deur Geriatrix
Read more “Mejuffrou Finland 1995”
Read more “Ek hoop dit gaan pas”
deur Geriatrix
Met die toenemende gebruik van slimfone wat nie meer regte knoppies het om te druk nie, beland ons manne met die groot duime dikwels in die verleentheid – soos Koos van der Merwe.
Koos was ‘n verkoopsman vir ‘n bekende Japanese motorhandelaar in die Noord-Kaap en hy was absoluut ‘n meester in sy werk. Van bakkies kon jy hom niks vertel nie en die manne het van die Kaap tot Messina gery om hulle bakkies by hom te koop. Onvermydelik verkoop hy by verre die meeste bakkies in die land en hy wen toe die kompetisie – sy motorhandelaar het hom sonder sy medewete ingeskryf.
Toe die manne van die hoofkantoor by sy werkplek aankom en sy prys van twee weke in Japan aan hom oorhandig, was sy eerste woorde: “Het hulle darem skaaptjops daar?”
Die manne en vroue van die hoofkantoor het vir alles gesorg, die tasse met die logo van die maatskappy, die hemde en broeke en skoene almal met die logo iewers aangebring. Die ouens wat dikwels Japan toe gaan, het hom touwys gemaak oor hoe mens met die Japanese werk; jy groet byvoorbeeld nie met die hand nie – jy buig so effe vorentoe en dan sê jy: “San so en so”. Hulle wou hom ook leer om rou vis te eet, maar daar het hy vasgesteek. Van die ingewydenes het hom darem vertel van McDonald’s waar hy hamburgers kon koop as die honger te veel word.
Koos is toe weg Japan toe. Op die lughawe aan die ander kant het ‘n hele groep Japanese hom ingewag – wat hom opgeval het, was dat al die manne so klein was – hulle kom skaars by sy skouer! Hy is onthaal, voertuie gewys waarvan hy nog net gehoor het en selfs vir ‘n rit in die fabriek se tydrenmotor geneem. Hy dog die manne van die Noord-Kaap kon bestuur, maar hierdie klein Japanesie is in ‘n ander klas! Sy groot belangstelling was die bakkies en toe die Japanese dit uitvind, het hulle spesiaal ’n eks-Suid-Afrikaner wat ook Japanees magtig is van Australië laat kom om vir die plaaslike mense te tolk wanneer Koos beduie presies wat nou in ‘n bakkie moet ingaan.
Hier teen die vierde aand sê Koos vir sy gasheer dat hy al amper gewoond is aan die snaakse kos wat die manne eet; die ryswyn smaak nou wel nie soos Klippies en Coke nie, maar dit veroorsaak amper dieselfde gevoel. Wat hom nou baie erg pla, is die feit dat hy al amper ‘n week van die huis af is en ‘n man het mos darem vleeslike begeertes! Gasheer verstaan nou nie mooi wat Koos sê nie, maar na baie gebare en sketse verstaan hy. Hy beduie toe vir Koos dat hy iets sal reël. Nie te lank nie of sy motorbestuurder klop aan die deur en beduie dat hy hom na die plek toe sal vat. Daar aangekom, verkyk Koos hom aan die plek – dit is net liggies en lanterns en alles. Dit lyk nou nie vir hom soos hy hom ‘n hoerhuis voorgestel het nie.
Binne gekom, beduie die motorbestuurder wat Koos soek en gaan sit toe eenkant om vir hom te wag. Koos kyk die meisies so, hy is al klaar bekommerd oor die stories wat hy op skool gehoor het van die Oosterse meisies wat anders as ander meisies is – by hulle sit die sloot glo dwars en jy moet ‘n spesiale tegniek gebruik. Hulle is amper nog kleiner as die mans wat hy sien en hulle het lae en lae klere aan; sulke snaakse goedjies op hulle rue en hulle gesigte is spierwit van die grimering. Hy begin baie hard twyfel en dink daaroor om die bestuurder te vra om hom terug te vat sodat hy dan maar met die hand die sakie kan uitsorteer nie.
Een van die meisies kom vat hom aan die hand en lei hom na so ‘n klein kamertjie toe – daar is nie tafel of stoele nie net so ‘n lae bankie met kussings op die vloer en ‘n teepot met allerhande fyn Japanese koekies. Sy gooi vir hom tee in – hy wat net sterk polisiekoffie drink en nie eers kan onthou wanneer hy laas tee gedrink het nie! Hy probeer vir haar beduie dat hy nie hier is om tee te drink nie – nee, hy het ‘n moerse vleeslike behoefte wat baie duidelik in sy broek wys – hy wil naai en sommer gou ook.
Hy pluk haar nader en begin sommer om al die fênsie kleertjies af te ruk, sy keer vir die vale, maar Koos laat hom nie onderkry nie. Hy het later gehoor dat die ou goedjies wat hy so sonder seremonie afgeruk het eintlik van sy gemaak is wat al jare in die familie is! Ondanks al haar protesterings het hy darem uiteindelik alles af en blootgestel – hy kon darem vasstel dat die skoolstorie net ‘n storie was. Die Japanese meisies het ook tiete (hoewel effens kleiner as dié waaraan hy gewoond is) en gelukkig is die sloot op die regte plek en wys in die regte rigting!
Teen die tyd kon hy darem mooi sien hoe klein die meisie regtig is en hy besluit dat as hy haar op die gewone manier gaan naai, hy haar waarskynlik met sy gewig sal versmoor. Hoewel hy dit as onnatuurlik beskou en om die waarheid te sê nog nooit in sy lewe probeer het nie, sal hy haar op haar knieë laat staan en van agter af bykom. Die meisie se oë word al hoe groter toe sy die dik disselboom sien wat voor Koos se maag uitstaan. Hy probeer haar gerusstel deur te sê: “Kyk ek weet hy is groter as die ou graspieletjies van die mans hier, maar ek sal mooi werk.’
Sy gaan staan op haar knieë en hy mik – die ou dingetjie is so klein dat hy nie weet of hy dit dalk sal skeur nie. Versigtig, versigtig druk hy die stormram in die rigting wat dit moet; die omgewing voel vir hom anders – seker maar omdat dit so klein en die hoek ook anders is. Hy voel die effense weerstand en toe is hy in. Die binnekant voel ook vir hom anders, maar dit is ook warm en natterig. Gelukkig het hy onthou om sy voël so ‘n bietjie met spoeg nat te maak en hoewel dit vir hom baie knap voel, gaan hy aan en so dit gaan darem beter.
Hoe dieper hy ingaan hoe harder skreeu die meisie “Jaka Haai” en hy antwoord: “Ek het jou mos gesê ons boere ken van naai. Jy sal hierdie dag nog lank onthou!”
Al wat sy skreeu is: “Jaka Haai.”
Naderhand is Koos klaar, vee sy voël sommer so aan die meisie se rok af en stap uit na waar sy bestuurder wag.
Die volgende dag nooi sy gashere hom om ‘n potjie golf te speel – dit is darem iets wat hy goed kan doen en sommer gou loop hy voor. Hy sien hoe die gasheer se gesig al hoe meer afdraend loop en toe onthou hy dat een van die manne van hoofkantoor gesê het dat die Japanese nie daarvan hou om te verloor nie – hy mis toe maar so ‘n paar sethoue en toe sy gasheer ‘n voëltjie behaal, skreeu ou Koos “Jaka Haai” want dit klink vir hom die paslike geluid.
Sy gasheer draai verbaas na hom toe en vra: “It is not the wrong hole?”
deur Geriatrix
“Ook maar mens, ook maar lus”. My Nederlandsgebore ma het ‘n baie meer verligte uitkyk op die lewe gehad as die ander ma’s in die omgewing waar ek groot geword het. Dit was haar reaksie op die nuus dat een van die bure se seuns ‘n meisie ‘in die moeilikheid gebring het’. In die half-plattelandse omgewing het ieder en elk die arme jong man veroordeel (die meisie wat hy in die moeilikheid gebring het, het op ‘n ander dorp gewoon en die moeilikheid waarna almal verwys het, het gebeur by die onderwyskollege waar hulle studeer het).
Sy arme ouers het begin dink om te emigreer en almal het hulle vermy – my ma het die tannie genooi vir tee en dit is waar ek as tienjarige seun die eerste keer die uitdrukking gehoor het. Toe ek my pa hieroor uitvra, was sy antwoord: “Dit is jou ma se reg om so te dink, maar moenie dit as ‘n verskoning gebruik nie; jou broek se plek is om jou heupe en nie op jou knieë nie”.
Naslaanwerke was nie redelik beskikbaar nie en ek het met verloop opgehou om oor die betekenis van die uitdrukking te wonder – tot nou die dag toe die skandaal oor ons dorpie losgebars het. Een van die vrouens (sy is glo summier van haar status as tannie onthef) in ons plaaslike residensiële fasiliteit vir senior burgers is betrap waar sy saam met een van die manlike inwoners in die bed was.
Die etiekkomitee van die residensiële fasiliteit vir senior burgers bestaande uit die plaaslike leeraars van die gemeentes op die dorp, verskeie ouderlinge en diakens en pastore. Ander belanghebbende sedebewakers is onmiddelik saamgeroep. Die feit dat die dame nie ‘n lidmaat van enigeen van die kerke was nie en ook die feit dat daar nie ‘n enkele vrou op die komitee gedien het nie, is stilweg verswyg.
Toe al die feite voor die komitee gelê is, het die volgende na vore gekom:
Hulle was nie in die bed nie maar het ten volle geklee bo-op die deken gelê.
Sy is 87 en hy 89 en albei woon in die spesiale afdeling vir inwoners wat aan demensie ly.
Een van die gemeentes het nagmaal by die ouetehuis gevier en die persoon wat moes opruim, het nagelaat om die wyn veilig te bêre – toe die twee daarop afkom, het hulle besluit dat dit beter is om dit op te drink as om dit in die riool af te spoel. Hulle kon nie verder as haar kamer strompel nie en het toe maar op haar bed hulle roes lê en afslaap – tot een van die sedebewakers die gesnork uit die kamer hoor en ondersoek kom instel het.
Sy het onmiddellik alarm gemaak en soos die storie die gang afgeloop het, het die een stertjie na die ander bygekom; eers was hulle onder die deken, maar met hulle klere nog aan, toe is hulle sonder hulle bo-klere op die deken en nog verder die gang af was hulle sonder enige onderklere op die deken. Een van die tannies het beweer dat die ou man poedelkaal by haar kom hoor het of sy nog van haar oorlede man se blou pilletjies het en so het die storie met verloop van tien minute gegroei. Teen die tyd wat dit die matrone se ore bereik het, was die vrou glo besig om navraag te doen oor wat sy moet doen om te voorkom dat sy dalk swanger kan raak!
Ek sien een van die vele regulasies wat afgekondig is om die lewens van die burgers van die land te reguleer, verwys na ouetehuise as residensiële eenhede vir senior burgers en noem dan ook in dieselfde paragraaf residensiële eenhede vir studentekoshuise, daarom is die plaaslike ouetehuis toe summier ook tot ‘n koshuis herdoop (hier is reeds ‘n koshuis vir skoolkinders op die dorp). So nou praat ons van die jong koshuiskinders en die ouer koshuiskinders. Net soos die jonger koshuis het die ouer koshuis ook maar sy deel van koshuiskaskenades; ek wil graag so een of twee hiervan met julle deel.
Die ou man wat aan hoogtevrees gelei het.
So ‘n paar jaar gelede het ‘n jongerige dame by die ouetehuis ingetrek; haar man is dood en het haar goed agtergelaat – hulle het nie kinders gehad nie en sy was die enigste kind van haar ouers so dit het vir haar sin gemaak om dan maar in die ouetehuis te kom bly, daar was immers geselskap en ook versorging. Sy en haar man het ‘n ywerige sekslewe gehad en dit was nie baie lank voor sy weer die behoefte aan beweging tussen haar bene gevoel het nie. Gelukkig was daar darem van die wewenaars wat nog met moeite en met behulp van die blou pilletjies iets kon regkry so sy het daardie kant van haar verblyf ook kon regverdig.
Onvermydelik het die storie uitgelek en een van die ouer manne het besluit dat hy ook maar sy burgerlike plig teenoor sy naaste sou nakom. Hy het toe met die dame kontak gemaak en sy het hom laat weet wanneer hy moes kom (letterlik en figuurlik). Sy het hom ook gesê by watter weduwee hy van die blou pilletjie kon kry en hy het dit gaan haal. Omdat hy al redelik lank op die seks waterkar was, het hy by van die ander manne navraag gedoen oor presies hy te werk moet gaan, wat hy moet doen en so voorts. Elkeen het raad gegee en voorstelle gemaak. Hulle het hom mooi vertel watter plooi nou die regte een is.
Die betrokke dag na aandete het hy toe presies ‘n uur voor die afspraaktyd sy blou pilletjies gesluk en toe die klok die uur slaan, het hy aan die dame se deur geklop. Hy het later vertel dat hy so ‘n bietjie gesukkel het om al haar klere van haar lyf af te kry; die bra was glo veral ‘n probleem, want hy het nie geweet waar die knippie sit nie; met verloop van tyd het hy haar darem kaal op die bed gehad en kon begin vry. Soos hy later gesê het, ‘vry is soos fietsry, as jy dit eers een keer onder die knie het, vergeet jy nie maklik nie’. Dit was vir hom lekker om weer ‘n pram onder sy vingers te voel, hoewel die ene nou nie meer so ferm was as die waaraan hy gewoond was nie. Terwyl hy so vroetel, is die tannie se hande ook nie stil nie en sy het die ou man goed gemasseer sodat hy al amper soos ‘n wafferse voël gestaan het.
Sy een hand het toe op haar been beland, volgens hom was dit effens aardig om aan ‘n been te vat wat so baie knoppe en spatare het, maar gou het hy sy ongemak oorwin en al hoe hoër op beweeg, hoe nader hy aan die teiken kom hoe meer het sy haar bene oopgemaak en hy kon toe haar poes sien, ruik en voel. Gelukkig kon hy ook darem die regte plooi herken. Dit was baie droeër as wat hy kon onthou, maar gelukkig het sy ‘n buisie met smeermiddel gehad wat hy kon aanwend – hy sê dit was nogal onaardig om sy vinger eers in die melksalf te doop en dan haar poes se wande oop te druk, gelukkig het die lus gou sy weersin oorkom en toe kon hy lekker speel.
Die tannie het sy voël mooi styf gekry en toe vir hom beduie dat hy maar kan instoot; hier het die kennis van die ou dae ook goed te pas gekom het sommer gou het hy sy ou ritme gekry; hy was net versigtig met die slag, want die een of twee keer wat hy uitgetrek het, was dit nogal ‘n gesukkel om die piel weer in die gat te kry. Hy vertel dat hy toe onthou het van die uitdrukking dat die vinnigste vierhande spel is wanneer hy uitglip! Die blou pilletjie het sy werk gedoen en hy kon ‘n hele paar stampe inkry tot hy met n groot gejuig ongeveer drie druppels geskiet het. Sy meisie het ook aangedui dat dit sy gekom het en hulle twee het toe vir so ‘n rukkie gelê met sy slap voël in haar poes.
Dit is toe wat sy vir hom sê dat sy nou eintlik wil gaan piepie en dat hy maar moet afklim. Met die kyk hy na die vloer se kant toe – en dit voel vir hom baie ver! Hy probeer eers die kant toe rol, maar dit lyk vir hom die vloer nou nog verder is; ander kant toe wil ook nie werk nie. Sy vrees vir hoogtes waaraan hy van kleintyd gely het, het met mening toegeslaan! Hoe graag hy ook al wil, hy sien nie kans om sy voete oor die kant van die bed te kry en op die vloer te laat sak nie.
Die dame wil gaan piepie, maar hy kan nie van haar afkom nie. Einde raad druk sy maar die noodknoppie en toe die suster daar kom, het die haar eers byna ‘n papie gelag voor sy hulp ontbied het en twee verpleegsters die ou man van haar af getel het en op die vloer neergesit het.
Hy is nou baie bang om in die gang af te loop, want elke vrou wat hy sien, waarsku hom oor ‘n baksteen by die trappie of ‘n vloerteël wat effens hoër as die ander is.
En toe strip die reverse gear.
Ons mense op die platteland is nie so gesofistikeerd as hulle broers en susters in die stede nie en plekke waar mens kondome kon koop was ook skaars; dan durf jy natuurlik ook nie op die plaaslike dorp koop nie, want dan weet almal hoe veel en hoe gereeld jy kondome koop. Die meeste van hulle het maar die oeroue metode van ‘gaan in reverse en pluk uit’ gebruik. Partykeer was hulle gelukkig en by ander geleenthede was hulle nie vinnig genoeg nie en dan is die meisie in ‘n ander tyd – as dit jou vrou was, kon dit nog gaan, maar in baie gevalle was dit van plaaslike jonge dames en dan moes die ou maar ekstra lande plant om vir die koste te betaal.
So beland een van die ouer boere toe in die koshuis – sy vrou is lank voor hom lang bome toe. Op die plaas was daar darem geleenthede wat hy so nou en dan benut het. Seun het later begin vasskop en toe vir pa by die koshuis kom aflaai ‘omdat hulle beter na hom kan omsien’ maar eintlik sodat hy dan nie meer in die bedrywighede van die plaas kon inmeng nie.
Na so ‘n ruk het die vleeslike begeertes hom begin oorval – hy doen toe diskreet navraag of daar dalk nie een van die inwoners is met hy sy begeertes kan bespreek nie. Een middag kry hy ‘n briefie onder sy bord met ‘n kamernommer daarop. Hy haas hom daarheen en gelukkig is die beskikbare een nog redelik goed gevorm. Soos hy later vertel het, het die een ding op die nader gevolg en hy kon nog genoeg opstaan kry om die ou man in te stoot waar hy wil. Lekker gespyker – hoewel die dame gekla het dat die pas effe stadiger is waaraan sy gewoond is. Toe hy voel dat hy dalk nou ‘reverse gear’ moet soek, hou hy so amper stil, maak sy rug reg om vinnig uit pluk sodat hy nie die dame dalk in ‘n ander tyd sit nie. En dit is waar die moeilikheid begin, in plaas van in trurat te gaan skop sy rug vas in die allervreeslikste kramp en hy kan glad nie beweeg nie. Hulle het alles probeer, maar hy kon glad nie die kar uit die waenhuis kry nie. Ten einde raad bel hy toe een sy vriende om te kom help.
Vriend moes uit die aard van die saak hulp saam bring en op die ou einde was daar seker so agt mense behalwe die oorspronklike twee in die kamer – almal gee raad en lewer ook sommer kommentaar. Na ‘n gespook het hulle toe ontkoppel en hy is terug na sy woonstel toe. Elke dag hoor hy net die manne se gepratey oor die ou wie se ‘reverse gear’ gestrip het. Een van die jonger boere het selfs aangebied om vir hom ‘n ou trekker se ratkas te bring sodat hy kan oefen hoe om te maak as die reverse weer strip.
deur Whale
Die sensualiteit van haar stem tref my reg voor my borskas. Hierdie is die oomblik, dit is waarvoor ek die hele maand gewag het. Jean-Maré, boerenooi wat Franse ballades sing met slegs klavier-begeleiding. Daar is ‘n magiese toon in haar stem wat roep vir die oer-oue manier van dinge doen. Jag haar, vang haar en sleep haar grot toe. Fok! Ek sal moet iets kry om te drink.
Die kaartjies vir die eksklusiewe vertoning is bliksems duur gewees; ek vermoed dit gebeur maar as jou headliner al in Vegas opgetree het. Maar ek is ‘n baie groot aanhanger en het die kaartjie sonder skroom gekoop. Want in die aande as ek myself weereens aan selfbevrediging oorgee is dit haar stem in my ore, haar gesig voor my oë. Dit eindig altyd met ‘n komskoot oor haar groot tiete. Ek voel die bekende roering in my broek, en die res van die vertoning is ‘n dowwe waas vol oor-jagse fantasieë waarin ek en sy in ‘n perfekte wêreld leef.
Die volgende dag langs die swembad van die oord kruip ek weg onder ‘n moerse sonsambreel; deels omdat ek dan my voyeurisme met toewyding kan beoefen, en deels omdat die son jou sal bliksem as hy jou alleen moet kry. Ek moes seker half ingesluimer het, want ek het haar nie gesien naderstap nie. Eers toe die sonstoel langs my kraak besef ek daar is iemand langs my. Ek draai my kop lui, verstik amper in my eie spoeg. Dit is sy, Jean Maré! In lewende lywe langs my, besig om haar goddelike liggaam op die sonbed langs my neer te vlei. Die geel bikini wat sy aanhet beklemtoon als … haar tiete, brons vel, die plat maag, die slootjie tussen twee prominente lippe in die bikini-broekie. Sy kan my oë nie sien, my donkerbril sorg daarvoor. Maar as sy die horing in my broek nie kan sien nie, is sy blind. Ek draai selfbewus effens op my sy sodat my horing minder sigbaar is. Ek ruik haar parfum, sag en vroulik. Dan gaan sit sy, rangskik ‘n boek, pakkie sigarette en cocktail om haar voordat sy op haar rug gaan lê. As ek my oë tot in die hoeke draai kan ek die bultjie van haar heuwel net-net uitmaak. En ek donder oor die afgrond van my eie verbeelding en gedagtes.
“Verskoon my meneer, kan jy dalk hiermee help?” vra die hees stem wat so sexy kan klink. Ek kyk om, sy sit topless op die kant van die sonstoel. Haar tiete is beslis al onder die mes gewees, dit is net te ferm. Ek merk die ligte letsels van die twee snytjies, maar sê niks. Al voel dit of sy met haar woorde my balsak in ‘n groot tang vasvat, knik ek asof ek als gewoond is.
“Dankie,” sê sy en gee die sonbrandroom vir my aan; staan dan op en kom hurk voor my met haar rug na my toe. Ek spuit ‘n bietjie van die room op elke skouer, dan haar nek en weer ‘n straaltjie teen haar rug af. Ek merk die hoendervleis van die skielike koue op haar vel, besluit instinktief om die beste van die geleentheid te maak.
Ek smeer die room eers oor haar skouers en haar rug; beweeg dan doelgerig laer af en maak seker slegs my vingerpunte gaan by haar bikini-broek se agterkant in tot net onder die label. Ek mis nie die hoendervleis op haar rug en stuitjie nie. Hande terug na bo, effense drukking van die handpalm. Ek besluit om verder die waters te toets, vryf oor haar skouers en af aan die voorkant tot ek net-net die harde puntjies van haar tepels onder my vingerpunte voel. Ek mis hierdie keer nie die sagte rilling en sug oor haar lippe nie. Ek herhaal die proses, en as ek weer oor haar stuitjie vryf beweeg ek my hande hierdie keer vorentoe, weer vingerpunte by die broekie in; ek voel die stekelrigheid van kortgeskeerde skaamhare. Sy kreun saggies, draai haar kop effens na agter en links, praat sag oor haar skouer: “Ek dink daar is ‘n swembad by die plek waar ek tuis gaan wat meer privaat is … kry my daar oor vyf minute” en sy gee die nommer van haar privaat suite voor sy net daar opstaan en wegstap. Ek sluk.
Sy het die volle bikini aan toe haar suite se deur vir my oopmaak, ‘n sarong vleiend om haar welgevormde bruin gebrande bene. Ek sluk, stap in.
“Hierdie kant toe,” klokkie haar stem terwyl sy voor my uit loop na ‘n ander vertrek. Sy laat val in die loop eers die sarong, dan val die bikini-top. My horing moet beslis duidelik teen my broek afgedruk wees teen die tyd, en ek voel skielik selfbewus. Mense in haar liga kyk nie na mense soos ek nie? Ek besef eers ons is in ‘n kamer toe sy sonder ‘n woord vooroor buk en van die bikini-broekie ontslae raak met haar rug steeds na my gedraai; ek is net betyds om ‘n vinnige kykie te kry na haar koekie wat tussen haar bene sit. Die lippe is effens uitmekaar en die nat blink tussen die lippe.
Sy draai om, kyk reguit na my broek terwyl ek die kortgeskeerde swart driehoekie op haar heuwel bewonder. Ek sluk, volg haar oë wat op die voorkant van my swembroek vasgenael is. Sy beduie dat ek my broek moet uittrek, ek doen dit. My meneer spring kordaat regop tot amper teen my maag, die nat van my lus soos ‘n pêrel voor op die punt. Sy giggel, gaan lê woordeloos op die bed met haar bene oop, wink my nader. Ek sluk eenkeer en stap dan nader.
Skielik klokkie haar lag weer deur my ore; dit raak swart voor my en dan asof in ‘n waas kom my oë weer in fokus. Wat de fokken donner? Ek lê dan op ‘n sonstoel, my hand voor in my broek met ‘n duidelik horing en speel. Iemand lag en ek kyk verward om. Dit is sy; sy sit steeds op dieselfde sonstoel met ‘n sigaret tussen haar vingers en kyk reguit na my terwyl sy skalks giggel. Nee! Fokken nee! Het ek wragtigwaar? Ja, ek het. So weggevoer in my dagdroom dat ek net daar aan myself begin vat het, reg langs ‘n publieke swembad. Foktog. Ek gryp my handdoek, hoed en boek en maak spore. Haar klokhelder lag nogsteeds in my ore.
deur Uther Pendragon
Eendag lank, lank gelede in ‘n land ver hiervandaan was daar ‘n meisie (eintlik ‘n jong vrou, maar dan klink dit nie reg nie). Sy strompel tussen die bome deur. Jy sal dalk wonder wat ‘n meisie al strompelend tussen bome doen. Die antwoord is eenvoudig – sy was verdwaal. Daar was baie bome, want dit was ‘n woud. Sy het gestrompel, want sy was honger en dors en moeg. Dit was ‘n sy, want niemand gee ‘n duit om as dit ‘n hy was nie.
Haar gebrek aan vasvoetigheid het dalk ook iets te doen gehad daarmee dat sy die dag vantevore uit die rehab-sentrum in Vrydorp ontsnap het. Sy het pas 21 geword en sy het besluit dat sy daar moet uit – ‘n rehab sentrum was die laaste plek op aarde waar sy haar mondigwording wou vier. Geen drank, drugs of seks nie – newwer maaind rock & roll. Maar nou het sy haar besluit berou en sou graag wou teruggaan as sy maar net haar pad terug kon vind.
Diep in die donker woud sien sy ‘n rokie tussen die takke deur trek. Daar sien sy dit toe – ‘n klein huisie met klipmure en grasdak wat in die ooptetjie staan. Sy klop eers en toe niemand antwoord of oopmaak nie, druk aan die lae deurtjie en dit swaai oop. Sy buk om deur die lae deuropening na binne te tree. In die gloed van die kaggelvuurtjie sien sy ‘n kers in ‘n kersblaker. Sy steek die kers aan en in die flikkerende lig sien sy ‘n ry bedjies teenmekaar geskuif. Sy tel hulle – daar is sewe bedjies.
Maar sy is baie honger. Sy krap deur die kaste en kry ‘n groot pot met heuning en ‘n halwe brood. Daar is ook ‘n kruik met wyn in. Kort voor lank is sy tot boordens toe vol. Sy sê vir haarself: “Happy, happy” en vat ‘n laaste sluk wyn as heildronk vir haarself. Sy trek haar nat en modderbesmeerde klere uit en dronkgedrink val sy kaal agteroor dwars oor die bedjies en raak so vas aan die slaap.
‘n Gedreun van stemme maak haar dronkerig wakker – sy sukkel om deur haar slaap-swaar ooglede in die donker te sien. Sy kan dofweg figure uitmaak wat oor haar buk. Die beelde kom skielik in fokus en sy sien drie groot harige figure wat oor haar buk. Drie is minder as sewe, maar as hulle baie, baie groter as drie van die sewe is, is dit ‘n ander storie. Sy kyk op in hulle starende oë en gil: “Dis fokken bere! Help, HELP!”
Duidelik is die bere gewoond aan gillende mense en ongeërgd stel hulle hulself aan die gillende meisie bekend: “My naam is Shorty,” sê die lange, my naam is “De Lange” sê die korte, “my naam is Tiny” sê die dikke. “My naam is Stroopsoet,” sê die meisie wat intussen bedaar het.
Niemand het moedswillig gejok nie, maar almal se name was op die oog af verwarrend.
Die bere was moeg na hulle rondhardlopery in die woud en wou bietjie rus en aangesien hulle nog groter as Stroopsoet was, was die bedjies redelik vol lywe wat dig teenmekaar moes lê. Stroopsoet het haarself tussen die warm bepelsde lywe tuisgemaak. Dit was nie te lank nie of almal het begin vroetel. Sy het hulle dik pelse gestreel en hulle het haar sagte pienk lyf gestreel. Kort voor lank het hulle by die kort en die lank en die dik en die stank uitgekom. “Hmmmm,” sê almal.
Almal het die waarheid gepraat.
“Biekie slapperig,” sê die een wat met haar tiete speel.
“Biekie dikkerig,” sê die een wat met haar boude speel.
“Biekie natterig,” sê die een wat met haar poes speel.
“Hmmm, net reg,” sê sy.
“Ek is kort en bondig soos jy kan sien,” sê Shorty.
“Ek is lank van draad soos jy kan sien,” sê De Lange.
“Ek is verstik-dik soos jy sal sien,” sê Tiny.
“Hmmm.. net reg” sê Stroopsoet.
“Kyk hoe lekker mondig is ek,” sê sy – en toe wys sy hulle.
“Lekker lank,” sê sy en lek De Lange s’n op en af.
“Lekker kort,” sê sy en druk Shorty s’n sommer in haar mond.
“Lekker dik,” sê sy en gaan sit op Tiny s’n omdat dit al was wat sy daarmee kon doen.
“Hmmmm …. net reg” sê hulle almal.
Kort voor lank was sy hande viervoet op die bed wydsbeen oor de Lange wat onder haar lê, suigend aan Shorty voor haar terwyl Tiny haar boude ry.
“Biekie klein,” sê die een in haar mond.
“Biekie kort,” sê die een in haar kont.
“Biekie styf,” sê die een in haar hol.
“Hmmmm, net reg,” mompel sy, mond vol.
Haar lyf dril soos die bere pomp en sy word oopgerek soos nooit vantevore nie. Trouens daar was dalk nog nooit ‘n vrou wat so vol mannetjiesvleis gedruk was soos gelukkige Stroopsoet nie.
“Hoe lekker warm,” sê die een in haar mond.
“Hoe lekker nat,” sê die een in haar kont.
“Hoe lekker styf,” sê die een in haar hol.
“Hmmmm – ry harder” mompel sy, mond vol.
“O, hier kom ek,” sê de Lange.
“O, daar kom ek nou ook,” sê Tiny.
“O, en ek,” sê Shorty.
“O, gorrel, gorrel” sê sy met sperms wat uit elke opening borrel.
Die bere lek nou haar hele lyf wat wellustig onder die tonge kriewel. Haar dye is oopgespalk en elke keer wat ‘n tong naby haar boude kom rek sy hulle oop sodat die tong maklik toegang kan kry. Haar lyf blink van hulle spoeg. Kort voor lank krul haar lyf en trek haar bene styf soos sy afkom.
“Hmmm – net reg,” sê sy terwyl haar tone krul van lekkerte.
“Biekie kakkerig,” sê die een wat haar hol lek.
“Biekie visserig,” sê die een wat haar poes lek.
“Lekker soet,” sê die een wat haar dy byt.
“Wat maak jy?” skree sy.
“Nam,” sê die een.
“AAAAAUW, AAAAAUW, AAAAAUW,” gil sy.
“Nam, nam,” sê die ander.
“Aaaauw, Aaauw,” skree sy.
“Nam, nam, nam,” sê die laaste.
“Aaaaaaaauw,” kerm sy.
“Minder bene as sewe dwergies,” sê Shorty.
“Meer vleis as Sneeuwitjie,” sê de Lange.
“Soeter as die prins,” sê Tiny.
“Net reg,” stem die drie bere saam en Tiny voeg by: “ en Stroopsoet”.
En dit was die reine waarheid.
* Foto: Delphin Enjolras Rustende vrou
deur Ramkat Erasmus
Kyk, laat ons nou nie doekies omdraai nie. Oudword is soos Afrika. Dis nie vir sissies nie. Maar dis ok nie iets wat jy kan keer nie. Op ‘n dag kyk jy in die spiëel en skielik lyk jy vir jouself soos jou pa. Hare begin uit jou neus en ore groei en jou wenkbroue kry ‘n lewe van hulle eie. Jou knieë wil nie meer saamspeel nie en die klein soldaatjie is redelik futloos. Maar dis nie die einde van die wêreld nie …
Houding is die antwoord.
Toe ek in die weermag was, baie jare gelede, is ons gereeld uigetrap oor ons swak houding. “Swak” is nie die woord wat hulle gebruik het nie, maar dit het darem gerym.
Houding het te doen met die manier wat jy jouself dra. Hoe netjies jou klere is, hoe jou hare en tande lyk. Is jou skoene blink? Kyk jy mense in die oë? Hoe ferm is jou handdruk?
En hoe ouer jy word, hoe belangriker raak “houding”.
Want kyk, meeste mooi bokkies voel vere vir ‘n toppie. Hulle sien net die grys hare en die rimpels. Maar trek ‘n ordentlike driestuk pak aan, poleer jou skoene tot sy haar gesig daarin kan sien, behandel haar soos ‘n dame met grasie en goeie maniere en dalk, net dalk, gaan jy haar kan ompraat om die katel saam met jou te betree. En as jy eers daar is, staan dit jou vry om haar soos ‘n hoer te behandel. Maar vat jou tyd, want “you’ve only got one shot!” Tensy jy desperaat genoeg is om jou op die klein blou pilletjies te beroep…
Ja, nee… houding sal jou ver bring. ‘n Duur kar en vet kredietkaarte staan ook nie agter in die tou nie…
Maar ek hoor nog ‘n steeds ‘n paar van die jongetjies brom ‘n bietjie dat hulle nie lekker verstaan nie.
Kom ek vertel julle ‘n storie dan sal julle dalk beter verstaan wat “houding” beteken.
Laas week loop ek vroeg by die kantoor, groet al die sekretaresses (nie een van hulle was al in die katel saam met my nie – dis net af) en klim in die duur Duitse sportmotor wat soos ‘n spiëel blink. Ek ry by die garage uit en vat koers na my gunsteling drankwinkel toe. (Houding beteken ook dat jy nie Coke in jou brannewyn gooi nie. Jy drink net goeie rooi wyn en enkelmout whisky.)
Ek pak my trollie half-vol en betaal. Die jong man sit alles vir my in ‘n kartondoos en dra dit kar toe. Ek beduie hy moet dit sommer op die passasiersitplek sit. Ek trek my ligroos das reg, maak seker my onderbaadjie sit reg en klim in.
Die alarmpie waarsku my dat ek brandstof nodig het en ek trek by die eerste-beste garage in. Die pompjoggie kyk my snaaks aan as ek die afslaandak oopmaak en hom in Zulu vra om die tenk vol te maak. Hy ruik ‘n groot fooitjie en spring aan die werk. (Houding)
Dan kom staan hy langs my en verduidelik dat daar ‘n spyker in die linkeragterband is. Hy sê hy kan die spyker uithaal en ‘n prop insit sonder om die band af te haal. Ek wik en weeg en sê dan hy moet voortgaan.
Terwyl hy en sy kollega aan die band werskaf trek ‘n Suzuki jeepie langs my in. Ek sien net ‘n bos blonde hare en ‘n groot donkerbril. Ek vat aan my dasknoop en maak seker hy sit reg. Dan klim poplap uit haar jeepie uit.
Sy’t goue sandale aan haar mooi voete en het rooi toonnaels. Haar hande se naels is dieselfde rooi. Haar bene is bruingebrand en sy het die styfste, kortste, rooi broeke aan wat ek in ‘n lang tyd aan ‘n vrou gesien het. Haar magie is kaal en sy’t een of ander goue ornament in haar naeltjie. Haar wit boob-tube toppie is ook maar aan die skarps kant en sy het duidelik nie iets aan om die volronde borste te beteuel nie.
Ek kyk haar in die oë en glimlag lui. (Houding) Sy huiwer ‘n oomblik en glimlag dan terug. Sy gee vir die pompjoggie instruksies en sluip dan nader. (Ja, ek weet sy sluip nie regtig nie, want hou haar die heeltyd dop! Maar haar naderstap is soos ‘n groot kat wat iets bekruip.) Sy kom staan langs my en ek ruik haar parfuum.
Sy steek ‘n slanke hand uit en stel haarself voor. “Alicia,” sê sy in ‘n kontralto stem.
Ek vat haar hand versigtig en sê ek is Ramkat. Een elegante wenkbrou klim hemelwaarts en dan sê sy: “Ek sal graag die storie agter daai storie wil hoor.” Ek glimlag net effentjies terug, maar sê niks.
Dan gly haar oë oor die kartondoos met drank op my passasiersitplek. Ek kan amper hoor hoe sy in haar kop die name aftel. “Glenfiddch, Courvoiseur, Dom Perignon …”
Sy maak keelskoon en sê baie saggies, sodat net ek kan hoor: “Ek hou van ruilhandel.”
Nou is dit my wenkbrou se beurt op lugwaarts te neig.
“Ruilhandel?”
“Inderdaad,” sê sy.
“Nou wat sou jy wou ruil?”
Sy haal haar donkerbril af en kyk my diep in die oë met haar pragtige diep-groen kykers.
“Seks, vir drank,” fluister sy.
Ek wag ‘n rukkie voor ek haar antwoord.
Dan sê ek …
“Watse drank het jy?”
-0-
Houding.
deur Daan de Lange
Dit vat ‘n hele paar sekondes voordat dit deur Rassie Roux se benewelde verstand dring dat dit verskriklik brand as mens jou penis met Vim skrop.
Selfs as jy ‘n lappie gebruik en nie ‘n skropborsel soos toe hulle destyds hulle overalls met Vim in die army se storte gewas het nie.
“Sttttttt,” trek hy sy asem diep in terwyl ‘n ander ou die gemeenskaplike badkamer van die stokou woonstelblok in Germiston instap. Die arty croud beskou hierdie gebou as ‘n vonds en hulle almal droom daarvan om hier te bly, maar die werklikheid is dat meer as sestig present van die inwoners common lieplappers is wat nie genoeg verdien om hul neus op te trek vir ‘n flat waar jy die badkamer met drie ander bachelors of single girls moet deel nie.
Gewoonlik lelike single girls, want ‘n hot girl kry gou ‘n ryk boyfriend met ‘n townhouse en dan gaan bly die hottie daar saam met die ryk doos tussen sy Old Spice en flatscreen TV’s.
Nie dat Rassie hom oor ‘n flat sonder ‘n badkamer hoef te worry nie. Sy flat is heelwat beter as hierdie – twee slaapkamers, ‘n balkon, ‘n mooi open plan kombuisie, die works. Selfs ‘n badkamer.
Maar die spietkop-girl wat hy vanaand in Prague at Night opgetel en hier in haar bachelorflat kom streep het, het nie haar eie badkamer nie. En sy bewys dat Rassie se teorie oor lelike girls wat in hierdie tipe plek bly, water hou, want sy is vrek lelik.
Hy was al redelik flenters toe hy in Prague aangekom het. Hy het eers ‘n vinnige biertjie of twee by die rugbyklub gaan drink. En soos die geluk dit wil he, het die rugbyklub een groot voordeel en een groot nadeel: die drank is goedkoop, maar daar is nie girls nie.
Met die gevolg dat die heel beste van die stad se gewillige girls reeds op hulle rug gele en met hulle voete in die lug geskop het teen die tyd dat hy by die heel beste pick-up bar in Primrose ingestap het.
Daar was hierdie ene. Sy het maar aan die dikkerige kant gelyk, maar drank het mos maar die manier om lelike chicks mooier te maak. En twee dubbels later, is hy daar saam met haar weg.
Soos hulle gery en hy al hoe nugterder geword het, het sy al hoe leliker geword.
Hy het gaandeweg sober genoeg geword om die bultende ski-pants raak te sien, nes die aknee onder die dik onderlaag, die los vel agter haar arms en die rolletjie wat onder haar top uitsteek. Ja, top, want hierdie is heeltemal te veel vrou vir ‘n toppie.
By haar woonstel aangekom, het sy die fluorescent-lig in die sitkamer aangesit, wat al haar tekortkominge beklemtoon het.
Sonder dat sy dit besef het, want sy het haar beste poging tot ‘n verleidelike glimlag opgesit en onder haar vaalbruin kuif na hom geloer.
“Come lick my pussy…” het sy genooi.
“Hu-uh,” was al wat hy kon uitkry.
“I have whisky,” het sy weer probeer, met veel meer sukses, want binne minute het Rassie met ‘n halfglas van die skerp vloeistof in ‘n bierglas gesit. En daai Three Ships se bemanning het stelselmatig al haar swakhede opgepak en in die drie skippies se ruim weggebere, totdat sy deur die boom van die glas weer na ‘n heeltemal bruikbare proposisie gelyk het.
Met die gevolg dat Rassie wild tussen haar stewige deeg-dye gewieg het voordat hy besef het wat aangaan.
Nadat hy sy onderbroek onder ‘n maroen scatter cushion gekry en aangetrek het, het hy ‘n sigaret in die gang gaan rook, ‘n glas water gaan drink en stukkie vir stukkie sy soberheid begin herwin.
En toe hy badkamer toe gaan, het die spietkop-girl hom met soveel afgryse vervul, dat hy baie goed die pyn kon onthou van die penisillien-inspuiting in sy voolkop nadat hy ‘n smerige tert in die hotelbar naby die stasie opgetel het.
Hy het koorsagtig begin soek na iets om sy geslagsdele mee te was, maar net op ‘n blik Vim op die wasbak en ‘n vergete waslap in die stort afgekom.
“Dit gaan moet doen,” het hy geprewel en op sy tande gebyt terwyl hy tussen sy bene begin skrop het.
Die ander badkamerbesoeker het hom eers stomgeslaan aangestaar en toe omgedraai en uitgestap. Mens sien eienaardige goed as jy in hierdie flats bly, maar wat nou hier voor hom afspeel, is een te veel.
Rassie het net vir ‘n oomblik opgehou, en toe weer woes verder begin skrop voordat hy sy verslae geslagsdeel onder die koue kraan van die wasbak afgespoel het.
Sy plakkies was nog in die spietkop-girl se woonstel, maar not’ndem gaan hy nou terug om hulle te haal. Hy sal hulle maar moet prysgee. “Dis jammer,” dink hy, “want dis lekker plakkies daai.” Maar hy gaan nie weer nader daai chick se plek toe nie.
Onder vis hy sy karsleutel uit sy broeksak, sluit oop en sit eers vir twee of drie minute vooroor in die bestuurdersitplek voordat hy die enjin aansluit.
Fokkit, dink hy. Hy gaan moet hulp kry vir hierdie suipery. Dit is besig om hand uit te ruk.
Hy staan vir ‘n paar sekondes by ‘n rooi lig, maar ry dan oor. Hier is in elk geval hierdie tyd van die nag geen verkeer in hierdie deel van die stad nie.
“Dis fine om ‘n lelike chick te stamp as jy desperaat en dronk is,” dink hy. Hy het dit al dikwels voorheen gedoen. Maar dan sluk hy hard toe hy aan haar groot, pap hangborste dink.
“Maar was dit nou regtig nodig om daai goed te motorboat?”