Om te be(sny) of ’n lyn te sny

deur Geriatrix

Sit ons nou die aand rustig en mediteer oor die betekenis van die lewe; die groepie bestaan uit die normale spul plus die Hippie met die kewer. Nou dat ek so daaroor dink en dit ook met hom bespreek het, het ek hippie liewer met ‘n kleinletter as ‘n hoofletter gespel. ‘n Man wat nie meer sy kuif in ‘n eendstert kan kam nie omdat hy eerstens nie soveel hare oor het nie en tweedens omdat Brylcream al lankal van die mark af is, lyk darem regtig sleg as hy nog soos ‘n hippie probeer aantrek. Read more “Om te be(sny) of ’n lyn te sny” →

“Boesem’vriende

deur Fai Koegies

Hierdie is die heilige waarheid. Eers het ek dit nie geglo nie, maar ek ken die drie lede wat die hoofrolle vertolk. Die een ou baie goed, sy tjommie soe- soe en die vroulike hoofrolspeler urm … later, baie goed. As jy weet wat ek bedoel en ek dink jy doen? Read more ““Boesem’vriende” →

Mejuffrou Finland 1995

deur Geriatrix

Uit die bloute kry ek mos so ‘n rukkie na my aftrede ‘n uitnodiging van die Universiteit van Helsinki om ‘n gasspreker te wees by ‘n seminaar oor telekommunikasie in plattelandse gebiede. Ek was toe nou wel al amper drie jaar uit die bedryf, maar ek weet darem wat aangaan en dit is nie elke dag dat mens ‘n gratis vakansie kry nie, so toe aanvaar ek maar.

Read more “Mejuffrou Finland 1995” →

Die verkeerde knoppie?

deur Geriatrix

Met die toenemende gebruik van slimfone wat nie meer regte knoppies het om te druk nie, beland ons manne met die groot duime dikwels in die verleentheid – soos Koos van der Merwe.

Koos was ‘n verkoopsman vir ‘n bekende Japanese motorhandelaar in die Noord-Kaap en hy was absoluut ‘n meester in sy werk. Van bakkies kon jy hom niks vertel nie en die manne het van die Kaap tot Messina gery om hulle bakkies by hom te koop. Onvermydelik verkoop hy by verre die meeste bakkies in die land en hy wen toe die kompetisie – sy motorhandelaar het hom sonder sy medewete ingeskryf.

Toe die manne van die hoofkantoor by sy werkplek aankom en sy prys van twee weke in Japan aan hom oorhandig, was sy eerste woorde: “Het hulle darem skaaptjops daar?”

Die manne en vroue van die hoofkantoor het vir alles gesorg, die tasse met die logo van die maatskappy, die hemde en broeke en skoene almal met die logo iewers aangebring. Die ouens wat dikwels Japan toe gaan, het hom touwys gemaak oor hoe mens met die Japanese werk; jy groet byvoorbeeld nie met die hand nie – jy buig so effe vorentoe en dan sê jy: “San so en so”. Hulle wou hom ook leer om rou vis te eet, maar daar het hy vasgesteek. Van die ingewydenes het hom darem vertel van McDonald’s waar hy hamburgers kon koop as die honger te veel word.

Koos is toe weg Japan toe. Op die lughawe aan die ander kant het ‘n hele groep Japanese hom ingewag – wat hom opgeval het, was dat al die manne so klein was – hulle kom skaars by sy skouer! Hy is onthaal, voertuie gewys waarvan hy nog net gehoor het en selfs vir ‘n rit in die fabriek se tydrenmotor geneem. Hy dog die manne van die Noord-Kaap kon bestuur, maar hierdie klein Japanesie is in ‘n ander klas! Sy groot belangstelling was die bakkies en toe die Japanese dit uitvind, het hulle spesiaal ’n eks-Suid-Afrikaner wat ook Japanees magtig is van Australië laat kom om vir die plaaslike mense te tolk wanneer Koos beduie presies wat nou in ‘n bakkie moet ingaan.

Hier teen die vierde aand sê Koos vir sy gasheer dat hy al amper gewoond is aan die snaakse kos wat die manne eet; die ryswyn smaak nou wel nie soos Klippies en Coke nie, maar dit veroorsaak amper dieselfde gevoel. Wat hom nou baie erg pla, is die feit dat hy al amper ‘n week van die huis af is en ‘n man het mos darem vleeslike begeertes! Gasheer verstaan nou nie mooi wat Koos sê nie, maar na baie gebare en sketse verstaan hy. Hy beduie toe vir Koos dat hy iets sal reël. Nie te lank nie of sy motorbestuurder klop aan die deur en beduie dat hy hom na die plek toe sal vat. Daar aangekom, verkyk Koos hom aan die plek – dit is net liggies en lanterns en alles. Dit lyk nou nie vir hom soos hy hom ‘n hoerhuis voorgestel het nie.

Binne gekom, beduie die motorbestuurder wat Koos soek en gaan sit toe eenkant om vir hom te wag. Koos kyk die meisies so, hy is al klaar bekommerd oor die stories wat hy op skool gehoor het van die Oosterse meisies wat anders as ander meisies is – by hulle sit die sloot glo dwars en jy moet ‘n spesiale tegniek gebruik. Hulle is amper nog kleiner as die mans wat hy sien en hulle het lae en lae klere aan; sulke snaakse goedjies op hulle rue en hulle gesigte is spierwit van die grimering. Hy begin baie hard twyfel en dink daaroor om die bestuurder te vra om hom terug te vat sodat hy dan maar met die hand die sakie kan uitsorteer nie.

Een van die meisies kom vat hom aan die hand en lei hom na so ‘n klein kamertjie toe – daar is nie tafel of stoele nie net so ‘n lae bankie met kussings op die vloer en ‘n teepot met allerhande fyn Japanese koekies. Sy gooi vir hom tee in – hy wat net sterk polisiekoffie drink en nie eers kan onthou wanneer hy laas tee gedrink het nie! Hy probeer vir haar beduie dat hy nie hier is om tee te drink nie – nee, hy het ‘n moerse vleeslike behoefte wat baie duidelik in sy broek wys – hy wil naai en sommer gou ook.

Hy pluk haar nader en begin sommer om al die fênsie kleertjies af te ruk, sy keer vir die vale, maar Koos laat hom nie onderkry nie. Hy het later gehoor dat die ou goedjies wat hy so sonder seremonie afgeruk het eintlik van sy gemaak is wat al jare in die familie is! Ondanks al haar protesterings het hy darem uiteindelik alles af en blootgestel – hy kon darem vasstel dat die skoolstorie net ‘n storie was. Die Japanese meisies het ook tiete (hoewel effens kleiner as dié waaraan hy gewoond is) en gelukkig is die sloot op die regte plek en wys in die regte rigting!

Teen die tyd kon hy darem mooi sien hoe klein die meisie regtig is en hy besluit dat as hy haar op die gewone manier gaan naai, hy haar waarskynlik met sy gewig sal versmoor. Hoewel hy dit as onnatuurlik beskou en om die waarheid te sê nog nooit in sy lewe probeer het nie, sal hy haar op haar knieë laat staan en van agter af bykom. Die meisie se oë word al hoe groter toe sy die dik disselboom sien wat voor Koos se maag uitstaan. Hy probeer haar gerusstel deur te sê: “Kyk ek weet hy is groter as die ou graspieletjies van die mans hier, maar ek sal mooi werk.’

Sy gaan staan op haar knieë en hy mik – die ou dingetjie is so klein dat hy nie weet of hy dit dalk sal skeur nie. Versigtig, versigtig druk hy die stormram in die rigting wat dit moet; die omgewing voel vir hom anders – seker maar omdat dit so klein en die hoek ook anders is. Hy voel die effense weerstand en toe is hy in. Die binnekant voel ook vir hom anders, maar dit is ook warm en natterig. Gelukkig het hy onthou om sy voël so ‘n bietjie met spoeg nat te maak en hoewel dit vir hom baie knap voel, gaan hy aan en so dit gaan darem beter.

Hoe dieper hy ingaan hoe harder skreeu die meisie “Jaka Haai” en hy antwoord: “Ek het jou mos gesê ons boere ken van naai. Jy sal hierdie dag nog lank onthou!”

Al wat sy skreeu is: “Jaka Haai.”

Naderhand is Koos klaar, vee sy voël sommer so aan die meisie se rok af en stap uit na waar sy bestuurder wag.

Die volgende dag nooi sy gashere hom om ‘n potjie golf te speel – dit is darem iets wat hy goed kan doen en sommer gou loop hy voor. Hy sien hoe die gasheer se gesig al hoe meer afdraend loop en toe onthou hy dat een van die manne van hoofkantoor gesê het dat die Japanese nie daarvan hou om te verloor nie – hy mis toe maar so ‘n paar sethoue en toe sy gasheer ‘n voëltjie behaal, skreeu ou Koos “Jaka Haai” want dit klink vir hom die paslike geluid.

Sy gasheer draai verbaas na hom toe en vra: “It is not the wrong hole?”

Koshuiskaskenades

deur Geriatrix

“Ook maar mens, ook maar lus”.  My Nederlandsgebore ma het ‘n baie meer verligte uitkyk op die lewe gehad as die ander ma’s in die omgewing waar ek groot geword het.  Dit was haar reaksie op die nuus dat een van die bure se seuns ‘n meisie ‘in die moeilikheid gebring het’.  In die half-plattelandse omgewing het ieder en elk die arme jong man veroordeel (die meisie wat hy in die moeilikheid gebring het, het op ‘n ander dorp gewoon en die moeilikheid waarna almal verwys het, het gebeur by die onderwyskollege waar hulle studeer het).

Sy arme ouers het begin dink om te emigreer en almal het hulle vermy – my ma het die tannie genooi vir tee en dit is waar ek as tienjarige seun die eerste keer die uitdrukking gehoor het.  Toe ek my pa hieroor uitvra, was sy antwoord:  “Dit is jou ma se reg om so te dink, maar moenie dit as ‘n verskoning gebruik nie; jou broek se plek is om jou heupe en nie op jou knieë nie”.

Naslaanwerke was nie redelik beskikbaar nie en ek het met verloop opgehou om oor die betekenis van die uitdrukking te wonder – tot nou die dag toe die skandaal oor ons dorpie losgebars het.  Een van die vrouens (sy is glo summier van haar status as tannie onthef) in ons plaaslike residensiële fasiliteit vir senior burgers is betrap waar sy saam met een van die manlike inwoners in die bed was.

Die etiekkomitee van die residensiële fasiliteit vir senior burgers bestaande uit die plaaslike leeraars van die gemeentes op die dorp, verskeie ouderlinge en diakens en pastore. Ander belanghebbende sedebewakers is onmiddelik saamgeroep.  Die feit dat die dame nie ‘n lidmaat van enigeen van die kerke was nie en ook die feit dat daar nie ‘n enkele vrou op die komitee gedien het nie, is stilweg verswyg.

Toe al die feite voor die komitee gelê is, het die volgende na vore gekom:

Hulle was nie in die bed nie maar het ten volle geklee bo-op die deken gelê.

Sy is 87 en hy 89 en albei woon in die spesiale afdeling vir inwoners wat aan demensie ly.

Een van die gemeentes het nagmaal by die ouetehuis gevier en die persoon wat moes opruim, het nagelaat om die wyn veilig te bêre – toe die twee daarop afkom, het hulle besluit dat dit beter is om dit op te drink as om dit in die riool af te spoel.  Hulle kon nie verder as haar kamer strompel nie en het toe maar op haar bed hulle roes lê en afslaap – tot een van die sedebewakers die gesnork uit die kamer hoor en ondersoek kom instel het.

Sy het onmiddellik alarm gemaak en soos die storie die gang afgeloop het, het die een stertjie na die ander bygekom; eers was hulle onder die deken, maar met hulle klere nog aan, toe is hulle sonder hulle bo-klere op die deken en nog verder die gang af was hulle sonder enige onderklere op die deken.  Een van die tannies het beweer dat die ou man poedelkaal by haar kom hoor het of sy nog van haar oorlede man se blou pilletjies het en so het die storie met verloop van tien minute gegroei.  Teen die tyd wat dit die matrone se ore bereik het, was die vrou glo besig om navraag te doen oor wat sy moet doen om te voorkom dat sy dalk swanger kan raak!

Ek sien een van die vele regulasies wat afgekondig is om die lewens van die burgers van die land te reguleer, verwys na ouetehuise as residensiële eenhede vir senior burgers en noem dan ook in dieselfde paragraaf residensiële eenhede vir studentekoshuise, daarom is die plaaslike ouetehuis toe summier ook tot ‘n koshuis herdoop (hier is reeds ‘n koshuis vir skoolkinders op die dorp).  So nou praat ons van die jong koshuiskinders en die ouer koshuiskinders.  Net soos die jonger koshuis het die ouer koshuis ook maar sy deel van koshuiskaskenades; ek wil graag so een of twee hiervan met julle deel.

Die ou man wat aan hoogtevrees gelei het.

So ‘n paar jaar gelede het ‘n jongerige dame by die ouetehuis ingetrek; haar man is dood en het haar goed agtergelaat – hulle het nie kinders gehad nie en sy was die enigste kind van haar ouers so dit het vir haar sin gemaak om dan maar in die ouetehuis te kom bly, daar was immers geselskap en ook versorging.  Sy en haar man het ‘n ywerige sekslewe gehad en dit was nie baie lank voor sy weer die behoefte aan beweging tussen haar bene gevoel het nie.  Gelukkig was daar darem van die wewenaars wat nog met moeite en met behulp van die blou pilletjies iets kon regkry so sy het daardie kant van haar verblyf ook kon regverdig.

Onvermydelik het die storie uitgelek en een van die ouer manne het besluit dat hy ook maar sy burgerlike plig teenoor sy naaste sou nakom.  Hy het toe met die dame kontak gemaak en sy het hom laat weet wanneer hy moes kom (letterlik en figuurlik).  Sy het hom ook gesê by watter weduwee hy van die blou pilletjie kon kry en hy het dit gaan haal.  Omdat hy al redelik lank op die seks waterkar was, het hy by van die ander manne navraag gedoen oor presies hy te werk moet gaan, wat hy moet doen en so voorts.  Elkeen het raad gegee en voorstelle gemaak.  Hulle het hom mooi vertel watter plooi nou die regte een is.

Die betrokke dag na aandete het hy toe presies ‘n uur voor die afspraaktyd sy blou pilletjies gesluk en toe die klok die uur slaan, het hy aan die dame se deur geklop.  Hy het later vertel dat hy so ‘n bietjie gesukkel het om al haar klere van haar lyf af te kry; die bra was glo veral ‘n probleem, want hy het nie geweet waar die knippie sit nie; met verloop van tyd het hy haar darem kaal op die bed gehad en kon begin vry.  Soos hy later gesê het, ‘vry is soos fietsry, as jy dit eers een keer onder die knie het, vergeet jy nie maklik nie’.  Dit was vir hom lekker om weer ‘n pram onder sy vingers te voel, hoewel die ene nou nie meer so ferm was as die waaraan hy gewoond was nie.  Terwyl hy so vroetel, is die tannie se hande ook nie stil nie en sy het die ou man goed gemasseer sodat hy al amper soos ‘n wafferse voël gestaan het.

Sy een hand het toe op haar been beland, volgens hom was dit effens aardig om aan ‘n been te vat wat so baie knoppe en spatare het, maar gou het hy sy ongemak oorwin en al hoe hoër op beweeg, hoe nader hy aan die teiken kom hoe meer het sy haar bene oopgemaak en hy kon toe haar poes sien, ruik en voel.  Gelukkig kon hy ook darem die regte plooi herken.  Dit was baie droeër as wat hy kon onthou, maar gelukkig het sy ‘n buisie met smeermiddel gehad wat hy kon aanwend – hy sê dit was nogal onaardig om sy vinger eers in die melksalf te doop en dan haar poes se wande oop te druk, gelukkig het die lus gou sy weersin oorkom en toe kon hy lekker speel.

Die tannie het sy voël mooi styf gekry en toe vir hom beduie dat hy maar kan instoot; hier het die kennis van die ou dae ook goed te pas gekom het sommer gou het hy sy ou ritme gekry; hy was net versigtig met die slag, want die een of twee keer wat hy uitgetrek het, was dit nogal ‘n gesukkel om die piel weer in die gat te kry.  Hy vertel dat hy toe onthou het van die uitdrukking dat die vinnigste vierhande spel is wanneer hy uitglip!  Die blou pilletjie het sy werk gedoen en hy kon ‘n hele paar stampe inkry tot hy met n groot gejuig ongeveer drie druppels geskiet het.  Sy meisie het ook aangedui dat dit sy gekom het en hulle twee het toe vir so ‘n rukkie gelê met sy slap voël in haar poes.

Dit is toe wat sy vir hom sê dat sy nou eintlik wil gaan piepie en dat hy maar moet afklim.  Met die kyk hy na die vloer se kant toe – en dit voel vir hom baie ver!  Hy probeer eers die kant toe rol, maar dit lyk vir hom die vloer nou nog verder is; ander kant toe wil ook nie werk nie.  Sy vrees vir hoogtes waaraan hy van kleintyd gely het, het met mening toegeslaan!  Hoe graag hy ook al wil, hy sien nie kans om sy voete oor die kant van die bed te kry en op die vloer te laat sak nie.

Die dame wil gaan piepie, maar hy kan nie van haar afkom nie.  Einde raad druk sy maar die noodknoppie en toe die suster daar kom, het die haar eers byna ‘n papie gelag voor sy hulp ontbied het en twee verpleegsters die ou man van haar af getel het en op die vloer neergesit het.

Hy is nou baie bang om in die gang af te loop, want elke vrou wat hy sien, waarsku hom oor ‘n baksteen by die trappie of ‘n vloerteël wat effens hoër as die ander is.

En toe strip die reverse gear.

Ons mense op die platteland is nie so gesofistikeerd as hulle broers en susters in die stede nie en plekke waar mens kondome kon koop was ook skaars; dan durf jy natuurlik ook nie op die plaaslike dorp koop nie, want dan weet almal hoe veel en hoe gereeld jy kondome koop.  Die meeste van hulle het maar die oeroue metode van ‘gaan in reverse en pluk uit’ gebruik.  Partykeer was hulle gelukkig en by ander geleenthede was hulle nie vinnig genoeg nie en dan is die meisie in ‘n ander tyd – as dit jou vrou was, kon dit nog gaan, maar in baie gevalle was dit van plaaslike jonge dames en dan moes die ou maar ekstra lande plant om vir die koste te betaal.

So beland een van die ouer boere toe in die koshuis – sy vrou is lank voor hom lang bome toe.  Op die plaas was daar darem geleenthede wat hy so nou en dan benut het.  Seun het later begin vasskop en toe vir pa by die koshuis kom aflaai ‘omdat hulle beter na hom kan omsien’ maar eintlik sodat hy dan nie meer in die bedrywighede van die plaas kon inmeng nie.

Na so ‘n ruk het die vleeslike begeertes hom begin oorval – hy doen toe diskreet navraag of daar dalk nie een van die inwoners is met hy sy begeertes kan bespreek nie.  Een middag kry hy ‘n briefie onder sy bord met ‘n kamernommer daarop.  Hy haas hom daarheen en gelukkig is die beskikbare een nog redelik goed gevorm.  Soos hy later vertel het, het die een ding op die nader gevolg en hy kon nog genoeg opstaan kry om die ou man in te stoot waar hy wil.  Lekker gespyker – hoewel die dame gekla het dat die pas effe stadiger is waaraan sy gewoond is.  Toe hy voel dat hy dalk nou ‘reverse gear’ moet soek, hou hy so amper stil, maak sy rug reg om vinnig uit pluk sodat hy nie die dame dalk in ‘n ander tyd sit nie.  En dit is waar die moeilikheid begin, in plaas van in trurat te gaan skop sy rug vas in die allervreeslikste kramp en hy kan glad nie beweeg nie.  Hulle het alles probeer, maar hy kon glad nie die kar uit die waenhuis kry nie.  Ten einde raad bel hy toe een sy vriende om te kom help.

Vriend moes uit die aard van die saak hulp saam bring en op die ou einde was daar seker so agt mense behalwe die oorspronklike twee in die kamer – almal gee raad en lewer ook sommer kommentaar.  Na ‘n gespook het hulle toe ontkoppel en hy is terug na sy woonstel toe.  Elke dag hoor hy net die manne se gepratey oor die ou wie se ‘reverse gear’ gestrip het.  Een van die jonger boere het selfs aangebied om vir hom ‘n ou trekker se ratkas te bring sodat hy kan oefen hoe om te maak as die reverse weer strip.