Hoe lank gaan ek lees: 8 minute

deur Stoute Jakie

In my jong dae was daar nie sprake van seksonderrig op skool nie, jy moes maar self dinge uitvind! Dit het so voel-voel in die fliek gegaan, eers bolangs – in die melkweg – en later by die waterwerke rond, tot jy jou vinger in die wolgaatjie kry en die groot lekker as die meisie haar hand so om jou horing vou.

Aan die einde van my standerd nege jaar kom daar ʼn poepenent in die gemeente aan om die droëmis uit te help oor Krismis en deur die nuwe jaar in, want die droëmis is toe Stilnaai toe vir sy jaarlikse inspanning – by ons het hy fôkol gedoen. Maar die klein poepie is toe ook sommer ʼn voorslag in die Voortrekkers, ʼn veldkornet of so iets, en hy reël toe ʼn naweekkamp vir die klomp seniors daar skuins voor Krismis.

En Flossie wat daar by Volkskas werk – maar laat ek julle eers van haar vertel. Jy kan maar sê sy was die kas van Volkskas, want haar bra is groot genoeg om ʼn tent te maak vir die hele volk – gewigtig en amper grensloos, as julle weet wat ek bedoel. Julle kan maar dink aan twee van die Susters van Drie Susters, dan
het jy ʼn idee, al is dit net ʼn vae idee. Al die manne bank by Volkskas oor sy daar is  – ek dink die bankmenere het haar dubbel betaal oor al die besigheid wat sy ingebring het. As jy ʼn ou tjekkie wil wissel, maak jy seker jy kom by haar uit, ter wille van daardie paar gewigtige voorosse wat enige wa deur die drif sal trek, en wat so lekker dril as sy daai tjek tjap. Haar halslyn is altyd laag genoeg, só laag dat jy nie meer so styf teen die toonbank kan staan nie, al wil jy ook. Bowendien is sy, volgens volksvertellings, nie bang vir groot disselbome nie, want haar agterosse is ook van goeie stoffasie gemaak, en elke man reken mos syne is die disselboom wat die daeraad se virgin sal breek. En dis boonop ʼn sappige mikvy, vertel die manne.

Nou-ja, sy is ook ʼn offisier in die Voortrekkers en sy gaan die naweek saam om ʼn ogie oor die meisiekinners te hou.

Ons kamp langs die Oranjerivier naby Barkly-Wes en slaan tente op: daar is ʼn ablusieblok, ewe netjies met seile, maar dis bo oop; twee kloktente vir Flossie en die poepenent, en twee markeertente om die rammetjies en die ooitjies mooi van mekaar geskei. Na aandete word die twee groepe ook apart aangespreek, want vanaand word hier oor delikate sake gepraat. Maar ek is toe al ʼn rukkie op die snuifspoor en ek weet daar kom ʼn punt waar jy nie meer omdraai voor die fyndraai daar is nie, nie as jou vingers bowendien in ʼn papsagte mikvytjie kuier nie, want dan dink jy net aan die nog groter lekkerkry wat kom. En al staan Liewe Jesus homselwers daar met die duiwel se vurktand in die hand, druk jy nog deur. Van die meisies in my klas was toe selfs al op ʼn voorsorgfonds, om nie in die skande te kom nie.

Aan die jongetjies se kant praat die poepie toe van iets wat klink soos Mister de Beer, maar ek lei toe later af dis wat ons hier noem om die wilde perd met die hand koud te lei, of jou mielie te oes. En wat hy sê is dit is ʼn verskriklike sonde in die oë van die gekruisigde heiland as hy nou van die kruis af kyk en hy sien die manne karring so aan die stywe ysters, want dit versmaai die goeie saad wat die Here wil hê ons moet in die regte bedding saai – elkeen natuurlik in sy eie bedding. Hy weet toe nou seker nie van blouballas nie, of anners hou hy hom maar dom. Hy sê toe ook nie of wet driems tel as sonde nie. Maar porragrafie is vreeslik, want dit stomp die mens af en dit wakker hierie verskriklike wellus aan. En natuurlik is dit hoogs porrografies om ʼn kaal meisie af te loer, soos wat Dawid nou met Batseba gemaak het, en soos wat hy verneem by die koshuis gebeur het, al was hulle nie op die dak, maar in die badkamer. Maar agter in die tent is ons manne toe so opgeklits oor die grafiese beskrywing van die Bybelse verleiding dat ons sommer sit en tos uit meegevoel met Dawid en die wonderlike uitsig en vooruitsig en insig en inset wat hy gehad het. Later daardie aand loop meneer die seunstent deur en maak seker almal slaap met die hande bo die kombers, maar vir baie is dit toe al te laat, want die eerste skoot is beslis al deur die loop en daar is nog ʼn hele paar patrone in die magasyn as Meneer sy rug draai.

Die Saterdag is dit toe allerhande veldkuns en spoorsny en stokkies draai, en toe is daar ook ʼn obstiekel kors wat ons moet doen, deur die water en die modder en die sand en oor boomstompe en miershope en wat nog als. Al hierie gejol en getjol is nou om ons energie te tap om seker te maak ons is te poegaai vir mister de beer, maar dis ʼn moerse onderskatting van die energiereserwes van ʼn tiener. Ons jongetjies is baie hulpvaardig met die obstiekelkors toe dit nou die kwakkies se beurt is, want dis mos nou ʼn gulde kans om aan die meisiekinners te vat, sulke handevol aan al die plesierplekkies. Toe die klomp nou daar klaar is, toe is al wat beef en nog leef van kop tot tone met de modder besmeer en nou moet ons absolusie kry, maar ons is toe ook lekker opgeklits.

In die seuns se ablusietent sorg Poepies dat alles mooi ordelik gaan en dat die manne die swingels net een keer was, want anders speel hulle daarmee, en Flossie doen iets soortgelyks aan die ander kant met die jong kwakkies, maar jy kan natuurlik nou nie sien hoe diep ʼn meisiekind haar vingers in haar koekie druk nie, tog lyk dit asof pety Parkinsons het soos hulle handjies bewe. Toe al die drawwerkwakkies en jong pielkoppies mooi skoon is, gaan stort die veldkornet en sy luitenant. En dis toe waar die sports begin!

Die kamp is langs die rivier en daar is groot bome, en ons manne kyk die kat so uit die boom uit, en ons sien as ons bo in die boom sit, kan ons mooi afkyk op die storthokkies, en ons oë traan al van die lekker by die gedagte, want vandag is die dag wat ons Flossie se groot njammas van nippel tot nippel in al hulle glorie sal sien, moontlik ook haar dorsmasjien, waar sy die mielies stroop. Dit stamp en stoot daar bo in die takke om ʼn goeie uitsig te kry, en dis amper soos ʼn klomp katmannetjies op ʼn kraalmuur, maar daar onder wis die twee offisiere niks nie. Ek is toe ook daar soos ʼn bobbejaan op ʼn tak, my oë op skrefies teen die middagson om tog niks van die tafereel daaronder mis te loop nie.

Maar wat ons manne toe sien, is dat Poepies ʼn ou houtkrat beetgekry het en dié het hy langs die skeiding tussen hom en Flossie gesit, en toe bo-op geklim om self ʼn lekker loer te koekeloer, want hy moes gereken het dis ʼn eenmalige gebeurtenis en hy sal in sy dag des lewens nooit weer so ʼn geleentheid kry nie, want dis ʼn paar groot tiete daai. En Flossie was, en sy lig die pram met een hand op om onder hom te was, en dan ruil sy hande om en was onder die ander pram, en daarna smeer sy bokante seep, was en spoel af. En toe sy nou ander plekke begin was, toe hang die Twee Susters soos waatlemoene om haar nek ek kan hoor hoe die skote hier rondom my afgaan, en my hand is ook baie besig. En ons kry ʼn bonus toe
Flossie vooroor buk om haar agterkant te was en ons kyk so in die hemelpoorte in, en sy laat die seep so afloop in die vallei van plesier en werk hom bietjie met die hand, en almal van ons haal oor vir nog ʼn skoot.

Intussen staan die poepie op die krat en ek merk is besig om sy hand aan sy eie lewe te slaan! Maar jy kan sien die man lewe homself uit in hierdie genot, want dis darem ʼn hele paar draadtrekke werd. Dis behoorlik asof sy oë uitpeul om soos ʼn rolprentkamera alles af te neem en op film vas te lê vir die toekoms.

Maar Liewe Jesus was blykbaar bietjie kwaad vir die mister beer, want toe hy nou so naby die fyndraai is dat hy moet aanhou pomp, toe verloor een mannetjie hier op die tak onder my en skuins bokant die poepenent sy greep op die tak, want sy ander hand is toe ook baie besig met belangrike pompwerk, en toe hy so ten gronde gaan, skree hy, ‘O God!’ en Poepies kyk op en sien die skare wat hom dophou, maar nou is daar nie meer omdraai nie voor die fyndraai nie. Al wat hy kan doen, is om te skree, ‘Ek sien vir julle!’ met so ʼn fyn huilstemmetjie. En toe gee sy krat ook nog onder hom mee, want dié was te lendelam vir die
vurige handewerk bo-op hom.

Maar die vallende jong draadtrekkertjie val toe die seil raak, en daar trek hy die hele kaboedel plat, en met dié kyk Flossie op, en sy sien die poepies in ekstramis met sy horing in die hand. Toe hoor sy die gille daar van bo af uit die boom uit, want tot op daardie stadium was sy nog salig onbewus van die ape in die boomtakke, maar toe sy regop kom is dit die hele Follies Brigade in al sy glorie, nippel en bos, pram en poes. Toe kan jy behoorlik hoor hoe die skote klap soos die manne die een na die ander ʼn saluut afvuur vir daardie onvergeetlike gesig.

Maar Flossie steur haar nie aan die klomp seunspiele nie – haar oog is toe op daardie groot meneer, want hy moet albei hanne gebruik om sy mielie te oes. Flossie storm op die poepenent af en hy dink nou nie anders as dat sy besig is om haar strydbyl te slyp nie, en terwyl die krat nog so onder hom die gees begin gee, begin hy al hol, en toe daar vastigheid onder sy voete kom, sou jy sweer dis Kyalami soos die sand spat. Nou moet jy weet, altwee die hoofkarakters is toe poedelkaal, soos ons stamvader en -moeder in die Parrawys, en die enigste een wat geen plesier daaruit put nie, is die poepenent. Hy hol vir sy tent, en Flossie agterna. Sy poephol maak so tiekie-wawiel tiekie-wawiel van benouderigheid, en Flossie se gat lyk soos twee bulhonde wat baklei; voor swaai daai twee magtige mammas asof hulle als uit die pad wil vee, en onner lyk dit soos ʼn maanhaarleeu wat gaap. En toe word die poepenent rêrig benoud en dis hoekom ons hom die poepenent noem, want toe fluit-poep daai man lat jy hom waar kan hoor. Hy hol daar in sy tent in, maar sy spoed is toe te groot en hy hardloop homself kaduks in die tentpaal vas, en val sy hele tent totaal des moers.

Dis een van daai ou kloktente met die paal in die middel, julle weet, en die paal tik hom oor die kop soos ʼn wafferse polliesman vir openbare onsedelikheid, en daar lê die poepenent katswink. En Flossie kom val bo-op hom en druk ʼn groot poep uit hom voor sy hom begin karnuffel.

Nouja, ons kla altyd die kinders kry nie goeie seksonderrig by die skool nie. Maar daai dag het ons Voortrekkertjies en die Voorvingertjies ʼn praktiese demonstrasie gekry, want as Flossie eers snuf in die neus gekry het, of ʼn goeie disselboom in die oog het, was dit omtrent net ʼn groot diesellokomotief wat haar sou kan stop, behalwe as sy reeds op spoed is. En die manne wat al daar punt natgemaak het, weet te vertel dat sy met daai groot gat van haar omtrent ʼn pompaksie kan uitvoer lat sy water van hier tot by die maan sal kan pomp. En as sy jou daar los, dan is jy behoorlik leeggetap, want as sy begin lekkerkry dan hou dit sommer aan sonder verdiskontering. Al bring hulle daarna die hele Hollywood poedelkaal na jou toe, loer daai eenoog slang so onderdeur, sonder om sy kop te tel, en sê, ‘Ag nee, here god, nie nou nie!’

Die poepenent was nou so plat soos ʼn pannekoek, maar intussen staan ons trekkertjies en die vingertjies ʼn kring om hulle om hierdie les goed te leer. Toe die man daar tot verhaal kom, het hy geen sprak  gesprook nie, net in aller yl sy goedjies onder die tent gaan uitgrawe, kaalgat in sy kar gespring en toe met ʼn gebrul daar weggetrek. Hy was ook nie weer by die kerk nie.

Die groot les wat ons klomp kinders dié dag geleer het, is dat Mister Beer maar net die voorsmakie is van ʼn baie lekker ding.