Hoe lank gaan ek lees: 5 minute

deur Bikilus en sy naaimaatjie

(lees eerste brief HIER)

 

Geagte Mevrou

Dankie vir u bemoegende antwoord. Ek deel graag met u wat verder in die kamp gebeur het. Ek noem hierdie gebeure “Gretig maak my oop.”

Die volgende oggend maak ons slappap, roer botter in, die kleintjies eet gulsig. Wat oorbly gee ons vir die bure. Hulle vat dit, maar die oë soek grondlangs, sku-skaam.

“Weet jou ma?”

“Sy maak of sy nie weet nie. Ons sê niks, ons doen net.”

Later die dag roep Gretig se ma ons. Die kleintjies speel iewers tussen die tente, ons is alleen.

“My kind, waarmee is jy besig?” Gretig se ma lyk oud en krom, al is sy kwalik 40.

“Ek sorg dat ons kos het, ma.”

“Wat doen jy? Ek is nie blind nie. Jy verdwyn amper elke nag. En nou Koekie ook? Waarmee is julle besig?”

“Ons doen wat ons moet, ma.”

“Die mense praat my kind, hulle is nie dom nie.”

“Laat hulle praat ma, ons eet, ons het kos, ek doen wat ek moet ma, en die praters eet lekker saam as ons aangee. Wie is hulle om te oordeel?”

“Jy gaan in die ander tyd raak, my kind,” sy fluister skaars.

“Ek sal nie ma, ek is nie onnooslik nie. Die Tommies is medics. Ons trek net hulle draad. Dis al. Geen Tommie sal ooit sy stink piel in my druk nie. Ek doen net wat ek moet. Los dit nou ma!”

“My kind, jou taal.”

“Los dit nou ma, ons sorg, dis al wat ons kan doen, los dit nou, asseblief.”

“Die Here …”

“Ma, as daar more-oggend niks te ete is nie, wat gaan ma vir Boeta en Sussa sê? Wat? Ma? Los dit nou. As hierdie oorlog verby is, en ons leef nog, dan kan ons weer praat. Nou doen ek en Koeks wat nodig is. Ma, die Tommies is jags, en dis al houvas wat ons op hulle het. Dit gee kos, Ma, en ons deel met die skinderbekke. Laat hulle skinder, ek gee nie om nie.”

Tannie Marie sug. Sy is krom onder die las van min kos, kinders grootmaak, uitkyk vir ‘n hubare dogter en dan nog ek ook. Groen koring op die land. Sy stap weg.

‘n Rukkie later: “Ons sal weer moet gaan, voordat die kos te min raak. Buitendien is dit partykeer lekker. Jy sal sien, jy sal daarvan hou.”

“Is dit nie seer nie?”

“Die eerste keer is nogal, maar ek sal jou help. Ek sal jou koekie oopmaak.”

Daardie aand, toe almal slaap, kruip Gretig styf teen my aan. Sy trek my rok op en streel oor my been, dan hoër op. Sy vroetel in en om my koek. Sy speel saggies. Dis ‘n nuwe gevoel, vreemd, maar lekker. Haar vinger gly af en dan by die opening in. Sy beweeg haar vinger stadig in en uit, in en uit. Iewers druk dit teen iets. Dis seer. Ek vat haar hand en druk haar weg.

“Eina!”

“As jy my kans gee dan gaan die seer weg, en word dit lekker.”

“Nie vanaand nie. Dis te seer.”

“Ok, more by die kleinhuisies, dan maak ek jou oop.”

Die volgende dag probeer Gretig weer. Ek weet nou wat om te verwag. Sy laat my regop staan, sak op haar knieë voor my.

“Lig op jou rok.”

Ek maak so. Sy speel liggies met haar vingers deur my koekhare. Dan voel ek hoe sy haar vingers deur my koek trek. Dis nogal lekker. Sy trek my lippe oop en speel met my koeklippe. Ek voel hoe ek nat word. Iewers raak sy aan ‘n plekkie. Dis ongelooflik gevoelig, lekker gevoelig. Ek ruk weg.

“Dis jou kliteris,” sê sy.

“Watse ding?”

“Die Rooinekke noem dit ‘n kliteris of so iets, ‘n klit. Dis so ‘n knoppie aan die bokant van mens se koek. Soms speel ek met myne. Ek noem dit my juig-pielietjie.”

Sy vryf weer saggies oor my juig-pielietjie. Ek kan amper nie uithou nie, so lekker voel dit. Sy vat my hand en lei my vinger na die plekkie toe.

“Voel daar, vryf saggies.”

Ek vryf. Dit voel beter as toe Gretig dit gedoen het, want ek vryf versigtig, baie, baie saggies. Ek voel die pieletjie styf word, hard word, ‘n groot lekkerte sprei daarvan in my koekie in, trek in my bene in. Ek voel dit in my maag.

“Ek hou van dit saggies, Greet, dis lekker.”

“Jy is nou lekker nat, ek gaan my vinger indruk dat ek jou kan oopmaak.”

Sy druk haar vinger stadig in my koek in. Dan druk sy teen iets vas. Dis seer, maar nie te erg nie.

“Byt op jou tande. Dit sal vinnig verby wees en dan is jy oop.”

Gretig druk haar vinger skielik hard in my op. Daars ‘n steekpyn. Ek ruk weg.

“Dit sal nou beter wees” troos sy my.

Ek voel iets teen my bene afloop. “Jy sal bietjie bloei, Koeks, maar dit hou gou op.”

Sy trek my weer nader. “Kom dat ek klaarmaak. Ek gaan nou twee vingers insit en jou mooi oopmaak.”

Gretig druk versigtig twee vingers in my op. Dit bly maar seer, maar ek hou uit. Sy beweeg haar vingers binne-in my rond. Die seer word minder, dit word amper lekker. Ek begin daarvan hou.

“Ek dink nie jy sal nou al kom van binne-vinger nie.”

Gretig trek haar vingers uit. Dis rooi van die bloed. Sy vat ‘n sponsie en druk in my op. “Dit sal keer dat die bloed uitloop. Jy moet dit ‘n paar keer vandag uithaal en uitspoel.”

Sy vee haar vingers af, dan trek sy my nogmaals nader. “Ek wil jou laat kom, ek wil die eerste wees.”

Sy speel saggies oor my pret-ertjie pielietjie. Dis lekker, baie, baie lekker. Dan druk sy haar mond op my koek, sy lek saggies oor daai plekkie. Ek voel hoe my spiere saamtrek. Ek voel ‘n oneindige lekkerte diep in my bobene, dit versprei oor my maag. My bene begin ruk en dan spoel die beste gevoel wat ek ooit gehad het oor my. Dit kom in sulke vlae, oor en oor, ‘n ewigheid. Stadig bedaar dit. My bene is lam. Ek sak op die kakpot se deksel neer. My bene kan my nie dra nie.

Gretig staan op, omhels my. Sy vryf oor my hare, oor my oë. Dan bring sy haar gesig nader aan myne, haar lippe op my lippe. Sag, teer. Ons lippe raak skaars aan mekaar. Dis vir ons ‘n heilige oomblik. Ons deel iets baie, baie besonders, iets wat bitter min mense beskore is.

“Hoe voel jy?”

“Ek weet nie, dis anders, lekker, nie geweet dit kan so lekker wees om daar te vat nie.”

“Kom, die mense sal wonder wat doen ons so lank in die kleinhuisie.”

Ek staan stadig op, moet teen die sinkmuurtjie druk om regop te bly. Die dag sal ek nooit ooit vergeet nie.

“Ons Tommies wil ons vanaand weer sien. Ek dink jy is nou reg. Jy sal weet wat om te doen, maar moenie dat hy insit nie. Ons moet hulle aan ‘n lyntjie hou. Jy is ‘n virgin, ons moet dit tot ons voordeel gebruik. As dit regtig moet, holsteek ons hulle.”

“Waaaat? Sies, dis vuil.”

“Ou Preuts. Die Tommies is slim. Hulle spuit eers water in jou hol op, dan skyt jy in ‘n emmer en dan is jou hol skoon.

Sy giggel. “Die eerste keer het ek die Tommie beskyt. Ek het nie geweet wat om te verwag nie, en hulle het te veel water ingespuit. Toe hulle die pypie uittrek kon ek nie keer nie. Toe beskyt ek die tommie van bo tot onder. Hy was die bliksem in, maar nou lag ons daaroor. Ek was nogal skaam, maar moes hard keer om nie te lag nie. Verbeel jou “Boerwhore beskyt Tommie.” Wens ek kon dit weer doen!”

“Is dit nie seer nie?”

“Nee wat. Ons smeer ons gatte vol botter, en hulle druk stadig in. In die begin is dit so bietjie seer, maar as dit eers in is, is dit nogal lekker. Solank hulle sag werk is dit amper pret.”

Ek giggel. “Ek wens ek kan ‘n Tommie beskyt.”

“Jou kans sal kom. Hulle is piel-spuls. Ons gaan hulle nog mal maak.”

 

(Lees volgende episode HIER)