. Net soos ‘n vrou se neus, of ore, of knieskywe is melkkliere nie verondersel om spesifiek as seksuele prikkelaars te dien nie. Maar as die melkkliere in groot rondings van vet voorkom, dan verander die storie. Terloops – dis ook hoekom mans hulle oë nie van ‘n tietgleuf (cleavage) kan wegskeur nie. Die ironie is dat daar niks in daardie tietgleuf is nie – maar hoe dieper die “niks” hoe meer opwindend vir mans. Hoekom dan?
Toe ons hoofprikkel nog boude was (in baie mans se geval is dit nog steeds) was daar natuurlik die groot beloning wat vir die mannetjie onder aan die boudgleuf wag. Die hele doel van die aap-wyfies se opgeswolle boude is om d.m.v visuele seine die mannetjie aan te lok wat dan die ewe opgeswolle labia en gapende vagina onderaan die boudgleuf sou sien. Die hele doel is om hom so aan te draai dat hy dan met haar kopuleer. Dus is borste nie so onskuldig soos wat hulle voorkom nie en hulle is defnitief nie daar vir die voordeel van babas nie.
Op organiese vlak is die enigste rede vir die bestaan van enige organisme om voort te plant. Dus is individue wat op die oog af lyk asof hulle goeie teelmateriaal is, seksueel meer aantreklik as dié wat nie is nie (ek praat nou van die gewone, gemiddelde heteroseksuele persoon). Dit is dan ook hoekom vrouens met groot borste vir die gemiddelde man seksueel meer aantreklik voorkom as vrouens met kleiner borste. Vir sekere mans wat so geprogrammeer is, is ‘n lakterende vrou seksueel onweerstaanbaar en die drang om haar weer te impregneer amper ononderdrukbaar.
Dit oor die rol van borste in menslike paringsgedrag. Ek wil ook graag oor laktasie gesels en die rol daarvan in sekere mense se erotiese ervaring. En ek wil hier die woord sekere beklemtoon, want dit is nie vir almal nie. Dit dien ook dan as waarskuwing vir diegene wat enige estetiese, moralistiese en kulturele vooroordele daaroor het om nie verder hier te lees nie. Daar is mense wat erg deur laktasie verontrief en selfs gewalg word. Dis mense wat daarop aandring dat vrouens nie in die openbaar moet borsvoed nie, mense wat sal gril of dit steurend vind as ‘n vrou spontaan begin lakteer as sy ‘n baba hoor huil, nie wil hê dat borsmelk oor hom stort of spuit wanneer hulle seks het nie, wat deur rekmerke of are op borste afgesit word, wat smag na die tyd toe die vrou klein stywe tieties soos ‘n tiener gehad het eerder as vergrote, slap borste van ‘n vrou wat verskeie babas geborsvoed het. Vir jou sê ek nou – stap verby, ek stel nie in die minste in jou opinie belang nie – gaan kyk eerder teen-porn soos wat jy waarskynlik meestal doen en los ons grootmense uit.
(Redakteur se nota: elke ou se voorkeure en smake as dit kom by tieties is hier op Kombiekiehier ewe geldig en sexy en aanvaarbaar. Smaak verskil. 🙂 Ek het egter besluit om Uther se opmerking in te hou 😉 omdat dit in hierdie geval impas by ‘n wyer sosiale kommentaar wat hy lewer.
Vrouens se ervaring van laktasie
Vrouens gaan deur ‘n wye verskeidenheid van ervarings wanneer hulle borsvoed. Een vrou mag selfs verskillende sensasies tydens die soging van haar verskillende kinders ervaar het, en ander rapporteer dat die sensasies van borsvoeding deurgaans tydens die soging van haar baba verander het. Sommige vrouens vertel dat borsvoeding pynlik was, en dat hulle niks daarvan gehou het nie en verlig was toe hulle na bottelvoeding oorgeskakel het. Ander vrouens vertel van ‘n tinteling wat deur hulle borste spoel terwyl hulle borsvoed en ander vertel dat daar tydens die aflaat-respons wat die melkkliere ledig, ‘n gevoel van salige verligting deur hulle gesprei het – soos wanneer mens jou blaas ledig nadat jy vir baie lank geknyp het.
‘n Groot persentasie vrouens beskryf ‘n gevoel van welgeluksaligheid wat oor hulle daal wanneer hulle borsvoed terwyl ander seksueel geprikkel raak (en dan baie skuldig daaroor voel). Hierdie twee ervarings is direk gekoppel aan die twee hormone wat met ‘n vrou se laktasie verband hou – prolaktien en oksitosien. Prolaktien stimuleer melkproduksie en veroorsaak die moederinstink terwyl oksitosien ‘n kalmerende effek het en wat die angstigheid, wat deur die beskermende instink wat deur prolaktien veroorsaak word, uitbalanseer.
Okistosien veroorsaak egter ook dat die baarmoeder saamtrek terwyl melk deur die tepel uitspuit. Hierdie saamtrekkings kan in sommige vrouens so intens wees, dat dit, tesame met die prikkeling van die tepel en aflaat van melk, haar tot orgasme kan dryf. Die meeste vrouens wat hierdie sensasie van welgeluksaligheid beleef, die volword van borste tussen uitmelk-episodes geniet, die tintelings, aflaat van melk en tepel-suiery lekker vind en sterk sametrekkings van die uterus beleef, beskryf laktasie as ‘n intens emosionele, sensueel-aangename ervaring. Vir baie van hierdie vrouens word laktasie deel van hulle seksuele verwysingsraamwerk veral as hulle lewensmaats positief daarop reageer en sodoende word die melk-vol borste en laktasie deel van hulle seks-spel.
Daar is verskeie fetisjes rondom laktasie wat ek net kortliks gaan noem: die volwasse soging fetisj waar die persoon (gewoonlik ‘n man) deur die vrou geborsvoed wil word. Dit moet ook genoem word dat in verhoudings waar hierdie fetisj voorkom, die vrou net soveel emosionele en fisiologiese plesier as die man daaruit kry. Dit is dan in hierdie groepe wat die vrou (soms in haar middeljare) geïnduseer word om weer in melk te kom vir beide se plesier. Hierdie fetisj word deur ‘n baie klein persentasie van die bevolking geniet en in die ekstreme geval van die infantilisme fetisj (waar die persoon soos ‘n baba gehanteer wil word) is dit nie noodwendig seksueel van aard nie, maar dui eerder op ander sielkundige behoeftes. Daar is ook ‘n sekere vorm van sadomasochisme waar lakterende vrouens se borste vasgebind word wat, alhoewel dit op daardie stadium prikkelend vir beide mag wees, nie aanbeveel word nie aangesien dit tot mastitis kan lei.
Die fetisj wat ek spesifiek op wil fokus is die seksuele aantreklikheid van die lakterende vrou. Ongeveer 9% mans vind lakterende vrouens onweerstaanbaar en dit sluit nie noodwendig die behoefte in om moedersmelk te drink nie. Daar is min navorsing hieroor gedoen en meeste van die inligting is anekdoties, maar verslae van die VSA, Europa en Australië dui daarop dat net die blote voorkoms en gedrag van lakterende vrouens as geslagsprikkel vir meeste van hierdie mans dien. Die aanskoue van ‘n vrou met vergrote, swaar-hangende borste – anders as silikon-vergrote, regopstaande borste, die gesigsuitdrukking van die sogende okistosien-bedwelmde vrou en waarskynlik die feromone wat sy tydens soging afskei, dien as onweerstaanbare geslagsprikkels vir so ‘n man.
Volgens die foto’s, beskrywings, teksboodskappe en opnames op seks-webwerwe vind hierdie mans die volgende kenmerke van lakterende vrouens geweldig prikkelend: melk wat uit die tepels drup en selfs spuit tydens seks, nat kolle wat verskyn voor-op die hemde, bloese of rokke van lakterende vrouens, die verandering in vorm van die bors soos dit vol melk word en wanneer dit slap word nadat dit uitgesuig is, die verdonkering en vergroting van die areola en tepel self, selfs die are wat op sommige vrouens se borste verskyn, die permanente vergroting van die borste, die slap, laaghangende vorm van borste van vrouens wat verskeie kinders gesoog het.
Volgens my opinie is dat hierdie aanloklikheid daarom gaan dat die vrou liggaamlik bewys het dat sy fertiel is deur om die baba wat sy gebaar het nou te soog. Dus is sy nie slegs fertiel nie, maar gereed om weer geïmpregneer te word. Hierdie aanloklikheid van die vrou word in die primitiewe limbiese stelsel van die man geregistreer en nie in die sosiaal-afhanklike, gedrags-voorgeskrewe kognitiewe deel van die brein nie. M.a.w. die man word deur sy oer-instink gedryf om seksueel te reageer op hierdie primitiewe organiese seine van die vrou en nie deur wat sosiaal aanvaarbaar is of nie.
Om ‘n voorbeeld van hierdie “kink” (ek noem dit maar kink omdat die meeste mense dit as sulks sou beskou – terwyl dit vir die mense wat hiervan hou, baie normaal is) te gee: die man en vrou het seks – die man laat die vrou op hom ry sodat hy na haar melkswaar of slap uitgesuigde borste kan kyk terwyl dit op en af skud. Melk biggel uit haar groot, verdonkerde, opgeswolle tepels – die feit dat dit op hom drup is vir hom net so sensueel soos haar vaginale afskeidings wat oor sy skrotum stroom. As hy haar borste knie of haar tepels trek borrel en spuit die melk uit en dit maak haar borste en sy hande nat wat die vryery nog meer sensueel maak. Wanneer sy orgasme bereik dan stoom die melk letterlik uit haar tepels uit en in sommige gelukkige mense se geval spuit die melk skoon in ritme met haar uterus se sametrekkings uit. Vrouens wat in so ‘n verhouding is, is dikwels trots op haar bates en is selfs teleurgesteld wanneer hulle ophou lakteer. Ek weet van baie gevalle waar die paartjie die vrou in melk probeer hou vir lank nadat die baba gespeen is, bloot vir hul eie wedersydse eroties-sensuele ervaring daarvan. Daar is van hiedie vrouens wat ook trots is op die permanente veranderings van haar borste – die vergroting daarvan, die slap, laaghangende aard daarvan, die vergrote, verdonkerde tepels en dan kla hulle oor die feit dat die are op hulle borste kleiner geword of selfs verdwyn het.
Weens die oorgrote persentasie mense se aversie of inhibisies aangaande soging, is baie Westerse en Oosterse vrouens skaam om in publiek te verskyn met ‘n bikini of ‘n lae-hals rok as haar borste en tepels opgeswel is en veral as sy are op haar borste het. Dink maar hoe skaam kry ‘n vrou as daar nat kolle voor-op haar rok verskyn. Dink maar hoe soog meeste Westerse vrouens hulle babas in privaatheid of soms glad nie, maar kies eerder die pomp/bottel opsie omdat die res van die samelewing dit verwerp. In my opinie is enige menslike gedrag wat teenoorstaande aan die natuur is, op ‘n natuurlike seleksie vlak, onvolhoubaar.
In sosiale soogdier-spesies is daar alfa, beta en gammamannetjies (meer hieroor in ‘n volgende artikel). Een van die dilemmas van ‘n demokratiese bestel is dat beta- en gammamannetjies die reg tot voortplanting het en dat dit nie die alleenreg van alfa-manne is nie. Alle mans is nie alfa-manne nie. Die minderheid mans is wel alfas, en ek vermoed dat daar ‘n sterk oorvleueling is tussen wie alfa-manne is en diegene wie lakterende vrouens aanloklik vind. My gevolgtrekking is dat alles omtrent ‘n volwasse vrou* se liggaam en funksies as geslagsprikkel vir ‘n alfa-man dien en die teenoorgestelde is ook waar en dit is dat geen liggaamskenmerk en -funksies van ‘n volwasse vrou vir hom afstootlik sal wees nie en dit sluit liggaamsekresies – insluitende laktasie, liggaamsreuke, vet, hare ens. in.
In die natuur is daar nie ‘n reg of verkeerd nie – al wat enigsins relevant is, is of jou genetika oorleef of nie. Die enigste doel van lewe is voortplanting en die voortbestaan van die spesie berus op die alfa-man en sy sukses om vrugbare wyfies te impregneer. Die doel van geslagsprikkels in die natuur is om voortplanting te verseker. Enigiets anders – soos klein, puntige, ferm, droeë meisie-tieties mag miskien pret vir sommige wees, maar dis irrelevant t.o.v. oorlewing. En as jy nou wonder of jy ‘n alfa-man is of nie – vra jouself die vraag: reageer jy seksueel positief op ‘n volwasse vrou net soos sy daar staan – met elke natuurlike kenmerk wat sy het – reuke, smake, visueel, of nie?
As jy allerhande goetertjies soos nagrokkies, mini’s, hoëhakskoene, lipstiffies, skeermeslemme, haarkleursel, sykouse, persoonlike deodorante, grimering, parfuum ens. op ‘n vrou nodig het om die waarheid te verbloem sodat jy sodoende seksueel geprikkel kan word – dan is jy nie ‘n alfa nie. Om die waarheid te sê hoe meer sosiaal normatief jou prikkel is, hoe groter is die kans dat jy nie ‘n alfa is nie en hoe sterker die oer-vrou in haar sosiaal-onaanvaarbare, gestroopte glorie jou aantrek, hoe groter is die kanse dat jy wel een is. Dink maar daaraan: hoe dink jy het die mens vir die laaste 300 000 jaar sonder sykouse, parfuum, skeermesse, silikon ens. ens. oorleef? Presies – ons sou nie as spesie bestaan het as daar enigiets anders as die alfas in beheer van voortplanting was nie.
En ek is jammer dat volbloed, natuurlike vrouens uit eensaamheid, noodsaak en vrees vir sosiale verwerping, in hierdie wêreld van monogamie, geforseer word om hulle lewens met gammas en beta-minusse te deel wat hulle natuurlike seksualiteit en selfvertroue gaan ondermyn en hulle nie die waardering en bewondering en aanvaarding gee wat ‘n alfa-man vir hulle sou gegee het nie.
(* ‘n Volwasse vrou volgens my mening is iemand wat al die kenmerke van ‘n vrou het wat in staat sou wees, om as sy wou, ‘n baba te baar, te soog en te versorg. Dit het volgens my definisie niks met die ouderdom van toestemming tot seks te doen nie. Die versorg deel sluit ook alle meisies uit, wat alhoewel fertiel, nie na hulle babas kan omsien nie. Dus in hierdie definisie verwys ek na vrouens van hul middel 20’s tot laat 40’s. Dis interessant dog hartseer dat meisies onder 20 poog om meer volwasse voor te kom, net soos wat vrouens ouer as 50 poog om jonger voor te kom sodat hulle binne die voortplantende groep gereken kan word)
Hoe lank gaan ek lees: 21 minutedeur Uther Pendragon
Die wekker lui en Betsie klim uit die bed – sy staan dadelik op want die oggendstond het goud in die mond soos oorle Ma altyd gesê het. Sy trek ‘n japon oor haar nagkabaai want dit is hoe dinge gedoen moet word – soos ma altoos sê: “die Here hou nie van onbeskaamde losswaaiende tiete nie. Mens se liggaam is die tempel van die Here.” Sy knyp haar oggend-piepie en trek dadelik die bed reg en gooi die Biggie Best print gekwilte bedsprei oor die bed. Ma het altyd gesê: “Elizabeth! Mens se kamer moet nooit soos ‘n hoernes op ‘n Maandagoggend lyk nie! Maak reg, pak weg! Jou klere is of aan jou bas, in die kas of in die was!” Sy tel vinnig haar broekie van gister van die vloer af op en bol dit in haar hand op en sit dit in die wasmandjie in die badkamer. Sy piepie die tjorrende straal beskaamd vinnig na die porselein sodat dit nie lawaai nie – want dit klink te verskriklik as dit so tjor – nes ‘n koei in die stal soos Ma altyd gesê het. Nou eers gesig was, onderstel afvee, roompies insmeer en hare borsel – dis die eerste rondte van regmaak voor ontbyt.
Alles is skoon en netjies in die kombuis. Sy was mos altyd skottelgoed en ruim op in die kombuis na aandete want net slegte vrouens laat skottelgoed in die wasbak en hulle kombuis vol kakkerlak-kos laat soos Ma altyd gesê het. Sy haal een bakkie uit die kas en gooi muesli daarin. Muesli is goed vir jou sê Ma – dit is vol vesels wat mens gereëld hou en dit het lae GI en vitamine en minerale op die koop toe. Sy gooi afgeroomde melk by sodat dit kan sag word terwyl sy tee maak. Afgeroomde melk is beter vir die figuur en daarom gebruik sy ook nie suiker nie. Ma sê altoos dat mans nie van vet vrouens hou nie want vet vrouens is nie ordentlik nie – hulle kan hulself duidelik nie beheer nie en gee hulself oor aan die wellus van die lewe en die sondigheid van die natuur. Ordentlike vrouens is skraal, bedees en bowenal gehoorsaam aan God en die man wat God die opdrag gegee het om Koning, Priester en Profeet in die huis te wees.
Soos sy ingedagte haar pap roer dink dat God weet hoe haar 40 jaar van toewyding aan Hom en sy gebod haar voorberei het om die opdrag van Kolossense 3:18 uit te leef. Sy weet en vertrou dat God vir haar nog eendag so ‘n man gaan stuur. Sy sal geduldig wag – nes Rut vir die regte man, nie soos daardie hoer by die werk wat nes Batseba ‘n ander vrou se man afgevry het nie. Sy het nes Ma haar Steve se CD’s weggegooi in solidariteit met verneukte vrouens. Wat te erg is, is darem te erg! En Pa… sy wil nie eens aan Pa dink nie.
Nou moet sy roer, haar dagdromery het veroorsaak dat sy 3 minute laat is. Gelukkig bad sy in die aand voor boekevat en slaaptyd, so dit is net tande borsel en hare vasmaak en aantrek. Sy moet wikkel met rok-uitkies vanoggend. Dit is of die swart romp met die lig-pers bloes, of die grys romp met die blou bloes. Sy trek solank haar broekieskouse en dan haar stywe vorm-verslankende broekie aan. Soos Ma altyd sê: “boudswaaiery is ‘n dans met die Duiwel my kind!”
So ja, sy kyk goedkeurend na haarself in die spieël en vryf oor haar lyf – alles is in plek: styf, ferm, ingegord, toe en netjies. Ma sal tevrede wees – almal kan sien dat sy wat Betsie is, ‘n ordentlike en betaamlike vrou is. So in die verbyloop maak sy die hopie Huisgenote, Saries en Crochet Monthly op die koffietafel netjies, skuif die Dresden porselein-skaapwagtertjies wat sy by haar ouma geërf het terug op hulle perfekte plekkie op die gehekelde lappie op die telefoonkassie langs die bank en skuif daarna die kombuisstoel onder die tafel in. Skuldig vermy sy die aansig van die vuil papbakkie, lepel, teekoppie, piering en teelepel in die wasbak – sy sal dit vanaand doen as sy by die huis kom want as sy nie roer nie is sy laat vir die bus. Sy raap haar selfoon en die woonstelsleutels in die verbygaan op.
***
Sy kyk oor haar bril in die rigting van die kantoor waar die nuwe beleggingsbestuurder hom by sy lessenaar tuismaak. Hy is ‘n lang, bonkige man van in die vyftigs. Sy het vir Saartjie van PR ge-epos om in sy leêr te loer, maar sy moet dit nie te ooglopend laat lyk nie. Die eerste antwoord wat sy wil uitvind is of hy getroud is of nie, nee wag, belangriker nog – is hy ‘n kind van die Here of nie? Dit is tog die belangrikste. Maar wat daarvan as hy beskikbaar is maar nie ‘n kind van die Here nie – of wat daarvan of hy getroud is maar wél ‘n kind van die Here? Sy kan nog werk met iemand wat getroud is en ‘n kind van die Here is – maar die ander moontlikheid is haas ondenkbaar.
‘n Nuwe epos pop op – dis van Saartjie. Sy naam is Jacobus en hy is ‘n wewenaar en dus – ongetroud! Wat ‘n vinnig-hartkloppende verassing! Sy skraap haar moed bymekaar en loer in die smukspieëltjie in haar laai of haar hare nog in plek vasgenkip is. Sy glo haar motivering is suiwer – sy gaan geen openlike belangstelling toon nie want dit is hoe slette maak – Ma het altyd gesê dat goeie mans afgeskrik word deur meisies wat uitlokkend en te ooglopend angstig is, goeie mans hou van bedeesde, onderdanige en ordentlike meisies – “onthou die man is die jagter en die vrou is die bokkie my kind.”
Sy stap doelgerig na sy kantoor en klop sag aan die deur. Hy kyk op en sy grys oë kyk vriendelik op na haar. Die bloed druis in haar kop maar sy hoor haar stem soos dié van ‘n vreemde sê: “Hallo Jacobus, my naam is Betsie en ek werk by aankope. Welkom by ons” en sy reik outomaties haar hand uit na hom. Sy groot warm hand vou ferm om hare en sy diep stem dreun: “Dankie Betsie, noem my Kobus”. Ten spyte van die gloed wat oor haar sprei wil sy graag die gesprek laat voortduur en sy volg op met ‘n deurmekaar gebrabbel wat uiteindelik eindig met ‘n lammerige – “dan sien ek jou teetyd in die personeelkamer?” Hy knik instemmend en glimlag vir haar terwyl haar hart in haar ore hamer. Later in die teekamer word Kobus egter toegesak deur die ander vrouens en sy kan nie eens sy oog vang of ‘n woord met hom praat soos hulle uitvraery en gebabbel alles oordonder.
Daardie aand gooi sy roosgeurige badsout in haar badwater en sy was haar hare met haar spesiale wortel-voedende, glansgewende sjampoe. Later versorg sy haar naels en sit haar deursigtige naellak op wat sy vir spesiale geleenthede soos troues en begrafnisse spaar. Sy kan amper nie slaap van opgewondenheid nie. Die volgende dag borsel sy haar hare en bewonder die sygladde voorkoms daarvan – al is sy grys, is haar hare blink en gesond. Natuurlik sal sy dit nie kleur nie – soos Ma altyd sê: “bo blink, onder stink my kind – mens is tevrede met wat die Here jou gee.” Sy trek sy dan haar mooiste pienk bloes met die valletjies aan en sy trek haar kerkskoene aan. Sy lyk soos ‘n blink sikspens en sy weet sommer dat hy haar vandag gaan raaksien.
Maar sy word weer getroef – al die vrouens is duidelik meer opgesmuk as gewoonlik en Ruth daardie… jinne, mens mag dit nie eens dink nie… sy het ‘n mini aan vandag en sy het haarself in die stoel reg oorkant Kobus tuisgemaak – dis net dye en hoë-hakke en rooi naels waar jy kyk. Kobus kry weer nie ‘n kans om met haar kontak te maak nie. Sy moet ‘n plan maak, haar gedagtes maal rond – skryfbehoeftes! – dis nou ‘n goeie en veilige plan. Sy raap ‘n paar penne, potlode, ‘n lineaal, skerpmaker en uitveër uit die skryfbehoeftekas en stap vinnig na sy kantoor voor iemand haar weer voorspring. Sy klop saggies aan sy deur en staan voor sy lessenaar. Hy kyk op en sy gesig kreukel in ‘n glimlag toe hy sien wie dit is. “Hallo Betsie, hoe gaan dit met jou?” Sy stem rammel deur haar wese. Blosend antwoord sy: “Hallo Kobus, ek het gewonder of jy nie dalk skryfbehoeftes kort nie” en sy hou met ‘n reguit arm die goed na hom toe uit om seker te maak dat hy haar naels kan sien – en as sy blik so met haar arm opgaan sal hy seker ook die pienk valletjies van haar bloes kan sien en die mooi borspeld (van skulp – nie goud nie), wat sy by haar ouma Elizabeth geërf het, voor op die knoop onder haar keel en dan sal hy haar hare en dan haar gesig raaksien en in afwagting glimlag su so liefies as wat sy kan. Hy kyk egter stip na die potlode en penne en kies een van elk en dan kyk hy reguit met sy grys poele in haar oë en dreun: “Dankie Betsie, ek sal hierdie neem”. Haar arm bly egter vir ‘n paar ongemaklike sekondes na hom uitgestrek. Sy trek haar hand vinnig terug toe daar ‘n skemering van ‘n frons op sy voorkom verskyn en stamel: “reg so, laat my gerus weet as jy enigiets anders wil hê” en sy draai dadelik om en stap uit sy kantoor voordat hy sien hoe bloedrooi sy bloos.
Die hele dag is sy van hom bewus en loer elke nou en dan oor die ruimte tussen hulle kantore om te sien of hy in haar rigting kyk. Sy sit kiertsregop en raak nou en dan aan haar hare en pof die valletjies van haar bloes op net om seker te maak als is in plek. Maar al sy aandag is op sy werk gefokus – en toe gebeur dit! Ruth wip-wals in sy kantoor in en sy kan hoor hoe Ruth hom uitnooi vir “drinks” na werk. Sy slaak ‘n sug van verligting en haal weer normaal asem toe sy Kobus se stem oor die ruimte hoor sê: “nee dankie Ruth, ek is besig vanaand.” Ruth antwoord koketterig-sarkasties: “OK, dan, miskien ‘n ander tyd nê?” en Ruth loop uit sy kantoor met ‘n gedetermineerde uitdrukking op haar gesig.
***
So gaan die dae verby en dinge word maar net nie beter vir Betsie nie. Sy doen alles wat sy kan om Kobus se aandag te kry: nuwe sepies, nog badsout (want haar voorraad wat sy oor die jare opgehoop het, was binne twee weke se gebruik al op), haaropknapmiddel, sy het selfs amper oorweeg op lig-pienk naellak te kry, maar toe vinnig besluit om verby die hoer-skarlaken rak te stap net toe sy Ma se stem in die agterste skuldige hoekies van haar brein begin hoor praat het: “Timoteus waarsku dat die deugsame vrou eerder haarself moet versier met fatsoenlikheid en beskaamdheid my kind, en nie met vlegsels of juweliersware of mooi klere nie.”
Maar niks werk nie. Kobus is ‘n harde, pligsgetroue werker – soos ‘n regte man veronderstel is om te wees. Hy is ernstig en beheersd oor die foon en is vriendelik dog saaklik met die kliënte wat hom kom sien. Hy is egter joviaal en vriendelik in die personeelkamer maar dan is hy toegekoek onder die ander vrouens wat hom soos skadus volg wanneer hy nie werk nie. Betsie sit maar eenkant en betrag alles maar luister angstig om sy gemoedstoestand te peil, om krieseltjies inligting oor hom te bekom om ietsie van sy persoonlikheid te bespeur. Hy hou egter sy private gedagtes en emosies goed onder beheer ten spyte van sy gemoedelikheid. Betsie stel nie in die oppervlakkige goed belang nie – sy wil meer van die man weet – meer, nee alles, van die diepste, binneste wese van hom.
Hy kom uit die badkamer toe sy in die gang afstap. Die gedagtegang: “badkamer – piepie – het dit in sy hand vasgehou” skiet onwillekeurig deur haar brein en blosend kyk sy vinnig af na die dokumente in haar hand en mompel sag “hallo” toe hy haar groet. Toe die gloed deur haar lyf spoel besluit sy dadelik om ‘n nood-koppie tee te gaan maak om haar gemoedstoestand tot berusting te bring. Ma het altyd gesê dat ‘n koppie tee die beste raad vir stuitigheid is.
In die aande fantaseer Betsie hoe goed sy vir ‘n man soos Kobus sal wees. In die aande na werk sal sy vir hom ‘n bord warm tuisgekookte kos voorsit met groente, nie te veel stysel nie en net die regte hoeveelheid vleis. Hulle sal aan tafel sit en oor die dag se gebeure by die werk gesels terwyl hulle eet. Na ete sal hy op die stoel sit en nuus kyk terwyl sy skottelgoed was. En dan sal sy gaan bad terwyl hy dalk na nog iets op TV kyk. Dan sal sy in die bed klim en met haar hekelwerk aangaan terwyl hy gaan bad en dan kom hy skoon en gladgeskeer in sy nagklere, japon en pantoffels na haar toe en dan boekevat en bid en dan … op daardie punt van haar blosende gedagtegang gaan maak sy maar ‘n koppie tee.
***
Brawe Betsie gee nie moed op nie. Elke aand en oggend spandeer sy meer en meer tyd aan haar voorkoms. Sy pluk mikroskopies-klein haartjies tussen haar wenkbroue uit en oefen in die spieel om op so ‘n manier te glimlag sodat die plooitjies langs haar oë nie te opsigtelik lyk nie. Haardosse soos vlegsels het sy nou nie maar sy borsel haar reguit haartjies uit totdat dit sy-glad blink. Sy gaan koop selfs vir haar ‘n wit bloes wat ‘n fyn kantafwerking het. Wit is goed en rein, dis juis skarlaken wat Petrus teen waarsku – want dis die teken van ‘n gevalle vrou.
Ruth laat egter ook nie met haar speel nie en sy dra nou mini-rokkies wat by die dag korter word terwyl haar kunsnaels en die hakke van haar skoene al hoe langer word. Op die koop toe lyk dit asof Ruth nou ‘n oneindige voorraad lae-hals bloese het en sy kom elke tweede week met ‘n nuwe haardos of –kleur te voorskyn.
Maar Kobus, liewe standvastige Kobus, hou koers – reguit, beginselvas, gefokus, skynbaar onbewus van die haardosse, gapende halslyne, wippende boude, blote dye, hare, skarlaken naellak, Jesebel-swart oogskadu, fladderende wimpers, skarlaken lipstiffies, pruilende monde en uitlokkende geselsies en – Betsie skep moed. Soos Ma altyd gesê het: “my kind weerhou jou van ‘n geverfde gesig en hooftooisels – die kernmerk van ‘n goedkoop meisie en goeie mans sal jou versmaad” en liewe Kobus is ‘n toonbeeld daarvan.
***
Een middag sien Betsie hoe Kobus na die fotostaat-kamer toe stap en sy raap ‘n dokument van die tafel af op en volg kort op sy hakke.
“O, haai Kobus, ek het nie geweet jy is hier nie,” jok sy en volg op met: “ek kan later weer kom as jy lank besig gaan wees.”
Hy kyk op en soos gewoonlik omhels hy haar met sy warm glimlag: “hallo Betsie, nee ek het net ‘n paar fotostate om te maak, trouens jy kan voor my gaan as jy haastig is” en hy staan opsy vir haar. In die nou spasie skuur sy lyf teen hare. Sy voel asof haar bene onder haar wil swik. Bewerig sit sy die dokument op die glas neer. Hy staan so naby haar dat sy sy manlike reuk inadem. Sy maak sommer twintig kopieë van die nuttelose dokument om die nabyheid so lank moontlik uit te rek. Hy begin met haar te gesels – oor ditjies en datjies en kort voor lank vra hy haar of sy lus is om hom na werk na ‘n koffiewinkel toe te vergesel, buiten as sy ander planne het.”
Paniekerig stik sy amper aan die spoeg in haar keel. “Nee ek kan nie vanaand nie” bars dit skrillerig en onkeerbaar uit haar mond en skamerig voeg sy by: “miskien anderdag, dankie.” Sy kan haarself skop want sy wil eintlik so graag instem. Maar nog niemand het haar vir enigiets uitgeneem nie, nie eens vir ‘n melkskommel nie, nog minder vir koffie of ‘n ete, of ‘n fliek of… Haar kneel knyp toe en sy gryp haar dokumente en met ‘n onseker stappie haas sy haarself na haar kantoor toe sonder om eens die teleurstelling op sy gesig te sien. Ma het altyd gesê dat ‘n oorgretige meisie die man gaan afsit, ‘n ordentlike meisie moenie maklik wees nie. Die man moet werk daarvoor en hoe ordentliker die meise, hoe harder moet die man vir haar werk – kyk nou maar vir Jakob en sy liewe Rageltjie. Met ‘n tikkie bitter weemoedigheid dink Betsie: “sy was seker ook my ouderdom toe Jakob uiteindelik met haar kon trou”. En buitendien sy het nie haar spesiale bloes of skoene vandag aan nie en sy wil nuwe naellak aansit en spesiaal ietsie gewaagd doen soos om parfuum vir so ‘n spesiale geleentheid aan te sit. Sy gaan maak vir haar ‘n koppie tee om die bewerigheid, die wilde gedagtes, en die gloed wat nou deur haar lyf spoel, te laat bedaar.
Betsie is egter nie links nie, sy gaan hom dié keer uitnooi – net om te wys dat sy tog belangstel, maar op ‘n ordentlike manier. Sy is versigtig, mens kan nooit ‘n kans vat nie – “die man moet die inisiatief neem my kind. ‘n Meisie wat oorhaastig is, sit mans af, hulle sal dink jy is onbetaamlik. ‘n Vrou ken haar plek my kind.” Sy het lank hieroor getob maar uiteindlik die moed bymekaargeskraap om Kobus ‘n paar dae later na hulle Donderdag-middag etenstyd Bybelstudie-groepie byeenkoms in die kommitee-kamer uit te nooi. Dit is nie bloot vir haar eie selfsugtige redes nie, al wat sy wil doen is om saam met hom die Here te dien en dus gee sy haarself die toestemming om hom uit te nooi.
Sy antwoord versteen haar – haar lyf verkoud en verstram toe hy sê: “Nee dankie Betsie, ek verkies om nie na die Bybelstudie-groepie se vergadering te kom nie want ek glo nie in God nie”.
“Maar hoekom nie?” snik dit deur haar lyf.
“Ek het eens op ‘n tyd in God geglo maar toe het my vrou, wat ook ‘n toegewyde Christen was, kanker gekry. Ek het oor 20 jaar haar versorg terwyl sy agteruitgegaan het en ek het my knieë deurgeslyt soos ek dag vir dag en jaar op jaar vir genesig gebid het”. Hy bly vir ‘n ruk stil en dan volg hy skor: “later het ek net vir ‘n genadige dood gebid maar nog voor sy uiteindelik van haar lyding deur die dood verlos is, het elke greintjie geloof verloor.”
“God is weë is vir ons onbegryplik, ons moet sy wil aanvaar” sê-huil Betsie.
“Jesus het ook gesê dat dié wat die geloof van ‘n mosterdsaadjie het, se gebede verhoor sal word. Dink jy dat ek en my vrou en die hele gemeente en familie saam wat vir haar vir 20 jaar gebid het nie gesamentlik die geloof van een mosterdsaadjie gehad het nie?”
Die trane loop stil oor Betsie se wange.
“Dit is vir my baie makliker om dit te verwerk deur om te glo dat kanker ‘n lukrake ding is wat toevallig sommige mense, selfs baie goeie en gelowige mense, oorkom eerder as om te glo dat God wat veronderstel is om almagtig, liefdevol en genadig te wees, aspris mense op so ‘n wrede manier doodmartel” sluit Kobus af en kyk terug na sy lessenaar-blad.
Bedruk en emosioneel gekneus en verskriklik teleurgestel strompel Betsie, deur trane verblind, terug na haar kantoor en sluit die deur. Eers na ‘n lang ruk het sy met rooi-geswolle oë by haar Bybelstudie-groepe aangesluit en ondanks die bekommerde vrae wou sy niemand vertel wat die rede vir haar hartseer is nie.
***
In die daaropvolgende dae lees sy verwoed elke berig wat sy kan kry oor verhoudings. Die Lief en Leed, Verhoudings, Liewe Elize tydskrif-rubrieke. Sy Google skelmpies soekwoorde soos non-believer, relationships, atheist, religious, affairs, marriage en lees alles wat sy kan terwyl die woorde van 2 Korintiërs 6:14 in haar kop bly maal: “Moenie met ongelowiges in dieselfde juk trek nie.” Maar wat van Boas en die Moabiet Rut, en wat van Moses en die Kussiet Sippora, en wat van Ragab, die hoer van Jerigo, wat Jesus se oer-oumagrootjie was? En skielik besef sy met maag-beklemmende skaamte dat dit elke keer die vrou was wat die smet van ongelowigheid gedra het en dat elkeen van daardie bevlekte vrouens slegs deur die perfekte man na die heerlikheid van God gelei is. En nou – nou is dit andersterom!
Aand na aand huil sy haarself in haar eensame oujongsnooi-bed aan die slaap. Sy bid vurig dat die Here haar tog die regte man moet stuur, of andersins dat God Kobus se verbitterde hart genees. Sy is lusteloos en het alle belangstelling in alles in die lewe verloor. Die bottels haarvoeding, badsout, naellak staan so onoopgemaak. Kobus se nabyheid verwar haar nou en maak haar seer en angstig. Tog is hy altyd ordentlik en vriendelik jeens haar. Hy is nooit opdringerig nie en hy reageer nie op die koketterige gedrag van die ander ongetroude (en getroude) vrouens by die werk nie. Hy voldoen aan elkeen van haar/Ma se vereistes van hoe ‘n man moet wees – sterk, ferm, vriendelik, empaties, hardwerkend, eerlik, reguit …. (en groot en sterk en so manlik) voeg sy vinnig by. En as hy met haar praat vibreer sy stem tot – wel daar.
Van daar gepraat: die engiste tyd wat sy daar vat is wanneer sy haarself in die aand was as sy bad. Sy vroetel nie met haarself nie – soos Ma altyd gesê het: “as jy nie eens respek vir jou eie liggaam, wat die Tempel van die Here is, het nie hoe sal jou man jou respekteer? Dit het plek in die huwelik my kind en dis jou man se beloning.” Tot haar skaamte moet sy bieg, sy het haar plekkie al ‘n paar keer te lank en hard gewas as wat nodig was. Die gevolglike gevoel het haar met skaamte en skuld gevul – maar hoekom sou God dit dan so gemaak het as dit verkeerd is? – dink sy dan en krimp die volgende oomblik weer ineen met skuldgevoel. Dis die sondige vlees waarna daar so dikwels verwys word: die slang in die Paradys, die verbanning uit die Tuin, die pynlike kindergeboorte, die Sondvloed – elke plesier het sy prys.
Toe sy ‘n dogtertjie was het Pa Ma vir daardie Batseba gelos – die een met die kort rokkies en dik bruingebrande bene en rooi tone en vingers – daardie vet slet met die wilde tiete wat altyd so aan hom, selfs voor almal by die werk-funksies, gevat het. Sy het ook nooit kerk toe gegaan nie en sommer oop-mond met haar rooi lippe vir vuil grappe gelag. Wat kon pa ooit in so ‘n vieslike vrou gesien het, hoe kon hy ooit Ma gelos het? My deuglike Ma – sy wat altyd die huis so mooi netjies en ordelik gehou het, sy wat altyd vir ons gekook het, en naaldwerk gedoen het, en ons wasgoed gewas en gestryk het, altyd deur ‘n ring getrek kon word en bowenal in die kerkkoor gesing het. My Ma die engel en my Pa die hoereerder…. en sy snik uit haar diepste.
Die jaareindfunksie-uitstappie was vir haar die ergste. Sy het ‘n plekkie aan die venster-kant van die werk se mini-bussie gekry en voor sy wis wat aangaan skuif die rysige figuur van Kobus langs haar in. Sy skuif teenaan die kant om plek vir hom te maak want hy is so groot dat sy een dy in die gangetjie hang. Hy skuif gesellig teen haar aan en sy dink paniekerig daaraan om uit haar benoude hoekie te ontsnap en kyk wild rond vir uitkoms – maar helaas – al die sitplekke is vol. Hy groet haar egter vriendelik.
Maar sy nabyheid vul haar met renons – hoe durf jy, hoe kan so ‘n perfekte mens nie die kind van God wees nie? Die ondankbaarheid daarvan!” Die ys in haar stem toe sy hom teruggroet kom van elke sel in haar lyf wat weerstand teen hom bied. Sy draai haar kop weg en tuur deur die venster terwyl hulle ry en maak asof sy hom ignoreer, maar sy is pynlik bewus van sy warm dy wat teen hare gedruk is. Sy poog om haar dy weg te trek maar slaag nie daarin nie omdat hy so styf teen haar sit. Hy probeer ‘n paar keer om met haar kontak te maak, maar haar antwoorde is kil en stuurs en kortaf en uiteindelik hou hy op en gesels eerder met die mense aan die ander kant van die gangetjie.
Aan tafel is hy die joviale persoon wat met almal gesels en hardop lag vir ander se grappe. Sy loer nou en dan na hom maar kyk weg elke keer as sy blik na haar kant toe dwaal. Op pad terug maak Betsie seker dat sy langs Saartjie sit en op navraag hoekom sy weer nie langs Kobus wil sit nie, sê Betsie dat hy maar ‘n vervelige vent is wat net oor homself wil gesels. Die hele pad terug werk toe is sy egter heeltyd bewus van sy diep stem wat soos golwe oor haar spoel.
***
Toe gebeur een van daardie dinge waarvan mens net in die tydskrifte lees – Ruth het ‘n klag van seksuele teistering teen Kobus gelê. Almal skinder daaroor – trouens Betsie het daarvan geweet nog voor die klag ingedien omdat sy deel van die skindernetwerk is. Betsie skinder lekker saam – daardie groot brutale man, wat kan mens anders van hom verwag? Regtig? En toe? Ja –nee – die mans deesdae. Soos wolwe in skaapklere. Gebruik vrouens en dump hulle dan. Mens kan sommer sien aan sy houding wat hy regtig van vrouens dink. Ek sê vir jou. Mens wonder ook hoe sy vrou dood is.
Betsie weet egter wat die waarheid is, maar sy swyg daaroor en sy gooi petrol op die vuur: “Julle weet natuurlik dat hy ‘n ateïs is nê? Wat kan mens verwag van iemand wat God verwerp en die bose aankleef?” En so word die man behoorlik modder gesmeer. Almal vergeet dat Ruth by hom aangelê het en hy ordentlik, maar ferm, haar van die begin laat weet het dat hy nie in haar belangstel nie.
Ruth se klag is dat Kobus haar by die fotokopieërder betas het. Niemand kan tot daar sien nie want die fotokopieërder is in ‘n aparte kamertjie by die agterdeur. Die dag toe die klag gelê is kon Betsie Ruth se histeriese stem uit die bestuurder se kantoor hoor skril en later kon sy Kobus se diep stem afgemete deur die geslote deur hoor dreun. Betsie het oor haar bril geloer toe Kobus met ‘n rooi gesig uit die bestuurder se kantoor storm.
Die volgende dag het Kobus nie by die werk opgedaag nie – die vrouens weet lankal nog voor die amptelike aankondiging hoekom nie. Saartjie het reeds oor oggend-tee laat val dat Kobus op verpligte verlof geplaas is totdat die interne ondersoek afgehandel is. Die skindertonge klap en Kobus word op dieselfde lys geplaas as hoererende sangers, reeksverkragters, sekspeste en elke pervert wat die aarde bevuil. Betsie is nie links nie en kan met vers en kapittel elke aantyging beaam. Almal kloek rondom Ruth wat nou en dan ‘n traan wegpink en gretig haar ervaring, met enigeen wat wil luister, deel.
Uiteindelik kom dit toe uit dat die sekuriteitsfirma wat die kamera by die agterdeur geïnstalleer het, dit op so ‘n posisie geplaas het dat mens in die fotokopieërder-kamer kan inkyk. Volgens die beeldopnames Kobus was nooit saam met Ruth daar nie. Ruth word summier afgedank en Kobus kom weer terug werk toe. Almal – veral die vrouens – tree kil teenoor hom op en niemand sit meer langs hom in die teekamer nie. Ondanks als bly Kobus ordentlik met almal todat hy onverwags sy bedanking inhandig. Die baas probeer hom oortuig om te bly maar hy hou voet by stuk. Nee, hy het geen ander werksaanbod gekry nie dis net dat dinge so onhoudbaar by die werk geword het dat hy maar ‘n ander werk gaan soek.
Hy kom groet Betsie en sy hand is dieselfde warm, ferm hand as van die begin af wat hare toevou. Sy kyk angstig op na hom en al wat sy in sy oë kan sien is genade. Sy stem dreun deur haar: “baai Betsie. Ek is jammer ons het nie kans gehad om mekaar beter te leer ken nie” en toe is hy weg. Dit voel asof die grond onder haar uitval toe sy die finaliteit daarvan besef.
***
Vir maande lank Google sy aanmekaar om hom op te spoor – cyber stalking noem hulle dit. Hy het nie Facebook, Twitter of een van daardie goed nie en dit maak dinge bitter moeilik. Vir die interne ondersoek is sy leêr na die baas se kantoor geskuif en niemand buiten die baas het toegang daartoe nie – dus kan sy nie by Saartjie enigiets verder oor die man uitvind nie. Uiteindelik na amper ‘n halwe jaar vind sy ‘n advertensie op die internet met sy kontakbesonderhede. Dit is ‘n nuwe besigheid wat aanlyn adverteer en hulle het toevallig ‘n winkel in dieselfde woonbuurt waar sy bly.
Betsie loop senuagtig in die winkel in – dit is maar klein en oorvol. Sy groot lyf by die toonbank laat die winkeltjie nog kleiner lyk. Sy maak asof sy nie hom raaksien nie en kyk stip voor haar na die uitstalling in die vertoonkas.
“Hallo Betsie! Wat ‘n verassing!” bulder sy stem en hy lyk waarlik bly om haar te sien.
“O, dit is jy” roep sy gemaak-verbaas uit. “Ek het toevallig hier.. ek meen ek bly toevallig hier… ek bedoel ek is op pad huis toe en het toevallig hier verbygekom” stamel sy.
“Solank jy hier uitgekom het is als in die haak met my” sê hy glimlaggend “is daar iets waarmee ek kan help?”.
Betsie is ietwat verward want sy het nie eintlik beplan om iets te koop nie, trouens sy weet nie heeltemal wat als in die winkel verkoop word nie. “Nee ek kyk sommer rond” antwoord sy vinnig en maak asof sy na goed kyk alhoewel sy skaam-bewus is van sy oë op haar. Uiteindelik kan sy nie meer die spel volhou nie en skraap al haar moed bymekaar en gaan na die toonbank.
“Kobus ek wil net sê dat ek regtig jammer is oor wat gebeur het” sê sy sag.
“Wat bedoel jy? Die ding van Ruth by die werk?” vra hy.
“Ja, maar nie net dit nie – ek is bitter bitter jammer dat ek jou saam met almal beskinder het en so mislik met jou was. Jy het dit nie verdien nie en dit was baie onregverdig teenoor jou”.
Hy kyk na haar en sy kan sien hoe die konflik van emosies oor sy gesig speel.
Hy antwoord afgemete: “Jy het geen idee hoe dit is om alles te verloor en weer te moet begin, net om weer alles te verloor en weer van voor af te begin nie. Ek sien nerens ‘n Duiwel nie – net mense wat ander se lewens vergal.”
“Ek weet. Vergewe my vir my aandeel daaraan. Ek kan nie slaap weens die skuldgevoel nie. Jy was nog altyd net gaaf en ordentlik met my” prewel sy en trane drup oor haar wange.
“Ek was nog nooit kwaad vir jou nie. Ek is net so jammer dat ons op so ‘n slegte voet begin het. Ek wou jou graag beter leer ken het, as jy my maar net ‘n kans gegee het.”
“Ek wil jou ook leer ken Kobus…bitter graag”
Die dam breek – sy kan net nie meer nie – “ek is so alleen!” bars dit uit haar binneste. Hulpeloos val sy vorentoe. Hy vou sy groot arms om haar snikkende lyf en hou haar vas. Die hitte van sy groot lyf vou haar toe en dit voel vir haar asof haar hartseer in sy lyf ingaan en ‘n groot genade van hom af deur haar lyf dring. “Ek ook” sê hy en sy voel sy warmte deur haar lyf vibreer. Sy voel die stoppels op sy ken toe hy haar op die voorkop soen.
Daar is ‘n punt in enige emosionele interaksie tussen twee mense waar konvensies nie aan kan voldoen nie en maatskaplike waardes en norme faal. Betsie en Kobus het oorhaastig, oorywerig en oorstelp hulself in haar woonstel bevind. Al hygende het hulle begin soen – sy arms om haar sagtheid en haar arms om sy hardheid. Sy trek hom na die bank en hulle sak daarop neer. Die bank stamp teen die telefoonkassie en sy hoor hoe die porselein-skaapwagtertjies op die vloer in stukke spat – maar nie een steur hulself daaraan nie.
Haar brein word oorstroom met sensasies: sy groot lyf voel hard en gespierd en harig en warm op en oor haar – instinktief maak sy oop vir hom en word sag en wulps en warm en nat onder hom. Sy soen hom wild en hy soen haar hard. Sy het nog nooit ‘n man buiten haar pa en haar oupa gesoen nie en nog minder ‘n met ‘n oop mond, maar sy kry alles reg asof sy dit haar hele lewe lank gedoen het.
Sy vind vreugde in die natheid van als en dit maak haar wild en sy ruk em pluk onhandig aan sy klere, sy wil hom teen haar voel – in haar hê! Hy pluk sy hemp af dat die knope spat en sy rem aan haar ouvrou-broek terwyl hy sy gordel losmaak. Sy knoop haar bloes oop en hy maak haar buustelyfie los. Sy mond is op haar tepels nog voor sy die bloes behoorlik af het en hy groot hand omvou haar ander bors. Sy gooi haar bene om sy lyf en voel sy borshare teen haar … haar… sy snak na haar asem en druk hom teen haar met haar bene vas.
Hy kom op die bank langs haar sit en sy hand vat haar skaamte stewig vas. Dan voel sy hoe hy sag oor haar begin streel. Sy kyk af na sy skoot en toe sien sy Dit! Dit tier groot en dik en ligblou-beaard op in die lug. Kobus se ding is monsteragtig – soos ‘n dier s’n – niks soos die beeld van Dawid se dingetjie wat sy so skrams met vinnige skelm-kykies in die kunsboek in die biblioteek gesien het nie. ‘n Gril trek deur haar lyf. Miskien is dit omdat hy so groot is. ‘n Oerdrang oorweldig die skok en walging in Ma se stem wat in haar kop begin teem en sy reik instinktief daarna uit en vat dit versigtig in haar hand. Wat doen mens daarmee? Ma en Sarie het haar nie hiervoor voorberei nie! Sy druk dit toe maar en sien met verbystering hoe die dik pers bol bo deur die vel uitbeur, slymnat en blink – is dit reg? Het sy dit dalk gebreek? Is dit seer? Blykbaar nie, want Kobus se soene word selfs meer passievol. Sy druk sy staaf toe maar weer met haar hand en die pers bol kom heeltemal verby die vel te voorskyn. Die skag is so groot en dik dat haar vingers nie eens heeltemal rondom dit kan sluit nie. Haar asem snak toe sy die implikasie daarvan begryp en voor sy verder daaroor kan dink bedek sy mond weer hare. Sy swymel van wellus en ‘n sensuele rilling gaan deur haar lyf en sy raak bewus van haar eie natheid en geswollendheid.
Dis die man – dis die een waarvoor sy so lank gewag het wat haar heerlikheid gaan oopsluit! Die natheid van hulle monde eggo haar ander natheid. Die bewegings van sy hand word al hoe meer dringend maar is steeds lig. Haar heupe kantel nou onwillekeurig heen en weer, haar heuwel ritmies beurend teen sy hand terwyl haar asem in sy mond hyg. Sy skarrel met haar ondelyf op die bank terwyl hy op sy knieë tussen haar oop dye gaan staan en dan sak hy op haar neer…sy voel hoe haar dye nog verder deur sy heupe oopgebeur word en dan … hoe Dit haar nat gewillige oopte indring. Hy is die landmassa en sy is die see wat daaromheen spoel.
Met ‘n skerp kort pyn maak sy ruimte vir die warm staaf wat diep en dik in haar opstoot. Sy gee ‘n diep genoegtelike sug waarin hy vaagweg die woorde kon uitmaak: “fok nou maar” of “fok jou Ma.” Maar hy tob nie daaroor nie want hulle verstrengelde lywe word nou deur die ritme van wellus oorweldig. En hulle was man en vrou soos wat dit van die voortyd bestem was – alles so reg en so perfek dat dit selfs Ma se stem vir ewig gestil het.
* Antieke Dresden skaapwagtertjie
Hoe lank gaan ek lees: 5 minute
Hoe lank gaan ek lees: 8 minutedeur Uther Pendragon
Hy: Howzit?
Sy: Oepsie! Jy het my nou so groot laat skrik dat ek amper gepie het – jou ou stouterd.
Sy loer versigtig om die bos om die ding beter te kan sien en vra: “Wie is jy anyway?”
Hy: Hang af van wat ek vir jou doen. Soms word ek Die Versoeker genoem, soms Prometheus, soms Arriman, soms Loki – dit alles hang af van wat pla en op wie hulle die skuld wil pak.
Sy: Ek het nog nooit jou soort hier gesien nie jy is seker ‘n voël of iets, maar ‘n dier is jy nie – en ek sal weet want ons het al die diere name gegee. Jy weet, my man is mos ‘n dierkundige.
Hy: Wow – ‘n Dierkundige! Ek dog die oudste professie op aarde is iets anders.
Sy (trots): En hy is baie slim – hy moet wees want hy het vir oor die 10 miljoen diere name gegee – en dit sluit nie eens die voëls en die visse in nie.
Hy: Hoekom nie almal saam nie?
Sy: Jy’s maar lekker stupid nê – visse en voëls is mos nie diere nie … duh… almal weet diit. Anyway dit het hom altesaam vier en ‘n half jaar gevat om dit te doen teen 10 name per minuut, van sonsopkoms tot sonsonder, 6 dae ‘n week – en vir vier en ‘n half jaar lank!
Hy (mompelend): Die arme donner wat eendag vir hulle hokkies op die boot sal moet gaan bou.
Sy (giggelend): Wat mompel jy? Sorrie ek giggel so – ek is maar so ‘n bietjie verboureerd, geïrriteerd, of gefrustreerd of iets wat met eerd eindig.
Hy: En wat van die plante en die swamme?
Sy: Swamme? Watse goed is dit? Nee jong, maak jy nou ‘n grappie of wat? Ek kan ook sommer woorde opmaak – damme, hamme, kamme– sien sommer net klanke sonder betekenis.
Hy: Nee dis regti…
Sy: Nee jy is sommer laf – buitendien plante is mos plante – wat bedoel jy name vir plante gee?
Hy sug en sê: “Verskoon my maar ek is nie van hier nie, ek slum so ‘n bietjie vandag. Sê my waar is jou man?”
Sy: Ag hy het ‘n bietjie gaan lê – ek sê jou mos hy is moeg. Hy kla ook allewig oor die pyn in sy sy,
Hy: Ag shame, dit het seker ‘n slegte uitwerking op julle liefdeslewe.
Sy: Ag nee wat….Wat bedoel jy met liefdeslewe?
Hy: As julle liefde maak – julle doen dit sekerlik. Ek meen hier is julle tweetjies alleen en heeldag en aldag kaalgat voor mekaar – vir jare nou al – julle doen seker ietsie saam?
Sy: Ja ons doen! Ons eet saam, ons speel saam, ons loop saam, ons sit saam en ons slaap saam – ons doen alles saam veral om name vir die diere uit te dink – teen 10 per minuut, van sons… ek vergeet – ek het jou mos al vertel. Is daar ietsie anders wat mens saam kan doen? En nou net nie met ‘n simpel voorstel kom dat ons die plante en die pramme – of wat ook al moet benoem nie – ek trap sommer op jou kop as jy so iets gaan sê.
Hy: Word hy nie opgewerk as hy so ‘n mooi vrou soos jy heeldag kaal voor hom sien nie.
Sy (beteurterd): Ja hy word baie woelig en dan wil hy in my bos kom speel …. maar ons mag nie.
Hy: Jou bos? Wat bedoel jy jou bos?
Sy: Dalk was dit boom, nee dis simpel – dit moet bos wees. Miskien was dit onder die boom en in die bos… of dalk die boom in die bos… Ek weet nie so lekker van plante nie, so ek raak soms ‘n bietjie deurmekaar.
Hy: Hoekom mag hy nie met jou bos speel nie?
Sy sê met rilling: Want ons gaan doodgaan – veral as ons die vrug in die bos kry. “Ons sal sekerlik nie bly leef nie” sê sy met ‘n diep stem.
Hy: Ag dis nou regtig nonsens.
Hy skuif nader en druk sy snoet teen haar en vra: “so nog niemand hetaan jou bos geraak nie?”
Sy skud haar kop driftig en kyk hom grootoog aan en sê in ‘n fluisterstem: maar soms wil ek baie graag”.
Hy: Hoekom lê ons nie so bietjie op die gras nie?
Sy: Ja lekker – alhoewel ek altyd jeuk daarna.
Hy: Kan ek my kop op jou bors neerlê en dan kan ons oor ditjies en datjies chat.
Sy: Ek sien jy het nie ore nie – hoe kan jy my hoor?
Hy: Ek lees lippe – hoe groter, hoe beter.
Sy: Amaaazing – kan jy my leer om lippe te lees?
Hy duik tussen haar dye in en sê: Ja sekerlik – as jy hulle tussen jou vingers vasvat en heen weer tussen jou vingers trek en knie dan word hulle sommer dik en dan kan mens hulle maklik lees.
Sy: Hmmmm – dis lekker maar oepsie – daar raak ek nou aan my bos … sien jy nou wat jy my laat doen het!
Hy: Ek kan nou duidelik jou lippe lees.
Sy: Wat sê hulle?
Hy: Hulle vra my om in jou bos te kom speel.
Sy huiwerig: Ek is nog steeds bang…wees versigtig hoor.
Hy kom lê op haar bors en sê: “moenie worrie nie, ek is hier en jy kan op my vertrou ek sal sorg dat niks slegs met jou gebeur nie. Ek weet baie van vrouens en bosse en vrugte af.
Sy streel oor sy kop en sê dan verwonderd: Jinne maar jy word nou lekker dik! Kyk hoe staan die are oor jou hele lyf uit! Jou kop is nou sooo hard en groot. Ek like nogal die diep-pers kleur – dit lyk erg grillerig maar dit kielie nou woes in my bos!
Hy: Mablablahwnfgph.
Sy: Sorrie ek kan nie hoor wat jy sê nie.
Hy: MABLABLAHWHOFPAFNPH.
Sy: Ag jammer ou ding – my hand was oor jou mond. Wat was dit?
Hy: Vryf nog so ‘n bietjie en dan het ek ‘n groooot verassing vir jou.
Sy: Ek laaik verassings – alles hier is eintlik verassings actually. Hei! Jy raak nou regtig woelig jou ou stouterd. As jy aanhou so tussen my … borste …te druk raak dinge nogal rof daar in my bos – wil jy nie maar gaan kyk wat daar onder aangaan nie?
Sy trots en hou haar borste vas en sê stadig: “Borste… sien ek is ook slim – ek kan ook self woorde opmaak”. Giggelend sê sy: “My man het een bors en ek het twee borste”.
En dan roep sy geskok uit: “Ag siesa! Wat doen jy nou?Kyk hoe kwyl jy nou slym oor my borste!
Hy: Sorrie – dit gebeur maar as ek woelig raak. Vryf dit oor my kop asseblief want dit is baie lekker vir my.
Eeers huiwer sy maar dan smeer sy gedweë die slym oor sy kop en vra verbaas: “Joe! Kyk net hoe pers en dik is jy nou, jou mond trek sommer so oop en ek kan tot binne-in sien!”
Hy: Ek sê jou mos hoe lekker dit vir my is.
Sy blosend: Hmmmm….ek het nou net die snaakste gedagte gekry – ek het ‘n amper onbeheerbare drang om jou te lek en te suig… dis seker nie reg nie alhoewel niemand my dit belet het nie.
Hy: Gaan asseblief voort, ek kan vir lank my asem ophou.
Sy: Hmmmph – hmmhmmwahugh – nee nie so diep indruk nie jong netnou gooi ek op!
Hy: Sorrie jong, dis net so lekker… Ek sê jou wat – laat ek sien wat daar in die bos aangaan.
Sy sprei haar dye oop ensê hees: OK… maar versigtig hoor ek wil nie doodgaan nie.
Hy: Nee moenie worrie nie, ek gaan eers net bietjie rondvroetel.
Sy: Ooooh …. amper het ek nou iets lelik uitgedink om te sê, maar dis baie lekker watookal jy nou daaronder doen.
Hy: Dis die vrug in die bos waamee ek speel.
Sy: Dis dan sooo lekker, hoekom mag ons nie daarmee speel nie?
Hy: Daardie vraag sal die mensdom vir ewig teister, sommige hul messe laat slyp en sielkundiges vir millenia in besigheid hou.
Sy krul rond van lekkerte: Mensdom, sielwatsegoed?….oooh gaan net aan moenie stop nie!. O jaaaa speel ‘n bietjie harder met my vrug! Jaaa, so heen en weer!
Hy: Jou bos ruik heerlik – oeps… daar mors ek alweer. Sorrie – jou bos is nou lekker slymerig.
Sy: O jaaa!Dis so lekker –druk bietjie jou kop tussen my lippe in. O ja net so – druknou jou kop in en uit! Nog dieper! O ja, ja, ja – lekker – hou aan om met my vrug te speel.
Sy swaai haar kop heen en weer en dan trek haar rug krom terwyl haar oopgesperde bene stokstyf uitstrek. Haar krete van genot laat die voëls verskrik uit die boom langs hulle opvlieg.
Sy sê hygend terwyl die slang se lyf stilletjies om haar enkels kronkel: “Jaa dis lekker – druk nou dieper in…eina, wag so….eina, EINA!” Sy worstel om los te kom maar die slang hou haar vas en trek haar bene verder uitmekaar. “Einaaa jou…amper vergelyk ek jou met iets wat uit mens se boude uikom – wat was dit? Is ek nou besig om dood te gaan?”
Hy steek sy slymblink en bebloede kop op en sê: “Nee glad nie, alles is OK – jy sal sien” en hy duik weer in en pomp verder.
Sy rol op die gras rond van hierdie nuwe maar vreemd-bekende lekkerte. Haar bene is wyd oop en die slang beur en pomp vir al wat hy werd is. Haar hande krabbel om sy gespierde nek en lyf en probeer hom help deur om hom dieper in te druk. Sy voel hoe sy kop nog groter word en hoe sy lyf skielik stokstyf trek sodat die spiere weerskante van sy slymnat lyf bult. Na ‘n ruk word hy weer slap en dan trek hy sy kop en nek uit die gapende opening.
Sy: o siesa! Kyk hoe drel die wit slymbolle uit jou mond uit! En jy is van die bloed besmeer – is jy nou besig om dood te gaan?
Hy: nee ons altwee is OK. Ontspan nou – alles het voor die wind gegaan.
Sy lê moeg maar tevrede met die slang opgekrul langs haar en sy streel sy besmeerde kop met haar vingers en sê: “Sjoe jou ou ding dit was nou regtig lekker”.
Hy: vir my ook – dis lekker om soms in so ‘n stywe opening in te beur.
Sy: wat is dit wat ons nou gedoen het?Wat noem mens dit? Jy het jou bek en ken binne my gehad – so kom ons noem dit beken – jy het my beken.
Hy: beken klink egter so weird – miskien ‘n lekker kort woord wat mens maklik sal kan onthou – hmmm – wat van rok – dit sal sekerlik iets daarmee te doen hê – OK ek weet jy dra nog nie een nie. Hmmm – OK wat dan van bok – hulle is nou lekker horny hoor! Nee dit sal ook nie werk nie – wat dan van jok – jy sal sien hoe dikwels jy dit sal moet doen wanneer jy dit doen, hehehehe. Wat van dok – want die geslagsorgane dok met mekaar. Hmmm – nee hok sal beter werk want jy voel ingehok as jy dit nie genoeg kry nie. Nee, nee – ek het dit – kom ons noem dit lok – want die vrou lok die man uit, of visa versa. Nee o vet dit geval my ook nie –die vinnige uitdink van vreemde frases vir voorplanting vind ek vervlaks verfoeilik veral – v, fff…OK ek gaan nou maar gaan want ek voel die aandwindjie opkom.
Sy: Aggenee, dis so lekker om jou vas te hou terwyl jy oral oor my sagte lyf met jou gladde gespierde lyf kronkel.
Hy: Maar daar is nou nog ‘n hele klomp woorde wat jy sal moet uitdink vir alles wat ons vandag gedoen het en al die liggaamsdele wat ons gebruik het. Sterkte daarmee hoor want jy sal vind dat dit een van die moeilikste take ooit sal wees al is jy die moeder van moedertaal. Almal verwag van jou om woorde te skep vir goed wat hulle wil doen en hê maar dan gaan hulle jou terselfdertyd daarvoor blameer. En hulle gaan nuwe woorde opmaak om jou oorspronlikes te vervang so vinnig as wat jy hulle kan uitdink.
O en nog ‘n ding – jy moet jou ook maar regmaak vir iets wat hulle geboorte noem. So oor nege maande gaan mense nie meer uit modder gemaak word nie.Hehehehe – ek dink nou aan iets ironies maar snaaks – dieselfde mense wat nog nie bestaan nie gaan jou blameer dat jy hulle gemaak het. En alles omdat ons tweetjies die sonde gepleeg het deur om met jou bossie en vrug te speel. En nou cheers vir eers want ek laaik dit nie as mense my kop wil vermorsel nie.
***
Sy: Word wakker my man!
Hy: Ek is nog vaak, gaan weg.
Sy gaan lê lepel met hom en druk haar boude teen hom vas en sê: ”Het ek vir jou ‘n ding om te vertel?”
Hy: Wassit?
Sy: Ek het agtergekom dat mens die verbode vrug kan eet en nie doodgaan nie. Wil jy try?
Hy agterdogtig: Hoe het jy dit uitgevind?
Sy: ‘n Voël het dit vir my gefluister.
* Die skildery se naam is Giove e Olympiade deur Giulio Romano (1526)
Hoe lank gaan ek lees: 4 minutedeur Uther Pendragon
From: Marie Lampbrecht <lammie@gmail.com>
To: JC Wolfaardt <jcwolf@unc.edu.co.za>
Sent: Friday, March 8, 2017 14:35 PM
Subject: Tesis-opvolg
Hallo professor JC J (ek hou dit maar formeel omdat ek probeer om op my werk te konsentreer – vir nou).
Ek het na ons gesprek die volgende sinomieme vir vroulike masturbasie en klitoris op die internet opgespoor:
Vroulike masturbasie : koekie-kiele, koekie-knie, toetie-tos, toetie-terg, vingertjie-en-kruisies speel.
Klitoris: Kontknoppie, Klitknoppie, Kontklokkie
Wat is jou opinie hieroor?
X
From: JC Wolfaardt <jcwolf@unc.edu.co.za>
To: Marie Lampbrecht <lammie@gmail.com>
Sent: Friday, March 8, 2017 17:03 PM
Subject: Tesis-opvolg
Hallo Marie
Gewoonlik steur ek my nie aan sulke beuselagtige twak nie, maar omdat dit jy is wat die navraag doen, sale k* ‘n uitsondering maak.
My advies is dat jy ‘n Google-soektog vir elk van daardie woorde en meer bekende sinonieme doen en die uitslag kom rapporteer. Dan sale k my mening vir jou gee.
Groete
JC
From: Marie Lampbrecht <lammie@gmail.com>
To: JC Wolfaardt <jcwolf@unc.edu.co.za>
Sent: Friday, March 9, 2017 8:15 AM
Subject: Tesis-opvolg
Hallo JC
Ek is sommer skaam vir my stupidgeit – ek moes geraai het.
Hier is die soektogresultate:
Toetie-tos 1 trefslag
Toetie-terg 1 trefslag
Vingertjie-en-kruisies speel 1 trefslag
Koekie-knie 1 trefslag
Koekie-kielie 2 trefslae
Daarteenoor het ek 234 000 trefslae vir draadtrek gekry en 610 trefslae vir riemruk.
Die resultate vir Kontknoppie was 10, Klitknoppie 5 en Kontklokkie 1 teenoor meer as 265 000 trefslae vir Piel.
Partykeer is ek maar naïef en spring weg met groot entoesiasme en vergeet dan om analities te dink. Van die uitdrukkings klink nogal oulik en beskrywend, maar ek kan al raai wat jou antwoord gaan wees L
X
From: JC Wolfaardt <jcwolf@unc.edu.co.za>
To: Marie Lampbrecht <lammie@gmail.com>
Sent: Friday, March 9, 2017 10:05 AM
Subject: Tesis-opvolg
Hallo Marie
Moet jou nie so opwerk nie – almal maak maar foute. Gelukkig het jy die irrelevansie van hierdie woorde raakgesien voordat jy dit in jou tesis ingewerk het.
Hou jou by die focus van jou tesis – nl. Om die herkoms van taboe woorde n ate vors en nie om allerande nuutskeppings in te sluit nie. Daar is sekerlik miljoene mense wat woordjies vir hulle kinders opmaak – daardie uitdrukkings bly dan in daardie betrokke families en sal miskien van een generasie na die ander oorgedra word. Daar is sekerlik ook talle seks-behepte tieners wat allerande vieslike woordspeletjies opmaak en sulke uitdrukkings sal dan in sekere skole voorkom. Dan is daar ook natuurlik streekstaal waar sekere uitdrukkings net in sekere gebiede – veral vêrafgeleë of geïsoleerde gebiede – voorkom.
As ‘n word in Pretoria dieselfde betekenis het op die Kaapse Vlakte, in Paternoster, Gobabis, Kimberley, Brits, Alldays, Griekwastad, Wepener en Benoni dan weet jy dat dit ‘n algemene Afrikaanse word is. Onthou dat jy in jou tesis die herkoms van algemeen bekende Afrikaanse taboe-woorde naspeur en dat jy nie veronderstel is om agter allerande neologismes aan te hol nie.
Daar is weining mense wat so bevoorreg was as Fanus Rautenbach – voor jou tyd – wat die medium van die radio gehad het om nuwe woorde aan ‘n wye gehoor bekend te maak. So het hy die word Pletterpet vir “Crash helmet” uitgedink en Flaterwater vir “Correction fluid” en Bromponie vir “Scooter”. Hy het dit verskriklik genie tom nuwe woordjies op te maak, maar meeste het verdwyn en nooit inslag gevind nie deur die natuurlike weerstand van mense om nuwe woorde te leer en slentertaal vanuit Engels.
Ek is seker dat die woorde wat slegs een trefslag op jou Google soektog gekry het slegs op die webwerf te vinde was waar jy dit oorspronklik raakgelees het.
Die feit dat daardie uitdrukkings onbekend is, kan te wyte wees aan:
Hierdie woorde bewys juis die punt van jou navorsing. Bloot die feit dat al hierdie woorde uit meer as een lettergreep bestaan is al klaar ‘n aanduiding dat dit lank al nie meer die oerwoord vir daardie organ of daad is nie – wat net nog ‘n bevestiging is dat die oorspronklike woorde nie meer bestaan nie of nooit bestaan het nie. Die klit-prefix is duidelik van die woord “klitoris” afgelei wat dus dit outomaties uitskakel as ‘n Dietse stamwoord.
Die feit dat hierdie woorde nie in Nederlands bestaan nie bewys dat dit duidelik onlangs deur Afrikaanssprekende mense opgemaak is en dus val dit buite jou navorsingsfokus. Die koekigheid en alliterasie van hierdie woorde dui op die tipiese vroomsiekte wat mens van konserwatiewe Afrikaners kan verwag wat die oorspronklike woorde te vervang en te verdraai en te verfraai of nuwe gevatte woorde op te maak. Kyk maar as voorbeeld van hierdie volksrymelary na die geneigdheid van Afrikaanse mense om hulle strandhuise name te gee – dit wemel van rym, alliterasie en neologismes wat veronderstel is om snaaks of romanties of gevat te wees – maar jy sal nie een in ‘n woordeboek of ‘n boek of die internet (buiten miskien op iemand se facebook blad) kry nie.
Dan is daar ook nog die moontlikheid dat hierdie woorde deur ‘n ma vir haar kind opgemaak is of erger nog dat die persoon een of ander kinder-fetish het – veral die koekie, toetie, knoppie en klokkie verkleiningswoorde laat my so dink.
Ek hoop dat hierdie ervaring vir jou bewys het hoe belangrik jou navorsing is. Ek dink jy moet weer inkom vir ‘n vergadering – ek het ‘n lollie vir jou.
JC
* ek weet hoe om “fokus”, “sal ek”, “na te“, ”orgaan”, “woord”, “geniet om” en “teenoor” te spel – ek boots hier eposse na waar mens nie die outomatiese taalkorreksies kan afskakel nie en waar die epos-program aanvaar dat alle eposse in Engels behoort te wees (Uther Pendragon).
Hoe lank gaan ek lees: 12 minutedeur Uther Pendragon
“Jy het goed onderskeid getref tussen woorde wat as heiligskennis beskou word en algemene woorde wat vir liggaamsdele- en funksies gebruik word. Ek dink egter dat jy meer klem op die etomologie van die woorde moet lê”. Die professor kyk fronsend na sy rekenaarskerm. Hy blaai verder af om na sy kantnotas te kyk. “Ja, en dis belangrik om die historiese ontwikkeling van elke woord na te speur.”
Sy PhD student skuif ongemaklik in die stoel voor hom.
“Goed professor, ek verstaan. Ek wou dit doen, maar daar is nie baie bronne beskikbaar om die leemtes in te vul nie.” Bemoedig deur sy instemmende kopkink gaan sy voort: ‘hierdie verandering van woorde het plaasgevind voordat Afrikaans as skryftaal gevestig is en die enigste bronne van daardie tyd is in Nederlands of Engels.”
“Inderdaad” stem die professor saam, en kyk oor sy bril na die aantreklike donkerkop dame voor hom “en soos jy wel terdeë agtergekom het is daar ‘n groot verskil in skryf- en spreektaal – veral ten opsigte van jou studieonderwerp. Mense het eenvoudig nooit kru woorde op skrif gestel nie. Net om aan ‘n paar voorbeelde te dink: weinig mense weet dat poephol met ‘n h geskryf word en wat van die woord skyt – dit kom van die Nederlandse schijt maar sekerlik eers van die Germaanse scheiss. Moet dit dan nie met ‘n ei eerder as ‘n y gespel word nie? Maar dink daaraan – wie besluit oor die spelreëls vir vloekwoorde? Dink jy vir een oomblik dat dit deel van die besprekingsvan die GRA was toe Afrikaans as skryftaal gevestig is?”
Die student lag saggies vir haar professor se ironiese opmerking en vra: “Professor, ek het gewonder – hoekom het het so baie Engelse vloekwoorde net vier letters en ons s’n dikwels drie?”
Die professor kry ‘n glim in die oog en antwoord: “Dit is ‘n baie belangrike punt wat jy ontdek het. Jy sal merk dat die oerwoord van amper enigiets meestal net een lettergreep het – en dit is waar die antwoord op jou vraag se wortels lê. Meer lettergrepe dui op ‘n sofistikasie in die taal waar voor- en agtervoegsels en ander verbuigings bygevoeg is of uit twee woorde saamgestel is. Hierdie sofistikasie dui op taalevolusie en dit sal dus noodgedwonge verder en verder van die stamwoord af wegbeweeg hoe langer ‘n taalfamilie bestaan. Maar terug by die verskil tussen Engelse en Afrikaanse woorde. Die Engelse gebruik dikwels ‘n dubbel letter aan die einde van ‘n woord – dus bal word ball en pis word piss. Hulle gebruik ook ‘n c om ‘n k sterker te laat klink – dus is dit nie meer fok nie maar fuck. Die oerwoord het waarskynlik net drie letters gehad. Maar dis belangriker om te let daarop dat die mees basiese woorde soos piel, kont, poes, pis, kak, drol, poep, hol, lul, kut, naai, fok, tiet, pram ensovoorts uit slegs een lettergreep bestaan terwyl sogenaamde betaamlike woorde soos voortplanting, kopulering, skede, geslagsdeel, ontlasting en natuurlik die Latynse leenwoorde soos penis, vagina, ekskresie, urine, coitus, anus, feses almal twee tot vier lettergrepe het en dus as bewys kan dien van hoeveel dit van die oorspronklike oerwoord verander het. Die vermoede bestaan dat die heel eerste woorde wat oermense geuiter het bloot klanknabootsels of te wel onomatopieë was. Dit verklaar die oorsprong van die woorde pis en poep soos wat soos nies en hoes klanknabootsels is.”
“Ek vind dit ook geweldig moeilik om dokumentasie oor die spreektaal van die stamlande te kry professor,” sê sy en druk haar bril hoër teen haar neusbrug op. “Daar is wel ou Dietse geskrifte maar daar is min opgeskryf oor algemene woorde wat te doen het met geslagsdele en liggaamsfunksies wat ons vandag as kru woorde sou beskou. Ek het wel ‘n interessante waarneming gemaak naamlik dat daar woorde uit Latyn hulle weg in die Germaanse woordeskat gevind het – soos die woord kak. Mense gebruik geredelik die woord kakofonie sonder om te weet waar die woord vandaan kom. Kakofonie bedoel letterlik slegte of bose klank of te wel kak-klank. Die Latynse woord “kakos” vir vrot, sleg of boos het deur Europa versprei en mens vind vanaf die Dietse lande as kak en tot in Skotland waar dit as die woord “kack” bekend staan. Maar die snaakste is dat alhoewel die gemiddelde Engelssprekende nie die woord “kack” gebruik nie hulle tog dit in verwerkte vorm gebruik soos in “kack-handed” wat lomp, onhandig of links-handig beteken en die woord “poppycock” vir twakpraat wat uit die Hollandse woord “pappekak” ontstaan het. Weereens – die woord kak was met die woord twak in Afrikaans vervang om dit meer aanvaarbaar vir ons vromes te maak net soos die woord allamapstieks in plaas van almagtig wat na die Almagtige verwys en dus as godslastering beskou kon word en jissou en jissis in plaas van Jesus en so aan.”
Die professor grinnik en sê: “Dit is vir my altyd vreemd hoe mense dink dat dit gesofistikeerd of goed-gemanierd is om eerder Latynse as die Germaanse woorde te gebruik. Soos eerder die woorde penis, vagina, feses, urine eerder as piel, poes, kak en pis. Die snaakste van als is die woord vagina wat skede in Latyn beteken – met ander woorde elke Romeinse soldaat het ‘n vagina vir sy swaard gehad. Vreemd dat hulle nie swaarde dan penisse genoem het nie. Maar interessant is dat die spies in Latyn as ‘n pilum bekend staan en dat dit dalk die oorsprong van die woord piel was.Uit ervaring week ek dat hierdie aangeplakte taalgeveinstheid meeste onder sogenaamde geleerde of beskaafde mense voorkom, maar ook dat hulle in privaat laat waai in hul oer-Germaans afhangende van hoe kwaad hulle is. Dis maar dieselfde ou storie waar mense tot redelik onlangs Afrikaans gepraat het maar Nederlands geskryf het – daar is dikwels ‘n verskil in ons skryftaal en spraaktaal.”
“Ja professor, ek vind dit redelik moeilik om hierdie tweeslagtigheid, of laag van geveinstheid wat oor ons taal gegroei het af te skil. Dit is asof diegene wat wel boeke geskryf het uit ‘n meer gegoede en dan gesofistikeerde klas gekom het en glad nie verteenwoordegind van die massas Afrikaanssprekendes is nie. Maar die verskynsel wat my die meeste opval is dat die Afrikaanse taal meer vloekwoorde as enige ander taal in die wêreld het! Omtrent elke woord kan as ‘n vloekwoord geïnterpreteer word. Ek het ‘n snaakse maar kru fliekie opgespoor getiteld: “Spoofie” waar ritse sinonieme vir die woord penis en vagina gebruik word. Ek het so gelag daarvoor. Maar hoekom dink u dat Afrikaans soveel vloekwoorde het as ons dan so konserwatief is? Ons het tog sekerlik self die vloekwoorde wat ons nie van Nederlands geërf het nie self geskep?”
Die professor glimlag en sê: “Dis juis hoekom ek vir jou hierdie studietema gegee het – dit is ‘n baie interessante verskynsel. In Holland gebruik mense die woorde pis, kak, fok in die algemene spreektaal. Fok byvoorbeeld beteken letterlik teel. Dus kry mens ‘n hondenfokker in Holland wat ‘n hondeteler is en glad nie wat ons bekrompe perverse breintjies dink nie. Maar aan enige woord kan ‘n stigma oor tyd begin kleef – nie omdat die woord self euwel is nie – dit word geskep deur die taboewaarde wat aan die voorwerp of daad toegedig word. Maar terselfdertyd kan ‘n woord so dikwels as metafoor vir iets anders minder taboe gebruik word totdat dit sy oorspronklike betekenis verloor – byvoorbeeld jy moenie vir iemand van Hollandse oorsprong sê jy sal hom opneuk nie, want neuk in hulle taal bedoel fok in Afrikaans – jy sê dus vir die Hollander dat jy hom gaan opfok. In neuk was inderdaad oorspronklik in daardie konteks gebruik. Weens ons isolasie in Suid-Afrika het die uitdrukking sy oorspronklike betekenis verloor en net die metafoor het oorgebly terwyl die oorspronklike betekenis nog in Holland voortbestaan. As mens die woord fok genoeg in die konteks van opfok gebruik eerder as om na die paringsdaad te verwys sal dit op dieselfde manier sy oorspronklike betekenis verloor. Die woorde wat ons as kru beskou het slegs emosionele waarde gekry weens die taboewaarde wat ons daaraan gekoppel het. Meestal is die woorde eintlik heeltemal onskuldig en allerdaags – wie pie byvoorbeeld nie? Hoekom moet so iets wat so allerdaags en eintlik onskuldig is so stief behandel word dat mens nie die woord in ordentlike geselskap mag gebruik nie. Net om vir jou’n ander voorbeeld te gee – as ek in Engels sê “You thunder, I will lightning you” beteken dit niks – maar as jy in Afrikaans sê “jou donder ek gaan jou bliksem” beteken dit heeltemal iets anders. Die woorde opsigself is niksseggend buiten as jy ‘n ‘n taboewaarde daaraan toedig – en daardie taboe-toedigtingsdrang is een honderd persent gekoppel aan die vlak van jou bekrompenheid.”
“Professor, ek het ook gemerk dat algemene woorde soos poes, parra, doos, vy en mossel as woorde gebuik word om vroulike geslagdele te beskryf. Dit maak dit nog moeiliker om uit die literatuur te bepaal of dit ‘n vloekwoord of gewone woord is. Dus kan die sin “Mag ik met mevrouw de poes spelen?” kan twee verskillende goed in Hollands beteken en dieselfde in Engels “That man has a big cock.” Dit is duidelik dat die woorde cock en poes net metafore was wat mense oorspronklik gebruik het in ‘n poging om meer ordentlik voor te kom. Die uitdrukking – “om die kat in die donker te knyp” maak slegs sin as mens onthou dat die Hollandse kinderwoord vir kat poes is en dat hulle later die woord poes as metafoor vir kut gebruik het. Dit illustreer u punt dat slegs in die ultra-konservatiewe Afrikaanse denkwyse hierdie woord wat eens as onskuldige kinderwoordjie in Hollands die vieslikste moontlike uitdrukkig moontlik vir vagina in Afrikaans geword het. Die woord doos is soortgelyk deur Hollanders as onskuldige woord as sinoniem vir kut gebruik maar wasin Afrikaans oor slegs die laaste twee geslagte geperverteer tot ‘n woord wat vir slegs die vroulike geslagsdeel gebruik word en word nou glad nie meer vir ‘n regte doos gebruik nie. Ek merk dat die woord doos slegs in die korrekte konteks nog in boeke, wat voor die 1970’s geskryf is, voorkom. Dit is net nog ‘n voorbeeld van hoe bekrompe mense van alles vloekwoorde kan maak en in hierdie geval selfs onskuldige woordesoos poes en doos tot so ‘n mate kan skaak dat dit heeltemal sy oorspronklike betekenis verloor het.”
Met ‘n frons sê die professor: ”Jy sal ook merk dat daar in Hollands een algemene woord vir penis is naamlik lul, terwyl daar baie meer sinonieme vir vroulike geslagsdele is as vir manlike geslagsdele – wat ook op die bron van hierdie benepenheid dui. In die Westerse en Midde-Oosterse wêreldbeeld is dit ‘n groot taboe as vrouens in seks belangstel en hulself seksueel uitdruk en van seks hou. Die Victoriaanse era het die Westerse mentaliteit ten opsigte van seksualiteit geweldig skade aangedoen en mens kan dit in die omslagtige, versigtige en metaforiese taalgebruik sien wat met seks te doen het. ‘n Mens kan hierdie verskynsel in beide Engels en Afrikaans sien – onthou ons was vir twee eeue deur Engeland oorheers en was in die Victoriaanse era geweldig daardeur beïnvloed terwyl ons stamlande soos Nederland en Frankryk en Duitsland hierdie invloed natuurlik vrygespring het.
So kan mens sien dat daar baie meer sinonieme vir penis in Engels is as in ander Europese tale – dus kry mens die volgende woorde wat in die algemene gebruikstaal gebruik word: cock, prick, dick, willy, John Thomas, manhood, member, organ, pecker, phallus, tool, winkie. Daar is ook ‘n duidelike verkinderliking van verskeie van hierdie woorde. In Afrkaans volg ons ook tot ‘n mate hierdie Victoriaanse tradisie en alhoewel die woord piel die mees gebruikte sinoniem vir penis is, is daar veral onder blanke Afrikaanssprekendes die argaïese woord peester wat deesdae maar min gebruik word en dan ook mielie, horing, voël, slang, pieperman en tottie – laasgenoemdes is duidelik kinderwoordjies. En dus word die oorspronklike Dietse woord pis, wat nog algemeen in die stamlande gebruik word, na pie in Suid-Afrika afgekort, wat na piepie of pieps of nommer 1 in ‘n poging om dit meer en meer aanvaarbaar te maak en te verfraai te word. Dit is hierdie konservatisme van ons wat daartoe gelei het dat amper elke tweede woord as ‘n vloekwoord beskou word.
“Dieselfde geld vir die woorde te doen met seksuele omgang – saag, spyker, pomp, naai, koppel en so aan. Hoe meer woorde, hoe dieper die bekrompenheid van die sprekers wat dan deur hulle konserwatisme genoop word om meer en meer woorde te gebruik om organe en ‘n basiese lewensfunksie te beskryf – wat terloops net so belangrik is as om te eet of asem te haal. Aangesien ons ‘n taboe waarde aan hierdiespesifieke liggaamsdele en funksie toedig, bereik dit die onuitspreeklike status en ons word genoop om net met ons malle woordstropery voort te gaan en om nuwe woorde te kry wat nog nie taboewaarde bereik het nie in plaas daarvan om een woord soos fok – te standardiseer en daarby te bly. Al die ander woorde wat daarna as metafore geleen was, was mettertyd deur assossiasie gekontamineer en het vloekwoordstatus bereik.Daarenteen is daar maar net een woord in die algemene omgangstaal vir organe soos die oog, neus, mond, oor, vinger, voet, been, bors ensovoorts, buiten as mens laf wil wees en woorde soos snotkoker en kykers wil gebruik.
“Hierdie verengingsproses kan mens ook in godsdiens sien. Kyk na die woord YAHWEH wat ‘n akroniem is vir ‘n sin wat beteken “Die onuitspreekbare naam” wat so taboe is dat dit nooit opgeteken is nie en dus moes die sin daarvoor instaan. In ‘n poging om nog meer peïtisties te wees, was dit sin afgekort na YAHWEH, en dan is daar ‘n derde vlak van geveinste peïtisme waar baie diep gelowige Jode nie eens die woord YAHWEH wil of mag uiter nie. Laat dit jou nie ‘n bietjie dink aan Woldemort van Harry Potter nie? Hy-wat-nie-genoem-mag-word-nie? Het jy geweet dat ons nie weet wat die oorspronklike Indo-Germaanse woord vir beer is nie? Die woord wat ons gebruik is oer-Germaans vir bruin, terwyl die Russe bere “medved” noem wat beteken – hy wat weet waar om heuning te kry. Die Litouers gebruik weer die woord “dakis” wat harig beteken. Ons vermoed dat al hierdie taalfamilies hulle eie metafore geskep het om na bere te verwys, want die woord was ‘n waarskynlik vir religieuse redes ‘n taboe woord wat slegs tydens religieuse seremonies of deur shamaans uitgespreek mog word. Daar was ook dalk geglo dat as jy die onuitspreekbare naam noem, jy een sal oproep – soos om die naam van die Here ydelik te gebruik.”
“Dit is vanselfsprekend dat hierdie konserwatisme ook in die taboe-waarde in die woordeskat rondom vroulikheid in baie kulture – maar veral die Joods-Christen-Moslem kulture gesien sal word. Hoekom is daar verskeie algemene uitdrukkings vir manlike masturbasie – soos riemruk en draadtrek en nie een vir vroulike masturbasie nie? Dit is opvallend dat daar ook geen algemene woord vir ‘n klitoris is nie – slegs die Latynse woord. Hoe is dit moontlik?! Kan niemand die sosiale onreg daarvan insien nie – dat daar nog geen algemene woord vir een van die belangrikste organe in die menslike belewenis geskep is nie? Dit alleen dui op die onreg teenoor vrouens en onderdrukkig van vroulike seksualiteit. In ons Europese kultuur is die klitoris en die funksie daarvan eenvoudig net geïgnoreer, in ander kulture word dit selfs verwyder. Het jy geweet dat daar meer algemene woorde vir die verwydering van die klitoris is as vir die klitoris self?
“Maar professor, waar kom hierdie konserwatisme vandaan – was alle volke nie maar konserwatief op ‘n stadium nie?”
“Ja en nee – dit hang af waarvan jy praat. Konserwatief in lewenswyse miskien, maar konserwatiewe mense is nie noodwendig aanstellerig nie. Dink maar aan ‘n platvloerse, onopgevoede, ongeletterde groepie bokwagters in Buite-Mongolië. Hulle leef soos hulle voorouers vir duisende jare geleef het – dit is konserwatief. Maar hulle hele lewe is omgewe met parende, barende bokke – dink jy hulle sal enige illusies oor seks hê? Of enige simpel metafore daarvoor uitdink? Drie goed het met die Afrikaner gebeur wat tot hierdie konserwatisme gelei het: Eerstens die volksplanters was Calviniste en hierdie religieuse bekrompe weergawe van die Christendom beskou liggaamlike vryheid en uitdrukkig as ‘n groot sonde. Tweedens was ons vir amper twee eeue onder Britse heerskappy wat uiteindelik vir ons Victorianisme met sy sosiale bekrompenheid as nagelatenskap geskenk het. En laastens was ons geïsoleerd van sosiale evolusie wat in Europa plaasgevind het. Ons het basies sosiale rewolusies, die wêreldoorloë en die hippie-era vrygespring. Manne met snorre en safaripakke het dinge vir ons bepaal in ‘n tyd wat vrye liefde, menseregte en kernontwapening die groot sosiale dryfvere in Europa was. Hierdie sosiale stagnasie het ons tot in ons wese bekrompe gemaak en is dus ook die rede hoekom alle seksuele uitdrukkings, inlsuitende ons woordeskat rondom liggaamsfunksies so ‘n groot taboe in Afrikanergeledere is. Of sal ek dit eerder so stel – onder die blanke Afrikaanssprekendes wat glo dat hulle die fakkeldraers van die taal is.”
Vurig voeg die professor by terwyl hy oor sy lessenaar leun: “Dit is soos mense wat evolusie ontken, en tog gebruik hulle al hulle aap-einskappe om te kan oorleef en hul bestaan te maak en evolusie te beveg – vanaf die groot brein, binokulêre visie en teenoorstaande duime. Hul ontkenning van die waarheid maak ons nie minder ape nie. Dieselfde beginsel geld vir vloekwoorde. My magtag – as dit nie moes bestaan het nie – hoekom is dit dan daar? Wie het dit gemaak? Hoe het dit enigsins ontstaan? Hoe moes gewone mense hulself uitdruk voordat hulle ‘n klap Latyn deur middel van die Engelse gekry het? Ek glo dat ons onsself eers van hierdie Victoriaanse Calvinistiese taal-onderdrukking, wat ons denke en dade so aan bande lê, kan bevry as ons weer leer om onsself vrylik kan uitdruk. Ons sal slegs ons volle menswees kan bereik as ons kan openlik en in ongebreidelde taal kan sê wat ons voel en wat ons dink en wat ons doen.
“Ek het ook ‘n broertjie dood aan die gebruik van kindertaal om na geslagsorgane te verwys – ‘n woord soos poesie byvoorbeeld. Die woord poes is alreeds ‘n kinderterm vir kat, maar nou moet dit nog verder verfyn en verkinderlik word – net soos die woorde tamatie en mandjie wat reeds verkleinwoorde van mand en tamaat is – dan eindig mens met die verspotte tamatietjie en mandjietjie. Geen wonder die Hollanders vind Afrikaans “een erg leuke kindertaaltje.” Jy kan jouself net indink wat mense in ons stamlande sal dink as mevrou vir meneer sê: “Ag, hartjie net ‘n bietjie opper nou-nou druk jy jou dingetjie in die ander plekkie in pleks van my kwakkie. Dieselfde nonsens kan mens sien in uitdrukkings soos: oor die tou trap, in die ander tyd, die tannie met die rooi karretjie het kom kuier ensovoorts, ensovoorts – dit is ‘n wonder hoe ons ooit reggekry het om nog voort te plant met al hierdie taalhindernisse en taboes wat ons rondom selfs sekualiteit geskep het. Dit laat my dink aan die doringbos wat rondom die Slapende Skone opgerank het. Dink daaraan – hoe sou jy vir ‘n minnaar die groen lig gegee het?” Die professor aarsel en sê: “Sien daar doen ek dit ook nou – die groen lig gee – bliksem … sien wat ek bedoel? Daardie uitdrukking is sekerlik maar net ‘n paar dekades oud en sou eers na die gebruik van robotte ontstaan het. Ek bedoel natuurlik – hoe sou jy vir ‘n minnaar laat weet dat jy seks wil hê – of in plat Hollands – wil naai?”
Grootooghou sy sy gesig dop en dan sprei haar bene wyd oop sodat hy haar broekie kan sien. Hy kry ‘n erotiese skok deur sy lyf toe hy haar welige pubiese hare rondom die broekie se rand sien uitpeul. Die bloed druis so in sy ore dat hy haar net dofweg hoor sê: “Wel professor aangesien die oorspronlike woorde kut en lul nie meer in Afrikaans bestaan nie sou ek hom vra of hy dalk lus is vir ‘n stroperige vy” en met ‘n skaam glimlag voeg sy by “en dat ek ook nogal daarvan hou om lollies te suig.”
* Vrywaring: Hierdie storie is fiksie en is nie bedoel om enigiemand in die werklike lewe te verteenwoordig of te beledig nie. Die menings wat hier gelug word is my eie en moet nie as kommentaar op die verhandeling van Feinauer (1981) “Die taalkundige gedrag van vloekwoorde in Afrikaans” gesien word nie. Ek het nog nooit die skrywer van die verhandeling of haar toesighouer ontmoet nie.
Hoe lank gaan ek lees: < 1 minuteEen van die doelwitte van Kombiekiehier is om saam met die liggaam soms ook die brein te stimuleer. 😉 Een van die maniere waarop ons dit kan doen is om ook akademies oor seks vrae te vra. Ek doen dit al tien jaar lank en sal dit so geniet as ander mense wil begin saampraat.
Hier is ‘n link na ‘n nuut gepubliseerde akademiese artikel oor seks vir die van julle wat belangstel.
Hoe lank gaan ek lees: < 1 minuteDie monogamie-artikel het oorgevloei na die kassie toe. Hier is die twee stukkies gesprek vir enigiemand wat in die onderwerp belangstel. 🙂
Hoe lank gaan ek lees: 5 minute(Hierdie rubriek het eerste HIER by Netwerk24 verskyn.)
deur Annelise
Die nuus het soos ‘n veldbrand deur die wêreld getrek: Brad Pitt en Angelina Jolie gaan skei. Albei was al voorheen getroud en beide het voorheen buite-egtelike verhoudings gehad. Die glanspaartjie het juis hulle romanse begin toe Brad nog getroud was. Hierdie keer is een van die skinderredes wat vir die egskeiding gegee word, weereens berigte van ‘n ander vrou.
Brad en Angelina se storie is nie uniek nie. Dit is so algemeen dat ‘n mens kan begin vra waarom ons spesie hardkoppig aanhou om iets te probeer doen wat nie werk nie. Monogamie is nie iets wat natuurlik vir die mens is nie, maar ons volhard in die geloof dat dit die belangrikste beginsel is waarop verhoudings gebou moet word. Daardie idee van ons oor huwelike of verhoudings veroorsaak so baie van die seerste en slegste ervarings wat mens kan deurgaan. Dit plaas die mens permanent in ‘n posisie waar natuur en sosiale norme opponerende eise aan hom stel. Dis ‘n tweestryd wat eintlik op hom/haar afgedwing word en waarvoor min mense oplossings kan sien – wat dan net weer na die volgende egskeiding as gevolg van ‘n buite-egtelike verhouding lei. En so hardloop ons in sirkels. Self-defeating.
Miskien is die eerste stap in die soeke na ‘n uitkoms uit hierdie hoopvolle, maar naïewe sisteem, om te gaan kyk hoe ons hier beland het.
Die eerste ding wat ons nou maar kan erken is dat monogamie nie natuurlik is nie. Behalwe vir die bewyse wat gereeld op ons koerantvoorblaaie verskyn, is daar ook wetenskaplike bewyse daarvoor.
Volgens Dr Francois Durand, paleontoloog en dierkundige van die Universiteit van Johannesburg, kom paarbinding (waar ‘n mannetjie en wyfie vir die res van hulle lewens afpaar) in net ‘n paar spesies voor en die wolf is die enigste sosiale dier wat monogaam is. Die sjimpansee en die bonobo, wat die naaste verwant is aan die mens, is allermins monogaam. Die mens, as primaat, is nie ‘n uitsondering nie. Dit kan ons aflei uit statistiek soos dié wat gekry word in die Etnografiese Atlas van Miriam Zeitzen (2008) wat wys dat slegs 186 van 1231 volke monogaam is. Die oorgrote meerderheid (1041) beoefen poliginie (een man met meervoudige vrouens) en vier volke beoefen poliandrie (een vrou met meervoudige mans). Nog ‘n bewys dat monogamie nie natuurlik vir die mens is nie, is dat, selfs wanneer dit ons lewens bedreig, ons ontrouheid nog steeds as ‘n spesie nie kan weerstaan nie. Christopher Ryan en Cacilda Jethá wys in Sex at Dawn daarop dat seksuele ontrouheid deur die eeue in ALLE gemeenskappe opgeteken word – selfs in daardie gemeenskappe waar dit met die dood gestraf word. Waarom, vra hulle, waag so baie mense hulle reputasies, families, beroepe – selfs ‘n presidensiële nalatenskap –vir iets wat TEEN die menslike natuur is?
So waarom probeer die mens monogaam wees as dit nie in sy natuur is nie?
Dr Durand sê dat die doel vir paarbinding is sodat die mannetjie die wyfie kan help met die grootmaak en beskerming van die kleintjies. Die meeste spesies se kleintjies bereik egter binne ‘n jaar of selfs minder wasdom en dan is daar geen nut vir die instandhouding van die paarbinding nie. Die rede waarom paarbinding ook onder mense voorkom is sodat die man die kinders kan help grootmaak. Die mens se kindertyd duur veel langer as dié van ander diere en die huwelik kon só ontstaan het.
Baie mense (selfs sommige kenners) dink die idee van monogamie het ontstaan in die tyd toe grondeienaarskap ontstaan het, net soos baie mense verkeerdelik dink dis iets wat uit die Christendom kom. Dis egter ‘n verifieërbare feit dat Konstantyn die Grote in die vyfde eeu monogamie ingestel het.
Hoe dit ookal sy, Avri Silka, ‘n psigo-seksuele opvoedkundige van Johannesburg, sê dat dit in elk geval moeilik is om te sê dat een tipe verhouding meer natuurlik as ‘n ander is omdat dit wat ons as “normaal” beskou als met kulturele kondisionering te doen het – wat ons by die antwoord uitbring van waarom ons iets teen ons natuur in wil doen. Kultuur.
Alles in ons samelewing is ingestel daarop om ons te oortuig dat monogamie die hoogste ideaal is om na te streef. Miskien was die eerste stap van hierdie proses toe mense, volgens Silka, nog nie vir liefde getrou het nie, maar wel oor ekonomiese en politieke redes soos sekuriteit en erfregte. (Alhoewel ‘n mens kan redeneer dat daardie redes juis poligamie behoort te ondersteun). Daarna het die res van die eise gevolg wat vandag, ironies genoeg, juis die monogame huwelik help bedreig omdat dit nie realisties is nie. Dr Durand wys daarop dat die kerngesin net so onnatuurlik soos gedwonge monogamie is. In grootaap samelewings soos ook in baie ander nie-Westerse samelewings word kinders deur die groep, wat uit drie of meer geslagte bestaan, grootgemaak. Dit is onnatuurlik om van twee mense te verwag om al die stres te dra om ‘n bestaan te maak, ‘n kroos groot te maak en nog vir ewig aan mekaar lojaal te bly. Avri Silka stem saam: “Daar word van paartjies verwag om elke behoefte van die ander te vervul … Ons word ook grootgemaak op ‘n konstante dieet van fantasie verhoudingsideale wat baie onrealistiese verwagtinge skep. Hierdie faktore saam mag bydra tot die hoë vlakke van egbreuk en gevoel van telleurstelling in die verhouding wat jy het.
Aangesien dit blykbaar baie moeilik vir die mens is om teen sy natuur in te gaan en hierdie natuur in botsing met die samelewing tot soveel pyn lei, het dit nie tyd geword vir die kultuur om te verander nie? As iets vir eeue nie werk nie, wat is die nut daarvan om hardkoppig daarmee aan te hou?
Daar is ander verhoudingsopsies soos poli-amorie, “swinging,” verhoudingsanargie en oop huwelike. Al hierdie variasies van verhoudinge is meer realisties oor die menslike natuur as wat tradisionele huwelike is. Maar, sing die koor, wat van jaloesie? Dis tog ‘n natuurlike reaksie wat beteken die deel van jou maat met iemand anders is ook nie natuurlik nie? Vir die meeste mense is realiteit dit wat ons geleer word. Ons word geleer dat jaloesie liefde is. God se liefde is jaloers. Mans en vroue is jaloers en ons kultuur ondersteun daardie jaloesie en versterk die jaloesie-liefde idee daagliks deur liedjies, films en hoe stories oor egbreuk aan ons opgedis word. Maar is jaloesie natuurlik? Dit hang af. Ryan en Jethá argumenteer dat vrees natuurlik is en , soos enige soort insekuriteit, is jaloesie eintlik net ‘n uitdrukking van vrees. Maar of jou maat se sekslewe vrees in jou opwek hang af van hoe seks in die spesifieke gemeenskap, verhouding en deur die individu gesien word. Wat sal die invloed op die voorkoms en ervaring van jaloesie byvoorbeeld wees as vroue nie dikwels van hulle maat afhanklik was vir ekonomiese sekuriteit nie? “Wat bly oor wanneer die vrees uit jaloesie geneem word?”
Dit is net ‘n kwessie van tyd voor die volgende glanspaartjie skei omdat een van die twee die natuur se roep nie kon weerstaan nie. Alternatiewe verhoudings is nie noodwendig makliker en ‘n waarborg van ewige huweliksgeluk nie, maar dis ten minste ‘n meer realistiese poging om die probleem op te los. Is dit nie nou dalk tyd om te probeer nie?
Hoe lank gaan ek lees: 4 minute
Hoe lank gaan ek lees: 2 minutedeur Boatsie
Die moderne era het onmiddelike beskikbaarheid van informasie en verkryging van goedere van feitlik alle kommoditeite tot gevolg. Of dit nou ontspanning en vermaak of eksotiese disse, vakansies in veraf lande of sport en vermaak van regoor die wêreld is. Aanvanklik het dit opwinding en ń WOW! reaksie tot gevolg en later ongeduld as dit nie kan plaasvind nie.
Ons brein is tog ons kragtigste seksorgaan wat ons voorberei vir die plesier van sien, aanraking en proe en meelewing van ons speelmaat. Dalk daarom dat geblinddoekte seks met uitgerekte spel ‘n uiters hoë klimakse tot gevolg het. Vanmelewe se dae het lang afstande stadiger kommunikasie, siektes en stryd, self oorlogstryd, tot gevolg gehad dat die ontmoeting met ‘n lover of geliefde nie seker was nie en het konvensie van daardie tye selfs verdere obstruksies kon plaas. Daarom het daardie tye van die beste romantiese briewe of skrywes tot gevolg gehad vol innuendo en selfs direkte beskrywings naby aan wat destyds as uiters gewaagd beoordeel sou wees.
In daardie gevalle het die brein die passie aan die gang gehou met simulasie of projeksie van die sien, voel proe en fisiese interaksie wat gelei het tot uiterste jagsheid en selfbevrediging. Om net daarna in die blos van bevredigde passie die mooiste skrywes te rig.
Is die antwoord tot daardie uiterste “mindblowing” ervaring dalk nie opgesluit in ‘n uitstel en opbou van afwagting nie? Dalk kan ons nou dadelik oorgaan in seks vir ‘n uur, ‘n dag, terwyl ons beide weet ons gaan nie. Weer die oormaat adrenalien en bewerigheid van totale jagsheid terug te sit sodat ons weer met verbeelding aan mekaar kan teks, WA en bel en te verwoord wat jy nou wil doen en verlang wat oor ure of dae kan plaasvind. Seksting is sekerlik een van die maniere om die temperatuur aan te jaag?
Deur die mindset van geduld en afwagting weer aan te leer en te omhels sal verseker ook tot gevolg hê dat die ontdekking van jou maat se lyf meer langsaam en op haar/hom gerig sal wees om byvoorbeeld waarlik iemand se borste tot volle waarde en passie te verken en vertroetel en met oorgawe iemand met toonkrullende passie te kan begin soen in ‘n vol liggaamlike omstreling vanaf ‘n amper susterlike kus. Onmiddelike bevredigingslus en gewoontes van die moderne samelewing is besig om die mindblowing plesier wat seks behoort te wees te laat taan tot amper iets so-so.
Mag jul almal ‘n geduldigde en afwagtende tyd beleef met toonkrullende, rug buigende en luide sappige breinopblasende seks.
Hoe lank gaan ek lees: 3 minutedeur Annelise
Kom ons gesels oor Margharet van Wyk. Die hele internet doen. Of ten minste die Afrikaanse internet waaraan ek ‘n deelnemer is. Selfs Netwerk24 skryf oor haar so dit moet seker belangrik wees, né?
Vir diegene wat nie weet wie sy is nie, hier is ‘n kort opsomming: Margharet het ‘n baie intieme foto van haarself geneem wat sy vir iemand wou stuur. Toe stuur sy dit per ongeluk na die Hokkie Ouers Whatsapp-groep toe.
Ongelukkig vir Margharet, wat in Schweizer-Reneke bly, het iemand op daardie groepie toe ‘n skermgreep van die foto sowel as haar onmiddellike verskoning en verduideliking gevat en dit op sosiale media gedeel.
Nie eens daardie wegholvure van die Weskaap is so vinnig soos Twitter en Facebook nie. En dis natuurlik onmoontlik om daardie vlammetjie dood te blaas na hy in droë gras geval het. En niks is so droog soos die morele bos waarin hierdie vuurhoutjie gegooi is nie.
Sosiale media het ontplof.
Nou kyk, so ‘n foutjie is nogal snaaks. En ons Suid-Afrikaners het ‘n spesiale talent vir grappies oor current sake (wat nou in die nuus is) maak. Daar was skreeusnaakse meme’s en ‘n mens kan nie eintlik iemand kwalik neem wat ‘n meme gemaak of gedeel het nie. Dis snaaks, demmit!
So hierdie skrywe is nie gerig op die grapmakers en -delers nie. Nie heeltemal nie.
Maar, alles oor hierdie storie is nie snaaks nie. Eintlik is die grootste deel van die storie hartseer en onaangenaam en wreed.
Haar naam is saam met die foto die wêreld ingestuur. Sy bly op ‘n klein dorpie, daar is nêrens waar sy en haar gesin kan wegkruip nie. Enigiemand weet dat jy ten minste iemand se naam wegsteek as jy iets van iemand anders met die internet-wêreld wil deel.
Sommige “grappies” is nie slim nie, dis kru en afbrekend, vulgêr en persoonlik – direk gemik daarop om Margharet te verneder.
Voor sy haar Facebook profiel kon sluit, is foto’s van haar man en kinder(s) afgelaai sodat dit in meme’s gebruik kan word.
Daar word bespiegel oor vir wie die foto “regtig bedoel was.”
Sy en haar liggaam word soos ‘n besitting bespreek – openlik op forums orals op sosiale media.
En hier is die kern van die saak – sy verdien nie een stukkie van wat nou gebeur het nie, want sy het niks verkeerd gedoen nie. Om iets per ongeluk iewers te post is nie verkeerd nie, dis ‘n ongeluk. Dit maak nie saak vir wie sy wat afgeneem het en wou stuur nie. Dit het niks met enigiemand te doen nie.
Weet julle wie was verkeerd wat nooit die gevolge van sy of haar voorbedagte dade hoef te dra nie? Die persoon wat die skermgreep gemaak en aangestuur het. Daardie persoon, wat nooit sal erken dis hy of sy nie, is die vark in hierdie verhaal. Daardie is die persoon wat die vuurhoutjie getrek, in die droë gras gegooi en gekyk het hoe die vuur iemand anders se lewe verwoes.
Daardie mens verdien ons minagting en afkeur. Wat van so paar meme’s oor hom of haar?
Natuurlik sal die ou refrein weer gesing word. Ek praat van daardie ene wat sê dat jy nooit ‘n intieme foto van jouself moet neem of vir iemand stuur of enige plek stoor nie.
Die beginsel waarop so ‘n waarskuwing rus is so verkeerd dat dit verstommend is dat dit steeds gepreek word. En dit dra by tot die probleem.
Hier is die punt: as jy ‘n selfie van jou bors of boud of been of enige ander liggaamsdeel neem, besit of deel en dit word deur enigiemand anders as jyself op die internet (of enige plek of manier) versprei sonder jou toestemming, is jy nie die ene wat iets verkeerd gedoen het nie. Die persoon wat dit versprei het is die skuldige. Om elke keer wat iemand se selfie versprei word te waarsku dat mense dit nie moet neem of doen nie, is presies dieselfde as om iemand wat verkrag word te beskuldig dat hulle dit uitgelok het met hulle kleredrag. Dit plaas die skuld op die slagoffer. Die “verkragter” is die persoon wat Margharet se foto saam met haar naam en al haar ander inligting versprei het.
Eendag gaan ons dalk gesofistikeerd genoeg raak oor seks dat ons nie soos laerskoolkinders gaan optree as iets soos hierdie gebeur nie. Eendag gaan ons dalk empatie aanleer sodat ons nie dadelik op die wreedste manier reageer soos die “brandstigter” in hierdie geval gedoen het nie. Eendag gaan ons genuanseerd na situasies rakende seks en seksualiteit kan kyk en raaksien waar die skuld eintlik lê. Eendag gaan ons van ons morele troontjies afklim en ophou om almal om ons gedurig te oordeel en sommer te straf ook. Eendag, miskien.
Intussen, terwyl daardie dag nog nie aangebreek het nie, wonder ek of ons nie eintlik maar saam verkrag nie?
Hierdie rubriek is ook op Netwerk24 hier gebruik.
Vir ‘n opvolgberig lees gerus hier.
Hoe lank gaan ek lees: 6 minuteEk is ʼn vrou. Ek sit in die sonnetjie op my stoeptrappies en bedink die vroue-vraagstuk. My bene is voor my in die son uitgestrek. Ek voel hoe die son my hare warm bak. Ek hou daarvan om ʼn vrou te wees; die meeste van die tyd.
Ek behoort aan die skoner geslag, die swakker geslag, die tweede geslag. Ek behoort aan die geslag wat uit die mitologiese Eva, moeder van alles wat verkeerd is, ontstaan het. My voormoeders is verbrand as hekse (dit gebeur vandag nog), het oor berge agter die vader van die huis aangetrek, het kinders in oorloë geoffer. Ek, vrou, kan blykbaar beter ruik as my manlike mensgenote, kan meer detail onthou en kan pyn beter verduur.
Ek is ʼn moderne vrou. My mansvriende kan my met reg vra wat ek dan nog wil hê, hoekom voel ek nie vry nie. Die soet geur van die rose om die hoek laat my gedagtes bietjie dwaal – die reuk is so fyn, so subtiel, dat mens dit nie dadelik ruik nie. Eers as die windjie draai, kom jy dit agter. Dit is hoe ek my vryheidstatus beleef.
Soms is voorbeelde van hoe vroue nog steeds as minderwaardig behandel word, baie duidelik om te sien. Die meeste moorde op vroue in ons land word nog steeds deur hulle mans, kêrels, geliefdes gedoen. Koerantartikels dui daarop dat vroue nog steeds minder geld verdien as mans in dieselfde pos. In ons land word vroue aangerand as hulle kort rokkies of selfs in sommige plekke, langbroeke dra. Ek hoef nie eens die verkragtingsyfer te noem nie, almal weet hoe ernstig dit is. Maar dit is nie waaroor ek hier in die son wonder nie. Ek is nie swart, arm, jonk of enkellopend nie. Dan sou ek my vrouskap dalk meer intens en meer negatief beleef het.
In my wêreld is dit ʼn subtiele, daaglikse reuk wat beslis nie so soet soos die van die roosboom is nie en wat mans ligtelik afmaak as onbelangrik. Ek word anders behandel deur die vensterwassers en straatverkopers. As ʼn man nee sê, beweeg hulle aan. As ek nee sê, word my venster in elk geval met modderwater bespuit of word daar by my gekerm totdat die verkeerslig uiteindelik verander. Wys motorwagte by winkelsentrums ooit vir mans hoe om in ʼn parkeerplek in te kom? Waarom word mans in hardewarewinkels gehelp en vroue nie? Geen een van laasgenoemde voorbeelde is genoeg om die kameel se rug te breek nie. Dit is nie eens werd dat daar ʼn artikel daaroor geskryf word nie, want in vergelyking met vroue op ander plekke, soos die Midde Ooste, se lewens, is dit niks. Daarom is dit steeds nie waaroor ek wonder terwyl ek die voëls in die spreier dophou nie.
Ek wonder hoeveel skuld ons vroue aan hierdie stand van sake het. Dít is wat ek wonder. Soms dink ek ons doen ons eie saak oneindig meer skade aan as wat die meeste mans doen. En die oplossings is net so subtiel as die geur.
Ons is die swakker geslag. Fisiek. Ons sukkel om proppe los te skroef. Wat nie beteken dat ons nie op ʼn vrouemanier geweldig sterk is nie. Maar waarom voel ons altyd asof ons op ʼn manlike wyse moet optreë as ons iets wil bereik. Ons verval in kompetisie, pragmatisme, aggressie. Ons raak effektief en koelbloedig. Alles manlike eienskappe wat goed is in spesifieke omstandighede. Wat ook nodig is vir spesie se voortbestaan. Maar vroue het hul eie sterk eienskappe wat belangrik is as ons as spesie op die einde onsself wil oorleef. Vroue is teer, het meegevoel, is versorgend, intuitief, kan vergewe, is sensitief, sensueel, dapper, slim, kreatief, hoopvol, gelowig, sterk, onwrikbaar en lankmoedig. Dink hoe sou ʼn wêreld gelyk het waar iemand met daardie krag agter haar ʼn leier was. ʼn Vrou wat in ʼn mansisteem soos ʼn man veg, sal soos ʼn man regeer as sy uiteindelik aan bewind van sake staan. En wat is dit punt daarvan?
Predikante, wat meestal mans is, preek nog steeds dat mans aan die hoof van die huis staan. Of dit in ʼn klein gemeente in Koekenaap of voor duisende op Loftus gepreek word, dit bly een van die redes waarom mans dink dat hulle dalk net so effens beter as ʼn vrou is. Waarom is hy beter in staat om die gesin te lei? En dit maak nie saak of hy haar in liefde lei nie, sy is nie ʼn kind nie. Dit mag so wees dat die moderne man help met die huiswerk of kos kook of soms selfs skottelgoed was, maar hy is nog steeds die een wat die finale besluit in die huis neem. ʼn Debat eindig nog steeds dikwels op “omdat ek so sê” of met die wegstap van die man wanneer hy nie lus is om daaroor te praat nie. En ʼn man dink altyd dat hy net so bietjie meer logies is, so ʼn bietjie slimmer as ʼn vrou is – selfs al is die vrou in die gesprek ʼn advokaat of dokter of besturende direkteur. En selfs al is dit sy geliefde.
Onlangs het ʼn vriend my aangevat oor die moderne vrou se arrogansie om haar plek langs dié man op te eis. Die feit dat “Jesus” die vrou tweede gemaak het, het haar plek volgens hom vir ewig bepaal. Hierdie siening behoort teen hierdie tyd net so weersinswekkend te wees as wat apartheid was.
Ons vroue trippel nog steeds om ʼn man se ego. Ons praat óm dinge sonder om iets by die naam te noem, want ons is geleer dat ʼn man se ego sensitief is. Ons beskerm ons kinders teen pa en pa teen ons kinders en in die proses word hy ʼn supermens wat onaantasbaar aan die hoof van die huis staan. Iemand wie se buie die gesin se bui bepaal. Dié een wat die pas aangee.
Hoekom is ons vroue so? Soms wonder ek of ondergeskiktheid in ons gene is. Het die aanslag wat ons in vorige eeue moes trotseer ons permanent onder gekry? Of is dit die sonde van die moeders – die voorbeeld wat ons van ons oumas en ma’s geêrf het? Dalk glo ons teen hierdie tyd dat ons minderwaardig is. En as ons dít glo, is dit neusie verby, want dan word ons slagoffers en slagoffers sal altyd slagoffers bly. Slagoffers aanvaar nie verantwoordelikheid vir hulself nie.
Lank, lank gelede was verhoudings tussen mans en vroue ʼn uitruiltransaksie. Die man het beskerming en vleis voorsien. Die vrou het seks en daarmee saam ʼn nageslag voorsien. Leef ons nog steeds so? Vroue bly soms lewenslank in ʼn ongelukkige huwelik omdat hulle nie hulself kan onderhou nie. Daar is baie vroue in sulke tronke. Dit lyk soms asof ons ekonomiese-, sosiale- en regstelsels so bestuur word om hierdie situasie te laat voortduur. Maar ons leef nie meer in grotte nie.
Ek droom ʼn nuwe wêreld vir my dogter. Dit is moontlik as ons bewustelik daaraan werk.
Dit begin by ons, die vroue self. Vroue is vroue se grootste vyande. Mans kraak nie mekaar af of is jaloers op mekaar nie. Vroue is nie meer in ʼn resies betrokke om die sterkste jagter te vang nie. Ons kan nou vir onsself jag. Ons kan vir onsself sorg. Dit is dus nie nodig om elke vrou as ʼn teenstander te sien nie. Sy is nie. Sy is jou medevrou, met dieselfde eienskappe as jy.
Ek droom van ʼn wêreld waar die vrou ook seksueel vry gaan wees. Waar dubbele standaarde vir mans en vroue nie meer geld nie en waar sy haarself en ander vroue toelaat om te wees wie hulle wil wees. In my droomwêreld gaan sy ophou oordeel en veral ophou om vroue swaarder te oordeel as mans. Ons vroulike seksualiteit is soms juis ʼn meulsteun om ons nekke, want dit is waar die oorlog nog altyd woed. Daar is soveel voorbeelde van hierdie seksuele oorlogvoering dat ek nie weet waar om te begin nie. Vir eeue is aan vroue voorgeskryf hoe hulle voor die huwelik en daarna moes wees. Soms was seks die enigste vorm van mag wat ʼn vrou tot haar beskikking gehad het. Vandag gebruik feministe dit ook as slagveld. Die vrou as seksuele wese word deur al die kante van die spektrum misbruik om hulle punt te bewys. En in die proses het die vrou dit verloor. ʼn Vrou se liggaam is mooi. En dit is hare. En dit bly so waar en hoe sy dit ookal wil gebruik. Of sy dit vir ʼn motoradvertensie wil gebruik of op die voorblad van die Finesse wil pronk, of sy dit in haar binnekamer aan haar man skenk of haar mooi borste voor ʼn goedkeurende gehoor tentoonstel; dit is háár liggaam en háár seksualiteit en dit het tyd geword dat sy alleen kan besluit wat sy daarmee wil doen.
Vroue moet begin om sterk te wees op ʼn vrouemanier. Dit is soms makliker om in te gee. Ons is kampioene in die “minder wees” kompetisie, briljant in die “ondersteunende vroutjie” rol. Dit is tyd om ons regmatige plek langs die man in te neem, as sy gelyke. Nie as ʼn man of ʼn variasie daarvan in ʼn rok nie. En die manier om dit te doen, glo ek, is nie om te baklei daaroor nie. Die manier is om op te hou om slagoffers te wees en om dit te doen moet ons besef dat ons nie die tweede, swakker geslag is nie. ʼn Vrou wat nie afhanklik is nie, kan nie onderdruk word nie. Ons moet studeer, leer motorbestuur, weet hoe banksake en die ekonomie werk, ons seuns leer om vroue te respekteer, verantwoordelikheid neem vir ons eie besluite en keuses, lees, redeneer, weet wat in die wêreld aangaan, dink, lag, vry, liefhê. In ’n artikel wat in 1994 in Leadership verskyn het, staan: “Equip women with more education and better jobs, so that with financial independence, they have the power and choice to spurn the misogynists, become equal citizens and yes, shamelessly enjoy themselves in bed too.” Ons moet onafhanklik kan wees voordat ons onsself in liefde kan gee.
Ons voormoeders is verbrand omdat hulle hulself nie wou onderwerp nie. Hulle is vervolg omdat hulle as ʼn bedreiging ervaar is. Waarom anders as oor vrees sal mens iemand vervolg? Ons voormoeders is die vroue wat kinders oor berge gedra het. Dink hoe sterk móét jy wees om as lid van die swakker geslag dít alles te kon doen. Ek skud my hare sodat dit warm oor my skouers val. Ek trek die rose se soet diep in my longe in. Ek is báie trots om ʼn vrou te wees.
Hoe lank gaan ek lees: < 1 minuteTerwyl Fifty Shades of Grey so baie mense warm maak (om verskillende redes), is hier so ietsie om te kyk oor ‘n Meester/slaaf verhouding.
Hoe lank gaan ek lees: 3 minute(‘n aanvegbare mening?)
Die volgende SMS’e het in’n koerantbylaag verskyn:
“In assosiasie met die bose gebruik die vrou steeds die verbode vrug om die man tot val voor God te bring: haar geslagsorgaan. Dié vrug mag net deur iemand geëet word wat deur God aangewys word. Daarom die doodstraf, vigs, wat vinnig die onsedelikes inhaal en afmaai. God leef!”
En: “Insig leer jou dat daar ’n besliste verband tussen die swartmamba en die vrou in haar gewaagde swart nommertjie is: albei is dodelik gevaarlik. Dit is ook ’n bewys dat sy van die vroegste tye reeds deur die bose gemanipuleer word. Dié soort is dikwels te kortsigtig en dwaas om te besef dat God regtig bestaan en dat dit verkeerd is om haar verbode vrug deur enigeen te laat eet!”
In ’n woongebied van Umlazi het ’n groep mans besluit dat vroue nie langbroeke mag dra nie. Hulle trek die langbroek af van die vrou wat “oortree”, rand haar aan en laat haar halfnaak deur die strate paradeer.
Slaan dit terug op heksevervolging?
In dieselfde bylaag het ’n paar briewe en artikels oor Vrouedag verskyn (dit was so paar jaar gelede), maar die hoofnuus bly mans se benarde posisie in die nuwe bestel of hul mening oor die ou bestel.
Rasseverhoudings nou en in die verlede is daagliks in die nuus. Nie ’n enkele mens het kommentaar gelewer oor die bogenoemde voorvalle nie.
Sou daar ’n reaksie op die SMS’e gewees het as dit oor swartes was en nie oor vroue nie? Sou iemand dit dan haatspraak genoem het en by die een of ander instansie gekla het? Is vrouehaat nou al so algemeen dat niemand dit meer oplet nie? Waarom is die ergste vloekwoorde ’n ander naam vir vagina?
– O –
EK is mal oor mans. Regte volbloedmans. Die meeste van ons vroue hou vreeslik baie van dié spesie. Maar die gevoel is beslis nie wedersyds nie. Ek dink nie mans hou baie van vroue nie. Soms dink ek die stille meerderheid stem met die SMS-skrywer(s) saam.
Want waar is die mans? Waarom tree hulle nooit in die openbaar vir vroue in die bres nie? By ’n reeksverkragter se verhoor is dit vroue wat betoog. As ’n man sy vrou met ’n bofbalkolf doodslaan, is dit vroue wat smeek vir swaarder vonnisse. Dis vroue wat huil oor vyf jaar tronkstraf vir ’n man wat sy geliefde vermoor – die persoon wat hy juis moes beskerm het.
Is dit nie tyd dat mans begin om mans aan te vat nie? Vroue se smeekgebede help blykbaar niks nie. Of gee hulle nie om wat hul geslagsgenote doen nie? As ek ’n man was, sou ek my doodgeskaam het vir wat ons aan die wêreld en aan vroue en kinders doen. Ek sou ’n ander man wat hom aan sulke wandade skuldig maak met alles in my en openlik verwerp.
Ons samelewing is in ’n haglike toestand en dit is mans én vroue se skuld. Dis nie apartheid of politiek of die regering se skuld nie. Ons wêreld sterf weens testosteroon- vergiftiging – ’n toestand wat ontstaan het omdat daar nie balans is nie.
In die proses om die balans te herstel is mans verwar en vroue ontvrou. Een gevolg was die metroman. Hy weet van gesigroom en koolhidrate. Hy gee om vir diere en voel tuis in winkelsentrums. Hy gee nie om dat daar elke dag in hierdie land sewe vroue vermoor en elke tien minute ’n vrou verkrag word nie.
Nog ’n gevolg is dat vroue juis die eienskappe wat nodig is om die wêreld te red prysgegee het om op die korporatiewe leer te vorder. Vroue moes leer om in ’n manswêreld te funksioneer om bo uit te kom. Daarvoor moet hulle manlike eienskappe bo vroulike eienskappe stel. ’n Vrou huil nie in die werkplek nie, moenie afvat as haar kinders haar nodig het nie en moet altyd onthou die sterkste een wen.
As sy die toppunt bereik omdat sy op ’n manlike manier daarvoor geveg het, neem sy nie besluite gegrond op haar vroulike eienskappe soos intuïsie, meelewing, versorging en sensitiwiteit nie. Haar besluite word gegrond op die manlike manier van doen: pragmatisme, wedywering, beheer, oorwin.
Sal Hilary Clinton omgee dat vroue en kinders gaan ly as sy besluit om ’n ander land te laat inval? Ek dink nie so nie, want sy moes lankal haar sagtheid en omgee prysgee om in die harde, manlike stelsel te kan funksioneer.
Maar verbeel jou dat sy wel iets tipies vrou diep in haar vertroetel het en ’n gees van versoening, kommunikasie-bo-alles, wedersydse toegewings, mededeelsaamheid en liefde die Withuis inbring. Kan jy jou so ’n wêreld verbeel? ’n Wêreld waar mans mans is wat vroue beskerm en versorg, maar wat ook hul regmatige plek inneem, langs vroue – trots op hul unieke eienskappe.
Want vroue is sensitief, sensueel, meelewend – dis tyd dat hulle daarvoor geëer word.
Hoe lank gaan ek lees: < 1 minuteINGRID HEŸDENRŸCH skryf oor “slut-shaming” en die dubbele standaarde wat steeds heers wanneer iemand oor vroue se seksuele gewoontes praat. Gaan lees gerus die hele artikel hier. (En moenie die kommentaar mis nie – dit wys hoe lang pad ons nog het om te loop 🙁 )
Wat dink jy hiervan?
Hoe lank gaan ek lees: 3 minutedeur Annelise
Perhaps the only difference between me and other people was that I’ve always demanded more from the sunset; more spectacular colors when the sun hit the horizon. That’s perhaps my only sin.
Regisseur: Lars von Trier
Akteurs: Charlotte Gainsbourg, Stellan Skarsgård, Shia LaBeouf, Christian Slater, Stacy Martin, Uma Thurman
Enigiemand wat ‘n rolprent kan maak waarin liefde, seks, mymeringe oor ‘n boom se siel, Bach, Rammstein en Fibonacci soomloos inmekaarvloei, moet anders as ander mense na die wêreld kyk. In Nymphomaniac – wat in twee hoofstukke uitgereik word – doen regisseur Lars von Trier presies dit.
Een van die belangrikste woorde in die rolprent is “sensations” en die openingstoneel neem reeds jou gehoorsintuig gevange wanneer net die klank van reën hoorbaar word terwyl die skerm eers donker bly. Dan, net wanneer jy daaraan dink om iemand te gaan roep omdat daar iets fout is, sien jy waarop daardie reën val – die bron van die verskillende klanke waarna jy geluister het. In nat, donker, grys fokus die kamera skielik op ‘n liggaam wat in die stegie lê. En dan bars Rammstein deur jou oordromme. Fantasties.
Hier is die openingstoneel.
Nymphomaniac is nie noodwendig ‘n sexy fliek nie. Dit word as ‘n drama-kunsfliek beskryf. Maar sexy is “in the eye of the beholder” en as die seksdaad jou aandraai dan sal die rolprent jou so klam soos die openingstoneel laat. Nymphomaniac is egter iets meer as sexy – selfs al grens sommige van die tonele aan pornografie. Dit vertel die storie van Joe se seksuele avonture en waarom sy haarself as ‘n nimfomaan sien, maar dit word intelligent gedoen. En soms veroorsaak die manier waarop sy dit vertel dat die seksuele dade amper koud en klinies oorvertel word. Die erotiek is dus in ‘n mate daaruit verwyder.
Joe vertel haar verhaal aan Seligman, die man wat haar in die stegie opgetel het. Dit is hy wat haar dade elke keer probeer verduidelik (en soms probeer verskoon en versag) aan die hand van verskeie onderwerpe soos kunsvlieg-hengel, Bach, Fibonacci se syfers en Edgar Allan Poe. Sy kommentaar bring elke keer die intense sekstoneel aarde toe – soos ‘n koue lappie op ‘n warm voorkop.
Seligman: Love is blind.
Joe: No, no, no, it’s worse. Love distort things. Or even worse, love is something you’ve never asked for.
Ons samelewing verbind seks met liefde. Die een is nie veronderstel om volgens die huidige norme sonder die ander ene plaas te vind nie. Joe rebelleer teen hierdie idee. Vir haar is lus lus.
Joe: For me, love was just lust with jealousy added; everything else was total nonsense. For every hundred crimes committed in the name of love, only one is committed in the name of sex.
Wanneer een van haar vriendinne vir haar vertel dat die geheime bestanddeel van seks, liefde is, lag sy haar uit. Sy is vasbeslote om die gemeenskap se obsessie met liefde te beveg.
Ten spyte hiervan kan selfs Joe nie liefde (of verliefdheid?) ontsnap nie. Sy sê “love appeals to the lowest instinct wrapped up in lies” en “I am ashamed of what I was when in love” (Is ons nie almal nie?) maar interessant genoeg het sy minder seks (met ander) wanneer sy verlief is. Dopamien is dus sterk genoeg om selfs haar seksverslawing te verdun. Maar liefde is ‘n fantasie en maak op die einde seer en dan wonder ‘n mens of seks – rou begeerte – nie dalk eerliker en meer eg is as die speletjies wat ons speel wanneer ons oor liefde praat nie? Dan vind ons troos in daardie dwelm wat ons oorlewingsmeganisme geword het om die pyn net so bietjie dowwer te maak. En is alle verslawings nie maar om pyn te verdoof of daarvan te ontsnap nie? Elke dwelm eis egter sy prys. Wat is dit prys wat Joe betaal? Is dit gevoelloosheid, ‘n gebrek aan empatie en eensaamheid?
Eensaamheid ook ‘n sterk tema in die rolprent. Haar eensaamheid word as ‘n dryfveer ondersoek, maar dan kan ‘n mens ook sê dat eensaamheid een van die gevolge van haar seksverslawing is. Dis ‘n sirkel wat op homself voed.
Seligman: [narrating] During the whole of a dull, dark, and soundless day in the autumn of the year, when the clouds hung oppressively low in the heavens, I had been passing alone, on horseback, through a singularly dreary tract of country; and at length found myself, as the shades of the evening drew on, within view of the melancholy House of Usher.
Leon van Nierop het op RSG se werf geskryf dat die fliek geen ander doel het as om seks te wys nie. Ek stem nie daarmee saam nie. Ek dink daar is baie interessante subtema’s wat mens verder kan ondersoek as ‘n mens nie op die seks fikseer nie. Maar dan, hierdie is kombiekiehier en hier maak seks lus.
Daarom beveel ek Nymphomaniac aan. Jy kan terugsit en dit soos ‘n pornografiese rolprent geniet waar stories en redes nie belangrik is nie. Of jy kan dit as ‘n drama benader of jy kan agterna daaroor filosofeer. Die waarskuwing dat dit slegs vir volwassenes is en baie eksplisiete sekstonele in het, behoort nie vir ‘n kombiekiehierleser te geld nie – dis mos waarom jy hier is. Want lus. 😉
Nymphomaniac Vol I voorprent:
Nymphomaniac wys tans in Cinema Nouveau teaters.
Hoe lank gaan ek lees: 2 minutedeur Lusman
Elders op die werf word oor die belangrikheid van ouderdomsverskille op seksuele gebied bespiegel. Sommige is van mening dat ouderdomsverskille tussen seksmaats nie groot moet wees nie. Die feit van die saak is dat dit maar persoonlike voorkeur is wat jou houding oor ouderdomsverskil bepaal. Dis ‘n magdom van lewenservaringe en allerhande ander faktore wat ‘n rol speel. So kan assosiasies uit jou kinderdae, die ander persoon se karaktereienskappe, voorkoms en ander liggaamseienskappe en ‘n menigte ander, kleiner dingetjies – vir andere dalk glad nie belangrik nie – jou lekker opgeil ten opsigte van ‘n persoon wat ouer as jy is. ‘n Meer bejaarde kan ‘n jonger mens vleeslik sommer baie geniet. Andersom ook.
Sekere ontwikkelinge in die samelewing skep geleenthede vir jong mans. Daar is byvoorbeeld die groeiende verskynsel van die jonglatkat – ‘n ouer dame wat graag met ‘n jong man bed toe gaan. Dis nie noodwendig ‘n geval dat sy ‘n jong man as permanente lewensmaat wil hê nie. Die meeste jonglatkatte wil maar net van tyd tot tyd ‘n jongeling hê om manlike jeugdigheid op lyflike vlak te ervaar.
Dat dit lyk asof hedendaags daar ‘n groter proporsie ouer dames jonglatkatte is, is maar net omdat mense vandag makliker uit die kas uit kom. Daar was nog altyd dames in die middeljare, selfs bejaardes, wat begeer het om met ‘n jong kêrel te verkeer. En, daar was nog altyd hier en daar ‘n oumatjie wat wat sou wou gee om ‘n 18-jarige te ontknaap – hom van sy maagdelikheid te ontneem.
Wat ‘n geleentheid is die jonglatkatte – wat hul voorkeure vandag op die internet bekend maak – nie vir die jong man wat ‘n vonkel in die oog en ‘n knop in sy broek kry vir ‘n ouer dame nie. Vir jongelinge wat ‘n selfversekerde, geil oumatjie goed op haar plek wil sit.
‘n Bejaarde tannie, waarvan die tiete dalk effens verrimpeld is en hang en wat dalk ‘n bietjie droog is en glymiddel nodig het, kan dikwels baie beter as ‘n jong meisie weet watter knoppies om te druk om jou maksimale plesier in die bed te gee. Sy kan iemand wees wat jou klipharde en penorent jongmansvool ywerig en met vaardigheid met haar gerimpelde, gekromde vingers kan liefkoos, terwyl jy haar hangpramme se rosyntjietepeltjies ywerig met jou mond en hande vertroetel. Iemand wat ‘n kreet so hees soos ‘n rasper gee as jy haar in alle moontlike posisies wat haar ouderdom toelaat gespyker het . . . en sy begin kom. Dit kan hemels wees om as jongeling op daardie oomblik haar drif – die kromming van haar rug, haar gekromde vingers wat in jou rug inboor en die sametrekkings van bejaarde vagina – te ervaar. En te weet dat dit jy en jou jong, soepel lyf met superstywe vool is wat op daardie oomblik dié hoogs rype dame so in die sewende hemel sit. Jy sal waarskynlik net daar en dan kom.
En, om nie te versmaai by die jonglatkat nie, is daardie oneindige dankbaarheid vir jou passievolle lyflike toewyding. Dis opregte dankbaarheid, soms heeltemal afwesig by die jonger geslag. Jy sal die dankbaarheid aanvoel by julle afskeidsoen as jy die pad vat. Jy sal dit ook aan die glinster in haar oog sien kan sien as sy jou vra om gou weer te kom.
Nee, kyk, as jy as jong man ‘n oog vir ‘n sportiewe antie het, is daar vandag vir jou geleenthede! Wees maar net op die uitkyk na die jonglatkatte!
Hoe lank gaan ek lees: 7 minuteLiewe man,
‘n Dag voor Vrouedag is ek seker jy is al vuisvoos. Jy is gebombardeer met artikels en statistiek oor hoe sleg jy vroue behandel en hoe vroue nog steeds ly. Soms kies jy om aan te val (soos wanneer ʼn dreaded feminis haar verskyning maak) en soms kies jy om te vlug, maar dit is duidelik dat jy self nie meer weet waarheen nie.
Alhoewel ek oor die algemeen met die Vroue-dag artikels saamstem, is dit nie waaroor ek wil gesels nie. Jy sal dalk verbaas wees as jy hoor wat ek dink en jou vrou gaan waarskynlik minder van hierdie brief hou as jy.
Ek skryf nie namens enige vrou nie. Ek skryf net namens myself. En daar is al vir my gesê dat ek soos ʼn man oor dinge dink – veral oor seks. Ek skryf ook eintlik hoofsaaklik vir jou, die Afrikaanssprekende man, omdat dit vir jou is wat ek wil antwoord. Want dit is jy wat vir my skryf en bel en oor koffies vir my oor en oor vertel wat jou van jou vrou pla. En oor en oor vertel hoe ongelukkig jy met die stand van sake is.
In my navorsing het dit vir my duidelik geword dat die probleem meer universeel is as net ʼn “Afrikaanse” probleem, maar onder ons is die probleem meer akuut omdat ons huidige waardestelsels en geloofsoortuigings alles vererger.
Ek hou nie eintlik van die tipiese Afrikaanse vrou nie. Op hierdie punt stem ek met jou saam. Oor die algemeen is sy konserwatief, hiper-gelowig, hiper-jaloers en het sy, volgens jou, nie veel belangstelling in seks nie.
Ek glo sy is siek – emosioneel, psigies. Die Afrikaanse vrou is opgemors en ek is jammer om dit vir jy te sê maar dit is deur mans.
En moet asseblief nie nou op hou lees en jy oë hemelwaarts rol nie. Ek hoor hoe jy sug! Ek praat nie van jou nie – ek praat nie eens noodwendig van jou geslag nie. My simpatie lê by julle. Ek praat van die sondes van die vaders, want dit is waar hierdie siekte al begin het.
So simpel soos ek dink die gemiddelde vrou met al haar hang-ups is, net soveel insig en empatie het ek met waar sy vandaan kom. Stel jy belang om te luister?
Mans regeer die wêreld. Hierdie is nie ʼn beskuldiging nie, dis ʼn waarneming. Dit is hoe dit is. Die wêreld waarin ons leef (nie net Suid-Afrika nie) is soos hy is omdat mans dit so gemaak het. Julle het vir ons baie wonderlike dinge gegee. (Ek verkies om vir hierdie gesprek op die positiewe te konsentreer.) Ons motors, tegnologie, internet, die feit dat daar iemand op die maan was, vliegtuie, wolkekrabbers, windpompe, medisyne, sport, flieks – daar is so baie wonderlike dinge wat mans uitgedink en gebou het. Jou testosteroon het die wêreld verander – baie maal ten goede.
Dis nie vir hierdie gesprek belangrik waarom dit mans was wat dit gedoen het en dat dit nie net mans was nie. Ek erken dat dit hoofsaaklik julle was. Wat belangrik is is dat jy verantwoordelikheid moet aanvaar vir wat jy gemaak het. Hoe alles nou werk, die politieke stelsels, regstelsels, ekonomiese stelsels – als is hoofsaaklik deur mans ingebring en bestuur.
Enter die vrou die prentjie. Omdat mans die wêreld regeer het hulle ook vroue regeer o.a deur die gelowe wat mans uitgedink en aangehang het. Deur mites en staaltjies en gode wat mans aanbid het, is die moderne vrou (en haar vele hang-ups) geskape. Dit was en is mans wat vroue verbied het om enkels of polse of gesigte te wys. Dit was mans (meestal deur geloof) wat besluit het dat vroue se waarde in hulle maagdelikheid gelê het. Dis Afrikaansprekende dominies en skoolrade en politici en vaders wat die vroue waarmee jy nou getroud is se seksualiteit beheer het deur preke oor sonde en slette en respek en losbandigheid en Eva en appels en sonde en straf en skande en ongehude moeders en sonde en Madonna en goeie en slegte meisies.
Seksualiteit is dié probleem van die Afrikaanse vrou. Daar is en word van haar verwag om seksueel skisofrenies te wees – die engel in die wêreld, maar duiwel in die bed-sindroom. Sy moes haar bene toehou en haar drange (en haar kêrel s’n) beveg tot die dominie sê “getroud” en toe moes sy in ʼn warm seksuele wese verander (maar net vir haar man). Onthou haar ma en ouma het dit waarskynlik nog vir die volk gedoen en vir haar dieselfde stooi geleer. Dit is waarom baie van hulle hulle seksualiteit begin onderdruk het en al hulle energie in kinders en kerk inge”pomp” het.
Nou sit jy met die probleem. Want jou vrou stel nie in seks belang nie.
Maar dis eintlik nog ingewikkelder.
Sommige vroue wil en sou wegbreek uit daardie tronk, maar daar is nog ʼn manier waarop sy in haar spreekwoordelike moer is:
Die regs- en ekonomiese stelsel maak haar weerloos. En ook die sosiale stelsel.
In die moderne samelewing is ʼn vrou net begeerlik (as sy gelukkig is) tot so 40. Daarna leef sy op geleende tyd. As sy ʼn “goeie” man het, dan glo hy in liefde en lojaliteit en word hy saam met haar oud. As sy ʼn “slegte” man het, dan ruil hy haar in vir ʼn jonger model (jou taal). As sy (volgens julle albei se besluit) by die huis gebly het om julle kinders groot te maak, het sy geen, maar geen moontlikhede om ʼn werk te kry nie. Sy is agter gelos in die groot korporatiewe resies. Sy is “waardeloos,” want haar “werk/kinders” is uit die huis uit. As jy haar skei- dan sal jy vir ʼn jaar haar moet onderhou voor sy vir haarself moet sorg.
Dít is waar haar jaloesie vandaan kom. Dit is hoekom sy dit nie kan hanteer as jy vir ʼn ander vrou kyk nie of as jy saam met my wil gaan koffie drink nie. Sy vrees vir haar eie oorlewing.
Eerlikwaar. Dit het niks te doen met liefde of dat liefde jaloers is nie. Dis die mite. Jy is haar versorger – jy bring die vleis in julle kontrak. Sy kan dit nie verloor nie.
Onthou, nog een van die dinge wat vir haar geleer is, is dat seks en liefde (altyd) saamgaan. Dis nog een van daardie mites wat die voorvaders vir die vrou vertel het. Dit hang saam met die mite dat mans casual seks kan hê en vroue moet liefhê voor sy seks kan geniet. Dis sulke bog!!! Dieselfde skisofreniese-nonsens wat sê dis reg (eintlik cool) as ʼn man met verskeie mense slaap (en voor die huwelik), maar nie vir ʼn vrou nie. Solank as wat jy hierdie mites ondersteun en jy jou kop knik vir die dominie wat dit nog steeds oorvertel, so lank gaan jy nog oor jou vrou kla.
Die ergste van alles is dat jou vrou jou nou begin ontman. (Dis ʼn siek sirkel.) Jy volg haar kerk toe al glo jy nie noodwendig meer in haar God nie, jy vertel haar nie wat jy glo, dink of fantaseer nie, want sy is nou al ʼn monster. En jou voorvaders (en onderdrukte moeders) is Frankenstein. Sy gaan jou straf met ʼn tantrum of stil stuipe en jy bewaar liewer die vrede. Sy kan nie meer hoor wat iemand sê nie, sy luister nie eens nie, want sy word regeer deur haar vrees. Ek lees jou briewe en luister na die moedeloosheid in jou stem en weet jy lieg nie vir my nie. Jy is vasgevang in jou eie nagmerrie en jy sien nie meer uitkoms nie.
What men want? Jou hartseer en begeertes en wense word herhaal in die woorde van die ander mans wat met my kommunikeer. Julle wil almal dieselfde ding hê: vryheid. Nie om jy vrouens te los nie. Natuurlik is jy lief vir haar! Natuurlik wil jy by haar bly. Maar julle wil wyer ervaar en omgee.
Deep down weet jy dat hierdie stelsel nie werk nie. Ons is nie bedoel om monogaam te wees nie. Mans EN vroue sukkel hiermee. Vroue het net meer om te verloor en kry dit soms makliker reg om hulle seksualiteit op te offer vir sekuriteit. Of dalk is dit omdat hulle tradisioneel gedwing is om dit op te offer.
Daar is ʼn oplossing, maar dit gaan nie betyds vir ons gebeur nie. En mans gaan eers moet sien dat die oplossing van hulle af moet kom omdat dit hulle is wat nog steeds die mag het om dit te kan verander. Dalk sal jou seun of kleindogter jou nog eendag bedank. Maar dit gaan harde werk vat – en nog moeiliker – eerlikheid.
Want jy sal van al die mites onslae moet raak en voor begin soek na die waarheid. Jy sal moet gaan uitvind waarom die huwelik ingestel is (nie deur God nie).
Jy sal jou ekonomiese skepping moet aanpas – eers wanneer jy jou vrou se vrees aanspreek en haar sekuriteit gee ten spyte van wat sy seksueel mag doen of nie doen nie, eers dan sal sy die vryheid hê om die sensuele, seksuele wese te word wat jy wil hê.
Jy sal jou sosiale skeppings moet verander – deur meer liefde, verhoudings, selfs seksuele maats in albei se lewens in te neem, sal die verantwoordelikheid van die een om alles vir die ander te moet wees, nie meer so swaar wees nie.
Jy sal moet besef dat ʼn vrou net so seksueel as jy is en net soveel fantasieë het – sy moet net die vryheid gegun word om dit te kan uitleef.
Jy sal moet besef dat jaloesie ʼn aangeleerde “emosie” is en negatief is.
As jy hierdie dinge begin verander, sal jy die toekoms verander. Miskien eendag sal mense in “gemeenskappe” bly waar inkomste, liefde, kinders, mans, vroue, vreugde, verantwoordelikheid, arbeid – alles gedeel word. (En moenie vir my sê ek dink soos ʼn hippie nie – jou “beter” manier werk nie.)
Dink net hoe baie ligter sal die las op jou as broodwinner wees? Of as die persoon wat alles vir die ander ene moet wees? Of dalk sal mense ʼn “hoof” verhouding hê met die persoon met wie hulle oud wil word en by wie hulle kinders wil kry. Hierdie verhouding is jou sekuriteit – vir wanneer albei oud is en gedeelde geskiedenis belangriker is as gedeelde seksuele plesier. En hierdie verhouding sal aangevul word met ander mense wat kom en geen – vry en sonder issues.
Klink dit nie baie minder gekompliseerd as die “groot mite” wat ons vandag probeer leef nie?
Ek rig hierdie brief aan jou, geliefde man, omdat ek dink jou pragmatisme kan dalk nog die situasie red. Vir jousef en vir jou vrou. Min vroue sal regtig hoor wat ek sê – hulle is nog te bang om te luister en ek verstaan dit. Jy sal haar gesond moet maak. Is jy sterk genoeg?
Ek hou van jou. Baie. Ek wens jy wil jouself en jou plek regruk sodat ek van jou kan hou in vryheid.
Liefde
Hoe lank gaan ek lees: 4 minuteSit my terug in skubbe
Ek wil ʼn vis wees;
Laat my afstand doen van my gees;
o a o a-maak met my lippe.
Eers loop hy saam met die pikkewyne deur die sneeu – ʼn man met net ʼn swembroek aan in die koue. Dan swem hy tussen die ysblokke deur. Lewis Gordon Pugh is ʼn uitsonderlike man met uitsonderlike drome. Die advertensie eindig waar die verteller ons meedeel dat, “ He won’t mind what you call him as long as it’s not ordinary. Because ordinary won’t change the world.” En almal kry hoedervleis terwyl my maag begin pyn. Die die ironie skrei ten hemele. Want ons is dié essensieel ordinêre gemeenskap en dit is presies wat ons wil bly.
Ons leef in ʼn onbeskaafde, kleinlike, verstokte gemeenskap wat gebaseer is op die laagste gemene deler. Ek verwys nie nou na die misdadiger en die prostituut op die straathoek nie. Ek verwys na die Ons, die groep wat veral as ʼn ekonomiese eenheid besluit waarheen ons op pad is en waaroor ons droom.
En daardie drome is baie vaal, onoorspronklik en behoudend. Dit is eintlik nagmerries.
Ons basis is die minste wat die mens kan wees. Dit is ons heilige gemiddeld waarheen ons alles en almal dwing. Ons landswette en morele wette (soos deur geestelike leiers aan ons voorgehou) is opgestel sodat dit die laagste gemene deler in stap kan hou.
Filmbeperkings word ingestel om die swakste ouer se kind te beskerm, maar laat geen ruimte aan betrokke ouers wat hulle kinders ken en kan kommunikeer om self te besluit wat hulle sal kan hanteer of nie. Rookwette word op die ongeskikste roker gerig, terwyl dit vryheid ontneem van die gemiddelde roker wat nie-rokers nog altyd in ag geneem het. Dans is sonde omdat dit kan lei tot seks, lees is gevaarlik, want dit kan lei tot nuwe insigte, seksuele onderrig word gegrond op die losbandigste voorbeelde. Geestelike leiers verbied boeke en flieks omdat die onvolwasse gelowige dit nie sal verstaan nie en net dalk daardeur die pad byster sal raak. ʼn Paar “kenners” besluit vir die massas en die massas weet nie eens dat hulle nie weet nie. En gee eintlik ook nie om nie …
Uitsonderlike mense wat nie die trop volg nie, wat dalk net bietjie anders dink, of selfs net dínk, word meedoënloos deur die vaalgrys massas afgetrek.
Of het ek dit mis? Het ons die toppunt van geestelike groei en evolusie bereik sodat ons dit wat ons het, nou net in stand hoef te hou? Miskien is dit waar ek die pad byster geraak het. Moontlik is ons huidige samelewing die hoogste waartoe die mens in staat is. Om vrae te vra en verder te dink oor ons verlange, oor ons begeertes, oor idees, oor vryheid, oor verhoudings en oor God, mag dalk net ons huidige utopiese bestaan bedreig. Want ons móét dink dat die wêreld soos ons dit nou het wonderlik is, om dit so ten alle koste so in stand te wil hou. Dit is heel moontlik dat ek ‘n (naiewe) idealis was om te glo dat ons as ʼn spesie tot meer in staat is. Ek begin verstaan dat ons heel waarskynlik ons optimum bereik het.
So hoe lyk ons? Hoe lyk hierdie fantastiese spesie wat ons so beskerm? Ons dink ons weet, maar het nie ʼn benul nie. Is dit ʼn gemeenskap wat glo in monogame, liefdevolle huwelike en verhoudings? Nee, want meer as helfte van alle getroude mense het al ʼn buite-egtelike verhouding gehad. En elke ses dae word nog ʼn vrou deur haar geliefde vermoor. Maar ons hou die skyn voor en praat liewer nie oor die realiteit nie. Tagtig persent van ons is Christene wat veronderstel is om te glo aan naasteliefde, vergifnis, mededeelsaamheid en dies meer. Is dit regtig nodig om die skyn van hierdie stelling uit te spel? Mens moet net gaan kyk hoe ʼn volk se kerke lyk om sy spiritualiteit te kan meet. Ons kerke lyk soos winkelsentrums, kantoorblokke. Politici van alle kleure en geure gee om vir die kiesers. Ha! Die media gee om oor feite, persvryheid en inligting. Ha! Sportmanne is trots om vir hulle land te speel. Ha! Daar is kernwapens in Iran. Ha! Ons weet nie helfte van wat regtig agter die skerms van amper elke sfeer van die samelewing aangaan nie.
Ons het lankal nie meer beheer oor ons evolusie nie, maar ons hou daarvan om in die skyn te lewe. Meeste mense wil in elk geval nie die verantwoordelikheid van ʼn regte lewe terug hê nie. Hulle is tevrede met ʼn wêreld wat op die laagste gemene deler gebou word.
ʼn Ruk gelede was ek op pad na ʼn klein samekoms van mense wat daarvan hou om te dink oor dinge, te beproef, nuut te maak, te droom. In ʼn klein kafeetjie sou filosowe, skrywers, regsgeleerdes, dokters, sakemanne, dosente, teoloë en ander belangstellendes bymekaarkom oor ʼn glasie wyn. Om daar te kom, moes ons egter deur ʼn stad beweeg waar reën en kragonderbrekings die verkeer tot stilstand gebring het. En die laagste, gemeenste, selfsugtigste karakter van die mens uitgebring het. In die twee ure wat dit geneem het om drie kilometer te vorder, kon ons sien dat die mens eintlik nog nie eens gevorder het verby die mees basiese beginsels van ek-is-al-wat-saak-maak nie, wat nog te sê omgee oor hoër idees soos liefde, empatie en geduld of teorieë oor die Nihilisme?
Dié wat droom maak die Ons in elk geval net angstig, ongemaklik. Daarom weet meeste mense nie wie ons beeldhouers, kunstenaars, filosowe is nie. Wie lees boeke wat ʼn teenoorgestelde standpunt handhaaf as waarin hulle glo of luister na iemand met wie hulle nie saamstem nie? Is dit net te veel moeite?
Baie van ons grootste, sensitiefste, intelligentste mense stel nie meer belang om in hierdie gemeenskap vir iets beters te probeer streef nie. Dit is te seer, te uitputtend en absoluut sonder hoop. Ek dink nie meer die mens is in staat tot grootheid nie en beleef dat ander dieselfde begin glo.
Die grys wen op die einde. Die groot ondenkende, eiegeregtige massa het geloof, hoop en liefde vernietig.
Jou evolusie is nie welkom nie,
ontydig, ongemaklik
verwaand en bowenal snotty, ambisieus …
Wie wil nou ʼn mens wees?
(Uit: Vis geskryf deur Moord Greeff)
Hoe lank gaan ek lees: 3 minutedeur Piet P Nel
In hierdie derde en laaste aflewering van hierdie reeks word die herkoms ontleed van twee woorde wat baie aards is, maar nie werklik “sexy” nie.
Pis
Hierdie woord kom na ons toe uit die Frans. Die werkwoord in sy infinitiewe vorm (“om te pis”) is “pissere”. As ’n mens sê “ek pis” is dit in Frans “je pis”, maar omdat die Franse meestal die laaste letter van ’n woord nie uitspreek nie, word die “pis” uitge¬spreek as “pie”. Dit is dan ook waar ons woord van “pie” of “piepie” vandaan kom.
Maar daar is meer. Die Franse woord vir ’n urinaal is ‘n “pissoir” (wat uitgespreek word as “pisswa”). Dus: ’n pisplek.
En dan vind ’n mens ook in ten minste Frankryk en Italië ’n pisplek op die sypaadjie van ’n straat. Dit staan in Frans bekend as “pissotiere” en in Italiaans as “orinatoio”. Dit bestaan uit ’n min of meer U-vormige afskorting op die sypaadjie van ’n staat in die stad (met nog so ’n stukkie by wat die U amper toemaak) wat so omtrent op kniehoogte begin en tot ongeveer skouerhoogte strek. Binne in is ’n urinaal. Almal wat op die sypaadjie verbyloop kan die ou daar binne se voete en onderbene sien asook sy kop en skouers. En almal weet wat hy daar doen. Geen probleem nie. Ek het al gesien dat ’n man en ’n meisie op die sypaadjie aangestap kom, en dan draai hy daar in en gaan staan en pis – die meisie staan buite, hulle kyk steeds vir mekaar en die gesprek gaan ononderbroke voort. (Daar is, na my wete nie ’n soortgelyke gerief vir dames nie.)
Kak
Dié woord word meestal as “onwelvoeglik” beskou, maar kom via antieke Grieks en dan Latyn na ons toe. (en dit is ʼn lekker ekspressiewe woord – ʼn uit-druk-like woord).
Die Latynse werkwoord is in die eerste persoon “caco” (ek kak) of in die infinitief “cacare” (om te kak). Dit leef nog voort in ons (aanvaarbare selfs effens “hoge”) taalgebruik in byvoorbeeld die woord “kakofonie” wat ʼn klomp geluide beteken wat sleg is, wat jou irriteer, in teenstelling met simfonie, waar die geluide bymekaar pas en die resultaat mooi is. “Kakofonie” is ʼn baie aanvaarbare woord in Afrikaans.
In Engels word die voorvoegsel “caco-” gebruik om aan te dui dat iets sleg is (soos, natuurlik, “cacophony”). ʼn Interessante een is “cacotopia”, wat die teenoorgestelde van “utopia” is! Die voorvoegsel kan ook met “k”’s geskryf word soos bv. in “kakodyl” – ʼn chemiese mengsel wat baie sleg ruik en spontaan ontbrand wanneer dit aan suurstof blootgestel word.
En dan die wenner! : “kakistocracy” wat, na aanleiding van “democracy” en “aristo¬cracy”, beteken presies wat dit sê – regering deur die slegste mense – die kakke. (Gaan kyk maar in die SOED – Shorter Oxford English Dictionary.)
Selfs die bekende en baie gebruikte uitdrukking van “droogmaak” het met kak te doen – “jy maak kak droog”. Dit wil sê jy is besig om iets te doen wat òf nie nodig is nie, òf ʼn slegte gevolg gaan hê. Jy kan jou die prentjie voorstel – ʼn ou sit by ʼn hopie kak en waai dit droog met ʼn plankie of iets terwyl ander belangrike werk vir hom wag. Dit is ʼn heeltemal nuttelose aktiwiteit, dit vermors tyd, ensovoorts. Soms is dit baie nodig om iets droog te maak – soos wasgoed of wat ook al. Dan doen jy iets nuttigs – jy maak nie kak droog nie. Maar die uitdrukking “droogmaak” word maklik in goeie geselskap gebruik ten spye van sy kak oorsprong.
Dit alles sê dat die woord “kak” ʼn benydenswaardige stamboom het wat teruggaan tot nog voor ons jaartelling begin het. Maar dit bly in Afrikaans maar ʼn kak woord om te gebruik – ten spyte van die stamboom.
Hiermee dan die einde van hierdie kort reeks oor woorde wat (tans nog) in Afrikaans beskou word as “plat” of selfs “obseen” maar wat ’n lang stamboom het.
Hoe lank gaan ek lees: 4 minutedeur Piet P Nel
In die eerste aflewering van hierdie kort reeks van drie het ons gepraat oor die oorsprong en die gebruik van die woorde “piel” en “poesie”. In hierdie aflewering praat ons oor die woord “naai” en sy maatjies.
Naai
Die Engelse praat van seks as “making love”. Ek sien dat daar selfs in Afrikaans soms gepraat word van “liefde maak”. Maar vir seker is alle seks nie liefde maak nie – die man wat die vrou verkrag gee geen liefde nie en die vrou gee of ontvang geen liefde nie. Inteendeel.
Nou praat ons van “hulle het seks met mekaar”. Maar as jy iets “het” dan bêre jy dit iewers, of jy sit dit in die bank, of so iets. “Seks” is nie ’n werkwoord nie. En die twee wat aan die gang is, “het” ook nie iets nie – daarvoor is hulle gans te bedrywig.
In Engels word gepraat van “fuck” en daarvandaan kom die Afrikaanse woord “fok”. Maar dié woord in Engels word in verskillende betekenisse gebruik: Aan die een kant beteken dit “hulle het seks” – “they are fucking”. Aan die ander kant word dit gebruik as ’n uitroep van verrassing, verontwaardiging, en so meer. Derdens word dit gebruik as ’n vloekwoord: “Fuck you!” Daar is nog ander gebruike.
‘n Geleerde taalkundige het die woord “fok” in Afrikaans beskryf as die woord met die mees veelsydige aanwendings en gebruike. Dit is ’n heel interessante dissertasie (wat beskikbaar is as enigiemand belangstel). Maar “fok” in Afrikaans beteken nie seks nie. As jy sou sê “hulle fok mekaar” beteken dit dat hulle mekaar wedersyds “opfok”. Ek hoef nie meer te sê nie.
Die ware werkwoord in Afrikaans vir seks is “naai”. Maar die woord in daardie verband word deur die HAT as “obseen” beskryf. Waar kom dit vandaan? Uit die aard van die saak van die aksie van ’n naaimasjien. Uit daardie hoek gesien is die woord so grafies as wat moontlik is. As gevolg van die “obsene” betekenis van die woord “naai” word die woord “naaimasjien”, wat vroeër in algemene gebruik was, deesdae vermy en daar word eerder gepraat van ’n naaldwerk¬masjien of ’n stikmasjien. In die ouer dae was ‘n “naaister” ‘n vrou wat in ’n klerefabriek met ’n naaimasjien gewerk het (die HAT bevestig dit). As jy deesdae van ’n naaister sou praat, sou baie mense dink jy praat van ’n “gesellin” (“escort”).
In Engels word die woord “sew” of “sowing machine” geensins in daardie betekenis gebruik nie. Hulle praat wel van “screw” – hoekom weet ek nie eintlik nie, want ’n skroef word ingedraai en nie ingesteek nie. Die SOED erken glad nie hierdie betekenis nie en heg meestal ’n negatiewe betekenis aan iemand wat iemand anders “screw”, dit wil sê kwaad aandoen, soms met dwang of geweld, of kul. (“opfok” of bedrieg).
Die woord “naaimasjien” lyk dit vir my, kom uit die Duits (miskien via Nederlands). In Duits is dit ’n “Nähmachine” en die werkwoord “naai” in Duits is “nähen”. Hierdie inligting kom egter uit ’n Afrikaans/Duitse woordeboek en gevolglik is daar geen aanduiding van ander gebruike van die woord nie. Of die woord “nähen” ook in Duits gebruik word vir tweetjies wat mekaar bydam, weet ek gladnie. (In Nederlands word ’n ander woord vir naai gebruik, nl. “neuk”. Dit sou maklik ’n misverstand by ons kan laat ontstaan! Een man kan maklik vir ’n ander man sê: “Ek sal jou neuk,” of “moenie met my neuk nie”. Die implikasie daarvan is heel anders. In Afrikaans is dit duidelik afgelei van die aksie van die naaimasjien (maar ’n aphrodisiese meisie (of man) word nie as ’n naaimasjien beskou nie!). Ek sal die oeroorsprong daarvan mettertyd verder naspoor wanneer ek nie beter dinge om te doen nie, soos in die geval van ’n droogte aan meedoeners.
Maar die woord “naai” kry in Afrikaans ’n onverwagte, onbeplande en onbedoelde dieper betekenis: Wanneer jy twee lappe met ʼn naaimasjien aanmekaar vaswerk (vasnaai) ontstaan daar ʼn verhouding tussen die twee lappe – die twee lappe is vas aan mekaar met ʼn naat. En hoe meer nate genaai word, hoe vaster word die verhouding en hoe moeiliker word dit om die twee lappe weer los van mekaar te maak. Selfs al sou die verhouding tussen “vriende met voordele” in wese platonies bly, is daar tog ʼn element van liefde (of ten minste toegeneentheid) wat ontstaan. Wat meebring dat hulle weer en weer nog nate naai. Wat meebring dat hulle met deernis aan mekaar dink en mekaar met deernis behandel. Selfs as die basiese verhouding weens onvermydelike omstandighede en sonder wrewel tot ʼn einde kom, sal die deernis steeds daar wees. Selfs platoniese vriendskappe bring tog inderaad ’n mate van deernis mee. As hulle nou nog naaimaatjies is (pragtige woord nè?) sal die deernis nog dieper lê – al kan dit nie geklassifiseer word as “liefde” nie.
Meer dikwels is die kern van ’n liefdesverhouding die feit dat hulle gereeld naai. En daarom ook dat die einde van so ’n liefdesverhouding die twee mense so seer maak – soos twee lappe wat goed vasgenaai was aan mekaar en nou skade optel wanneer daardie nate losgetorring word.
Die woord “naai” word nie, na my kennis, as ’n vloekwoord gebruik nie. Die enigste oordragtelike betekenis wat ietwat aan die nie growwe kant is, is om te sê: “Hy het daardie ou deur die ore genaai”. Die betekenis is min of meer dat hy hom bedrieg het of tot ’n val gebring het. “Naai” is dan ook die een van die “verbode” woorde wat, saam met “poesie”, besig is om weer ingeburger te raak in die literatuur – al is dit tot sover meestal in die sg. “hygliteratuur”. Die gevierde skrywer, André Brink, gebruik beide woorde sonder skroom in sy boek “Voor ek Vergeet” (2004). Die boek handel in elk geval oor al die verskillende vroue met wie “Chris” in sy lewe genaai het. Maar dit gee ook ’n idee van hoe die moraliteit oor die jare verander het – in sy kinderjare was seks eenvoudig sonde en woorde soos piel, poesie en naai was absoluut verbode.
In die volgende en laaste aflewering van hierdie kort reeks word na nog twee “obsene” woorde verwys – woorde wat nie juis “sexy” is nie, maar tog ook onder die belt en met baie interessante stambome, nl. “kak” en “pis”.
Hoe lank gaan ek lees: 6 minutedeur Piet P. Nel
Hoekom word bepaalde woorde of uitdrukkings as “plat” en soms as “vulgêr” of selfs “obseen” beskou? Hoe gebeur dit?
Sommige van hierdie woorde het ʼn baie lang stamboom – hier en daar kom dit uit Frans of Engels, maar ander woorde se stamboom strek terug tot by Latyn en selfs antieke Grieks.
Hoekom dit mettertyd obseen geword het, is nie so maklik om gesaghebbend te verklaar nie. My raaiskoot is dat dit met die Victoriaanse tydperk verband hou (hoewel almal natuurlik nie onder Victoria se gesag gestaan het nie). In daardie tydperk het ʼn groot konserwatisme, en eintlik ʼn skaamte, oor seks en alles wat daarmee saamgaan die mode geword. “You could no longer call a spade a spade”. Daarom is daar oor sekere dinge absoluut geswyg. En as dit werklik nodig was om iets te sê, is allerlei (soms omslagtige) versagtings gebruik. Sommige bestaan steeds in ons daaglikse taal. Die skoolkind sal die juffrou vra om “kamer te verlaat”. Almal weet hy wil gaan pis, maar dit sal nooit so uitdruklik gesê word nie. Of die dametjie sal haar metgesel vra: “Verskoon my, ek wil net gou my neus gaan poeier.”
Die rede wat sy verskaf, is eintlik ʼn leuen. Miskien sal sy wel haar neus ook poeier terwyl sy in die toilet, is maar dis bysaak. Eintlik wil sy gaan pis.
Gelukkig begin ons soms ʼn bietjie eerliker te word. Daar is ʼn bietjie oper (en eerliker) moraliteit wat sy kop begin uitsteek. Moraliteit verander egter gewoonlik stadig.
En dit sal ook nie verander as iemand dit nie promoveer nie.
In hierdie aflewering (van ʼn kort reeks van drie) kyk ons na die woorde “poesie” wat uit ou Engels (1530) kom en “piel” wat uit die Latyn kom.
In die tweede aflewering kyk ons na die besonder interessante woord – waar piel en poesie bymekaar kom – nl. die woord “naai”. Dit is nogal ʼn heel interessante woord met allerlei onbedoelde betekenisse. En, sover ek kon vasstel, uniek aan Afrikaans.
In die derde (en laaste) aflewering word gekyk na twee woorde wat nou nie juis as “sexy” beskryf kan word nie, maar waarvan die oorsprong daarop wys dat die woord “kak” vanuit antieke Grieks via Latyn by ons uitgekom het en die woord “pis” uit moderne, aanvaarbare Frans, maar ten spyte van hul stambome word hulle nog as “plat” of “obseen” beskou.
Piel
Die woord “piel” het ʼn lang stamboom (wat nie noodwendig sê dat elke piel so lank is nie!). Terwyl daar in Engels nog spore van ʼn ander woord met ʼn lang stamboom is (“kak”), het “piel” nie ʼn Engelse broer of neef nie. Dit word ook in die woordeboeke beskryf as ʼn “obsene” woord, maar dit gaan terug na die woord “pilum” in Latyn wat “spies” beteken het. Eweneens gaan die woord “penis” terug na Latyn, maar daar het dit “stert” beteken. Vra enige meisie – stel sy belang in iets wat kan swaai of iets wat kan steek?
Die vraag is: Hoekom is die een obseen en die ander toelaatbaar? Toegegee – dertig jaar gelede was selfs die woord “penis” nie eintlik toelaatbaar in goeie geselskap nie. Net die dokters het dié woord gebruik en ook net wanneer absoluut nodig. As “piel” te erg was, het jy dit dalk gewaag om te praat van ʼn “voël”. Hoekom? Is dit omdat hy op twee eiers sit? In Engels word gepraat van ʼn “cock”. Dus, ʼn hoederhaan. Dit kan ek nogal verstaan, want ʼn hoenderhaan kan in een dag ʼn hele klomp henne deurdraf. Maar, ai tog, die hele storie duur maar net ʼn paar sekondes. Dankie tog ek is nie ʼn hoenderhaan nie!
Daar word soms gepraat van ʼn “tottie,” of ʼn totterman”. Die HAT (Handwoordeboek van die Afrikaanse Taal) beskryf dit as “kindertaal – nie algemeen” en gee dan die betekenis daarvan as “die penis van ʼn kind”. Ek is nie meer ʼn kind nie – myne staan regop.
Poesie
Die woord “poes” of “poesie” het nie ʼn Latynse stamboom nie, maar kom uit Engels. Die woord is so vroeg as 1583 al opgeteken (Shorter Oxford English Dictionary – SOED). Dit het oorspronklik beteken enige sagte en wollerige speelding (klink dit goed?). Toe word dit ʼn hasie of ʼn kat – veral ʼn wyfiekat. Mettertyd word dit gebruik vir die begrip “meisie”, maar nog steeds die hele meisie – nie net daardie deel van haar nie. In een van die James Bond flieks was die hoof attraksie inderdaad ʼn meisie met die naam “Pussy Galore” (njam! njam!) In ʼn roman wat in die sestigerjare geskryf is, was die een belangrike meisie se naam eenvoudig “Puss”. En daar was onlangs, of is, ʼn sanggroep met die naam “Pussycat”. In Afrikaans sal soms na ʼn lus meisie verwys word as ʼn “kat” of selfs ʼn “kwaad kat”.
In Engels is daar al heel respekteerbare boeke, romans sowel as semi-wetenskaplike werke, waarin die woord “pussy” vryelik gebruik word – hoewel minstens een skryfster van ʼn semi-wetenskaplike boek dit nodig vind om eers haar gebruik van dié woord te regverdig. (Interessant: In Fifty Shades of Grey” word die woord “fuck” baie dikwels gebruik as sowel ʼn uitroep as vir naai – maar die woorde “pussy” en “cock” word nooit gebruik nie.)
In Afrikaans is daar ʼn klein probleempie met die woord “poes” daarin dat dit soms as ʼn belediging gebruik word soos wanneer iemand vir ʼn man sê: “Jy’s ʼn poes! Gee pad!” Myns insiens kom dit uit die dae van manlike chauvinisme: “Jy is soos ʼn vrou, jy beteken niks! Jy het nie die ‘balls’ nie”. (Nie dat chauvinisme heeltemal iets van die verlede is in ons samelewing nie, maar dit word nie meer as moreel aanvaarbaar of “polities korrek” beskou nie. In Islamitiese samelewings bestaan die chauvinisme egter nog helder en duidelik – in sommige lande mag ʼn vrou nie eens ʼn motor bestuur nie.)
Antjie Krog (digter) het haarself op video uitgedruk oor die digterlike waarde van die woord “poes” teenoor die woord “piel”. Sy het gemeen dat “poes” ʼn baie sterker woord as “piel” is – omdat mens die “s” eksplosief (seksplosief?) kan sê en dan nog ʼn bietjie sis ook. Dit kan ʼn mens nie met ʼn “l” doen nie.
Maar die woord “poesie” het nie dieselfde karaktertrekke nie. Eerstens is dit ʼn verklein-woord soos wat dikwels gebruik word om lieftalligheid weer te gee (“endearment”). En dit kan nie so eksplosief uitgespreek word nie. Ek het ook nog nooit gehoor dat die woord “poesie” as ʼn vloekwoord of ʼn belediging gebruik word nie.
Mens kan praat van die “vagina”, of van die “labia”/”lippe” of van die “klit/klitoris” maar daar is nie ʼn aanvaarbare woord vir die geheel daarvan nie – behalwe as ʼn mens sou praat van die vrou se “geslagsdele”. En dan is dit ʼn meervoudsvorm. (Ek het op keer by die KKNK ʼn (vroulike) komediant gehoor wat die storie van Aspoestertjie vertel het, en dan het sy telkens gepraat van “As-vrouedeeltjie”.)
Daar is sommige versagtings wat gebruik word om die geheel te beskryf, soos bv. “kwakkie”, maar ek steek verkieslik nie my ding in ʼn padda se bek nie. So ook “koekie” – half verstaanbaar, want dit kan lekker wees om te “eet”. Maar ʼn meisie wat as ʼn “koek” beskryf word, is die laaste een wat haar “koekie” sal adverteer (!). Dan is daar die skelwoord “doos” wat neerhalend gebruik kan word soos die skelwoord “poes”. Weer eens kan “dosie” werklik nooit neerhalend gebruik word nie. Maar hierdie gebruik van die woord “doos” het meegebring dat baie mense in Afrikaans eerder die leenwoord uit Engels “boks” sal gebruik. Hoe die woord “doos” ʼn vrou se geslagsdele kan verteenwoordig weet ek werklik nie. Die HAT erken die woord in daardie betekenis (“plat”) maar gee geen aanduiding van die oorsprong daarvan nie.
Die enigste ander woord (behalwe ander woorde wat misbruik word as versagtings soos “koekie”, “dosie” of “kwakkie”, ens.) wat ook na die geheel verwys, is die woord “kont”. Dié woord kan dalk aan Antjie Krog se beskrywing van ʼn sterk woord voldoen omdat dit ook eksplosief uitgespreek kan word. Dit word inderdaad ook as ʼn skelwoord of ʼn belediging gebruik soos die woord “poes”. Maar ek het dit nog nooit in die verkleinings-vorm (“kontjie”) gehoor nie. “Kont” word net in ʼn negatiewe vorm gebruik. In die HAT word dit wel genoem en die betekenis gegee, maar sonder om in te gaan op die oorsprong daarvan en word dan geëtiketteer as “obseen”. Dit is interessant dat die SOED (die uitgawe van 1970) wel die oorsprong en betekenis van “pussy” verklaar, maar dat die Engelse woord “cunt” glad nie eers in daardie woordeboek voorkom nie. Wikipedia gee wel ʼn omvattende beskrywing daarvan en toon aan hoe dit eens ʼn min of meer aanvaarbare woord in Engels was, dan feitlik heeltemal verdwyn het en dan, wanneer dit weer verskyn, beskou word as uiters obseen. As ʼn mens praat van ʼn “kontjie” gaan dit waarskynlik omtrent die gevoelswaarde hê van “poesie”. Maar ek het dit nog nooit gehoor nie.
Myns insiens is die woord “poesie” die mees toepaslike woord: Dit is nog steeds ʼn sagte speelding, hoewel nie meer altyd wollerig nie.
Die woord “piel” het nie ʼn Engelse ekwivalent nie.
In die volgende aflewering praat ons oor die woord “naai” – ʼn besonder interessante woord.
Hoe lank gaan ek lees: 5 minuteEk het so ‘n paar weke gelede oor die begrip “slet” geskryf. Miskien is daar nog so paar goed wat mens daaroor kan sê.
Verkragting is dikwels ‘n woord wat aan die woord slet verbind word. Wanneer daar oor verkragting en slette gepraat word, word die onderwerp later so ingewikkeld dat dit wat belangrik is op die einde in emosie en retoriek verlore raak. Dit is een van die beskuldigings wat mens dikwels hoor – sy het verdien om verkrag te word omdat sy soos ‘n slet aangetrek was. En een van die baie diep en gevaarlike slaggate van hierdie kru “argument” is die woord “slet”.
Slet is ‘n negatiewe woord. Dis ‘n gogga maak vir baba bang soort woord – een waarmee ma’s hulle dogters in toom probeer hou of waarmee die samelewing iemand brandmerk wat anders as hulle is. Soos ander woorde wat regoor die wêreld gebruik word om mense mee te verneder, is dit moeilik om die woord in ‘n positiewe konteks te gebruik. ‘n Slet is volgens die HAT “onsedelike, ontugtige vrou; hoer”. Ek het die week mense gevra wat hulle definisie van ‘n slet is en dit het basies ‘n vrou beteken wat “baie” rondslaap of een wat losbandig (lees kalerig) aantrek. As ek egter die definisie wou probeer verfyn, kon die gebruikers daarvan nie verder help nie, want hulle moes op die einde erken dat ‘n vrou wat kuis aantrek nog steeds in die privaatheid van haar huis verskeie minaars kan hê waarvan mens net nie weet nie (oorweeg die dominee met die buite-egtelike verhouding). Niemand kon my ook sê hoeveel minnaars te veel is nie. Watse kleredrag as sletterig gekwalifiseer het, het ook van mens tot mens verskil. Sommige sal ‘n lae halslyn as uitlokkend beskou en vir ander moet jy die hele korset en visnetkouse-prentjie beskryf voor hulle hul wenkbroue sal lig. Slet is dus so ‘n vae en relatiewe konsep dat dit in die eerste plek nie moontlik is om dit as ‘n maatstaf vir enigiets te gebruik nie.
Daar is so baie mense wat die beginsel dat dit nooit geregverdig is om ‘n vrou te verkrag nie ondersteun, maar nog steeds sukkel om verby die woord slet te kyk. Die negatiwiteit van daardie woord is so in ons ingebrand dat dit waarskynlik nooit sal verander nie.
Die skrywers Dossie Easton en Catherine A. List het in hulle boek The Ethical Slut probeer om ‘n meer positiewe betekenis van die woord te bevorder. Hulle gee die volgende definisie: “To us, a slut is a person of any gender who has the courage to lead life according to the radical proposition that sex is nice and pleasure good for you. … A slut shares his sexuality the way a philanthropist shares her money because they have a lot of it to share, because it makes them happy to share it, because sharing makes the world a better place. ”
In seksueel konserwatiewe Suid-Afrika sal hierdie sentimente waarskynlik deur min verstaan word en deur nog minder ondersteun word. Miskien is dit in elk geval onmoontlik om ‘n negatiewe woord positief te maak. Miskien moet ons sommer ‘n nuwe, positiewe woord vir ‘n seksueel bevryde vrou uitdink.
Die swart gemeenskapppe in Amerika en homoseksuele groepe het ‘n ander taktiek met hulle onaanvaarbare woorde gevolg deur mekaar so te begin aanspreek. Op die manier word die woord “ontlaai” – amper asof die krag daarvan ontken word deur dit (die woord) sonder respek of emosie te gebruik. Ek dink dit is waarskynlik wat mense soos die organiseerders van Slutwalk probeer bereik. As jy jouself en jou suster en jou vriendin met ‘n uitdagende trots so begin aanspreek, kan die venyn dalk daaruit gehaal word en sal dit minder seer maak as iemand wat jou seksuele gewoontes wil oordeel dit teen jou gebruik.
Nou kom ons by die ingewikkelder vraag. Die beginsel van iets soos die Slutwalk is dat jy moet kan aantrek soos jy wil en nog steeds nie die gevaar behoort te loop om verkrag te word nie. Die “beweging” het begin toe ontevredenheid ontstaan het toe ‘n polisieman in Kanada aan ‘n groep vrouestudente gesê het dat hulle nie soos slette moet aantrek as hulle nie geviktimiseer wil word nie. Maar dis hier waar appels met pere vergelyk word.
Die meeste verkragtings het niks met seks en begeerte te doen nie. (Ek weet daar is altyd uitsonderings, maar hierdie gaan nie oor uitsonderings nie.) Verkragting gaan oor mag, dominasie en geweld en, in Suid-Afrika beinvloed die patologiese samelewing waarin mans en vroue hulself moet uitleef ook die verhoudings tussen die geslagte. Maar, begeerte word as ‘n verskoning gebruik deur verkragters. Ons eie president het vir verkragters ‘n pragtige voorbeeld gestel toe hy in sy verkragtingsaak vir die hof vertel het dat sy slagoffer uitlokkend aangetrek het en dit teen die Zoeloe natuur is vir ‘n man om ‘n seksueel geprikkelde vrou nie te bevredig nie.
Die kriminele wat ‘n gesin aanhou, beroof en sommer van die vrouens verkrag , het nie die vrouens seksueel prikkelend gevind nie, dit het gegaan oor mag en geweld en haat. Die meeste vroue in ons land trek nie uitlokkend en sexy aan nie en ons het nog steeds een van die hoogste verkragtingssyfers in die wêreld. Dit beteken die klem van Slutwalk en mense wat dink kleredrag beinvloed verkragters is so effens op die verkeerde plek. Ons moet nie vir verkragters vertel dat hulle ons nie moet verkrag as ons kort rokke dra nie (dit sal nie help nie), ons moet vir ander mans en vroue vertel dat hulle moet ophou om vir verkragters verskonings te maak. Dit is die man en vrou op straat wat hier skuldig is – elkeen wat nog ooit gesê het iemand was op die verkeerde plek of het verkeerd aangetrek en het dit gesoek. En daar is baie sulke mense.
Dit is hulle wat nie iets soos die Slutwalk ondersteun nie omdat hulle nie van die woord slet hou nie. Dit is die mense wat in 2010 in Gauteng deelgeneem het aan ‘n opname waarin 32 persent van mans en vroue saamgestem het dat mens in enige verkragtingsaak mens moet kyk of die slagoffer nie dalk losbandig was nie. ‘n Enorme 20.1% van mans en 15.6% van vrouens het gesê dat vroue in sommige gevalle wil hê dit moet gebeur!!! Dit is teen hierdie mite wat ons moet baklei. Die oorsake van verkragtings is gewoonlik alles behalwe hulle klere – en dit is tyd dat mense dit moet begin verstaan en aan die regte probleme begin werk.
Soms wonder ek of hierdie nie een van daardie taktieke is wat deur ouers gebruik word om hulle dogters mee in toom te hou nie. “Moenie uitlokkend aantrek nie, my kind, want dan kan jy verkrag word.” Dis amper soos “seks is seer” en “hy gaan nie vir jou respek hê die volgende oggend nie”.
Dit bring my by my laaste punt – die “feministiese” (by gebrek aan ʼn beter word) strik. Alle seksuele toenadering is nie die eerste stap tot verkragting, afwykend of ‘n bedreiging nie. As jy mooi en jonk en sexy is en ‘n jong man vat vlugtig aan jou boud is dit nie molestering nie, dis die normale erotiese spel tussen mans en vroue wat die aarde laat draai. In ‘n wolwefluit behoort jy nie “grillerigheid en onmiskenbare bedreiging” te hoor nie, jy behoort ‘n kompliment daarin te hoor! Die stelling dat ‘n vrou soms mooi of sexy wil lyk, maar dat dit nie ‘n man die reg gee om na haar borste te staar nie, is uiters belaglik. Vir wie wil jy dan sexy lyk en waarom wys jy jou pragtige borste as hy nie daarna mag kyk nie? Dit is sulke stellings wat normale, nie-verkragtende, warmbloedige mans laat dink dat vroue onnosel, histeries en ‘n “tease” is.
Dit is seksisties teenoor mans om te sê dat hulle nie ‘n prikkelende meisie kan weerstaan nie en dat hulle so lus vir haar gaan word dat hulle al hulle beginsels oorboord gaan gooi en haar gaan verkrag. Mans beledig hulself as hulle toelaat dat verkragters hierdie verskoning gebruik.
‘n Mate van sletterigheid (want in iemand se oë gaan jy so voorkom) is wat die wêreld laat draai en wat ons bloed deur ons are laat bruis. Seks is nie verkragting nie, verkragting is nie seks nie. Uitloklikheid lei nie tot verkragtings nie, dit lei tot prikkeling en daar is niks verkeerd met prikkelling nie.
Moenie die twee verwar en die een doodmaak omdat jy die ander ene wil beveg nie.
Hoe lank gaan ek lees: 4 minuteWaarom het dit die aanvaarde standpunt geword dat ‘n mens net eties teenoor jou maat binne ʼn tradisionele, behoudende verhouding kan wees – hetsy tradisioneel Afrikaans en dus monogaam of tradisioneel Zoeloe en dus poligaam? Waarom dink ons die reëls waaraan ons onsself verbind wanneer ons trou, sal ons “beter” mense maak? Kan ons nie op ons eie “goeie” liefdesmaats wees nie. Dit laat my nogal dink aan die vreemde idee dat ʼn atiees nie ʼn morele mens kan wees nie – kan ons nie sonder Big Brother die regte ding doen nie?
Onderdrukking, minagting, mishandeling, ontrouheid, ens. in alle vorme van verhoudings voor. Ek wil selfs aanvoer dat dit méér in die tradisionele vorme voorkom, juis omdat dit mense soms vasvang in ‘n soort tronk waarvan hulle nie kan ontstap nie en wat hulle dus weerloos laat in die hande van die een wat veronderstel is om hulle lief te hê. Dit is nie poligamie of monogamie wat die probleem is nie. Dit is ons idee van liefde en ons gebrek aan persoonlike waardes wat die probleem is. En as jy dit nie het nie, gaan ʼn huweliksertifikaat jou nie help om ʼn beter mens te wees nie.
Mense glo dat ʼn monogame huwelik groter intimiteit en minder jaloesie en wantroue in die hand werk. Hoekom? Miskien omdat daar nie rede tot jaloesie is nie omdat die een huweliksmaat die ander te goed oppas? Maar dis nie waar nie. Daar ís jaloesie. Verskriklik baie. Ek moet nog ʼn Afrikaanse vrou ontmoet wat nie sê dat haar man enigiets kan doen behalwe om haar te verneuk nie – dan is dit verby met hom.
Wantroue is juis die spilpunt van hierdie huwelike. En vrees. Vrees dat hy/sy my gaan verneuk, vrees dat ek my broodwinner gaan verloor, vrees vir eensaamheid, vrees dat sy die kinders van my weg gaan hou. Intimiteit het niks met die huwelik te doen nie en alles met kommunikasie en eerlikheid. Monogamie en ʼn huwelik is nie ʼn voorwaarde vir enige van die twee nie. Ongelukkig is die feit dat jy nie ander “maats” in jou lewe het nie, ook nie ʼn waarborg dat jy enige van bogenoemde met jou huweliksmaat gaan hê nie.
In hierdie gereguleerde verhoudings waarin ons moet leef, hoef ons nie te dink nie en hoef ons nie te groei nie. Ons kan vasklou aan idees soos dat jaloesie liefde is en dat my man soos ʼn besitting aan my behoort. Ons kan “verstaan” as ʼn man sy vrou vermoor omdat hy só lief was vir haar dat hy haar eerder dood sou sien as in ʼn ander se arms. Die feit dat daar reëls is wat hierdie soort verhouding reguleer – of jy dit nou uit die Bybel of die Wetboek wil regverdig – maak dus nie dat dit ʼn etiese verhouding is nie. Die prentjie wat ek hier bo geteken het, is nie eties nie.
Ek wéét waarvan ek praat. Die stortvloed briewe wat ek van my lesers ontvang het, het hierdie toedrag van sake bevestig. Ons kan nie meer agter tradisie wegkruip nie – vir baie, baie mense werk dit nie meer nie. Dit is dikwels juis in hierdie behoudende, monogame huwelike en verhoudings waar probleme floreer.
Kom ons kyk na ‘n alternatief:
ʼn Westerse (daarmee bedoel ek ʼn nie-tradisionele maw nie Moslem of Zoeloe of die Jode van die Bybel) poligame verhouding kan die toppunt van vryheid en liefde wees, juis omdat daar geen voorgeskrewe reëls daarvoor bestaan nie.
In so ʼn verhouding/huwelik sal dit nie noodwendig die man wees wat meer as een geliefde het nie, dit mag albei wees of selfs net die vrou.
Iemand in ʼn poligame huwelik of verhouding kan nie jaloers wees nie. Dan sou hulle nooit so ʼn verhouding oorweeg het nie. ‘n Mens moet verby die kru reëls van besit kan groei. In so ʼn huwelik weet jy dat jaloesie ʼn emosie is waarmee almal een of ander tyd sukkel, maar besef jy ook dat dit ʼn negatiewe emosie is soos haat. Mens besef dit is moontlik en dalk self ʼn teken van groei om hierdie emosie te beheer en nie deur dit beheer te word nie.
In so ʼn verhouding is kommunikasie en eerlikheid van kardinale belang. En vertroue. Die meeste Afrikaanse monogame huweliksmaats kan nie eens hulle seksuele fantasieë met mekaar deel nie en as gevolg van ons patologiese vrees vir ontrouheid is daar bitter min vertroue. Luister maar op radiostasies as mense byvoorbeeld vertel hoe hulle hul eggenote se sms’se lees en voel hulle het die reg om dit te doen. Of hoe hulle mans/vroue nie met ander mense van die teenoorgestelde geslag vriende mag wees nie.
In ʼn westerse poligame verhouding gee mens om hoe die ander persone betrokke voel. Mens praat met mekaar daaroor en deel jou vrese, grense en bekommernisse – wat menslik en normaal is.
In so ʼn verhouding bly ek by my maat omdat ek wil – jaar na jaar – en nie omdat ek nie geld het om te skei of te bang is hy maak my dood of te gerieflik in my “comfort zone” is nie.
In so ʼn verhouding doen jy nooit iets agter jou maat se rug nie, want dis nie nodig nie.
In so ʼn verhouding dwing mens niemand om iets toe te laat of te doen wat hulle nie wil doen nie. Mens dwing ook nie iemand om niks te doen net omdat jy nie daarin glo nie. Mens praat en praat en praat en maak kompromieë.
Mense lag as hulle hierdie idees hoor. Waar sal jy iemand kry wat sal toelaat dat sy vrou met iemand ander seks het, of selfs net iemand anders liefhet?
Hulle is skaars, ek weet, maar jy kry sulke mense – ek ken ʼn paar. Ek glo hulle is emosioneel en intellektueel meer gevorderd as iemand wat net sê jaloesie is normaal en basta daarmee – dis hoe dit is. Ek glo hulle is spesiaal. Ek bewonder hulle.
Niemand het ooit gesê dis maklik om iets nuuts te probeer nie. Dit is vreeslik moeilik.
Maar dis nodig. Want die huidige stelsel werk nie. En ek sê nie diegene vir wie dit wel werk, hoef enigiets te verander nie. Ek betoog nie dat enige vorm van huwelik afgeskaf moet word nie – monogaam of poligaam. Miskien moet die ewige oordeel net ophou – dit sal al klaar ʼn stap in die regte rigting wees. Laat ons liewer konsentreer daarop om eties op te treë – maak nie saak in watter vorm van verhouding ons is nie.
Hoe lank gaan ek lees: 4 minute– ‘n komkommerkie filosofeer
Ek hou van seks.
Ek hou van my lyf.
Ek hou van orgasmes.
Ek is ʼn slet.
Ek is ʼn vrou.
Om bo-genoemde sinne in een paragraaf te skryf, is ongehoord, selfs sondig. Hulle is veronderstel om “mutually exclusive” te wees. As jy dalk met die stellings saamstem, is jy beslis nie veronderstel om dit hardop uit te spreek nie, want die skyn is baie, baie belangriker as wie jy werklik is en wat jy eintlik begeer.
Jy mag van seks hou, maar net in die geheim en in jou en jou man se slaapkamer.
Jy is nie veronderstel om van jou lyf te hou as dit nie soos dié in tydskrifte lyk nie.
Jy kry nie orgasmes nie of net met moerse moeite. Of jy het nie tyd vir orgasmes nie.
Jy kan nie ʼn slet wees as jy manlik is nie – dán is daar nie eens ʼn woord om jou seksuele ywer te beskryf nie. Maar as jy ʼn vrou is word jy baie, baie maklik ʼn slet of hoer of los genoem – en altyd in die vieslikste moontlike stemtoon.
“Ek is ʼn vrou” hoor jy nooit saaam met enige van die eerste sinne nie.
Maar ék ís – al bogenoemde.
Die HAT beskryf ʼn slet as ʼn onsedelike, ontugtige vrou; hoer.
Die samelewing gebruik hierdie woord om iemand te beskryf wat met baie mense seks het of wat met iemand seks het met wie sy nie in ʼn vaste verhouding is nie of soms is dit sommer net iemand wat, om Kinsey verkeerd aan te haal, meer seks as jy het.
Dossie Easton en Catherine A. Liszt wat die boek The Ethical Slut geskryf het, het egter ʼn ander definisie:
A slut is a person of any gender who has the courage to lead life according to the radical proposition that sex is nice and pleasure is good for you. We believe that sex and sexual love are fundamental forces for good – activities with the potential to strengthen intimate bonds, enhance lives, create spiritual awareness, even change the world ….. we believe all consensual sexual choices have these potentials – that any sexual pathway, consciously chosen and mindfully followed, can be a positive, creative force in the lives of individuals and their communities.
A slut shares her sexuality the way a philanthropist shares her money because they have a lot of it to share, because it makes them happy to share it, because sharing makes the world a better place….. Imagine living in sexual abundance!
Op hierdie webwerf skryf en praat ons seks. En ons verkoop boeke oor seks. Dis boeke vol warm fantasieë en warmer filosofieë en erotiek wat drup, drup, drup. In Afrikaans, nogal! Ons praat nie oor hoe sondig seks is nie, ons glo nie noodwendig dat monogamie die enigste opsie is nie en alhoewel ons glo dat seks veilig beoefen moet word, is dit nie ons doel om daaroor op te voed nie – daar is baie ander mense wat dit reeds doen. Ons glo dat enigiets wat tussen twee (of meer) consenting instemmende volwassenes gebeur, aanvaarbaar is. En dat dit niks met iemand anders te doen het nie. Ons is seks-positief.
To say one is “sex-positive” is not to say that “all sex is good” or even that “everyone should have sex.” To be sex-positive is to be open to all sexual possibilities and sexual diversity, without assuming that there is any central, fundamental or ideal form of sexual expression or identity. – Kath Albury
Hier by ons op die webwerf is ʼn vrou vry om te wees net wat sy wil wees. Ons verwelkom jou. ʼn Vrou wat haar seksualiteit omhels en uitleef is in ons boekies Godinne. Daar buite is dit natuurlik anders:
Heterosexual women function culturally as both the most and least perverse of all sexual categories. We are considered the least perverse because we are supposed to have the least amount of actual sexual desire. Sure, there’s probably something dysfunctional if we don’t want the occasional nookie, but normally we just want our men to provide the three C’: Cuddles, Commitment and Cleaning. And of course, we want to Have It All – man, career and kids. Sex is part of the package but not really that important.
On the other hand, a heterosexual woman who actively asserts and exercises sexual desire and agency is the most perverse of all perverts. If she wants sex with men (especially dirty, non-productive practices like anal sex), she’s very, very unnatural. In fact, she’s so unnatural that we can’t believe she’s for real – obviously she’s just pretending to pander to male lust …. But many, many (women) enjoy dirty sex as much as men do. That enjoyment comes mixed with guilt, shame and ambivalence, for both men and women. – Kath Albury
ʼn Slet is volgens die tradisionele defisisie ʼn onsedelike vrou. Wie bepaal hierdie sedes? En leef die-wat-weet hulle eie waardestelsel uit, of leef hulle ook die skyn?
Is dit beter om te lyk of jy sedelik leef en die kat in die donker te knyp, of is dit beter om openlik, maar eerlik onsedelik volgens die standaard van die samelewing te wees?
Ons glo dit is moontlik om ʼn etiese slet te wees. Dis moeilik, maar moontlik. Om jou eie seksualiteit uit te leef sonder om iemand anders in die proses seer te maak vereis eerlikheid. En dapperheid. Méér as oop bene, behels dit ʼn oop verstand. Die meeste van hierdie vereistes is net té harde werk, té moeilik.
Maar ons kan probeer. Dis tyd. Vir vroue. Vir almal.
Hoe lank gaan ek lees: 3 minute“Seks is vir mense wat nie in reinkarnasie glo nie” – Ossebra Wandrag
Mmm, wat ʼn heerlike aanhaling om aan te peusel, dink ek terwyl ek ʼn diep sluk wyn vat. Dit is so ooglopend eenvoudige ding om te sê, maar as jy daaraan begin dink is dit eintlik baie kompleks.
Ek kan dadelik aan drie maniere dink waarop ʼn mens die sin kan interpreteer.
Die eerste is om Nietzsche nader te sleep en spesifiek sy idee van eternal return. Milan Kundera verduidelik in die eerste hoofstuk van The Unbearable Lightness of Being hierdie mite waarmee Nietzsche vir ons iets wil verduidelik. “Putting it negatively, the myth of eternal return stated that a life which disappears for once and for all, which does not return, is like a shadow, without weight, dead in advance, and whether it was horrible, beautiful, or sublime, its horror sublimity, and beauty mean nothing.” Maar as elke oomblik van elke lewe “weer” sou gebeur, sal alles meer beteken. Elke daad en elke uitkoms sal swaarder weeg as jy weet dat jy dit oor en oor gaan leef. Later kom die skakel met liefde en seks: “In the world of eternal return the weight of unbearable responsibility lies heavy on every move we make. This is why Nietzsche called the idea of eternal return the heaviest of burdens. But is heaviness truly deplorable and lightness splendid? The heaviest of burdens cruches us, we sink beneath it, it pins us to the ground. But in the love poetry of every age, the woman longs to be weighed down by the man’s body. The heaviest of burdens is therefore simultaneously an image of life’s most intense fullfillment. The heavier the burden, the closer our lives come to the earth, the more real and truthful they are. Conversely, the absolute absence of a burden causes man to be lighter than air, to soar into the heights, take leave of the earth and his earthly being, and become only half real, his movements as free as they are insignificant.”
“Seks is vir mense wat nie in reinkarnasie glo nie.” Reinkarnasie impliseer nie dat dieselfde lewe herhaal word nie. Dit is dus nie dieselfde as Nietzsche se idee van eternal return nie. Ek sal argumenteer dat ʼn geloof in reinkarnasie juis alles “lig” maak omdat elke nuwe lewe nuwe kanse in heeltemal nuwe omstandighede gee en dus minder beteken.
Die tweede hoek waarmee ʼn mens die gedagte kan benader is om die dink oor die dans tussen seks en die dood. Freud het gesê die basiese dryfkrag van die persoonlikheid is aangebore biologiese drifte. Die lewensdrif is Eros wat seksueel van aard is, alle aangename sensasies van die liggaam insluit en gerig is op voortbestaan. Die tweede drif is Thanatos – die doodsdrif. Die doodsdrif is destruktief en meestal teen die self gerig. Die dryfkrag van die twee drifte vorm die basiese energie wat die mens laat voortbeweeg. Ek sou sê dat die intensiteit van hierdie drif en die finaliteit van die dood afgewater word as ʼn mens in reikarnasie sou glo.
Die vrees vir die dood as ʼn rede vir seksuele begeerte is ʼn ou tema by filosowe, digters en psigiaters. Seks daag die dood uit – dit is die mees intense variasie van lewe. Dis soos wanneer mens liefde maak die aand voor jou geliefde oorlog toe gaan.
Die derde moontlikheid wat die aanhaling inhou is om seks aan die kleindood te verbind – en in die geval sou ek sê dat reinkarnasie wel bestaan – veral vir vroue. 😉 La petite mort is die Franse woord vir orgasme wat “kleindood” beteken en daar is skoliere wat sê dat die stamwoord van die ou Engelse woord vir orgasme “dood” is. Die Oxford woordeboek koppel orgasme met woede en in Sanskrit beteken Nirvana annihilation – om weggeblaas te word. Wat anders is ʼn orgasme as om jouself te verloor vir ʼn oomblik? Vir daardie oomblik verloor jy tyd en ruimte. Dis ekstase, maar dis ook om te sterf. En in daardie oomblik die ewigheid te beleef.
“Seks is vir mense wat nie in reinkarnasie glo nie” sê Ossebra Wandrag.
Ek het nou al amper al my wyn opgedrink en is nie seker of ek sin maak nie. Maar ek filosofeer lekker. 😉 Hoe sou julle die aanhaling interpreteer? Kombiekiehier sal hoor of die digter bereid is om sy eie gedagtes hieroor met ons te deel …
Hoe lank gaan ek lees: 3 minute
Annelise raak ʼn gewigtige onderwerp aan met haar aanklag teen die samelewing oor moord op die liefde.
Laat ek eers net sê dat ek in beginsel met haar saamstem. Maar dit is nie waar dit eindig nie
Hierdie onderwerp is veelfasettig – daar is ʼn hele klomp dinge en vrae hierrondom. Mens sal dit eenvoudig nie kan afhandel binne die bestek van een artikel nie.
Waar kom hierdie reëls en beperkings vandaan, waarna Annelise verwys as die “sondes van die vaders …”?
Die punt wat ek nou na vore wil bring, is dié van moraliteit. Moraliteit is daardie opvattings in ʼn gemeenskap oor wat aanvaarbaar is en wat nie. Maar moraliteit verander oor tyd – al neem dit soms lank. Abraham se vrou het ʼn slavin gehad (die moeder van Ismael). Paulus het die slawe gemaan om onderdanig te wees teenoor hulle meesters. Gedurende die sewentiende eeu het stemme begin opgaan dat slawerny nie aanvaarbaar is nie. Die Britse skepe het in daardie tyd meer as drie miljoen slawe van Afrika af na die Amerikas vervoer. Uiteindelik het die Britte die slawehandel verbied en in 1834 is slawe in die Britse ryk vrygestel. In die VSA was daar egter ʼn stryd tussen diegene wat die slawe wou vrystel en die wat nie wou nie. Dit het ʼn burgeroorlog van drie jaar gekos voordat die slawe in 1863 (dus drie dekades later) in die VSA vrygestel is. Maar dit het nog ʼn honderd jaar geneem vir daardie slawe se nakomelinge om volle burgerregte (en stemreg) in die VSA te kry.
Dit was ʼn baie langsame proses.
Nader aan die onderwerp: Abraham het twee seuns gehad – een by sy vrou en een by haar slavin. Jakob het twee vrouens gehad. Hy was liewer vir die een as vir die ander. Lea moes hom by geleentheid omkoop om seks met haar te hê sodat sy vir hom ʼn seun kan baar, met die hoop dat hy dan ʼn bietjie liewer vir haar sou wees.
Dawid het meer as een vrou gehad. Salomo het soveel vrouens gehad dat die getal van sy vroue en byvroue in ronde getalle gegee word (700 en 300). Dink net daaraan – as hy elke dag twee van hulle bygekom het, sou dit hom meer as twee jaar geneem het om deur die hele klomp te werk. Ek vermoed baie van hulle was “one night stands”, maar dan word sy opgeneem in die paleis. Ek herinner my dat hy ʼn stuk of seshonderd seuns gehad het (dogters is nie getel nie); maar dan vermoed ek dat hy waarskynlik so ʼn bietjie (informele) hulp gekry het in dié saak.
In die Nuwe Testament, egter, hoor ʼn mens nie meer daarvan dat ʼn man meer as een vrou kon hê nie (hoewel dié tradisie nog voortleef in sommige Moslem lande).
Die moraliteit ten opsigte van hierdie saak het iewers verander, weet nie hoekom nie.
In die ou tye was ʼn vrou beskou as die besitting van die man. Daar was ernstige dubbele standaarde vir mans en vir vrouens: ʼn Man kon maar met ʼn prostituut omgaan, maar as ʼn ongetroude vrou swanger word, of ʼn getroude vrou saam met ʼn ander man betrap word, is sy doodgegooi met klippe. Maar daar is geen getuienis dat daar iets met die man gebeur het nie.
Geskiedkundig was dit maar betreklik onlangs wat vroue begin beskou is as mense in hul eie reg – mens met regte. Daar is baie vordering gemaak, maar daardie stryd duur nog voort.
Dus, in hierdie opsig het die moraliteit ook verander.
Maar nog nader aan die onderwerp: Vyftig jaar gelede was dit heeltemal onaanvaarbaar vir twee ongetroude mense om saam te woon. Vandag kom dit redelik algemeen voor dat mense nie trou nie, maar net saam leef. So ʼn verhouding word deesdae selfs deur die reg erken en die saamwoners verkry regte vergelykbaar met dié van getroude mense.
Ook hier het die moraliteit verander.
Sulke dinge soos “oop huwelike” en “swinging” (wat is die Afrikaans daarvoor?) was vyftig jaar gelede onbekend. Miskien het dit aangegaan, maar niemand het ʼn woord daaroor gesê nie. Dit het nie eens in die skurwe grappies in Standerd Drie gefigureer nie. Vandag is dit bekend – al dra dit (nog) nie die algemene goedkeuring weg nie.
Prostitusie is steeds ʼn misdaad in ons land – maar die klein advertensies en die internet is vol daarvan. Daar is stemme wat opgaan om prostitusie te dekriminaliseer.
“Gay” was op ʼn stadium ʼn woord wat gedui het op opgewektheid. Die hele idee van homoseksualisme was iets waaroor nie gepraat is nie.
Die moraliteit ten opsigte van seks (en liefde?) is dus besig om te verander (m.i. in die regte rigting). Maar dit verander nie vanself nie – dit moet gepropageer word.
Annelise se kreet oor die moord op die liefde is deel daarvan. Wie praat nog saam?
Dit was een element van die hele storie.
Die volgende vraag is: Wat bedoel ons met liefde? “Agape” of “Amor”?
Wat is die verskil tussen liefde en wellus? Waar kom seks in by die kwessie van liefde? Seks word soms gelyk gestel aan “liefde maak”. Is die produk van seks werklik liefde?
Hieroor sal ons op ’n ander geleentheid moet besin.
Hoe lank gaan ek lees: 4 minuteDie woorde filosofie en seks word nie gewoonlik in dieselfde sin gebruik nie. Vir die meeste mense hoort hulle in verskillende gebiede van jou lewe – die verstand of intellek teenoor die liggaam en impulse. En alhoewel so ʼn paar slim siele soos Freud, Foucault en Nietzsche die twee gekombineer het, het die meeste van die grootste denkers verkies om op die intellektuele, logika en die meta-fisiese te konsentreer.
Hierdie serebrale leiers het egter nie geweet wat hulle mis nie omdat die beste, mees intense, mees bevredigende seks gebeur wanneer die verstand en die liggaam saamsmelt. Of miskien het hulle dit geweet, maar wou hulle nie hul geheim deel nie. Ons verkies mos ons wyse manne ernstig, bebaard, oud en liggaamloos – wys in die mees beperkte manier moontlik.
Aristoteles was en is steeds een van die bekendste filosowe van alle tye. Hy is bekend vir sy insig oor kwessies rakende die staat, politiek en etiek, maar dis minder bekend dat hy ook uitgebeeld is waar hy kaal, hande-viervoet rondkruip met ʼn vrou wat op sy rug ry.
Die legende vertel dat Aristoteles probeer het om die verhouding tussen die courtesan, Phyllis en sy leerling, Alexander die Grote op te breek. Sy het hiervan uitgevind en om wraak te neem het sy die wyse filosoof verlei en hom gevra om haar op sy rug te laat ry as ʼn simbool van sy liefde. Daar is baie maniere waarop hierdie storie geinterpreteer kan word; sommige sien dit as ʼn simbool vir die mag wat vroue oor mans het en ander dink weer dit wys dat Aristoteles reg was om Alexander teen haar te waarsku. Ek verkies om dit te sien as ʼn herinnering dat die natuurlike en seksuele nie geignoreer en in ʼn hoekie van menswees weggesteek moet word nie omdat drang nie homself sal laat onderdruk nie.
Die filosoof en teoloog Augustinus se skrywes het ʼn groot impak op die ontwikkeling van Christendom gehad. Hy het, onder andere, geskryf “nothing so casts down the manly mind from its heights as the fondling of a woman, and those bodily contacts.” Maar ten spyte van sy heilige en haatdraende woorde, was hy nie altyd so rein nie. Voor hy al die lekker goed afgesweer het het hy ʼn hedonistiese lewe gelei. Dit was terwl hy nog in die arms van plesier gelê het dat hy gebid het: “Grant me chastity and continence, but not yet.” Ek wonder soms of dit makliker is om selibaat te wees as jy nog nooit van die soet vrug geproe het en dus nie weet wat jy nie weet nie. Ek is seker Augustinus het so gedink, want hy net net so ‘n bietjie “too much” teen vroue en die liggaamlike “protest” na sy heiligwording. Om meer verstand en minder liggaam te word was duidelik nie iets wat hy geniet het nie.
Nietzsche het nie saamgestem met die klem wat die groot filosowe van sy tyd op die verstand of intellek, metafisika en moraliteit geplaas het nie. Hy het van die mens se impulse gehou. Die lewe was vir Nietzsche oor leef en streef en om meesters van ons wêreld te word. Dit was ʼn mors van tyd om vir waarheid, wat nie gevind kan word nie, te soek. Een van sy groot tema’s is die idee van ewige herhaling (“eternal recurrence”). Dit beteken basies dat jy behoort te probeer om elke oomblik so te leef asof daardie selfde oomblik oor en oor geleef gaan word tot in ewigheid. As jy elke besluit wat jy neem baseer op die “feit” dat hierdie oomblik weer en weer gaan gebeur, sal jy nie eerder kies om jou lewe met seks en orgasmes en passie en sensasies te vul nie? Ek weet ek sou.
Geen kinky filosoof wat die titel werd is sal die wonderlike verdorwe De Sade kan ignoreer nie. De Sade het tonele van gure seks met filosofie gekombineer en gewys dat dit presies is wanneer die verstand by seks betrokke raak dat dinge intens begin raak. Redelose, dierlike seks het natuurlik sy heerlike plek, maar dit is die intellektuele agter die libertyn se ‘kink’ wat dit ‘kink’ maak. Van die belangrikste kenmerke van libertynse seks is dat dit doelbewus, selfbewys en intensioneel is. Die libertyn reflekteer op sy eie ongesonde aktiwiteite en die selfbewustheid verhoog sy plesier.
Foucault het dit verstaan. Hierdie ondersoeker van mag en seks het sy eie nie-so-geheime “kinky” sy gehad. Hy was in sy soeke na ʼn “limit-experience” aangetrokke tot die BDSM-onderwêreld. ʼn Limiet-ervaring is ʼn soort aksie of ervaring wat jou help om die grense van leef in terme van intensiteit oor te steek. In “kinky” kringe word hierdie ervaring ook soms “sub-space” genoem. Hierdie toestand word soms deur die “bottom” (die onderdanige persoon) in ʼn BDSM toneel ervaar en verwys na die sielkundige reaksie op endorfiene wat die persoon in ʼn soort beswyming kan laat ingaan. Die hele idee is dat die intensiteit van seks as ʼn hulpmiddel gebruik word waarmee jy jou grense oorsteek en iets meer word as wat jy was.
John Norman Lange, die filosoof, is beter bekend as John Norman, die skrywer wat filosofie en seks suksesvol gekombineer het. Feministe haat hom, maar as ʼn mens kyk na die hoeveelheid boeke wat hy verkoop het en dat sy idees kultus-status op die internet bereik het, is ek seker hy gee nie regtig om dat hy nie by almal gewild is nie. Sy Gor-boeke, wat op ʼn planeet afspeel waar vroue mans se slawe is, voed nat drome al vir langer as dertig jaar. Dis interessant om te let daarop dat ʼn groot deel van sy bewonderaars vroue is.
Dis al ʼn geykte stelling om te maak dat seks in die brein is, maar dit is veral waar van kinky seks omdat die eintlike prikkel die idee agter die daad is. Om vasgemaak te word of voor ʼn dominante man te kniel het minder te doen met die daad as wat dit vir jou simboliseer of impliseer. Maar as dit net in jou verstand bly is dit vir niemand iets werd nie. So, ek stel ʼn fisiese filosofie voor – een waar die liggaam en verstand gelyke vennote is en hulle saam die beker van seksuele nirvana soek. Want eintlik is die teer aanraking, kragtige omhelsing en vogtige oorgawe van die lekkerste goed om oor te dink, dan nie?
Hoe lank gaan ek lees: 4 minuteEk wil ’n klag voor die deur van ons samelewing lê. Die klag is moord. Die slagoffer is liefde.
Die sondes van die vaders is besig om ons in te haal en ek glo dis ons kerkvaders, landsvaders, biologiese vaders en voorvaders (en -moeders) se skuld. Hierdie aanklagte gaan oor iets op die oog af so klein en nietig soos liefde en waarheid, in teenstelling met belangrike dinge soos politiek, die ekonomie en rugby.
Ek glo dat die mens nie meer ’n benul het wat liefde beteken nie. Liefde is net nog ’n deug wat verval het onder magsug en hebsug, maar dit kan dalk die belangrikste een wees.
Ons almal weet van liefde en ons begeer om liefgehê te word. Ons glo God is liefde. Ons leer van liefde vandat ons gebore is. Ken almal van ons nie 1 Kor. 13 uit ons koppe nie? Baie mense kan die gedeeltes oor die huwelik en liefde uit Die Profeet van Kahlil Gibran aanhaal. Ons dink ons weet hoe om liefde te leef.
Maar dis nie wat ons toepas nie. In ons samelewing is die liefde jaloers, dis om die ander persoon te besit, dis eksklusief, voorwaardelik, dit bepaal jou rol, dit beperk jou, dit maak van ons gevangenes.
Een van die eerste dinge wat mense sê as ’n bewys van hulle liefde vir hulle huweliksmaat of metgesel, is dat hulle jaloers is. Hulle dink ware liefde is jaloers, want God is mos ook ’n jaloerse God. Ons eis ons bemindes op, hart, verstand en siel.
Ons glo ons mag en kan net een persoon liefhê. As ons iemand anders ook lief kry, dan sal dit die liefde vir die eerste persoon minder maak. Ons gee voorwaardelike liefde, want dit kan maklik verdwyn of ’n knou kry as die geliefde nie dieselfde glo en leef as jy nie.
Sodra ons vir iemand begin omgee, begin ons die rolle speel wat van ons in ’n verhouding verwag word. Ons speel die rol van goeie vrou of man en wat dit behels. Ons leef die storie van liefde soos ons geleer is dit moet plaasvind. Maar hierdie vorm van liefde beperk ons menseverhoudinge. As iemand ons liefkry, is kontak met die teenoorgestelde geslag dadelik verbode. Ons mag nie meer vriende hê wat nie albei die lewensmaats se vriende is nie. Die rede? Dis gevaarlik, want jy dobbel met jou huwelik. Ons moet kontak met ander vrees, want behoede ons as ons dalk vir nog iemand in ons lewens lief word. Ons baseer liefde op vrees. Liefde word vrees.
Ek kyk na die wêreld om my en dink nie hierdie liefde werk nie. Ek sien dat elke tweede huwelik in die skeihof eindig. Ek sien mense wat affairs het, mans en vrouens, elke liewe dag van my lewe. Ek weet van paartjies wat “swing” en oop huwelike het. Ek praat met vrouens en hoor dat hulle eensaam voel, ander kontak en aandag begeer – selfs ander liefdes. Ek gaan kuier op die Internet en leer dat daar mans ook is wat vasgevang in hulle verhoudings voel. Dis asof daar ’n ander realiteit is wat uitgeleef word agter die toe deure van die algemeen aanvaarde samelewing. Dis ’n ander manier van doen waar mense uitbreek uit die beperkende liefde wat gepropageer word deur Die Wat Weet. Dit beteken nie dat hulle nie lief is vir hulle maats nie. Dit beteken nie dat hulle nie gelukkig getroud is nie. Dit beteken net dat ons huidige bestel nie werk nie.
Nie so lank gelede nie was liefde en getrouheid tot die dood ons skei nie so moeilik soos vandag nie. Mense het nie so oud geword nie. Vrouens is dood tydens geboortes van kinders, mans het oorlog gaan hou, die mediese wetenskap was nie wat dit vandag is nie. Nou het dinge verander, maar ons glo nog steeds dat ons halwe eeue lank slegs die persoon moet aanhang wat ons met ons powere mensekennis liefgekry het toe ons twintig was.
Waarom beperk ons liefde? Het ons nie ’n kapasiteit om oneindig lief te hê nie? Ek het nie net een sak liefde en as dit op is, dan het ek nie oor om vir ander te gee nie. Liefde is nie reëls en kassies nie. As iemand dertig jaar getroud bly, dan moet dit nie wees omdat hulle met gewoontes en vrees dit aan die gang gehou het nie. Dit is nie so ‘n groot prestasie as daar nooit kontak was met iemand anders nie, as net die vrees dat iets kan gebeur, die twee aan mekaar laat kleef het nie. Liefde is nie moet nie. Liefde is vryheid.
Ek weet die groot faktor wat ek tot hiertoe uitgelaat het, is seks. En dis waar die probleem inkom. Die samelewing met sy goeie Christelike waardes, gebruik seks as die sleutel van die gevangenis. Vrouens sê altyd dis die een ding wat hulle nooit hulle mans sal vergewe nie. Hy kan haar afskeep as hy wil, haar ophou liefhê, ophou praat, solank hy haar net nie verneuk nie. Hoeveel huwelike was al op die rotse omdat iemand buite die huwelik seks gehad het? Daar was nog liefde in die huwelik en alles verder het gewerk, maar ons weet mos almal dis die een ding wat onvergeeflik is. Dis soos ’n sommetjie — seks buite die huwelik is gelyk aan egskeiding. Mens hoef nie eens daaroor na te dink nie.
Dit is hier waar oneerlikheid inkom. Daar is duisende wat seks buite die huwelik pleeg. Sommiges met die goedkeuring van hul maats. Ek weet selfs van predikante wat dit doen. Ek weet van vrouens wat met hulle mans se medewete ’n ander man ook liefhet. Daar is vrouens wat weet dat hulle mans rondslaap, maar solank hulle nie daarmee gekonfronteer word nie, verkies hulle om dit te ignoreer. Soms maak dit huwelike meer opwindend, soms maak dit die lewe meer opwindend. Almal weet dat hierdie dinge gebeur, maar steek dit weg. Almal bly in die kassies en hou so hierdie feëverhaal-idee van huwelike en liefde aan die gang. Terwyl dit nie meer werk nie! En dan verkies mense op die einde om eerder te skei as om binne hulle huwelike aan vryheid, eerlikheid en onvoorwaardelike liefde te werk.
Ek dink nie hierdie nuwe soort liefde is maklik om te doen nie. Dis moeilik om nie jaloers te wees nie, om nie te wil besit en eise te stel aan die geliefde nie. Maar die feit dat dit moeilik is, beteken nie dis verkeerd nie. Ons sal nuwe stories moet uitdink om ons kinders te vertel van hoe liefde werk. Op die oomblik werk dit glad nie. Mense wat reeds hierdie uitsonderlike liefdes leef, kan help om die kassies bietjie te skud. Ek sal graag wil hoor of daar iemand is wat dit regkry!
Hoe lank gaan ek lees: 2 minute
So elke nou en dan gryp ‘n vegter vir vrouregte na ‘n skeermes as wapen. Met die vlymskerp lem wat soos ‘n sekel deur die ruigtes om haar kloof word voorkeure as ideale opgestel en die opposisie afgemaai. Dan word die lof van oorvloed en groei besing en verskroeide aarde betreur. Hierdie beboste vegters vir vroueregte voer aan dat ‘n vrou wat sal verkies om haarself kaal te skeer dit doen omdat sy nie self kan dink nie. Sy is ‘n slaafse navolger van die huidige mode wat deur maatskappye wat produkte wil verkoop op haar afgedwing is. En sy kan nie sien dat haar besluit om te onthaar nie regtig haar besluit is nie.
Hierdie bosvegters glo dat hulle wel vir hulself kan dink. Hulle is nie deur hulle mede-feministe of deur literatuur of deur opruiende toesprake beinvloed nie. Dis waarom hulle vir die ander kan vertel dat hulle “verkeerd” is.
Om iets so persoonlik en intiem soos skaamhare as ‘n simbool van gelyke regte op te neem is myns insiens so ‘n bietjie laf. Daar is verskriklik baie redes waarom iemand ‘n voorkeur na enige kant toe mag hê en baie daarvan het niks met die teenoorgestelde geslag te doen nie.
‘n Vrou kan byvoorbeeld besluit om te skeer juis omdat dit haar meer “kaal” laat voel. Ander vroue hou van die gevoel van weerloosheid wat ‘n kaalgeskeerde poesie kan opwek. Sommige voel dis meer higienies en ander voel dis vrouliker. Dalk wil iemand ‘n natuurlike haarkleur wegsteek of moontlik laat dit iemand kinky of effens waaghalsig voel. Daar is so baie redes as wat daar skakerings pienk is en elkeen van daardie redes is vir daardie vrou geloofwaardig.
Ek is ‘n voorstaander van vroueregte, maar in die oorlog om hierdie regte te bekom en te behou raak die onderdrukte soms die onderdrukker. Ons sien dit gebeur wanneer daar voorgeskryf word hoe ons ons vryhede moet gebruik. Dis iets soos “ek veg vir jou reg om self te besluit of jy welig of kaal wil wees, maar as jy kaal is is jy gebreinspoel” of ” ek veg vir jou reg om verantwoordelike skoene te dra, maar as jy hou van hoë hakke, kyk ek jou skeef uit” of “ek veg vir jou reg om nie ondergeskik te wees nie, maar nou wil jy met ‘n swepie tussen jou tande oor die vloer kruip, WTF meisie?”
“Wat de hel doen jy, my magtig? Dis nie waarom ons jou vry gemaak het nie?”
Miskien sal dit die laaste veldslag van ‘n bevrydingsoorlog wees. Net so voor die ondertekening van alle verdrae moet die bevrydes van hulle bevryders bevry word. Daar kom ‘n stadium wanneer jy dit waarvoor jy geveg het onvoorwaardelik moet gee vir diegene wat jy wou verlos. Net soos liefde nie voorwaardelik behoort te wees nie, behoort mens nie iemand voorwaardelike regte te gee nie. As jy kan verstaan dat ‘n bevryde vrou moet kan kies om haar liggaam haarloos aan haar minnaar te gee – selfs al doen sy dit net omdat dit sy voorkeur is – as sy sou verkies om dit te doen, sal lawwe bosoorloë iets van die verlede wees.
Hoe lank gaan ek lees: 6 minuteʼn Groot swart pot prut oor die vuur in die middel van ‘n oopte. Om ons waai die wind liggies deur die liggroen blare van die populierbos. Ons is besig met ʼn nuwe begin – ek, hy en jy.
Dit gaan nie maklik wees nie.
Die grys brousel in die pot voor ons is dik, klonterig. Elke vet borrel wat op die oppervlak breek ruik na dood, muf, stof. Dit kook al eeue hier in die bos – die oorspronklike bestanddele nou al ʼn onherkenbare sop van ontnugtering en pyn. Met tye kook dit oor sodat die giftige mengsel op die grond val en tot in die grondwater deursyfer. Dáár besoedel die bitter smaak van oordeel en onkunde die drinkwater van die volk.
Die maan is nog laag op die horison agter die bome. Mens kan haar skynsel nog net sien aan die skaduwees wat die dansende blare op ons rûe gooi. Daar is nog tyd, miskien is ons nie te laat nie.
Die kokke van die onsmaaklike dis in die bos moet nie onderskat word nie. Hulle het presies geweet wat hulle wou bereik. Mag en beheer was die einddoel. Agter dik kloostermure het hulle die resep vervolmaak wat die massa’s net-net aan die lewe sou hou – altyd bietjie honger sodat hulle keer op keer sou terugkom vir nog. Hulle het dit vir 2 000 jaar lank reggekry.
Kom staan naby my, beminde. Ek is bang. Ek voel hoe hy my linkerhand in syne vat. Jou warm hand vou om my ander hand. Ek is nie alleen nie.
Dit is tyd om te begin.
Die eerste bestanddeel wat die pot benodig is kennis.
Daar het niks van kennis in die pot voor ons oorgebly nie omdat die oorspronklike resep nie meer as ʼn selektiewe knippie daarvan toegelaat het nie. Hierdie knippie was opgemaak uit halwe waarhede en eensydige standpunte en onderskryf uit aanhalings soos: “The fear of the Lord is the beginning of wisdom, and knowledge of the Holy One is understanding.” Hiermee kon die kokke van die pot volstaan, omdat dit die verantwoordelikheid van die mens weggevat het om te dink. Lepel vir lepel is die yl kos aan die mens gevoer totdat hulle geglo het dis al wat daar is.
En hulle wóú dit glo, want kénnis is moeiliker om te verteer. Die massa’s soek prulkos wat lekker smaak en vinniger bevredig. En waarom sal jy ʼn bestanddeel meer waardevol as saffraan vir die gepeupel gee? Sê-nou hulle vra nog? Sê-nou hulle begin dink? Dit was eerder ʼn geval van “All schools, all colleges, have two great functions: to confer, and to conceal, valuable knowledge. The theological knowledge which they conceal cannot justly be regarded as less valuable than that which they reveal.” (Mark Twain) Kennis is mag en die kokke was nie van plan om dit te deel nie.
Ek maak my oë toe en dink. Ek dink aan rye en rye boeke vol kennis. Ek konsentreer op oerkennis wat ons in ons gene saamdra en nuwe kennis wat ons daagliks ontdek. Ek dink aan wyse vroue en dapper mans, baanbrekers en ketters en visioenêre. Ek leun op dokters, wetenskaplikes, wiskundiges, ontdekkingsreisigers, sterrekundiges, bioloë en fisici en ek hoor haar deur die donker aankom – Athena – die godin van kennis.
Athena se hare vee oor my wang as sy verby my loop en vir ʼn oomblik langs die pot stilstaan. Dan lig sy haar hand bo die stomende pot. Lettertjies en syfetjies en simbole sif in die pot neer. Goues. Dit blink in die maanlig en vorm formules, gedigte, romans en musikale komposisies voordat dit op die vloeistof gaan lê. Dan glimlag sy vir ons voordat sy voor ons oë verdwyn.
Binne-in die pot bars kakofonie los. Dit klink soos reëndruppels op ʼn sinkplaat en spat soos haelkorrels op ʼn teerpad. Grys, stink stoom styg soos ʼn tornado deur die opening van die bome en dan is dit stil. Doodstil. Ons gee versigtig ʼn treetjie nader aan die pot – alles lyk nou kalm. Bo-op die water dryf onheilighede soos vuil seeskuim. Dit is asof die mengsel begin om homself te reinig. “There is no wealth like knowledge; no poverty like ignorance” het Ali ibn Abi-Talib gesê. Die pot se waarde neem toe.
Maar ons taak is nog nie klaar nie. Ons is meer as ons intellek. Ek is ook liggaam.
En die liggaam met sy seksuele vreugdes is ook deur die brousel in die pot vergiftig, want ʼn deel van die bestanddele vir die pot is deur die heilige monnike uit die eerste eeu bygedra. As iemand wat, onder andere, die begrip oersonde uitgedink het, klink St Augustine nie soos ‘n droomminnaar nie. Hy het geglo “A man turns to good use the evil of concupiscence, and is not overcome by it, when he bridles and restrains its rage . . . and never relaxes his hold upon it except when intent on offspring, and then controls and applies it to the carnal generation of children . . ., not to the subjection of the spirit to the flesh in as sordid servitude.”
Eeue later het dinge nog nie verbeter nie en het Immanuel Kant sy bedrae gelewer: “Sex makes of the loved person an Object of appetite … Taken by itself it is a degradation of human nature.”
Hierdie filosowe was (saam met vele ander) pessimiste in die filosofie van seksualiteit.
Hulle het geglo dat seks omtrent altyd benede ʼn mens se waardigheid is. Hulle sien in seksualiteit ʼn bedreiging vir ons eie menswees.
Denkers soos dié het gehelp om die giftige resep vir die pot uit te dink. Dis die pot van sonde en weerhouding.
Ek maak my oë weer toe en gly my hande oor my liggaam. Hierdie keer is dit die Godin van Seksualiteit wat ek naderroep. Ek dink aan jou mond en jou arms en jou hande op my lyf. Ek onthou sidderende orgasmes en teer omhelsings. Ek onthou dierlike oorgawe. Ek dink aan daardie eerste hittige verleiding en glimlag oor stadige, bekende liefkosing en hoor haar skalkse laggie net voor sy langs die vuur verskyn.
Aphrodite se asem is passie en wellus en sy blaas liggies op die mengsel in die pot. Sy blaas die pot vol metafisiese seksuele optimisme. Sy voeg die geloof dat seksualiteit mense nader aan mekaar bring by die resep. Seks gee plesier aan jouself sowel as die ander persoon. Sommige denkers glo seksuele plesier as die einddoel is goed genoeg – dit hoef nie regverdig te word deur voortplanting of die huwelik nie. ʼn Goeie en eerbare lewe, terwyl dit baie ander aspekte insluit, kan ook ʼn wye variasie en omvang van seksuele verhoudings insluit. Irving Singer skryf: “For though sexual interest resembles an appetite in some respects, it differs from hunger or thirst in being an interpersonal sensitivity, one that enables us to delight in the mind and character of other persons as well as in their flesh.”
Aprodite blaas die vuil skuim van die sop af. Onder die skuim is die mengel nou nie meer so dik nie. Sy blaas totdat pienk golfies op die oppervlak verskyn en ʼn lieflike rosegeur uit die pot begin styg. Dan draai sy met ʼn sensuele swaai van haar heupe om en verdwyn in die bos.
Die pot wat die massa’s moet voed is nou amper gesond, maar die moeilikste deel lê nou voor. Ek is ook siel.
Ek voel hoe jou hand myne vir ʼn oomblik stywer vashou. Hierdie is die moeilikste deel en ook die deel waaroor ons nie beheer het nie. Om ʼn gereg voor te berei waarmee jy jou geliefdes wil voed, moet jy jouself gee. En deur jouself te voed sal jy ander voed. Al daardie massa’s wat deur die oorspronliklike kokke as pionne gesien is, die gepeupel, die onnadenkendes – vergewe hulle want hulle weet nie wat hulle doen nie – daardie massa’s is jy wie ek genooi het om vanaand hier langs my te staan. Jy het nie meer ʼn verskoning nie. Jy weet – al lankal. Jy was nou lank genoeg lui of bang.
Robert Louis Stevenson het gesê “To hold the same views at forty as we held at twenty is to have been stupefied for a score of years, and take rank, not as a prophet, but as an unteachable brat, well birched and none the wiser.” Ek stem saam.
Om gevoed te word en te groei moet jy self jou bord vol skep uit die fees wat vir jou berei is. Jy moet proe en kou en verteer, met jou hele verstand en jou hele liggaam. Ons moet vrate van onsself maak en terugkom, keer op keer, om nuwe geregte te probeer en aan nuwe insigte te knibbel.
Ek doop my beker in die rooi borrelende geurige mengsel voor my. Ek is dors en honger – op die rand van hongersnood.
Ons drink diep en lank. In liefde en dankbaarheid en met oorgawe.
En ek lig my beker op die laaste godin. Sophia. Die godin van wysheid. Sy herinner my aan Gandhi: “As human beings, our greatness lies not so much in being able to remake the world— that is the myth of the atomic age— as in being able to remake ourselves.”
En ʼn behaaglikheid vul ons. Ek wil dans en sing en skree. Ek wil liefde maak en dink, dink, dink en luister en wonder en hoor. Ek wil leer. Ek wil leef. Wil jy?