deur Uther Pendragon
(Lees eerste weergawe HIER)
Ek sien elke keer uit na ons ontmoetings. Dit was my voorstel dat ons in die restaurant ontmoet. Soos ons kommunikasie gevorder het, het ek instinktief haar herken – sy is ‘n alfa vrou. Sy dink sy is submissief en gewoon-mooi maar is eintlik glad nie – sy is die versinnebeelding van oerse vroulike seksualiteit. Read more “Om met vuur te speel – Antwoord”
deur Annelise
My hart klop so hard dat ek seker is hy kan dit hoor waar hy aan die ander kant van die tafel besig is om na die spyskaart te kyk. Hierdie is die vyfde keer dat ons ontmoet, maar ons het natuurlik al baie deur eposse gepraat. Ek en hy is besig om saam aan ‘n boek oor die moderne huwelik en seksualiteit te werk en natuurlik sou die onderwerp veroorsaak het dat ons eie persoonlikhede en voorkeure ook aan mekaar bekend sou word. Read more “Om met vuur te speel”
Ek gesels al ‘n rukkie lank met ‘n man op Telegram – my Telegram Meester. Ek stuur ‘n paar stoute fotos en hy deel dan sy fantasieë van wat hy graag sal wil doen, met my. Ek is sy gewillige Telegram-slaaf en voer sy opdragte meeste van die tyd uit met fotos as bewyse.
Read more “Die Telegram Meester”
deur JouBok
Dit is Vrydagmiddag. Ek is vroeg by die huis. Dit is weke wat ek aan die reël en beplan is vir hierdie naweek in jou lewe. Ek staan op die dek en kyk uit oor die tuin en wag om die bekende klank van jou motor onder in die straat te hoor. Ek is gekleë in swart. My swart skoene blik soos army-boots. Elke plooi is presies gestryk op my hemp en broek. Selfs die nate op my kouse lê presies en eweredig oor my tone
Jy is laat. Ek het ‘n spesiale afspraak by ‘n doktersvriend en sy personeel vir jou reël. Ek wag half ongeduldige op my vrou. My slaaf. Jou naam is Luna.
Gedurende die week is jy die hoofredakteur van ‘n bekende publikasie. Vandat ek Luna ken is sy naweke my seksslaaf. Sy doen enigiets wat ek vir haar uitdink.
Jou dae op kantoor is besig. Onbevoegde mense en halwe werk jaag jou frustrasievlakke in die rooi. Kruiperige mans is die ergste. Jy word die spreekwoordelike teef wanneer spertyd naderkom en werk is uitstaande of swak afgerond.
Gedurende die week is jy vrou en ek jou man. Jy maak jou eie besluite, maar ek staan nie in vir jou frustrasieuitbarstings nie. Jy het so ‘n tikkie “artist-flair” wat jou dramaties maak wanneer jy opgewonde raak. Wanneer jy onnadenkend ‘n uitbarsting by die huis kry en jy sien die ontevrede trek op my gesig weet jy dat jy gaan antwoord daarvoor oor die naweek. Ek verdra jou uitbarstings omdat ek weet jy het dit nodig, maar dit is nie ‘n verskoning nie. Ek sien die bekommerde uitdrukking op jou gesig wanneer jy rustiger is en die realiteit van jou optrede jou tref. Ek hou van die vrees in jou oe wanneer jy nadenkend na my kyk.
Na ‘n week van spanning en besluite op kantoor wil jy net ontspan. Dit is waar ek in ons verhouding pas. Jy soek die stilte in jou kop wanneer ek beheer oor jou besige lewe neem. Vir jou word dit ‘n naweek sonder verantwoordelikheid en frustrasie.
My besluite en eienaarskap laat jou veilig voel.
Jy parkeer jou peperduur Duitse motor. My voetstappe weerklink in die groot vertrek terwyl ek na die voordeur stap waar ek op jou wag.
Sonder om jou te groet sê ek: “Jy het ‘n doktersafspraak. Jy is laat! ”
“Fok moenie jy ook met my sukkel nie.”
Ek klap jou met my regterhand dat jou kop ruk. Dit plaas jou onmiddellik in die kopspasie waar jy wil wees. Jy is my slaaf en die naweek het begin.
“Gaan was jou. Ek wil nie hê die dokter moet ruik hoe jy stink nie.”
Jy stap dadelik badkamer toe. Ek hoor hoe jy jou asem intrek wanneer die koue water oor jou spoel.
Minute later kom jy kaal uit die badkamer gestap. Water drup van jou nat lyf soos jy stadig na my toe loop. Daar is nie ‘n handdoek in die badkamer nie. Inteendeel al jou ontwerperseep en -sjampoes staan onder in die badkamerkas gebêre. Jy gebruik net wat ek vir jou uitsit, want dit is wat ek wil hê. Vroeër die middag het ek alles verwyder en vir jou ‘n nuwe blok Sunlight seep en ‘n skeermes op die stortvloer gelos.
My oë volg jou soos jy loop. Jy is so kaalgeskeer soos jy gelyk het op jou geboortedag. Jou tepels is stokstyf. Jou vel is hoendervleis.
Jy sak op jou knieë wanneer jy ons slaapkamer binnetree. Jy kruip tot voor my voete waar ek op ‘n groot leerstoel in die hoek van die kamer vir jou wag. Met jou kop op jou hande bly jy so kniel. Ek wag en gee jou kans sodat jy stil en rustig word. My groot hand op jou kop is die teken. Ek beveel jou om op te staan.
Wanneer ek die opdrag “inspeksie” gee verander jy onmiddellik die manier hoe jy staan. Jy plaas jou voete ver uitmekaar. Jou boude ingetrek met jou rug effens ingetrek dat jou bors uitgestoot. Jy staan met jou vingers agter jou kop inmekaar gevleg. Jy vat jou lang hare so vas dat dit nie oor jou skouers en rug hang nie. Jy staan met jou kop opgelig en jou oë kyk ‘n meter voor jou voete op die vloer.
Ek laat haar staan en stadig vat ek die waterbottel op die tafeltjie en drink ‘n lang tuig daaruit.
“Teef. Ek wil sien hoe die lig op jou tiete val. Draai stadig na die regterkant toe.”
“Stop, perfek. Draai verder. Staan.”
Ek staan op en loop stadig tot voor jou. Met my vingers trek ek lang strepe onder jou arms. Ek weet jy is kielierig. Jy doen jou bes om nie te beweeg onder my vingerpunte nie.
Met my hande streel ek oor jou sagte kurwes. Ek kreun onwillekeurig wanneer ek my vingers tussen jou nat poesielippe indruk. Jou mond gaan outomaties oop om my nat vingers af te lek. My horing klop pynlik styf wanneer jy oor my vingers lek.
Met my kop teen teen joune fluister ek in jou oor.
“Slaaf. Onthou jy jou veilige woord?”
Jou uitasem “Ja, Meester, “ is feitlik onhoorbaar sag. Ek draai jou tepels hard en jy antwoord dringend: “Ja, Meester, ek onthou die veilige woord wat jy vir my gegee het.”
Ek lek my vingers nat en vryf oor die rooigedraaide tepels. Onder my sagte aanraking word hulle harder en meer orent.
“Trek aan!” Ek beduie na die kledingstuk op die bed.
Op die bed lê ‘n vuilblou hospitaaljurk.
Jy kyk vies na die hospitaaljurk en dan na my. My plathand brand seer wanneer ek jou hard op jou boud klap.
“Is iets fout, Teef?” vra ek venynig.
“Nee, Meester daar is nie fout nie,” sê jy sag en ek hoor die onderdanig klank in jou stem. Ek glimlag so dat jy nie sien nie.
“Trek klaar aan en wag vir my by die voordeur”.
Ek sit en hou jou dop soos jy die vormlose jurk aantrek en sukkel met die bande om dit agter jou rug vas te maak. Dan besef jy dat ek die bande afgesny het en daar is niks om mee vas te maak nie. Vir ‘n oomblik kyk jy verslae na my.
Jy lyk soos ‘n tier wanneer jy in die gang af kruip. Met die kruip val die jurk oop oor jou rug en boude.
“Byt jou jurk se soom tussen jou tande vas.”
Jy vorder stadig na die voordeur. Jou tiete swaai onder jou bors met elke kruipbeweging wat jy maak. Soos ek agter jou loop druk ek my stywe piel in ‘n gemakliker posisie in my broek. Ek druk my wys- en middelvingers diep in jou poesie. Jou rug trek krom onder my hand.
“Kruip, ek het nie die hele dag tyd nie.”
By die deur laat ek jou op jou knieë staan en knip ‘n dun leerband om jou nek.
Ek trek jou regop. Jou voete wyd uitmekaar met jou hande agter jou rug.
“Ek kan nie toelaat dat jy so kaal die dokter besoek nie.”
Ek trek die rok oor jou skouers en trek jou tiete oop. Ek het dit al honderde kere gedoen, maar steeds maak die aksie jou skaam.
Ek knip ‘n groot tepelknip aan elkeen van jou tepels. ‘n Dun kettinkie bind die tepelklampe aanmekaar. In die middel van die kettinkie hang daar nog ‘n langklamp aan die enkelketting wat oor jou maag hang.
Onder aan die lang kettinkie hang daar ‘n poesieklamp van vlekvrye staal. Die klamp skuif oor jou poesielippe soos ‘n oorgrote papierknip. Onder aan die twee punte van die klamp hang daar ‘n string pêreltjies.
Ek bondel die hospitaalkleed en druk dit onder jou ken. Jy staan met jou onderlyf kaal voor my. Ek sak tussen jou bene op my knieë. Jou lyf druk harder teen my hande wanneer my vingers teen jou poesielippe vroetel. Binne sekondes het my geoefende vingers jou twee poeslippe teenmekaar en met die klamp druk hulle teen mekaar.
“Ah, nou is jy meer fatsoenlik vir die dokter!” sê ek terwyl ek met my hand sag oor jou poesheuwel streel.
Jy loop kaalvoet agter my aan terwyl ek jou aan die leiband lei.
Ek laat jou jou hande agter jou rug vou. Jy hou die jurk skaam vas sodat dit jou boude bedek wanneer ons uitstap in koel laatmiddag. Die winterson sit laag op die horison.
deur Annelise
Ek haat dit om alleen in ʼn vertrek in te loop. ʼn Kroeg is nog erger. Sommige van die mans by die kroegtoonbank kyk om as die deur agter my toeslaan. Ek is seker ek bloos en soos altyd weet ek nie wat om met my hande aan te vang wanneer ek so ongemaklik voel nie. Ek wil, wil my styfpassende pienk rok regtrek, maar onthou dan hoe on-sexy ʼn gevroetel lyk. Dit is warm hier binne. Jy het waarskynlik hierdie partytjie beplan toe dit nog nat en koud was. ʼn Intieme, knus aand met vriende was die idee. Miskien sal die maan vir ons deur die venster loer.
Ek is erg gespanne oor vanaand en jy is die rede. Ons twee is die rede. Want deel van speel met woorde is ook om te speel met die spasies tussen die woorde en die lyne tussen die lyne.
“Ek is hier vir die Viljoen-partytjie” sê ek vir die kelner wat knik en wys dat ek hom moet volg. Ek ken jou net deur Facebook, maar ons woordlose gesprek is die rede waarom ek effens bewe wanneer ek agter hom aanloop.
Jou reputasie loop jou vooruit. Mede-mansvriende bewonder jou oënskynlike sjarme en die gemak waarmee jy vroue in die bed kan kry en vroue, wel vroue sukkel klaarblyklik om te besluit wat hulle van jou dink. Of soms wonder ek of die probleem eerder lê by wat die vroue van hulself dink omdat hulle oor jou dink.
Dit is baie moeilik om ʼn vrou in ons gesamentlike vriendekring te vind wat jou ken en nog nie jou bed gedeel het nie, maar daardie vroue stem nie almal oor jou saam nie. Hulle reaksies op jou val om een of ander rede onder een van die uiterste emosies – hulle verafgod jou of hulle verafsku jou. Ek wonder onder watter groep ek gaan val wanneer hierdie aand verby is.
Jy en jou vriende sit by drie tafels waarop drankies staan wat reeds half gedrink is. Jy lyk soos op jou Facebook foto – langerige, donker hare, breë skouers, daardie oë wat selfs op foto’s lyk asof dit deur ‘n mens kyk. Ek moes nie vanaand gekom het nie. Ek wil jou weerstaan en ek is nie seker of ek dit sal kan regkry nie.
Jy trek vir my ʼn stoel langs jou uit en stel my aan die ander mense voor. Ek ken sommige van hulle ook al effens deur Facebook. Dis wonderlik om hulle in lewende lywe te ontmoet. Soort soek soort en uiteindelik het ek met verstandsgenote kontak gemaak. Ons praat oor verbode onderwerpe soos godsdiens en politiek. Niemand praat oor skole of kinders, kosresepte of siektes nie.
Ek is intens bewus van jou langs my. Jou intelligensie prikkel my. Is dit dalk wat die ander vroue ook aangedraai het? Of is dit jou stem wat voel asof dit deur my lyf vibreer?
Maar ek wil nie soos die ander vroue wees nie. Ek wil spesiaal wees. Spesiaal wees? Waar kom daardie Calvisitiese gedagtes skielik vandaan? Ek is ʼn moderne vrou – ek glo in die zipless fuck, hedonisme, liggaamlike plesier, vryheid, oop huwelike, oop bene, oop koppe.
Ek drink diep uit my wynglas en probeer om weer op die gesprek te konsentreer. Julle praat nou oor evolusie. Mmmm, was dit nie juis waaraan ek gedink het nie? Is dit nie evolusie om vryer oor hierdie dinge te dink nie? Maar waarom voel ek dan so …so hardegat? Waarom wil ek nie net nog ʼn kerfie op jou slaapkamer se deurkosyn wees nie? Is dit dalk waarom sommige vroue jou haat, is hulle dalk vir hulself kwaad oor hulle ingegee het?
Ek sweer ek kan jou liggaam se hitte oor die afstand tussen ons voel.
Daar het al heelwat mense huis toe gegaan. Is dit dan al so laat? Ek wil ʼn draai gaan loop. Wanneer ek my stoel agteruit skuif, sit jy jou hand op my arm, so asof jy my wil keer. Ons almal is al effens tipsy, maar jy lyk asof jy presies weet wat jy doen wanneer jy oorbuk om in my oor te fluister.
“Kom sonder jou onderklere terug.”
“Wat?!” Ek sukkel om te konsentreer, want ek raak weg in jou nabyheid.
“Jy het my gehoor. Kom gee jou pantie vir my.”
Jou kyk is ʼn uitdaging en ʼn verleiding en ek voel dit op die krop van my maag. Maar ek glimlag net wanneer ek my stoel uitskuif.
Die kleedkamer is leeg. Ek moet my rok tot bo my heupe trek om op die toilet te kan gaan sit. Ek trek my broekie af en sien die onderkant is effens nat. Is dit jou ongeoorloofde voorstel wat my so klam gemaak het? Ek kry skielik skaam om te dink dat jy dit sal sien of voel. Moet ek dit doen? Wat van my voorneme om jou te weerstaan? My rok kom tot net bo my knieë, so daar is nie eintlik ʼn kans dat iemand in elk geval iets sal sien nie …. en dit sal so sexy voel … miskien is dit nie so erg nie.
Dis net jy wat sal weet, en ek. En dit gaan net oor die idee, dan nie? Eers my bra. Ek gly my rok se bandjies van my skouers af, trek my bra uit en prop dit in my handsak. Dan bondel ek die broekie in my hand.
Uiteindelik is ek weer terug by ons tafel wat nog leër geword het. Daar is nog net een ander vrou oor. Ek druk my broekie onder die tafel in jou hand in terwyl ek jou oë vermy.
Die gesprek by die tafel gaan oor seks! Die een onderwerp waar ons nog nie by uitgekom het nie.
“Wat is jou siening oor seks en vryheid,” vra jy my vroom terwyl jy my onderklere in jou hand hou. “Ek neem aan as getroude vrou is jy half gefok?”
“Of juis nie gefok nie!” lag iemand anders.
Ek sluk weer diep aan my wyn voor ek antwoord. My kop draai effens, maar net so ʼn bietjie, net genoeg om alles meer opwindend te maak.
“Wel, aangesien ek niks mag doen nie, doen ek niks,” sê ek in ʼn logiese stemtoon asof ek nou die grootste wysheid op aarde kwytraak. “Wat seker beteken dat ek net iets buite my huwelik sal kan ervaar as ek nie regtig ʼn keuse daaroor het nie.”
“Wat?” Dis die ander vrou wat dit vra, maar ek kan nou nie eens meer my sin onthou nie en wat wou ek sê, wyn is regtig nie goed vir iemand wat nooit uitkom nie en ek wonder hoe ek huis toe gaan bestuur en ek glimlag vir die vrou en sê vir haar ek dink ek is ‘n bietjie dronk en wat was die vraag nou weer en almal lag en gesels verder, maar jy lag nie. Jy kyk vir my en jy glimlag nie eens nie en iets beweeg weer laag in my maag en wanneer jy jou hand oor my been gly doen ek niks om jou te keer nie.
Gee mens op die oomblik van passie om oor die ander wat hy voor jou begeer het? Of hou mens op dink, konsentreer mens op voel – op die brandmerk van jou hand op my been. Is dit waarom die ander ingegee het, selfs al wou hulle nie?
Jou hand beweeg af oor my rok se dun materiaal en ek voel wanneer daar nie meer iets tussen jou hand en my vel is nie. Jou hand is net bo my knie en ek wil my oë toemaak en net voel wanneer dit onder my rok boontoe begin beweeg, maar ek beheer myself en vat nog ʼn sluk wyn.
Jou hand is so warm. Dit gly so ‘n bietjie af na die binnekant van my been en begin dan weer op beweeg. Hoe hoër jy jou hand beweeg hoe verder forseer jy my bene van mekaar af weg. Ek wil jou keer en ek wil nie, want my hele wese wag vir jou hand om .. jy gly jou hand uit tussen my bene en oor my bo-been, heup en dan beweeg jou hitte van bo af oor my naaktheid. Jy vou jou hand tussen my bene in en gly jy jou vinger oor my klit. Ek dink die vrou praat met my, maar my ore suis en ek maak of ek haar nie hoor praat nie. Wyn, koel wyn. Ek sluk en verstik amper wanneer jy jou vinger tussen my sagte voue indruk. Die man aan die anderkant van die tafel glimlag en knipoog vir my. Hy weet! Ek probeer my heupe beweeg sodat ek jou hand kan afskud, maar jy ignoreer die beweging en steek jou vinger in my op.
“Jy is so nat, so lus, ne?”
Ek antwoord jou nie. Ek probeer net weer van jou hand af wegkom, maar dit werk nie.
“Die meeste mense aan hierdie tafel weet my vinger is in jou poes.”
“Los my.” Ek fluister, maar dit klink vir myself of my woord om die tafel weergalm.
“Hoekom?”
“Sommer.”
“Great rede.”
“Omdat ek jou vra?”
“Jy vra my baie ander dinge ook. Jy weet net nie dat jy dit vra nie.”
“Soos wat? Wat vra ek jou, ek ken jou skaars?” Ek kan nie dink met sy vinger in my nie! Hoe absurd om ʼn gesprek te probeer voer terwyl hy elektrisiteit uit my binneste streel.
“Jy vra my om my hand oor daardie pragtige bors van jou te vou, jy vra my om jou stywe tepel met my tong te terg, jy vra my om jou van binne te leer ken. Jy vra my om jou lyf vir myself te vat.”
Dit voel asof ek in my stoel in smelt. Jou vinger en jou woorde is besig om my te laat vergeet van die ander mense.
“Ek vra jou nie. Waar doen ek dit?” Die laaste woord eindig in ʼn kreun. Ek byt op my lip sodat daar nie nog een kan uitglip nie.
“Jou lyf smeek my al van daardie eerste dag af. Ek gaan vir jou lyf gee wat sy vra.”
Die vrou en haar metgesel wil loop. Jy moet hulle gaan afsien. Jy lag vir my wanneer ek my rok vinnig aftrek.
“Moenie met jou liggaam stry nie. Sy is die sterker ene.” Jy hou jou vinger na my toe uit, my binnekant het dit blinknat gemaak. “Kom proe jouself en sê vir my hoe ek dit moet weerstaan?”
Jou vinger is op my mond voor ek besef wat jy sê. Ek proe myself en dan is jy weg.
Daar is nou net vier mense by die tafel oor. Ek gaan ook loop. Ek sê dit vir die ander mans, maar hulle lag net en maak my glas weer vol. Hoe het dit so laat geword? Die kroeg het in die laaste rukkie leeg geloop. Dit lyk asof die kroegman begin oppak. Iewers ver in die agtergrond kan ek hoor hoe die kombuisstaf begin groet.
Ek wag vir jou om terug te kom sodat ek kan loop, maar jy praat eers met die kroegman voordat jy die voordeur gaan toemaak. Miskien wil hulle net nie hê daar moet nou eers nuwe klante inkom nie? Wanneer jy uiteindelik weer langs my stoel tot stilstand kom, staan ek op.
“Ek dink dis tyd dat ek ook waai,” sê ek. “Baie dankie vir ʼn heerlike …”
“Jy gaan nêrens heen nie.”
Dis die derde keer die aand dat iemand die woord “wat” gebruik, dink ek terwyl ek dit sê.
Ek dink nie jy gaan jou sin herhaal nie.
Jy steek jou hand in jou broeksak en trek my broekie uit. Stadig, vir effek. Dit lyk soos wanneer ʼn kulkunstenaar een van daardie oneindigende serpe uit sy mou trek. Ek voel of ek gaan doodgaan van die skaamte en laat my gesig in my hande sak.
Ek is nie net skaam oor my broekie in jou hand nie. Ek is ook skaam oor my lyf. En oor ek weet waarom die deur gesluit is en waarom jou vriende nog daar is.
“Ek sal jou later sien, dit was …” probeer ek weer.
Ek weet jy weet wat in my kop aangaan. As ek vir jou kyk laat jou oë my nie toe om te lieg nie. Daarvoor het ek al te veel in laatnaggesprekke aan jou erken. Ek wil jou smeek om my nie te beveel nie, want dit sal onregverdig wees as jy my fantasieë teen my gebruik.
Ek weet ek moet loop. Nou. Maar my skoene voel skielik of dit van lood gemaak is en ek besef dat bang en lus albei gelyk deur my bloed stroom. Ek gee ʼn treë in die rigting van die deur, maar die deur is tien, twintig, dertig treë ver aan die anderkant van die kroeg en ek gee nog ʼn paar ontelbare, oneindigende treë in daardie rigting voor ek stop – en omdraai.
Ek wonder nog of die deur te ver of te naby was as ek jou hand in my hare voel en jou mond op myne neerkom. Jou mond is hard teen myne – vir een of ander rede wil ek nog teen jou veg – ek is seker ek voel tande teen my lippe en dan kan ek nie meer asem kry nie en ek maak my mond oop om nee te sê, maar daar kan nie klank uitkom as jou tong dit reeds daar diep in my keel kaap nie.
O, maar jou tong is warm en vreemd en dwingend en neem my mond oor. Jou tong is ʼn wapen, ʼn versoeking, ʼn oorreder, ʼn domineerder. Die tafel is agter my bene. Daar is nêrens waar ek heen kan gaan nie. Uiteindelik lig jy jou mond.
Jy fluister weer vir my.
“Ons gaan jou almal vat, hier op hierdie tafel. Ek, my vriende en selfs die kroegman as hy lus is. En ons gaan dit doen omdat ons dit wil doen. Maar ook omdat jy wil hê ons moet. Dis jou fantasie, moenie nou uitchicken nie. Ek weet jy wil gedwing word, beveel word, maar jy moet instem, jy verstaan dit, ne?” Jou stem klink snaaks, asof jy nie genoeg asem vir jou sin het nie.
Dit voel asof my sintuie op ʼn dagga-trip is. Selfs tyd maak ʼn ganja-draai terwyl ek hoor hoe hard my hart klop, hoog raak op feromone, voel hoe my bene jellie word.
En dan wag jy skielik nie meer vir my antwoord nie.
Eintlik is ʼn pienk rokkie ʼn patetiese verskoning vir klere. Dit vat letterlik een beweging om my rok om my enkels te laat lê en my kaal aan jou uit te lewer. Jou volgende beweging druk my agteroor op die tafel agter my. ʼn Damwal het gebreek in jou en ek word weggespoel in die vloed.
Jou drie vriende is mans genoeg vir ʼn vrou. Hulle is deel van hierdie werklikheid-fantasie. Een het albei my hande in syne en hy druk dit agter my kop op die tafel vas sodat ek my bolyf nie kan beweeg nie. Ek plak aan die tafel vas en besef dat ek waarskynlik in drank lê wat iemand uitgemors het. Ek kan myself nie keer om te probeer loskom nie. Dis asof ek wil en nie wil nie en die stoeigeveg binne myself maak alles waar.
En dan vat die ander my enkels vas sodat hulle my oop kan maak vir jou. Ek kan tussen my knieë deur sien hoe jy langs die tafel staan, jou broek reeds af.
Jy trek my aan my heupe nader sodat ek op die rand van die tafel lê, kyk een keer vir my en dan voel ek hoe jy my diep penetreer. Ek is vasgepen deur jou vriende en jou penis en daar is nie ʼn millimeter beweegruimte nie. Al wat kan beweeg is jy, binne my.
Jy naai my hard. Die tafel skuur effens oor die vloer en maak ʼn ritmiese knarsgeluid op die teëls. Jou ritme. Alles neem jou ritme oor. Ek kan jou asem op jou ritme hoor hyg en jou vriende se vingers harder voel klem op jou ritme. My poesie kneus op jou ritme en ek kreun onder jou ritme en wanneer jy jouself uiteindelik in my leegmaak snak die kamer saam met jou na asem.
Jy lyk effens verstom wanneer jy terugstaan, so asof jy nie kan glo jy het dit gedoen nie, asof dit te werklik was. Ek weet hoe jy voel. Ek voel hoe jou vriende my enkels los. My arms is ook weer vry. My bene hang nou slap oor die rand van die tafel, ek haal hortend asem. Die nat op my wange reflekteer die nat van jou saad wat uit my drup, drup, drup.
Dis jy wat die stilte breek: “Wat het ek gedoen .. maar jy is so … begeerlik … en …jy wou dit hê, maar … ” Jou broek is nou opgetrek. Jy steek ʼn sigaret aan. Dit lyk of die kooltjie effens bewe. Jy kyk na my gesig en dan na my borste en terug na my gesig asof jy nie weet wat om volgende te doen nie.
En as jy weer vir my kyk, kyk ek in jou oë. Daardie oë wat so baie vroue al in verdrink het. En ek gee nie meer om dat ek ook een is nie, want ek weet ek is anders. Elkeen is op haar eie manier. En ek vou my hande bo my kop inmekaar, lig my voete op en sit hulle op die rand van die tafel. Dan sprei ek my bene en wys ek myself, oopgebreek en sappig, vir jou en vir enigiemand wat wil hê. Jy glimlag vir my oor jou vriend se kop wanneer hy oor my neersak. Want my fantasie is nog nie klaar nie en die nag is nog lank.
deur iYati
“Mag ek maar vir jou iets sê?”
“Enige tyd. Ek verwelkom kritiek.”
“Wel, dit is darem nie negatiewe kritiek nie. Dit is uhm…”
“Dit is wat? Sê gerus.”
“Wel, moet asseblief nie dink ek doen dit gewoonlik nie, maar jou stories maak my… Maak my redelik mallerig.”
“Mallerig? Nou maak jy nuuskierig.?”
“Ja, mallerig. Jire ek bloos bloedrooi.”
“Hmmm, bloedrooi sê jy? Wat doen die storie nog behalwe om jou bloedrooi te laat bloos?”
“Laat ek jou so antwoord, ek wens ek kan beleef wat sy in die storie beleef.”
Wel, dit was die eerste gesprek. Om eerlik te wees nie ’n gesprek wat ek ooit gedink het tot iets anders sou ontwikkel nie. Moenie ’n fout maak nie, skrywers hou daarvan wanneer lesers reageer op wat hulle skryf. Erotiese skrywers is nog meer mal daaroor wanneer ’n vroulike lesers jou kontak en erken dat sy bloedrooi bloos en wens sy was die karakter. Aan die ander kant is die meeste skrywers ook erge realiste. Dinge soos rykdom en oornag roem en toue gillende vroulike ondersteuners weet ons hoort eerder in Hollywood flieks as in die werklikheid…
“Wil jy regtig die karakter in die storie wees?” Vra ek haar tydens een van ons gesprekke. Sy, kom ons noem haar maar Susan, antwoord dat sy baie graag sal wil. Kyk, my lewensfilosofie is basies dat alles wat lekker en goed is lekker en goed is en daarom ten alle tye nagejaag moet word. Dit gesê, daar is darem ook ’n verskil tussen ’n vinnige seksuele ontmoeting en dit wat Susan wens met haar moet gebeur. Maar, die lewe is kort en dit wat ’n mens vandag voor nee sê sal jy tien teen een môre oor spyt wees…
***
Dit is net voor elf die oggend. Ek sit by die kroeg toonbank in een van die oudste hotelle in Kaapstad. My instruksies aan Susan was baie duidelik. Presies elf uur moet sy by die hotel instap en by een van die tafeltjies gaan sit. Sy moet ’n glas wit wyn bestel en wag vir instruksies. As sy laat is, sal dit gevolge hê… Twee minute oor elf gaan die donker hout deure oop. Susan stap binne en kyk senuagtig op haar horlosie. Ek kyk nie direk na haar nie, maar sien in die refleksie van die spieël agter die toonbank dat sy redelik senuagtig voorkom. Met onnodig oordrewe handeling kyk ek op my horlosie. Die refleksie in die spieël bevestig dat sy my sien. Sy weet sy is laat. Na haar tweede of derde sluk aan die glas wyn gee ek die koevert aan Salvino, die kroegman met wie alles vooraf gereël was vir ’n redelike fooitjie. Hy sit woordeloos die koevert voor haar op die tafeltjie neer voor hy weer terug agter die kroegtoonbank kom staan en glase opvryf.
Sy talm ’n rukkie en vou dan die oorslag van die koevert oop waarna sy die handgeskrewe blaadjie uittrek…
“Voordat jy verder lees of handel, hierdie is jou laaste kans om op te staan en te loop. Ek sal dit verstaan as jou moed jou begewe en jy nie wil voortgaan nie. Indien jy egter bly weet dan dat jy van hierdie oomblik nie meer in beheer is nie. Jy sal doen wat ek sê, wanneer ek dit sê. Enige afwyking of weiering sal straf tot gevolg hê. Jou veilige woord is ‘strooihoed’. Jy ken die reëls rondom die gebruik daarvan.
Jou SMS instruksie was om nie te pie voor jy hier opdaag nie. Ek hoop vir jou part jy het nie. Jy sal nou, daar waar jy sit in jou broek pie. Net genoeg dat ek dit kan sien. (Ons wil nou nie ’n plas van jou pis op die vloer hê nie, wil ons?) Vyf minute daarna sal jy opstaan, na die kroegtoonbank toe loop en vra hoeveel jy skuld. (Salvino sal sê dat dit klaar betaal is) Daarna sal jy na die hysbak toe loop en daarmee na die derde vloer gaan. Die kamer nommer is 302. Daar sal jy voor die deur wag tot ek jou inlaat.
PS: Indien jy laat was, sal jy in die hysbak jou pis broek uittrek, (Ek hoop jy het ’n panty daaronder aan.) en met die broek in jou hand voor die deur van 302 wag.”
Die uitwerking van die instruksie nota is baie duidelik op haar gesig. Skok, vrees, vernedering, angs, opgewondenheid… Alles emosies wat so duidelik soos foto’s oor haar gesig spoel. Ek kan letterlik die oomblik sien waar sy die besluit neem. Sy tel die glas op, neem ’n sluk van die wyn, sit die glas terug op die tafel, haar bene gaan effens, amper ongesiens, oop. Ek kan die konsentrasie op haar gesig sien soos sy haar pie bietjie vir bietjie uit haar laat kom. Die hoek waarteen ek alles sit en dophou verhoed dat ek haar ten volle kan sien, maar dit wat ek op haar gesig sien vertel die hele storie. Rooi vlamme staan teen haar nek uit. Haar wange se rooi is intens. Haar oë, sien ek nyg afwaarts maar haar kop bly regop… Vyf minute is verby. Die stoel skuif agteruit, Susan staan op, neem haar handsak en stap die sewe tree tot by die toonbank. Haar ligte kleur denim is donker waar die pie deurgeslaan het. Wanneer sy wegstap sien ek dat die resultaat aan die agterkant heelwat meer opvallend is as die aan die voorkant. Ek staan op en begin met die trappe opstap tot waar ek weet Susan op die derde vloer vir my sal wag.
Wanneer ek die eerste trappe tussen die tweede en derde vloer begin klim hoor ek die deur van die outydse hysbak op die derde vloer oopgaan. Met die laaste paar trappe voor ek op die vloer aankom voor my, wonder ek of sy wel haar broek uitgetrek het soos ek beveel het in die nota. Ek dink aan die gesprekke wat ons voor die tyd gehad het…
“Wat presies soek jy Susan?”
“Ek wil my oorgee aan jou… aan iemand.”
“Oorgee? Dit kan ’n wye term wees om sommer te gebruik sonder om die gevolge te verstaan. Besef jy dit?”
“Ja, ek doen dit. En, ja ek wil my oorgee. Ek wil hê jy moet my vat soos die karakters in die storie. Verneder my, gebruik my, straf my… vat my en maak met my wat jy wil.”
“Wel, dan is dit reg so. Solank jy net weet daar is altyd geleentheid vir jou om te stop…”
“Dankie, maar ek glo nie ek sal wil hê jy moet stop nie…”
Die laaste woorde van die gesprek klink oor en oor in gedagtes…“ek sal nie wil hê jy moet stop nie”.
***
Haar lang swart hare voel sag in my greep. Met die een hand trek haar kop agteroor terwyl ek met die ander die sleutelkaart in die gleuf druk. Susan snak na haar asem voor sy haar kop effens teen my greep indraai, “..Ja, asseblief vat my, straf my.” Met die woorde steeds in die lug druk ek haar deur die deur die kamer binne. Links van die deur is ’n rusbank met leunstoel onder die venster. Regs is die dubbelbed en net links daarvan die deur wat na die badkamer gaan. Ek laat haar staan in die middel van die spasie voor die bank en stoel en gaan sit onder die venster op die leunstoel.
“Staan regop. Los jou pisbroek op die grond. Laat jou hande langs jou sye hang en moenie opkyk of praat as ek nie sê jy mag nie.”
Susan volg die instruksies nougeset. Ek staan op en stap stadig om haar. Susan is ’n mooi vrou. Lang swart hare, donker grimering. Haar vel is opgepas met net genoeg van ’n sonbruin kleur om ’n mate van die eksotiese te impliseer. Die swart kantbroekie wat sy aanhet trek effens tussen haar boude in, die kwaliteit goed. Sy het ’n swart knoophemp aan. Effens blinkerige materiaal, ook goeie kwaliteit. Die nuuskierigheid laat my voor haar stop. Ek wil die hemp uittrek en sien wat daaronder wag. Gemeet aan wat ek sien het sy vol borste, die tipe waarvan ek hou. Ek wonder oor haar nippels. Wonder hoe hulle sal regeer onder my aanraking… my tormentasie? Met my vingers begin ek stadig haar hemp se knope losmaak…
“Hein, moenie my genadig wees nie. Asseblief …”
“Het ek gesê jy mag praat?”
“Nee, jammer… Jy het nie.”
“Ek sien wat jy doen. Jy is opsetlik. Jy wil gestraf word…”
“Ek sal nie teen jou…”
“Bly stil pisgat! As ek reg is om dit te doen en lus is om dit te doen, sal ek jou die straf gee wat jy so begeer. Ons sal sien of jy dan nog so gretig is daarvoor.”
Ek gaan voort met die knope. Trek uiteindelik haar hemp uit en is aangenaam verras om te sien die bra wat haar borste bedek bypassend tot die broekie is. Die borste onder die kantbedekking is ook presies waarop ek gehoop het. Daar is klaar tekens dat haar nipplel reageer…
Nadat Susan die afspraak bevestig het, het ek met redelike haas die Adult winkel onder in Long straat besoek. Ongelukkig het hulle nie alles in voorraad gehad waarna ek gesoek het nie. Nipple-klampe was onder andere een van die items op my lys wat hulle nie gehad het nie. Dit en ook ’n piets of iets om straf mee te gee nie. Die items wat wel daar was, was nie voldoende aan my smaak of gehalte nie. Gelukkig was die winkeltjie om die draai daar en kon ek ’n pakkie sterk wasgoed pennetjies daar kry en ’n lekker lyfband by die stalletjies op Greenmarket Square.
Susan staan uiteindelik kaal voor my. Haar poeshaartjies, netjies versorg, vorm ’n driehoekie net bokant haar spleet. Sonder die ondersteuning van die bra merk ek dat haar borste effens afgesak het. Effens afgesak wel, maar steeds vol, ferm en mooi. Ek gaan sit weer op die leunstoel sodat ek met gemak kan sien wat voor my staan…
“Draai om. Gaan af op jou knieë en met jou twee hande trek jou boude uitmekaar. Verkoop jouself aan my. Oortuig my dat jy die moeite werd is.”
Sy gehoorsaam die bevele draai om, sak op haar knieë af en volg die res van my instruksies uit. Die outydse plankvloer besef ek, kan nie baie gemaklik wees nie… Susan is nie maer nie. Inteendeel, sy is ’n vrou met ’n vol figuur. Kurwes op die regte plekke… baie sexy. In die houding waarin sy haarself bevind druk haar poesie effens uit na agter. Haar uitmekaar getrekte boude openbaar perfeksie.
“Terwyl jy so staan, kom ons praat oor straf. Dink jy jy verdien my moeite?”
“Ja, ek doen dit.”
“Hoekom? Hoekom moet ek my tyd aan jou afstaan? Wat is so spesiaal aan jou behalwe dat jy jou self be-pis het?”
Sy antwoord nie dadelik nie.
“Ek wag.”
“Ek begeer dit. Asseblief…”
“So jou begeerte dikteer nou die situasie? Wie dink jy is jy om te dink dat jou begeerte genoeg is om my tyd te verdien?”
“Ek smeek jou…”
“Goed, jy smeek my. Waarvoor smeek jy?”
“Straf my. Straf my sodat ek voel hoe jy beheer oor my liggaam oorneem.”
Ek neem die anal.-plug wat ek gekoop het, hurk langs haar en druk dit in haar mond terwyl ek weer regop staan en my lyfband begin afhaal. Daarna neem ek die ander lyfband wat ek gekoop het en maak daarvan ’n lus. Uiteindelik sit ek dit oor haar kop en trek dit in plek om haar nek. Die anal.-plug, nou blink-nat, in my hand hurk ek agter haar…
“Goed, jy wou gestraf word sê jy? Laat ons sien hoeveel jy kan neem…”
Ek druk die plug stukkie vir stukkie tussen haar boude in. Die kreune uit haar mond vertel dat dit dalk ’n nommer te groot kan wees. Dit maak nie saak nie, sy het gevra vir straf… Ten laaste met die plug in haar neem ek die lyfband wat om haar nek gesit is en begin trek daaraan. My eie lyfband in die ander hand, staan ek effens na die kant toe…
“Ek dink twintig houe is dalk ’n goeie begin. Jy sal elkeen tel natuurlik en as jy die telling verloor begin ons uiteraard voor. Verstaan jy dit?”
“Dit is reg so. Asseblief straf my hard…”
Ek trek die lyfband om haar nek sonder waarskuwing stywer. Die kant van haar gesig wat sigbaar is sien ek verkleur vinnig ’n diep rooi. Die eerste hou val op haar linker boud. Die tweede op haar regter boud….
“Vyftien… Sestien… Sewentien… Agtien… Negentien…”
Ek talm voor ek die laaste hou plant. Haar asem begin min raak, die stem wat die eerste houe duidelik en hoorbaar getel het nou nie veel meer as ’n asemlose roggel nie.
“Twintig.”
Wanneer ek die lyfband skiet gee hoor ek hoe rou die asemteug is.
“Staan op. Draai om en buk vooroor… laat my sien of jy reg gestraf is.”
Die houe lê diep-rooi oor beide haar boude. Ek druk my hand tussen haar bene in en voel hoe die natlus uit haar poesie dreineer. Ek druk eers twee vingers in haar in, voel dit gaan maklik in, neem dan ’n derde by en uiteindelik ’n vierde. In-uit-in-uit… Die nat van haar lus maak slurp geluide elke maal wanneer ek my vier vingers uittrek…
“Staan op. Maak oop jou mond en proe hoe proe jou pispoes.”
Sy gehoorsaam, maak haar mond wyd oop en laat toe dat ek al vier die druipnat vingers in haar mond inforseer. Kwyl loop in stringe by haar mond uit, oor haar ken en drup uiteindelik in lang slierte oor haar borste. Met haar amper gretige suig aan my vingers begin my eie hardheid ook dringend word. Met my los hand maak ek my broek los. Met die beperking van die denim materiaal uit die pad reageer my hardheid soos ’n styf gespanne “spring”…
Ek trek my vingers uit haar mond, neem ’n bol van haar swart, nou effens nat geswete, hare en dwing haar op haar knieë voor my. Haar mond is oop, amper gretig om my in haar te neem en met haar hare ferm in my hand begin ek haar kop nader aan my lyf druk. Ek hoor hoe sy stik aan my hardheid wat deur haar mond druk, verby haar kleintongetjie tot binne-in haar keel. Sy stik en snak roggelend met my manlikheid heeltemal weg in haar mond en keel…
My eie klimaks voel ek is gevaarlik naby en na nog drie hard geforseerde stampe in haar mond in, trek ek haar kop weg… Die kwyl het haar borste blinknat gelaat. Haar nippels heeltemal orent. Ek beveel haar om weer in die middel van die vertrek te gaan kniel en stap tot waar die wasgoedpennetjies lê wat ek vroeër gekoop het. Twee pennetjies is genoeg vir wat ek beplan, maar eers moet daar ’n bietjie meer aandag aan haar borste gegee word. Met die een kant van my lyfband so tien sentimeter lank uit my hand beveel ek haar om met haar hande haar twee borste op te druk. Sy reageer deur die twee borste, elk in ’n hand aan te bied soos ’n vrou wat voor ’n spieël na haar eie borste staan en kyk. Met die kort stukkie leer van die lyfband gebruik ek dit soos ’n piets en slaan eers liggies oor elk van haar tepels. Met elke hou snak sy na haar asem…
“Tel. Tien vir elkeen.”
Weer tel sy die houe af. Die reaksie is selfs meer as wat ek verwag het. Haar nipples staan amper ’n sentimeter voor haar borste uit. Dieprooi en duidelik baie sensitief. Ek neem eers die een tussen my vingers en trek dit voor haar bors uit. Die aanraking laat haar snak. Met die ander hand neem ek ’n wasgoedpennetjie, druk dit oop en talm eers ’n rukkie daarmee oor haar uitgerekte nipple. Die afwagting laat haar kriewel, haar eie lus duidelik in haar oë sigbaar. Na ’n paar sekondes laat ek die wasgoedpennetjie toegaan oor haar dieprooi nipple. Die knyp laat weer na haar asem snak…
Met beide haar nipples gepen beveel ek haar om op haar rug op die bed te gaan lê. My eie lus is besig om die oorhand te kry, maar haar poesie moet eers aandag kry voordat ek myself kan ontlaai. ’n Ontlaaiing wat ek spesiaal vir haar bedink het…
Op haar rug met haar bene so vêr moontlik uitmekaar staan ek nader aan waar sy lê en wag.
“Trek jou lippe uitmekaar,” beveel ek Susan.
Soos voorheen reageer sy en voer die bevel uit. Met my regterhand se vier vingers in ’n punt gedruk begin ek stadig tussen haar lippe ingaan. Die eerste paar oomblikke is sy effe stram, maar dan voel ek die nat lus weer begin vloei en daarmee saam hoe my vier vingers makliker en makliker in haar ingaan. Na ’n klompie kere se in-uit bring ek my duim ook in die gepunt hand in en begin stadig druk toepas. Die vyfde vinger het tot gevolg dat ek net nie met gemak heeltemal in haar kan ingaan nie. Susan kreun nou redelik hard en is duidelik naby aan haar eie klimaks. Vir ’n oomblik oorweeg ek om haar te beveel om nie te kom nie, maar besluit dan daarteen. (Dit was elk geval iets wat ek nog nooit regtig ervaar het as oortuigend nie.) Susan wikkel haar boude effens en druk opwaarts met haar onderlyf. Die beweging en geringe verandering in die hoek laat my hand toe om die laaste paar millimeter te gaan en heeltemal omring te word deur haar warm nat poes. Binne haar beweeg ek my vingers liggies terwyl ek stadig in en uit haar beweeg. Die reaksie op haar lyf is onmiddellik en sonder terughou. Sy gee ’n ligte gilletjie, gryp met beide haar hande weerskante van haar lyf die bed oortreksel vas en kreun hard. Die kreune word harder en nader aan mekaar en met die laaste een voel ek dit voor ek sien hoe sy haar blaas laat gaan en pis in kort dringende straaltjies oor my voorarm uitpomp. Ek hou aan totdat sy klaar is en uitasem haar kop agteroor op die bed laat val. Die swart hare nou nat slierte wat teen haar gesig en slape kleef.
“Wel, ek kan nie onthou dat ek jou toestemming gegee het om te pie nie, maar moenie bekommerd wees nie…”
Susan antwoord nie regtig nie, sy is steeds redelik uitasem van die orgasme…
“Staan op en gaan staan op jou plek.”
Sonder aarseling doen sy soos ek sê. Ek staan voor haar en trek liggies aan elk van die wasgoedpennetjies wat haar nippels klem. Hulle sit nog stewig waar ek hulle geplant het…
“Trek my broek uit en kniel voor my as jy klaar is.”
Weer volg sy my instruksies sonder aarseling. Sodra sy voor my op haar knieë is, gaan ek voort met my instruksies…
“Dit is nou weer tyd dat ons ’n band om jou nek kry. Jy sal nou mooi luister en presies doen wat ek sê. Jy sal my in jou mond inneem en heeltemal laat ingaan. Sodra ek die lyfband styf begin trek sal jy my uit jou mond laat gaan, omdraai en hande-viervoet voor my staan en soos vroeër jou boude uitmekaartrek…”
Met die eerste trek aan die lyfband reageer sy. Op haar knieë voor my vertoon die plug wat ek voorheen in haar gesit het duidelik. Ek trek al hoe stywer aan die lyfband terwyl ek die plug stadig uit haar begin trek. Met die twee laaste sentimeter uit haar sak ek self vinnig agter haar en druk my hardheid in haar in. Die gang wat oomblikke tevore deur ’n 4.5 sentimeter plug gevul was, is eers stram, maar soos my eie lus uit my lek word dit makliker en makliker totdat ek uiteindelik met gemak my totale hardheid in haar verbode gange kan indruk. Elke maal wat ek opnuut haar binnedring trek ek die lyfband om haar nek stywer en stywer. Sy snak na haar asem. Elke teug ’n rasperagtige klank. Elke snak uit haar keel bring my nader en nader aan my eie klimaks. Uiteindelik voel ek hoe dit opbou en tot op die punt van uitbarsting kom. In-uit-in-uit en met die laaste diep binnedring voel ek hoe ek begin ontplof. Diep binne haar pomp ek myself leeg. Haar gesig dieprooi amper pers, my klimaks op sy piek… Uiteindelik is elke krieseltjie saad uit my gepomp. Die sweet tap in strale teen my lyf af. Ek voel hoe die sweet tussen ons haar boude glad teen my lyf maak. Susan is amper aan die einde van haar eie uithouvermoë. Die dieprooi van vroeër duidelik nou besig om ’n skakering van pers te word. En stoot ’n keer of wat weer diep in haar in voordat ek myself dwing om my eie blaas te laat ontspan. Diep binne haar voel ek die verligting soos ek myself in haar verlig. Met elke uittrek stroom die pie weerskante van my hardheid verby… teen haar bene af tot waar dit onder haar ’n plas begin vorm. Ek stoot die drie laaste male met mag in haar in voor ek myself uitgewoed het…
Die leerband om haar nek gee skiet waarna sy met ’n diep rou asemsnak op die vloer ineensak. Haar lyf beweeg rukkend op en af soos wat sy die gebrek aan suurstof probeer aanvul. Terloops sien ek dat beide die wasgoedpennetjies in die afgelope sessie losgekom het…
***
Met ’n koue glas witwyn in die hand sit ek in die voorportaal van die hotel toe die selfoon in my sak vibreer…
“Baie dankie vir vandag se ervaring. Dit was elke deel wat ek voor gehoop het. Ek is oormôre weer in die stad as jy dalk nog hier is. Natuurlik dink ek, ek sal heel moontlik weer ’n paar minute laat wees… ;-)”
deur Ramkat Erasmus
My advertensie is kort en saaklik. “Ek help jou om jou fantasië te verwesenlik. Inbox my as jy belangstel.”
Gewoonlik kry ek so 2 of 3 boodskappe per week, meesal van mense af wat bloot nuuskierig is. Maar elke nou en dan kom daar ‘n boodskap deur van iemand af wat regtig belangstel.
Ek kry haar boodskap en reël ‘n ontmoeting. Ek maak seker dat dit in ‘n baie publieke plek is om haar gerus te stel. Sy’s mooi, met ‘n slanke lyf, kat oë, en kort donker hare. Na oor en weer voorstel bestel sy koffie en ek ‘n bier. Voor sy my vertel wat sy soek, vra sy my eers uit oor kostes (dis verniet), veiligheid (hang af van wat sy wil hê) en anonimiteit. Ek verduidilik dat ek foto’s neem (of video) wat hare word as die sessie verby is. Sy knik stadig, loer vir my oor die rand van die koppie met daardie pragtige oë, en dan vertel sy my saggies in ‘n paar goed gekose woorde wat haar fantasie is. Dis nie te vreemd nie en ek sê ek sal haar oor ‘n dag of twee bel om te reël. As haar koffie klaar is gee sy my formeel die hand en stap heupswaaiend uit. Al die mans kyk haar verlangend agterna en een of twee kyk my jaloers aan. Ek maak my bier klaar en gaan klim in die bakkie. Op pad huistoe bel ek vir Gawie en vra of hy sou belangstel. Hy luister aandagtig na wat ek wil hê en hy sê as ons dit vir Vrydag kan reël is hy in.
Ek laat haar vir ‘n dag of twee sweet terwyl ek alles bymekaar kry. Dan bel ek haar. Ek kan die opgewondenheid in haar stem hoor as ek haar vertel dat alles gereel is vir eerskomende Vrydag om 4 uur. Ek spreek met haar af oor waar ek haar sal oplaai en sit dan die foon neer.
Gawie bel my en dit klink of hy begin koue voete kry. Ek verseker hom dat hy nie spyt sal wees nie en dat sy mooi genoeg is vir enigiemand se smaak.
Vrydagmiddag ry ek na ons afgespreekde optelplek toe en parkeer. Ek klim uit en wag. Na 5 minute ry ‘n motorjie in die parkeerarea in en sy klim uit. Sy waai vir my en kom aangestap. Ons klim in en ek ry in die rigting van Gawie se huis. Ek vra of sy doodseker is dat sy wil deurgaan met die ding en sy knik kortasem vir my dat sy reg is.
Ek benader Gawie se huis met ‘n ompad en stop dan in ‘n stil straat. Ek haal die masker uit en vra dat sy dit aansit. Die masker is van swart rubber en rekmateriaal gemaak en dit pas oor haar kop soos ‘n swempet, maak haar oë toe en bind om haar keel vas met Velcro. Al wat uitsteek is haar neus en mond. Voor aan die keelband is ‘n ring vir ‘n hondeketting.
Ek ry nog ‘n draai of twee en stop dan by Gawie se hekke. Ek druk die klokkie en na ‘n ruk gaan die hekke oop. Ek ry in en stop onder die afdak buite sig van die hekke. Ek vra dat sy haar klere uittrek.
Sy begin by haar bloes en laat dit op die vloer van die bakkie val. Dan volg haar skoene, bra, jean en broekie. As sy heeltemal kaal langs my sit klim ek uit en loop om na haar deur toe.
Ek maak oop en draai haar sodat sy sywaarts sit met haar bene buite die bakkie. Ek sit boeie aan haar enkels wat met ‘n langerige ketting verbind is sodat sy kan loop. Dan knip ek die hondeketting aan haar keelband vas. Ek haal nog ‘n stel boeie uit, sluit hulle oop en sit die sleutel in ‘n plastiek houertjie wat soos ‘n eier lyk.
Ek vra haar of sy wil kop uittrek, maar sy skud haar kop. Ek druk haar bene oop en glip my vinger in haar sopnat spleet in.
“Lyk tog of jy reg is,” sê ek en sy kreun.
Ek glip die eier met die boeie se sleutel in haar sapperige poesie in en trek aan die hondeketting.
Sy gly van die sitplek af en ek vat haar aan die elmboog om te keer dat sy nie val nie. Ek draai haar om en boei haar hande agter haar rug vas. Dan lei ek haar na Gawie se voordeur toe met ‘n pluk aan die hondeketting. Sy loop onseker langs my en ek stuur haar elke nou en dan in die regte rigting deur aan haar elmboog te vat.
Ons stop voor die deur en ek kan sien en hoor hoe haar asem jag.
“Laaste kans om kop uit te trek”. Sy skud haar kop en kreun, “Nee, maak gou assseblief”
Ek druk die knopppie vir die voordeurklokkie en na ‘n ruk maak Gawie oop. Hy het die masker aan wat ek vir hom gegee het. Dit lyk net soos hare met die verskil dat hy gate vir sy oë het, sodat hy kan sien. As ek hy was sou ek ‘n bietjie netjieser aangetrek het, maar nou ja, Gawie is op sy gemaklikste in ‘n kortbroek en rugbytrui.
Ek gee vir hom die hondeketting se leer handvatsel aan en hy trek haar die huis in.
“Dis jou spesiale aflewering”
“Dankie,” sê Gawie.
Hy lei haar aan die ketting in die woonvertrek in. Gawie het baie geld spandeer aan groot leerbanke en gemakstoele en daar is ‘n ottoman of twee. Perfekte meubels vir seks.
Ek lig my kamera en begin verfilm.
“Wat noem ek haar?” vra Gawie, “Slavin, of hoer?”
Voor ek kan antwoord sê sy met ‘n skor stem, “Hoer. Ek is jou hoer”
“Oukei. hoer. Op jou kniëe…” beveel Gawie haar.
Sy sak met moeite op haar kniëe neer. Gawie druk sy vinger in haar mond en dwing haar kake oop. Dan haal hy sy voël uit en druk dit stadig in haar mond in.
“Suig!” sê hy en sy doen.
Ek tilt af en kan deur my lens sien hoe haar glibberige sappe uit haar uit drup. Gawie sit sy hande om haar kop en begin haar gesig naai tot sy begin stik en die bolle speeksel by haar mond uitkom.
Hy laat los en trek uit. Sy staan hygend en stikkend steeds op haar kniëe.
Gawie trek sy klere uit en druk haar tussen die blaaie dat sy vorentoe val. Die matte is dik en sag en sy kry sekerlik nie seer as sy op haar gesig val nie, haar hande steeds agter haar rug vasgebind.
Gawie kniel langs haar en gee haar ‘n paar klappe om die boude. Dan druk hy sy vinger in haar in en grawe die eier met die sleutel uit haar poesie uit.
Hy kyk vir my en ek trek skouers op. Hy is die een wat moet besluit wanner hy die boeie gaan afhaal indien wel.
“Hoer?”
“Ja meneer?”
“Moet ek jou boeie afhaal?”
“Nes meneer wil, meneer.”
Gawie maak die eiertjie oop en haal die sleuteltjie uit. Hy maak haar handboeie los, maar hou die voetysters aan.
“Draai op jou rug, hoer.”
Sy doen dit en trek haar kniëe op. Haar bene val oop en sy lê hygend na asem op haar rug, haar kaalgeskeerde poesie oop en wagtend.
Ek vroetel die pak kondome uit my sak en gee vir Gawie. Dis deel van ons kontrak – geen permanente skade of penetrasie sonder ‘n kondoom nie.
Gawie sit sy hande onder haar arms in en trek haar op sodat sy met haar boude op een van die leerbanke sit. Hy maak die pakkie kondome oop en haal een uit. Hy rol dit aan en vat dan die hondeketting vas. Hy trek haar op sodat sy regop staan dan draai hy haar om en druk haar vorentoe. Sy stut haarself met haar hande op die bank. Gawie gaan staan agter haar en druk sy piel stadig in haar in.
Die kondome wat ek daardie oggend gekoop het is ekstra dik, sodat Gawie nie te gou kom nie. Per slot van rekening het hy sy eie persoonlike seksslaaf vir die aand en hy moet haar opgebruik.
Gawie beweeg sy heupe vorentoe en agtertoe. Sy druk terug. Hy vat haar aan die heupe en begin hard in haar instamp. Sy stamp terug en vir ‘n ruk naai die twee mekaar tot sy begin kreun en later begin gil. Dan knak haar kniëe en sy val amper vorentoe, maar Gawie hou haar regop aan haar heupe.
“Het jy gekom, hoer?” vra Gawie.
“Ja meneer…”
“Was dit lekker, Hoer?”
“Ja, meneer…”
“Van nou af, hoer, gaan jy met my praat en heeltyd vir my sê wat jy voel en wat jy wil hê…. Verstaan ons mekaar?”
“Ja, meneer…”
Gawie trek uit haar uit en lei haar na een van die ottomans toe. Hy laat haar sit en dan druk hy haar agteroor sodat sy op haar rug lê met haar kop wat oor die rand van die ottoman afhang. Hy trek die kondoom af en gooi dit in ‘n asbakkie.
Hy loop om die ottoman na haar kopkant toe en druk sy piel weer in haar mond in.
“Lek my skoon, hoer!”
Sy doen dit met oorgawe.
“En nou, hoer. Wat moet ek nou met jou doen?” vra Gawie as hy mooi skoon is.
“Naai my, meneer. Asseblief, naai my…” sê sy met ‘n kleindogtertjiestem.
Gawie grinnik vir my en rol nog ‘n kondoom aan. Dan vat hy die sleuteltjie en sluit haar voetboeie oop. Hy trek hulle af en ek sien hoe die staal haar enkels rooi geskaaf het. Gawie tel haar bene oop en gooi dit oor sy skouers. Dan penetreer hy haar en naai haar soos sy gevra het hy moet doen.
Sy begin saggies prewel en por Gawie aan om haar harder en dieper te naai. Iewers in die proses kom sy nog ‘n keer of twee, en dan laat Gawie gaan en hy kom ook met ‘n brul van lekkerkry.
Hy sak op haar neer en lê vir ‘n ruk so totdat hy sy asem teruggekry het. Dan trek hy uit en staan op.
“Ek gaan pis, hoer. Moenie roer nie…”
En hy stap gang af in die rigting van die badkamer.
Ek sit eenkant op ‘n bank en laat die kamera rol.
Sy sê saggies my naam en ek lag.
“Is jy nog hier?” vra sy.
“Natuurlik. Ek het mos belowe ek sal sorg dat jy veilig is….”
“Dankie… O fok, dankie… Dis presies soos ek dit wou gehad het…”
-0-
Gawie kom na ‘n rukkie terug en vir die volgende drie ure naai hy sy hoer in elke denkbare posisie en opening. Uiteeindelik wys hy vir my dat hy op is. Ek lig my duim en skakel die kamera af.
Gawie klap haar op die boud en loop uit. Sy krul stadig in die fetusposisie in en ek begin al my toerusting bymekaar maak en in my rugsak sit. As alles opgepak is trek ek haar regop en lei haar na buite. Ek help haar in die bakkie in en ry stadig by die hekke uit. Sy sit, steeds kaal, met haar kniëe opgetrek en haar arms om haar bene. Die reuk van haar seks hang swaar in die bakkie. Na ‘n ruk sug sy en begin voel-voel na haar klere.
Ek stop in die skaduwee van ‘n boom en haal die masker af. Haar oë is groot en vol trane. Sy trek aan, moeilik in die bakkie en dan ry ek na waar ons haar kar gelos het.
“Jy oukei om te bestuur?”
Sy knik, klim uit en vroetel in haar handsak vir die karsleutels. Sy klim en en ry weg.
Na ‘n ruk kies ek ook koers huistoe.
-0-
‘n Week later bel sy my en vra of ons dit weer kan doen… Maar die keer met drie mans…
deur Annelise (uit slavin)
Die koöperasie is ʼn groot plek wat ruik na hooi, meel, paraffien en allerhande aardse reuke wat ek nie ken nie. ʼn Manneplek. Beton vir die vloer, die toonbanke van growwe hout en die dak se sinkplaat bak onder die warm son. Ek is opgekommandeer om saam dorp toe te ry om hoender- en menskos en beesmedisyne te kom koop. Blykbaar kry mens sommige van hierdie dinge in hierdie skuuragtige gebou.
Een hoek behoort aan die veearts waar entstowwe en medisyne vir verskeie siektes van verskeie diersoorte die rakke vol maak. Drie van Wimpie se kalwers is gisteraand dood en hierdie hoek is die plek waarheen hy eerste mik. Die gesprek tussen hom en die veearts oor skuimende bekke en winde wat nie vrygelaat word is aanvanklik heel interessant, maar verloor gou sy kleur en geur. Ek begin rondkyk.
Teen die een muur vang blink kettings my oog. Ek kan amper voel hoe koud en hard dit om my enkels sal voel wanneer ek soontoe stap. Name vir die items is onderaan geplak vir stadsjapies soos ek. ʼn Chain lead, chain collar en ʼn choke chain. Vir honde. My hart klop vinniger. Ek laat die skakels van die kettings deur my vingers gly en wonder hoe dit sal voel het as hy dit oor my lyf gly.
Dit voel skielik asof enigiemand wat my nou sien my gedagtes op my gesig sal kan lees en ek vang myself dat ek hulle rede gee om te wonder deur skuldig rond te kyk voor ek die ketting weer op die rak hang. Wimpie staan fronsend met ʼn groot medisynebottel in sy hand by die toonbank waar ek hom gelos het. Hulle het duidelik nog nie ʼn diagnose gemaak het nie. Daar is nog tyd om verder te verken.
Een rak verder stop ek eers om ʼn borsel met ʼn houthandvatsel op te tel. Dis swaar in my hand en ek onthou die brand van daardie eerste dag. Ek glimlag as ek verder loop.
Leerafdeling! Weer is daar collars en ʼn flyfringe vir perde. Op die hoek hang ʼn Superior Leather Bridle. Die leer is sag in my hand en as ek daaraan ruik dan sien ek hoe Wimpie fronsend na my kyk, maar ek gee nie om nie. Ek kan nou die lus deur my voel pols terwyl ek my vingers oor die stiksels in die leer gly en wonder of die merk op my boud anders sal lyk as dit met ʼn belt vol sulke stiksels geslaan word.
En dan sien ek dit. ʼn Karwats. Ek tel die lang reguit slaanding op en swiep dit deur die lug. Vooraan is ʼn klein plat stukkie leer wat fluit as dit deur die lug trek. Ek sluk. Arme perde. Arme ek! Dit sal baie seer wees… maar ek wonder tog. Voor my geestesoog sien ek weer die prentjies wat ek op die Internet raakgesurf het. Naakte vroue op hul knieë, stang in die mond, met die Meester bo-oor hulle, karwats in die hand.
My hand bewe effens as ek die karwats op sy plek neersit. Wimpie wink my nader. Tyd om die hoenderkos te gaan haal. As ek op die sitplek langs hom inskuif, voel ek die klam tussen my bene. Hy verstaan nie my stilte op pad huistoe nie, ek kan dit sien aan sy vraende kyke. Maar ek wil nie nou praat nie, ek wil net voel.
***
Rudolf het weer ʼn swart hemp aan. Dit laat hom soos die duiwel lyk en ek wonder of ek my siel ooit weer terug gaan kry. Maar hy glimlag.
“Môre slavin.”
“Môre Meester.”
“Jy lyk mooi vandag, Tanika.”
“Dankie.” Ek weet nie hoe om die onverwagte kompliment te hanteer nie. Waarom is hy so vriendelik?
“Het jy jou naweek op die plaas geniet?”
Dis juis daardie besoek aan die koöperasie wat my in die eerste plek aan die wonder gesit het!
“Dit was baie lekker, dankie Meester.” Ek sukkel om te dink, want hy staan só naby. Sy een hand vroetel aan die boonste knoop van my bloes, maar hy maak dit nie los nie.
“Het jy miskien te veel tyd dinktyd op die plaas gehad, slavin?” Hy gly sy hand teen die gladde materiaal van my bloes af en begin my belt losmaak. Is dit ʼn retoriese vraag? Hy trek die swart leer belt stadig uit my denimbroek se lussies en wag dan duidelik vir my om te praat.
Ek probeer my stemtoon onskuldig hou. “Nee, hoekom? Dit was maar . . . ek het . . .” ʼn Mens kan die donker stoppels onder sy vel sien as sy gesig naderkom.
“ʼn Goeie Meester gee vir sy slavin wat sy begeer.” Sy glimlag is nou weg. En daar is net een ding gevaarliker as wanneer die duiwel glimlag en dit is wanneer hy ophou.
“Trek jou langbroek uit, maar hou jou sneakers aan.”
Ek trek so gou moontlik uit sodat hy nie ongeduldig moet raak nie. Die broek se nou pype sukkel oor my tekkies, maar uiteindelik staan ek voor hom met my rooi hemp en rooi tekkies en wit kantbroekie wat net-net uitsteek.
“Dier.”
Ek sak handeviervoet voor hom neer.
“Sê vir my as ek iets verkeerd onthou, Tanika.” Hy praat sag en dit laat hom net meer onheilspellend klink. “Eers kry ek ʼn sms van jou om my teherinner dat jy my op my naam genoem het.” Hy begin om my loop. “En dan stuur jy ʼn ruk later waaragtig ʼn sms waarin jy my Meesterskap in twyfel trek.”
Op díé manier gestel kan ek self nie glo dat ek dit gedoen het nie. Sy skoene het die paadjie om my voltooi en staan nou weer by my kop. Ek staar na sy skoenpunt en wonder watter verskoning ek gaan gee.
Hy sak op sy hurke af en lig my kop met sy hand onder my ken totdat ek in sy gesig kyk.
“Daar is nog baie, baie dinge wat jy moet leer voordat jy ʼn goeie slavin sal wees.” Sy wimpers is lank en dig soos kinders sʼn dikwels is. “Straf en dissipline loop hand aan hand in die opleiding van ʼn slavin. Dit is nodig om dit toe te pas totdat sy haar rol en plek ken. Duidelik het jy nog baie van beide nodig.”
Ek kyk af, sy oë is naby.
“Maar ek vermoed dat jy presies weet wat jy móét of nie móét nie. Dalk is jy net nuuskierig? ”
Wil hy ʼn antwoord hê?
“Ek sal jou gee wat jy begeer. Dis waarvoor ek hier is.”
“Ja Meester.”
“Wil jy iets sê?”
Daar is ʼn paar opsies soos ek is jammer of ek het van plan verander of moenie my seer maak nie, maar op die einde skud ek net my kop.
“Kan nie hoor nie?” Hy staan nou weer regop voor my. Die teëls onder my is wit en koud en my knieë begin pyn.
“Nee, Meester, ek wil nie iets sê nie.”
“Kruip.”
Gedagtes onsamehangend deur my kop. Onder my knieë voel ek die slooitjies tussen die teëls in die gang as ek daaroor kruip en wonder waarom ek doen wat ek doen. Ek volg ʼn amper vreemdeling na ʼn waarskynlik pynlike situasie en voel meer lewendig as wat ek in ʼn lang tyd gevoel het. Sterk, onafhanklike vrou, maar ek kruip agter hom aan en wens hy laat my nooit gaan nie. Ek is skaam oor hoe ek by hom voel, oor die feit dat dit my prikkel, maar die skaamte is deel van my vernedering en deel van die prikkel. Al hierdie gedagtes, aanhoudend. Wens dit wil stil word en net wees.
“Staan op.”
Ons is in die studeerkamer. Voor my is die groot lessenaar.
“Trek jou broekie uit.”
Ek gehoorsaam, en weet wat sy volgende opdrag gaan wees.
“Buk.”
Ek leun vorentoe en druk met my hande op die lessenaar se rand. Voor my is die venster wat op die tuin uitkyk. Vir ʼn oomblik kyk ek na die water van ʼn spreier wat in die son blink en dan laat sak ek my kop.
“Sak laer met jou bo-lyf.” Rudolf druk my rug plat totdat ek horisontaal gelyk met die tafel staan. “Skuif nou jou bene verder uitmekaar.” Ek voel hoe my kuite trek en wonder hoe lank ek so sal kan bly staan. Rudolf vroetel met iets agter my en dan hoor ek die klank van iets wat deur die lug swiep.
“Sover het ek nog net die belt op jou gebruik en net liggies.” Rudolf se stem beweeg tot agter my. “Maar ek dink ek was te sag met jou. Jy wil nie sag hê nie.” Ek voel hoe hy sy hand saggies, saggies oor my boud vryf. “Vandag, gaan ek jou goed streep. En ek gaan die lat gebruik.”
Nou vryf hy met die lat oor my boud en ek kan voel dat dit dun is.
“Jy gaan elke hou tel. Hardop. En na elke tiende hou gaan jy my bedank.”
Tien houe! Dankie sê! Maar ek fluister tog vir hom dat ek dit sal doen. Die lat tik-tik nou liggies teen my en ek trek my boude saam in afwagting en vrees.
“Onthou jy jou veilige woorde?”
“Ja, Meester.”
Die pyn en die klank wanneer die lat my boude tref, registreer gelyk in my brein. Dit brand erger as die bysteek!
“Ek het met ʼn sagte een begin om jou net bietjie op te warm.” Hy klink asof hy oor ʼn sethou op die golfbaan praat. “Tel!”
“Een.” As daardie hou sag was dan wil ek nie . . .
“Eeeuu!”
Hou nommer twee is ʼn perdebysteek en word so vinnig deur die volgende hou opgevolg dat ek hulle gelyk moet tel.
“Twee, drie …”
Dis baie seer. En dit het nou net begin. Ek dink aan die vrou wat met ʼn sweep geslaan is en vir meer gevra het en wéét dat ek nie soos sy is nie. Maar daardie besef help my nou niks.
Die eerste vyf houe was seker opwarming vir Rudolf, want hou nommer ses is drie maal so hard. Die pyn is een groot vuur en ek krul my een been om dit te probeer hanteer. Vir ʼn oomblik kan ek geen klank uitkry nie.
“Ek sal daardie hou oordoen, want ek hoor jou nie tel nie.”
Ek dink daaraan om my veilige woord te gebruik. Dis tog waarvoor dit daar is. Maar iets keer my. ʼn Besef dat die veilige woord nie sommer ligtelik gebruik moet word nie. ʼn Vermoede dat dit alles dan gaan verander. En ook ʼn gewaarwording dat ek nog oukei is. Ek kan dit vat.
Ek kan nie dink dat Rudolf terughou as hy die volgende hou op my boude plant nie.
“Sewe!!” Die gil bring nie eens verligting nie.
My Meester streep die volgende drie houe oor die agterkant van my bo-bene en wag dan vir my om hom eers te bedank.
“Dankie Meester.” Dit kom as ʼn kreun uit, maar dit verander nie aan my straf nie.
Hy laat val nog tien houe tussen die bo-kant van my boude en die bo-kant van my knieë en ek voel elke een. Dit word nooit minder seer nie en dit gaan nie dood nie. Ek gaan nie na enige ander dimensies of bereik enige sub-space nie. Ek is heeltyd hier. Die houe is bloublasies en spinnekopbyte en jellievisse en skerpioene. Dit is blêrrie seer. Maar ek gebruik nie my veilige woorde nie. En ek huil nie.
En dan is hy uiteindelik klaar.
In die oorverdowende stilte ná die laaste hou, kan ek hoor hoe hy vinniger as gewoonlik asemhaal. Met my kop wat hang hoor ek hoe hy die lat neersit. Ek hoor hom effens kreun, iets mompel. En dan voel ek hom. Sy mond. Op die vuurwarm hale op my sitvlak. Hierdie keer is sy mond nie warm nie. Dit is koel, lawend, helend op my geskroeide vel. Sy tong volg die patroon wat hy met die lat op my getrek het. Saggies, saggies loop dit oor die spore van my pyn. En saggies, saggies begin hy praat. Sy asem koel teen die kole.
“Tanika, Tanika.”
Sy vingerpunte is nou ook deel van die koelte op my boude.
“Jy is ʼn godin-slavin. Myne.”
Ek kan nie meer dink nie. My onderlyf is pyn en plesier, warm en koel. Sy stem is Meester en sy woorde minnaar en die teenstellings takel my selfbeheer af en my bene wil nie meer nie en ek laat myself toe om in sy arms neer te sak waar hy agter my kniel. Sy arms vou om my en sy mond is in my nek en my hare en op myne. En ek gee nie meer om of ek van pyn hou of wil huil of moet dier of eet of smeek nie. Sy verslawende, teer, verterende mond is my nuwe Meester.
deur Annelise
Hy het ʼn skrikwekkende mag oor my. Ek moet van hom wegkom. As ek naby hom is, het ek geen wil van my eie nie. Sy wil is my wil. Hy regeer my. Ek weet ek moet sterker wees en dat ek myself in ander se oë verneder, maar binne is dit anders as wat dit van buite af lyk. Dit is nie vernedering nie, maar absolute oorgawe. Dit is die mees intens seksuele ervaring van my lewe.
Die eerste keer wat ek hom ontmoet is by ʼn geselligheid net voor Kersfees. Hy is dodelik aantreklik. Lank, donker, selfversekerd met oë wat tot in my siel kyk. Hy straal selfvertroue en mag uit. Ontmoet is nie eintlik die regte woord nie, want ek is nooit aan hom voorgestel nie en sy naam is nie belangrik nie. Ons oë ontmoet en iets in ons herken mekaar. Ons is twee kante van dieselfde muntstuk.
My bene word lam soos dié van ʼn bakvissie. Ek ís nie ʼn bakvissie nie. Ek is nie agtien jaar oud en onervare nie. Ek is ʼn volwasse vrou wat weet wie ek is en waarheen ek op pad is. Ek het my kwota minnaars gehad. Ék is trouens gewoonlik die een met die mag, die een wat ja of nee sê – die een wat ander se bene lam maak.
Sy oë pen my vas. Ek weet nie hoe om te staan of wat om met my hande te doen nie. Ek raak oorbewus van hoe ek lyk. My ligte lemmetjiegroen sjiffonbloes voel asof dit aan my vel kleef, my swart romp voel swaar en my goue sandale se hakke voel wankelrig. Die kamer krimp. Die mengelmoes van stemme word al harder. Ek weet nie wat met my aangaan nie. Ek is gewoond aan oë op my, maar nou voel ek ontsenu en onseker. En op ʼn vreemde manier hou ek daarvan.
Al my sintuie is in oproer asof ek ʼn eksotiese dwelm ingeneem het. Ek haas my op onvaste bene badkamer toe. Kalmeer tog net. Dit is net ʼn man. Wat gaan met jou aan? Ek probeer myself reg praat terwyl ek koue water oor my polse spoel in ʼn poging om my kokende bloed af te koel. Dit móét die weer wees. Hierdie hittegolf teister ons nou al vier dae lank en dit koel nie eens in die nag af nie. In die verte kan ek donderweer hoor dreun. Die badkamer se deur gaan skielik oop en ek vlieg om van skrik. Dit is hy! Hy lyk nie verbaas dat die badkamer beset is nie. Trouens, hy lyk doelgerig.
“Ek is amper klaar.”
My woorde hang pateties in die lug. Hy antwoord nie, maar sy oë meet my liggaam. Dan beweeg hy nader totdat hy reg voor my staan. Ek moet my kop lig om sy sterk gesig te kan sien. Ek kan hom ruik, hy ruik soos sukses. Ek kan hom hoor asemhaal, rustig en kalm. My binnekant bars in onluste uit. Maar hy raak nie aan my nie.
Hy buk stadig af totdat ek sy asem warm teen my oor kan voel en fluister: “Vanaand behoort jy aan my.”
Ek weet nie hoe ons van die badkamer tot in sy luukse motor gekom het nie. Ek vermoed ek het by die gasvrou verskoning gemaak. Ek weet net dit voel reg en logies dat ek nou hier op die sagte swart leersitplek in die dowwe lig van die instrumentpaneel se liggies sit. Die motor se kragtige enjin laat die sitplek liggies onder my vibreer wanneer hy dit aanskakel. Hy praat nie. Vir ʼn lang ruk kan ek net sowel nie daar wees nie. Die deure van die motor sluit outomaties met die wegtrek en êrens ver weg vertel ʼn stemmetjie vir my hoe dwaas ek is. Maar ek smoor dit dood. Hy skakel die CD speler aan en klassieke musiek vul die motor. Ons draai noord op die snelweg. Wanneer hy uit die donker praat is sy stem diep en beslis.
“Trek jou onderklere uit.”
Ek kan nie glo wat ek hoor nie. Hierdie man is omtrént seker van homself! Sy oë is op die pad en hy lyk asof hy nie eens omgee of ek gaan luister of nie. Ek besluit om te maak asof ek nie gehoor het nie. Maar my lyf het hom gehoor. Hoe langer die stilte rek, hoe meer sukkel ek om my liggaam se reaksie te ignoreer. Dit is asof hy met sy woorde saggies op ʼn vuurkooltjie diep in my geblaas het. Ek besef dat ek na hom wíl luister – hoe onbesonne dit ook al mag klink – ek wil doen wat hy vra. Ek weet nie meer wie ek is en waarheen ek op pad is nie. Ek weet net ek wil wat hy wil.
Ek knoop my bra los en trek dit onder my bloes uit. Die materiaal is dun en ek weet dit skyn deur. My vel is so sensitief dat ek kan voel hoe my bloes syerig oor my tepels streel. Hy kyk nog steeds voor hom op die pad. Ek is seker hy kan my hart hoor klop. Ek lig my romp effens op en trek my broekie af. Dit haak aan my linkervoet se sandaal vas voordat ek dit loskry en saam met my bra op my skoot vasklem. Ek kan die romp se growwe materiaal teen my klewerige vroulikheid voel druk. Ek is hiperbewus van elke sentimeter van my liggaam en voel hoe ʼn druppeltjie sweet, ten spyte van die koel lugversorging, teen die kant van my bors afloop.
“Gooi dit by die venster uit.”
Die elektriese venster langs my skuif oop en die wind speel vlugtig deur my hare as ek weer eens na hom luister en my satyn onderklere deur die venster gooi. Ek kan dit in die syspieëltjie deur die rooi skynsel van die agterligte sien wapper voordat dit in die lang gras langs die snelweg inwaai. ʼn Entjie verder draai ons van die snelweg af. Die pad is stil. Die straatligte skyn soos ʼn stippellyn deur die voorruit – helder, dof, helder, dof. Ons is besig om uit die stad uit te ry. Sy stem klink nog emosieloos as hy weer praat.
“Maak toe jou oë en sit jou hande op die kopstuk agter jou.”
Ek word van sig beroof en al my ander sintuie gaan op loop. Ek is suiwer gewaarwording. Ek voel die koel leer onder my hande, ek hoor my hart in my ore klop, ek proe my droë asem … en ruk as ek sy hand op my bo-been voel. Hy begin om my romp op te skuif – stadig maar seker. Ek voel hoe dit oor my knie skuif, teen my bo-been op tot dit net-net onder my skaamste, naakste plek tot stilstand kom. Dan verdwyn sy hand weer.
“Maak oop jou bene. Wyd.”
Dit druis in teen alles wat ek glo. Ek is ʼn onafhanklike, moderne, sterk vrou – geëmansipeerd. Nou doen ek wat hierdie man beveel, sonder om te dink, sonder om vrae te vra. Al wat ek weet is dat ek vry voel in my oorgawe, van alle verantwoordelikheid onthef. Hy sal my lei. En ek gee myself aan sy outoriteit oor en maak my bene vir hom oop. Dit word stil in die intieme ruimte van die motor wanneer die CD sy einde bereik. Die muskusreuk van my lus vul die kar. My liggaam is naalde en spelde van begeerte. Met toe oë voel ek sy volgende beweging aan. Hy maak die boonste knoop van my bloes los, dan nog een. My vel roep uit na sy aanraking, maar hy raak net vlietend aan my wanneer hy die bloes liggies eenkant toe trek sodat my bors uitval. Dan verdwyn sy hand weer.
Dit is asof hy prentjies met my liggaam teken en dan eers terugsit om sy handewerk te waardeer. Ek het geen benul van waar ek is of hoe laat dit is nie. Ek gee nie om nie. My vlees skree vir sy aanraking – dis al waaraan ek dink. Ons draai weer af en ek kan hoor dat ons nou op ʼn grondpad ry. My bloes gly van die geskud van die motor van my een skouer af.
Dan kom ons tot stilstand. Ek voel en hoor hoe hy die elektriese vensters oopmaak en dan die motor afskakel. Die lug trek versadig en klam oor my. Ek hoor water val. Sy deur gaan oop en weer toe. Ek roer nie. Skoene knars om die motor en kom langs my venster tot stilstand. Na ʼn rukkie maak hy my deur oop. “Hou toe jou oë en klim uit.”
Sy hand is onder my elmboog. Hy lei my oor die ongelyke grond. Ons stop en hy los my arm. Die klank van water is oordonderend. Hy is baie, baie naby aan my. Ek voel hoe hy my bloes se laaste knope losmaak en dit oor my arms uittrek. Hy loop om my en lig my hare op. Ek skrik as hy iets om my oë bind. Dit is my bloes. Ek kan my parfuum daarin ruik. My romp se ritssluiter word afgetrek en dan val dit in ʼn hopie op my goue sandale. My asem jaag. Ek is nakend en geheel en al in sy mag. Die besef verswelg my.
Die wêreld kantel as hy my skielik optel. Sy aanraking is lawa. Ek voel die warm enjinkap van die motor onder my rug. Hy rangskik my – nog ʼn prentjie. Hande bo my kop, bene opgetrek, oop en weerloos. Ek weet nie waar hy is nie. Ek smelt. Ek wag.
En dan is hy by my, op my, teen my. Hy voed my begeerte. Hy neem my op. My mond, my nek, my arms, my borste, my maag, my bene, my dye, my alles eis hy op met sy hande, tande, tong en mond. Sy growwe hemp skuur my vel. Hy breek soos ʼn vloedgolf oor my en ek drink hom in deur my vel. Ek kan nie genoeg kry nie. Hy trek vir ʼn oomblik terug en ek kerm saggies. My hare plak aan my gesig vas. Alles is vogtig, warm. Klank verdwyn onder die gedruis van die water. Ek voel sy hande op my voete, hy skuif dit wyer uitmekaar. Dan penetreer hy my. Hy is groot en hard en hy maak my vol. Ek vou my bene om sy lyf en trek hom dieper in my in. Ek behoort nie meer aan myself nie, ek behoort aan hom. Die klimaks is my finale oorgawe en ʼn kreet ontsnap wanneer die spasmas deur my lyf trek. Dan skuif hy die bloes van my oë af en ek kyk in sy brandende oë as hy my finaal domineer deur sy saad warm en vullend diep, diep in my op te skiet.
Dit is amper dagbreek wanneer hy my by die huis aflaai. Letargie kruip oor my. Ek kyk hoe sy motor se rooi liggies om die draai verdwyn en wonder of ek sterk genoeg sal wees om nee te sê as hy my eendag weer wil hê.
deur Alter Ego
My hart klop aansienlik vinniger as gewoonlik. Nie net is ek veronderstel om by my werk te wees nie, maar ek is oppad om ‘n afspraak vir seks by ‘n hotel na te kom. Nie dat dit die eerste keer is dat ek so iets in werkstyd doen nie, maar hierdie afspraak is net anders . . .
Ek staan in die hotelkamer. Om te bewys ek gee my toestemming, moes ek die bespreking en die betaling doen. Daar is niks emosioneel aan hierdie kamer nie – niks wat teen die mure hang of iets wat dit enige karakter kan gee nie. Nie omdat dit ‘n laegraadse hotel is nie, net omdat dit so is. Hy het gesê ek hoef niks te bring nie. Wonder tog of ‘n kersie nie sou gewerk het nie. Vir ‘n oomblik roer die skuldgevoel in my. Die vertwyfeling is kortstondig – die tinteling in my vrouwees laat my bly. Ek besef ek is reeds nat. Daar gaan nie veel voorspel wees nie – ons praat al te lank hieroor. Ek oorweeg om te mastrubeer terwyl ek vir hom wag, net om my tevredenheid te waarborg, maar dit voel nie reg nie. Daar is ‘n ligte kloppie aan die deur en ek weet . . .
Met ‘n aktetas in die hand, lyk hy heeltemal te formeel vir my en ek wonder of dit sy misleidingsplan was. Die energie wat hy uitstraal is ook anders as gewoonlik. Ek het verwag hy gaan inkom, die deur toestamp en ons gaan mekaar lewendig verslind. Blykbaar nie. Selfs sy groet is ietwat formeel.
“Dankie dat jy hier is” sê hy – so asof hy in my getwyfel het. “Ons het die oggend vir onsself en ons gaan dit beslis geniet,” kondig hy aan. “Vertrou jy my?” vra hy en ek wonder of die vraagtekens in my gemoed deurslaan. Alles verloop so anders as wat ek gefantaseer het.
“Ja” hakkel ek stadig. “Natuurlik”.
“Goed so. Trek uit jou klere en gaan lê op die bed”. Hy vang my heeltemal onkant.
“Ekskuus” vra ek terwyl duisend ander vrae deur my kop maal.
“Jy het gesê jy vertrou my. So, vertrou my. Trek uit jou klere en lê op die bed”.
Ek draai my rug op hom en begin stadig om aan sy versoek te voldoen. Ek gaan lê op die bed, bene effens opgetrek en hande op my borste. Ek voel ietwat skaam, maar die vrae in my gemoed oorheers alle ander emosies. Hy skuif sy aktetas na die hoektafel in die kamer en maak dit oop. Lyk aanvanklik vir my soos ‘n bondel lappe wat hy uithaal. Hy kom staan langs die bed en begin die bondel ontknoop. Vier lang repe lappe hang hy oor sy linker arm.
“Ek gaan jou vasmaak. Moenie bang wees nie, ek belowe ek sal jou nie seermaak of enigiets doen waarvan jy nie hou nie”.
Ek wil protesteer. Ek wil sê nee, nie met ons eerste afspraak nie. Maar daar is ‘n tinteling in my vrouwees wat die uitdaging wil aanvaar.
“Ek het dit nog nooit so gedoen nie” is die woorde wat uitkom.
“Ek ook nie,” bely hy “maar ons gaan dit vandag saam doen.” Met huiwering bied ek hom my arms en my bene – wat hy dan tot in ewigheid in oopspalk!
Hy treë terug om sy handewerk te aanskou. Nog nooit het ek my vroulikheid so blootgestel nie en ek wonder vir ‘n oomblik wat my besiel het. Ek voel hoe ek bloos. Tog is daar ‘n sensuele tinteling wat ander emosies oorspoel. Hy glimlag tevrede, soen my saggies op my mond.
Hy haal kerse en wierook uit sy aktetas en steek dit aan. Hy skakel die ligte af en die atmosfeer verander. Ek voel ook meer gemaklik. Hy staan met sy rug na my en begin stadig uittrek. Gemengde emosies spoel deur my. Ek wonder of ek nog nat is. Dan staan hy met sy manlikheid voor my. Instinktief probeer ek aan hom vat, maar ek kan nie. Ek wil sy manlikheid voel. Dit voel na ‘n ewigheid wat hy net daar staan om my my magteloosheid te laat besef. Hy glimlag want hy weet.
Hy klim op die bed, staan hande-viervoet bo-oor my en begin om my soen. Eers net saggies en ek wens ek kan hom nader trek. Dan meer intens. Met ons monde oop proe ons die eerste van maande-lange hunkering. Hartstogtelik gaan ons met mekaar om. Hy laat sak sy onderlyf en ek voel sy harde manlikheid teen my. Ek wil hom in my voel. Nou! Ek maak my rug hol en druk myself harder teen hom. Ek stoei teen die vasmaak. Dan skuif hy stadig af, soen my in my nek af tot by my borste. Ek voel hoe my tepels stywer raak, asof hulle wil keer dat hy by hulle verbygaan. Hy vat eers saggies aan my borste en ek voel ‘n saligheid oor my spoel. Dan begin hy hulle lek – saggies. Dan soen. Meer-en-meer intens. Totdat my begeerte my wegvoer. Sonder onderbreking skuif hy terug na my mond, soen my met dieselfde intensiteit. Ek het ‘n ongelooflike behoefte om hom vas te hou. Weer laat sak hy sy manlikheid tot op my en die behoefte in my wil skree. Die bande om my arms en bene herinner my aan my onvermoë wanneer ek weer beur om nader aan hom te wees. Vir ‘n oomblik is ek oortuig hy gaan sy manlikheid toelaat om die pad na binne-my te vind – my behoefte is so groot.
Ek prewel saggies: “Sit hom in. Asseblief”.
Hy verskuif sy mond weer kortstondig na my borste en beweeg dan stadig af met sy tong wat nuwe roetes oor my maag graveer. Natuurlik weet ek waarnatoe hy oppad is en die blote gedagte stuur allerhande rippels deur my lyf. Sy tong verdwaal om my naeltjie en moet ‘n paar keer sirkel voordat hy weer koers kry. Dit voel na ‘n ewigheid maar uiteindelik is hy daar. Hy begin met ‘n terg-proses – soen al om my vrouwees. My lyf begin onwillekeurig beweeg om hom in te nooi. Verleentheid poog om my gedagtes te kruis – die nat behoort teen hierdie tyd uit te loop.
Dan is sy lippe op my vrouwees se lippe. Eers net sag asof hy groet, maar dan raak dit meer intens. Hy verken al die openinge met sy tong. Liggies lek hy my klit. Ek kreun saggies van plesier. Sy liefkosing van my klit raak intens en ek voel hoe die golf van ontlading in my binneste breek – al hoe groter word dit; al hoe meer die sensuele, maar onwillekeurige beweging van my onderlyf; al hoe harder my vreugdekreun. Ek wil hom stop – hom vra om sy manwees binne in my te sit, maar my stembande wil nie praat nie. Nie nou nie. Dan ontplof dit diep binne-in my en dit rippel deur my hele liggaam. ‘n See van sensasie oorspoel my. Maar hy verminder glad nie sy liefkosing met my klit nie. Ek kan voel hoe ‘n volgende golf kom. En nog een. Al hoe groter word hulle. Ek besef my vokale ondersteuning van my plesier moet wyd hoorbaar wees, maar ek het geen beheer meer nie. Wil sy kop wegstoot. Of nader trek. Ek weet nie meer nie!
Ek weet nie hoeveel keer die golf bo-oor my gespoel het nie. Ek weet ek het byna daarin verdrink. Ek weet ook nie presies wanneer sy liefkosing gestop het nie. Ek is uitasem. Wanneer ek my oë oopmaak, staan hy langs my met ‘n sagte glimlag. Ek sien sy manlikheid wag steeds vir my en ek sien uit daarna om nou my beurt te kry.
Hy buk oor my en soen my saggies op my mond.
“Maak my los”, sê – vra ek.
“Nou-nou” sê hy en stap na sy aktetas toe.
Wanneer hy omdraai, sien ek die vibrator in sy hande en ek kan nie help om die skalkse glimlag op sy mond te sien nie. Hy hou die vibrator soos ‘n sambok vas en stap stadig terug tot by my.
“Nie vandag nie” sê ek. “Ek het mos nou klaar my beurt gehad. Wat van jou?” Ek kon dit net sowel vir die vibrator gevra het.
Hy sit die vibrator langs my op die bed neer. Asof dit die koorgedeelte van ons saamwees is, kom staan hy weer hande-viervoet oor my. Hy soen my saggies en terwyl hy dit doen, laat sak hy homself totdat sy harde manlikheid weer teen my is. Hy skuif stadig af totdat ek sy hardheid op my vrouwees voel. Hy druk ietwat af en ek probeer my lyf so beweeg dat hy kan ingly, maar dit is duidelik presies wat hy nie wil laat gebeur nie. Hy terg my verder terwyl hy my meer intens soen.
Hy staan op sy kneë tussen my oopgespalkte bene en streel my lyf saggies met sy hande. Elke keer dat sy hande oor my borste gly, kry ek ‘n sensaie wat met die see se kom-en-gaan deur my hele lyf spoel. Wanneer sy hande oor my vrouwees streel, ontsnap klein kreuntjies my lippe en ek besef dat die vrou in my weer vir hom voorberei. Hy spandeer al hoe meer tyd by my vrouwees, druk saggies met sy hande. Ek besef dat ek baie nat moet wees, want sy vingers gly net in en dan wil ek net my bene groter oopmaak.
Ek hoor die geluid van die vibrator. Ek maak my oë vir ‘n oomblik oop, maar besluit dan om my aan hom oor te gee. Hy maak groot esse oor my maag met die vibrator. Beweeg al hoe nader aan my vrouwees. Dan stadig oor my vrouwees. Hy laat die vibrasie vir ‘n wyle op my klit rus en ek kan voel hoe my rug holtrek en ek weet die golwe gaan my maklik oorspoel. Dan druk hy die vibrator stadig in my op. Ek weet nie hoe diep dit in my op kan gaan nie maar die vibrasie is in my hele lyf – dit kom en gaan in sagte ruk-sensasies, golwe wat my stelselmatig oorspoel. My vokale koorde het intussen op ‘n hoër oktaaf saam begin resoneer. Dan die crescendo. Die eerste golf ontplof oor my en die ekstase laat my bene in groter rukbewegings gaan. Hy hou die vibrator waar dit is. Die golwe word groter, volg vinniger op mekaar en ontplof binne en bo-oor my. Ek moet harder skree om myself hoorbaar te maak . . .
Ek dink ek het my bewussyn verloor! Toe ek my oë oopmaak, staan hy weer langs my. Hy glimlag en vee die sweet saggies van my voorkop af. Hy maak my los. Vir ‘n oomblik bly ek net so lê.
Sy manlikheid is kliphard wanneer hy op my kom lê. Met min moeite lei ek hom na binne. Dan ry hy my. Hard. Ek voel hoe hy in my ontplof. Wat ‘n bevrediging. Hy lê saggies op my en ek voel hom nog binne my. Hy soen my saggies en gly af om langs my te lê. Ek is nou syne. Vir altyd.