Hoe lank gaan ek lees: 9 minute

deur Whale

(Whale wil hierdie storie opdra aan sy mede-jagses – soos hy dit noem. Hy is geinspireer deur die kommentaar wat op “winterselfies” in Kombiekiehier Vreesloos gelewer is en dra dit daarom op aan julle. Julle weet wie julle is. 😉 ) 

(Lees die eerste episode HIER)

 

Dag 2 in Solitaire, Namibië. Jy lyk vars in ‘n somersrok as jy by die kombuistafel kom sit, jou oë reguit op my. Jy is nou net Katja, my metgesel en bedmaat.

“Goed geslaap?” Jy kyk op, lig in jou oë.

“Ja dankie.” Net dit. Jy tel jou beker op, oë soekend na die koffiemasjien, sien dit, staan op.

“Reg vir vandag?” Jy merk die Donkerkant in my stem, kyk om van die masjien af.

“Ek is reg.” Ek weet jy lieg, jou liggaamshouding wys dit.

“Nou maar goed, trek uit jou broekie en gee vir my.”

Jou kop ruk op, maar jy lyk nie verbaas dat ek so vroeg reeds begin nie.  Jy sit sonder ‘n woord die beker neer, lig jou rok op en trek die fyn kantbroekie wat jy aanhet uit.

“Mooi so, kom eet nou iets, jy gaan dit nodig hê. Sit sommer die broekie hier by my neer.”

Jy gehoorsaam, ek sien die slymmerigheid op die broekie se binnekant. Donkerkant is opgewonde. Jy gaan ontplof as jy weet wat vandag vir jou wag. Die grootste fout wat jy kon maak was om vir my te sê hoe jags jy raak in die rol van slaaf.

Ons eet in stilte, maar dis ‘n lekker stilte, nie swaar gelaai nie. Daar is wel ‘n afwagting in jou en ek weet jy begin reeds lus raak, al weet jy nie wat om te verwag nie.

“James gaan ons vat na een van die wildkampe na ete, ek wil gaan kyk na die koedoes daar,” noem ek terloops aan jou as jy die laaste happie yoghurt vat. Al hou jy aan met eet, sien ek hoe jy ‘n oomblik aarsel en weet ek dat jy terug dink aan gister.  Donkerkant kry lekker as hy die blos sien wat stadig in jou nek opkruip.

By die wildskamp maal die koedoes ongeduldig terwyl James voer uitgooi.

“Hierdie bokke word spesifiek vir jag geteël, so ons help hulle so bietjie met die gewiggies,” gesels James sigaret-in-die-hand met jou.

Ek en Donkerkant hou jou stil dop waar ons teen die Cruiser geleun staan. Ek kan nie hoor wat jy antwoord nie, maar James lag en ek herken die lus as hy kamma vir jou ‘n drukkie gee. Presies wat ek en Donkerkant wil hê.

“James, Katja. Kom gou hier asseblief?” Jy hoor die dreigende toon, kom sonder vinnig nader.

“Yes, baas?” Ek wil James eers iets toesnou, maar dit gaan my plan opfok.

“Ek het planne vir Katja later, maar ek weet daarvoor sal sy eers bietjie voorberei moet word. Om dit te kan doen, sal sy gou ‘n takie vir my moet verrig, so kan jy dalk met jou rug hier teen die bak van die Cruiser kom staan?”

James lyk uit die veld geslaan, maar trek ‘n laaste trek voor hy die sigaret teen sy skoensool dood druk en die stompie in sy sak steek. Dan staan hy nader.

“Kom Katja, dier!” bevel Donkerkant bars. Die twee koedoes teen die draad spring verskrik weg, laat jou skrik. Maar jy staan onmiddelik nader, gaan dan op jou knieë voor my, gesig na onder.

“Melk hom met jou mond!” Dit is ‘n bars bevel wat geen onduidelikheid oor die uitvoer van die opdrag laat nie. James se oë peul amper uit sy kop, maar hy ken my lank genoeg om te weet ek is ernstig en besluit dus om stil te bly. Hy lyk ongemaklik, maar ek ignoreer dit, my aandag by jou.

Jy staan nader aan hom, trek sy zip oop en dan sy broek af. Sy piel staan weer stokstyf soos gister en jy neem die impossante kop in jou mond en begin hard daaraan suig. Ekself het ‘n meneer van ‘n pielstyf as ek sien hoe behendig jy met daai sexy mond is, maar ek hou my in. Ek stap tot teen jou, ruik sy lus as ek by jou oor buk.

“Kom net en ek straf jou. Melk hom, sluk als en maak hom skoon.”

Ek vryf hard oor jou sopnat poes en klit. Jy kreun, dan kreun hy en gryp jou kop vas, stamp sy piel in jou keel in en kom rukkend. Jou slurp- en spoeggeluide bevestig wat ek vermoed, hy het ‘n goeie vrag afgelaai. Dan lui my selfoon. Ek herken die naam op die skerm, weet die tyd het aangebreek. Ek antwoord, beduie met die kop vir James en jou om in te klim, ons moet teruggaan lodge toe.

***

Ons is terug in die kamer van gister.  Vyf gemaskerde manne staan in ‘n ry, piele kloppend, verskillende groottes en lengtes. Jy handeviervoet, kaal geblinddoek op die bed. Fok, dit het my ‘n klein fortuin gekos om die klomp almal hier te kry, net vir die dag. Maar dis okay, ek doen dit vir my en jou. Jy kan hulle teenwoordigheid aanvoel, al is jy geblinddoek. Donkerkant tree vorentoe, maak keel skoon:

“Katja, hier by ons is vyf van jou grootste bewonderaars. Hulle lees en lewer gereeld kommentaar op al jou blogs. Ek het hulle dus genooi om elkeen sy grootste wens te gun.  Jy lees seker die kommentaar op jou posts?”

Jy knik, lippe effens weg van mekaar, oor-jags soos ek van jou hou.

“Wel, net drie van hulle gaan die voorreg hê om daai laaste stappie van die kompetisie te neem – jy weet mos hoe kompetisies werk. Jy kan die groot prys wen, maar moet eers deur ‘n moerse klomp red tape gaan.”

Jou asem jaag, jy staan woordeloos.

“En weet jy wat, jou slet? Jy gaan jou eie lot bepaal …of sal ek sê, hulle lot?”

Jy luister fyn, ek merk dit.

“Om dit regverdig en onpartydig te maak en om identiteite te beskerm, gaan jy op my bevel hierdie krale in jou hol op druk. Wanneer jy stop haal ekself vir jou die string uit, en ons tel die krale. Elkeen van die manne het ‘n kaartjie met ‘n nommer en die drie wie se nommers die naaste is aan die hoeveelheid krale wat ek uitgehaal het sal dan sy wens met jou bewaarheid. Die ander twee sal woordeloos die vertrek verlaat sonder om te sê wat hulle wou of sal doen. Verstaan ons mekaar?” sluit Donkerkant in ‘n dreigende stem af.

Jy knik, asem reeds hortend. Ek kan sweer ek kan jou jagsgeit ruik.

Donkerkant gaan voort: “Soos wat die manne naderstaan vir die groot prys gaan ek hom vra om sy skuilnaam op die website te gebruik, vir jou in jou oor te sê wie hy is en wat hy met jou gaan doen …en dit dan te doen sonder om doekies om te draai.  Sodra hy reg is gaan hy vir my in ‘n glasie kom en jy, my liewe Katja, gaan dit dan later in ‘n solo finale vir ons drink.”

Ek sien twyfel in jou, maar jy knik net.

Die muskus-reuk van almal se jagsheid hang swaar in die vertrek as ek weer terugstaan in my hoek om Donkerkant kans te gee om sy ding te doen.

Donkerkant stap nader, haal die krale van die tafeltjie langs jou af. Dit is dieselfde string waarmee jy vantevore geeksperimenteer het en fotos van jou poes vir almal ten toon gestel het. Hy hoor jou sagte asemhaling, sleep die string liggies oor jou stuitjie wat nou in die lug staan, jou vol poes blinknat tussen jou dye.  Hy druk-druk teen jou kringspier en glip dan die eerste kraal in. Jou rug trek krom van die skielike vol gevoel en jy kreun.

“Gaan aan, jou teef!” beveel hy bars in jou oor. Jy skroom nie, begin die krale in jou hol in werk, met elke kraal wat jy insluk sien ek jou klit groei. My hand af na my broek, begin my stywe piel stadig vry.

Die laaste kraal wat jy indruk is so groot soos ‘n gholfbal – ek kan sien jy gaan nie verder gaan nie en staan nader.

“Is jy klaar slet?” vra ek hard.

Jy knik. Donkerkant neem posisie in agter jou, begin trek aan die krale. Jou hol blom voor my, laat my piel polsend klop in my broek. Dit is sexy.

Die tweede kraal glip met ‘n plofgeluid uit jou hol en ek weet van hier af sal dit makliker gaan. Donkerkant wag ‘n paar sekondes dat jy kan voorberei en trek dan met een haal die hele string uit jou hol uit. ‘n Poep weergalm deur die vertrek en Donkerkant se hand sweepslag om jou kaal boud.

“Sies, slet!” skel hy. Ek weet jy is vernederd, kan dit sien. “Laat ek eerder kyk hoeveel jy kon inkry voor ek jou weer bliksem,” skel hy en tel die krale. Ses in totaal.

“Menere, die drie van julle met nommers naaste aan ses, staan een tree vorentoe, die res kan maar gaan, James sal julle uitsorteer.”

Die teleurstelling op nommer 24 en 36 se gesigte is komies. Nommers twee, vier en elf staan nader, ooglopend opgewonde.

“Goed kêrels, baie geluk, sy is joune vir solank as wat jy kan uithou. Onthou, kom asseblief in die bakkie – julle kan ongelukkig nie vandag in Katja skiet nie.  Onthou ook om jou naam vir haar te fluister en wat jy met die teef gaan maak. Geniet dit.”

Donkerkant klink soos ‘n tipiese seremoniemeester. Ek sien die trane op jou wange, ignoreer dit. Jy weet jy kan enige tyd ophou sodra jy die veilige woord sê. Maar ek weet jy is verby daai punt, ingesluk deur die wellus van hierdie spel.

Nommer twee stap nader, sê sy skuilnaam by jou oor. Jou kop ruk op, maar hy ignorer dit.  Hy stap om jou, spoeg hard teen jou hol en stoot sy piel stadig agter in jou in. Jy kreun-huil dit uit, maar hy ignoreer dit.  Ek weet wie hy is, hy het meer as eenkeer al gesê hy wil jou so hard in die hol naai dat sy eiers jou poessappe op die grond laat drup. En hy doen dit beslis. Ek het jou nog nooit so hoor brul nie en ek kan nie uitmaak of dit van genot of pyn is nie. Dan ruk hy sy voël uit en kom sy glasie tot bo vol.

Nommer vier stap dadelik nader, druk sy voël in jou mond en begin stadig jou mond naai. Soos ek en hy vooraf bespreek het, stap ek na agter, gee jou nat poesie een kyk en begin jou met net my pielkop naai (sy wens was om in jou mond te wees terwyl iemand jou spyker, dit is blykbaar sy kink.)  Ek doen dit, voel jou saamtrek om my en terwyl hy net betyds kom in sy glasie, maak ek jou poesie ook vol met myne.

Dan kom nommer 11 aan die beurt. Hy gooi jou hardhandig op jou rug, sper jou bene oop en stamp sy 12cm paal in jou in. Ek sien jou oë onder die masker rek, dan hoe jou poesie oop blom om hom. Hy stamp jou so hard dat ek oortuig is die bed gaan breek en die geluide wat jy maak klink soos iets uit Jurassic Park. Ek sien die tekens van jou storm wat sy kruin bereik, loop dreigend nader. Donkerkant vat jou tiete hardhanding vas, druk jou keel met sy ander hand amper heeltemal toe en dreig: “Kom nou net as jy wil sien wat met ongehoorsame slette gebeur!” Dit help nie, jy stort gillend oor die afgrond en hy is te laat om sy vrag in die glasie af te laai. Hy skiet dit met ‘n boog oor jou maag en tiete. Stort dan hygend langs jou neer. Dit is verby.

Die grand finale het aangebreek en almal staan nader. Ek het jou nie van hierdie deel van die plan vertel nie, want jy het al gese jy doen nie die groep-ding nie.  Maar ek en Donkerkant weet beide hoe jags dit jou maak as dit ek en hy is wat jou dwing. Die manne staan reg, en Donkerkant tree vorentoe.

“Okay Katja, almal is klaar. Nou is dit jou beurt. Solo.” Dit is ‘n kru bevel. Jy weet dit, ek kan dit sien aan die manier waarop jy sluk. Jy huiwer, vat-vat aan die blinddoek. Die klap op jou kaal boud sweepslag deur die vertrek, jy weet ek is kwaad.

“Ek het gefokken sê jou doen niks sonder ‘n veilige woord nie, teef!” donder Donkerkant se stem oor die vertrek. “Jy moet gestraf word!” Ek storm kombuis toe, pluk die yskas oop, my swakste punt en eienskap skielik in die voorgrond – my humeur. Kry waarna ek soek, glimlag sadonies in die spieël teen die gang muur. Stap in die kamer in.

“Vir jou straf sal jy hiermee solo, sonder blinddoek,” blaf ek terwyl ek die blinddoek afruk. Jou oë sukkel om te fokus, sien die halfmaan kaal mans raak, draai smekend na my.

“Op jou rug, begin!” beveel Donkerkant terwyl hy ‘n komkommer na jou toe slinger. Jy is bang, dreig om my uit karakter te laat klim. Maar die gehyg na asems uit die halfmaan spoor Donkerkant aan. Hy storm na jou toe, gryp die komkommer, druk dit met een haal in jou poesie in. Jy huil dit uit teen sy wang as hy by jou kop buk.

“Sê dit!” sis hy in jou oor.

Dit is jou kans die, jy kan dit summier stopsit met ons veilige woord. Maar dan kom die vuur terug in jou, jy kyk my vierkantig en vol haat in die oë. Jy begin die komkommer hard en vining in jou poes in werk, hou my oë met joune gevange. Ek gryp jou twee tiete vas, druk die tepels tussen voorvinger en duim so hard as wat ek kan. Jy kreun, lig jou boude, kom met ‘n rug wat boog. Dan tref die eerste skoot jou in die gesig en eers dan besef jy wat gebeur.  Maar dit is te laat vir ‘n veilige woord, die ander kom reeds sulke lang drelle oor jou gesig.  Jy draai op jou sy, rug na hulle toe, begin huil.

‘Sluk teef!” beveel Donkerkant en jy gehoorsaam dadelik, bang vir nog straf.

Een vir een ledig jy hulle glasies van vroeër. As almal klaar is knik ek en hulle stap uit. As jou lyf ophou ruk van die snikke, WhatsApp ek vir James, vra hy moet warm water, seep en ‘n handdoek bring. Ek merk die bloed op die laken onder jou, jou fut is uit. Donkerkant tree terug, laat my toe om ek te wees. Ek vryf jou hare, troos jou rukkende liggaam terwyl ons vir James wag. More is ons laaste dag hier, dan is dit net ek, jy en Donkerkant – jy moet uitgerus wees dan.