Plastiek Evolusie
deur Skerf
Die honne:
Twee brandsiek honne wat naai, vasgeketing aan ‘n geroeste Y16 rebar … dit lyk eerder asof die geroeste yster uit die aarde uit bars as wat dit met geweld in haar kors in gemoer was. Ek staar na die honde terwyl die teef suutjies tjank-tjank; amper asof sy te bang is om te huil, te bang is vir wat gaan gebeur, te bang is om te naai – maar dis haar natuur, dis haar onwillige wil om te naai … ek voel ‘n knop in my keel; ek voel haar seer. Ek ken dáái seer, ek ken daai “onwillige wil”. Ek ken dit my hulpelose teef-hondjie; ek ken dit …
Die amper:
Ek skop ‘n leë bottel Klippies uit die pad. Plastieksakke kleef vir dood aan ou verweerde stingeltjies van “amper-boompies” … amper geleef, amper die son gesien, amper dood, amper-amper my skat; fokkin amper … amper het julle blaartjies gemaak, amper-amper … amper gedroom van koelte maak, amper wortel geskiet, amper die son met oop hande ontvang, amper ‘n mossie ‘n huis gegee, amper reëndruppels jou skurwe vel voel afwas na die winter-stof jou sinusholtes verstop het, amper-amper my skat … Fokkin amper!
Die Wederkoms:
Stof-vingers gryp-gryp aan my safety boots se veters soos ek stadig vorentoe; my vingerpunte begin die senuwee-klam op my handpalms voel plak. Ek sien hoe die son se neus in die horison oor die Acacias se kapsels begin bloed stort … tussen twee groot uitheemse Populierbome sien ek dit: ‘n Gypsy 4 Caravelle en twee fok-weet-watse 1962-something (of daar rond) plain geroeste onpadvaardige permanent-op-stene kar wrakke.
Dis dit; net soos die man op die maan ge-tune het: bring condoms.
Ek hoor kindertjies kras lag en op mekaar skel en skree. Skree met hoop, skree met haat … skree, maar liewe kinnertjies vanaand kak jou ma; en miskien jou pa; en jou sussie (as haar voete die grond kan raak as sy op die toilet sit.)
“POTSKERF?!”, kraak ‘n Camel-Plain-hees mansstem deur die namiddag bloedstond.
“Dis ek, ja!”
“Kom binne my bra,” en met een beweging van die hand word ‘n verwelkomings-gebaar en terselfdertyd ‘n vyfjarige kind sommer teen die kop gepoes “UUUUUUUUIT!”
Ek trap onseker op ‘n wankelrige make-shift trappie voor die Gypsey se gapende deur terwyl kinders nog steeds vir moord skree buite onder ‘n fucked up geroesde afdak.
Jissus, my goeie gots – wat het my besiel …
Binne staan ‘n meisie (helfte die ouderdom van haar vuil man-boyfriend-baas). Sy kyk skugter oor haar linkerskouer waar sy besig is om ‘n dop te gooi, sy glimlag en gee die oorvol herfs-geel blikbeker met brandy en lou warm Coke vir my aan. Haar deurskynende somerrokkie maak ‘n volmaakte naakte silhouette onder die wit lap. Ek sien hoe haar bobene en stywe boudjies ‘n perfekte hartjie met haar twee poeslippies maak. Sy draai om en fluister saggies (amper skaam): “welkom.”
Die Daad:
“Gaan jy die dop drink, of gaan jy dit vir ‘n take-away vat my bra!?” bars daai onbekende-bekende stem weer deur die stilte.
Ek skrik my verlustiging amper skoon fokkin weg, en poes amper ‘n hele beker dop op myself uit!
“Ek drink hom!”
Ek sluk my dop met twee slukke weg en hoor die man se stem langs my fluister “sy’s pragtig, jy mag maar vat” terwyl hy onseker my hand vat en versigtig onder haar rok indruk tot my twee middelvingers die mos-hitte van haar vroulikheid vind.
Jissus, vanaand naai ek jou, jou pa, jou sussie en jou sussie se hond, maal die vervloekte gedagtes in my kop soos Antharax se Sound of White Noise! Hoekom hou ek so van hierdie verbode gode, waar het my walg my heen geneem, wie is hierdie mens en hoekom noem jy sy demon, Skerf !? Is ek die demon, of is ek die mens?! Is ek jou lust, of is ek jou liefde?! Is ek jou herberg, of is ek jou huis!?
Die man staan suutjies terug en maak die gaping na die buite-wêreld toe. Die karavaan word troebel binne, met ‘n skynsel van rooi deur die polkadot verblykte karavaangordyntjies.
Die man praat; ons luister: “ek gaan kyk terwyl julle naai!”
Hy trek sy broek en hemp uit en gooi dit soos ‘n verlepte kind in ‘n hoek.
“Ek kannie meer naai nie, ek het my piel in ‘n landmyn ontploffing in Angola verloor … fokkin kaffers!”
Ek kan nie help om te kyk nie … “sien jy SKERF? Fokkol PIEL my bra! Dit is so glad soos ‘n Barbie pop se POES!”
Die meisie hou my styf vas, terwyl haar soel oë om vergifnis soek in ‘n plek in my siel wat ek lankal verkoop het vir cheap dagga en ’n worthless hoermeid. Haar amper-skoongeskeerde vroulikheid skuur ritmies en stekerig teen my bo-been, terwyl haar tong saggies begin warm-nat kolle in my nek maak. Haar stembande begin saggies purr en sy maak my broek los met die kennis van goed en kwaad. Die man sit en sis en steun en grom terwyl hy sy “Barbie” woedend vryf.
Ek sukkel om my fokken safety boots uit te kry, en bliksem amper ‘n paar keer op die man se “Barbie” neer in ‘n poging om my voete die Vryheid-van-die-Karavaan te gee. Die meisie hyg en lek en lek en suig. Ek is lust-defined en my harde liefde soek ‘n plek om ‘n legacy te saai! Die meisie skeur my hemp en ruk haar rokkie af.
Die boed-hale op haar rug is nog vars. Die snymerke op haar polse al oud. Die parfuum in haar nek is cheap en die konstante staar van haar sagte groen oë wat kyk tot binne in daai verlate gekke-plek in my verlore siel; onbekostigbaar duur.
“DOEN DIE STROOP DING, DOEN DIE STROOP DING!” kom daai stem alweer.
Die meisie leun na die kant en vat lewenslank om ‘n blik Lyle’s Golden Syrup se deksel oop te kry. Ek klou aan haar amper asof ek bang is sy verdwyn, amper asof ek haar nie vertrou, amper asof ek haar naam wil vra, amper asof ek wil dans.
Sy neem my piel in haar wyse linkerhand en stuur dit rigting-beslis binne die stroop blik in. My liggaam slaan in goose-bumps uit van die onseker koue paste gevoel om my piel. Die meisie glimlag, want sy weet! Ek probeer nie kyk nie, en sukkel om enigiets anners te hoor as die hyg van my eie asem. Jissus, my liggaam is in skok – haar tong speel met die stroop en die blow-job wat sy gee is deur een van God se beste engele uit gedeel.
JIRRE, JISSUS, GOTS – ek is VERLIEF!
Hyg- knor- purr- lek- vryf- styf –lyf – suig …………………………….KOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOM!
Die Never-koms:
Die meisie squeeze die laaste bietjie kom uit my piel, en haar mondhoeke loop oor. Sy glimlag dankbaar en loop na die man. Die man hyg en wip sy bene ongeduldig soos ‘n bullterrier-puppy wat wag vir sy kos. Sy laat die kom stadig uit haar perfekte mond loop. Die man se gapende en bulderende grot wag vir die vloeistof van LIEFDE. Hy word lam en raak rustig.
“Die vloeistof van LIEFDE het merkwaardige powers” sis sy. Sy kaal Barbie-poes-privaatheid is nou heeltemal ontbloot. Die meisie buk vooroor en druk haar middelvinger in haar papnat poes. Sy kyk onder deur haar bene, boude en poeslippies en knipoog vir my. Ek word lam. Sy kom stadig nader en fluister in my oor “vat my weg van hierdie hel”, en streel my piel vir die laaste keer.
Daai oë alweer, daai fokken PLEK alweer, daai alleen gevoel ALWEER.
Die meisie glimlag, die man slaap, my hemp is geskeur, my broek is gekreukel, my meisie is alleen, my huisie het nie meer see, my hede is verlore, my toekoms is vergewe … hou jou hemel, gee my HEL!
Die meisie maak die gaping oop, stof waai na binne. Dis amper donker.
Sug
Ek sien twee groot groen oë en ‘n vuil glimlag in die gaping.
‘n Klein dogtertjie trek ongeduldig aan die meisie se wysvinger: “Mammie, kan ek ‘n Barbie vir my verjaardag kry?”